ตอนที่ 860 เปิดใช้งานระบบป้องกัน
ซิงเหอพูด “พวกเราจะไปเดี๋ยวนี้แหละ”
มู่ไป๋กับซิงเหอลุกขึ้นยืนเพื่อที่จะจากไป พวกเขากำลังเดินลงบันไดจากชั้นห้ามายังชั้นสี่เมื่ออยู่ดีๆ มู่ไป๋ก็หยุดเดิน ซิงเหอหันมาถาม “มีอะไรเหรอ”
คิ้วของมู่ไป๋ขมวดมุ่น “มีบางอย่างไม่ถูกต้อง”
ซิงเหอตระหนักได้ทันทีว่าเขาพูดถึงเรื่องอะไร คนที่มาแจ้งเรื่องนี้ไม่ได้ตามพวกเธอลงมาด้วย
“ผู้ชายคนนั้นมีบางอย่างไม่ถูกต้อง!” ซิงเหอโพล่งออกมา
“อยู่ตรงนี้นะ ผมจะไปดู” มู่ไป๋เตือนเธอขณะที่เขารีบวิ่งขึ้นบันไดกลับไป แน่นอนว่าซิงเหอจะไม่ปล่อยให้เขาไปคนเดียว ดังนั้นเธอจึงรีบตามไป มู่ไป๋รวดเร็วอย่าน่าเหลือเชื่อ ไม่ช้าเขาก็ไปถึงห้องควบคุม เขาเปิดประตูและเห็นผู้ชายคนนั้นกำลังทำลายคอมพิวเตอร์ในห้อง
“หยุดนะ คุณทำอะไร!” ดวงตาของมู่ไป๋มืดลงทันที ชายคนนั้นไม่ได้ฟังคำเตือนของเขาแต่กลับยกเก้าอี้ที่อยู่ข้างตัวเองขึ้นมา และเหวี่ยงมันไปที่คอมพิวเตอร์ มู่ไป๋กระโจนไปข้างหน้าและกระแทกชายคนนั้นให้ล้มลงในนาทีสุดท้าย
“ปล่อยฉัน!” ชายที่โดนเขากดอยู่ใต้ตัวดิ้นรนอย่างแรง มู่ไป๋จับคอเสื้อของผู้ชายคนนั้น ยิ้มให้เขาอย่างชั่วร้าย และชกเข้าไปที่จมูกของเขาเต็มๆ ชายคนนั้นแทบจะกระอักเลือดออกมาจากความรุนแรง และสูญเสียกำลังที่จะต่อสู้กลับทันที
อย่างไรก็ตามมู่ไป๋ไม่ได้หยุดแค่นั้น เขายังคงชกผู้ชายคนนั้นต่อไปรัวๆ จนกระทั่งชายคนนั้นหมดสติ ระหว่างที่เกิดเรื่องแบบนั้นขึ้น ซิงเหอก็กำลังยุ่งอยู่กับการตรวจสอบคอมพิวเตอร์
มู่ไป๋เดินเข้ามาและถามด้วยน้ำเสียงจริงจัง “ทุกอย่างเป็นยังไงบ้าง”
ซิงเหอตอบด้วยสีหน้าซูบซีดในขณะที่นิ้วของเธอเคลื่อนไหวอยู่บนคีย์บอร์ด “ดูเหมือนว่าเขาจะเปิดใช้งานระบบป้องกัน…”
“อะไรนะ” มู่ไป๋ตกตะลึงเล็กน้อยก่อนที่สีหน้าของเขาจะดุดันขึ้นเช่นกัน
ต่อมาซิงเหอก็ยืนยันด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียด “ใช่ เขาทำจริงๆ ด้วย! ระบบป้องกันของฐานทัพเริ่มทำงานแล้ว!”
ขณะที่เธอพูดแบบนั้น เสียงสัญญาณเตือนภัยก็เริ่มดังกังวานไปทั่วฐานทัพ สีหน้าของคนที่อยู่ในฐานทัพเปลี่ยนไปทันทีเมื่อพวกเขาได้ยินเสียงสัญญาณเตือนภัย
จากนั้นพวกเขาก็ได้ยินเสียงหัวเราะอย่างบ้าคลั่งของเฮ่อหลานหยวน เสียงของเขากระจายไปทั่วฐานทัพจากตึกที่เขาอยู่ แทบทุกคนสามารถได้ยินเสียงของเขา เสียงสัญญาณเตือนภัยของฐานทัพบวกกับเสียงหัวเราะของเฮ่อหลานหยวนเป็นดั่งความชั่วร้ายที่บีบรัดหัวใจของทุกคน
หลังจากหยุดชะงักชั่วคราว ทุกคนในฐานทัพก็รีบวิ่งไปที่ตึกกลาง พวกเขาทั้งหมดต้องการจะรู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น ระบบป้องกันถูกเปิดใช้งานแล้วจริงๆ เหรอ
สือเจี่ยนกับแซมอยู่ข้างหน้า พวกเขารีบวิ่งขึ้นมาที่ห้องควบคุม กวาดมองไปทั่ว และดูเหมือนจะรู้ว่าเพิ่งเกิดเรื่องอะไรขึ้น
“เกิดอะไรขึ้น” สือเจี่ยนยังคงถามขณะที่หายใจหอบอยู่ มู่ไป๋เล่าเหตุการณ์ทุกอย่างให้เขาฟังอย่างคร่าวๆ
สือเจี่ยนขู่ฟ่อด้วยความโกรธ “เฮ่อหลานหยวนจะต้องโน้มน้าวเขาแน่! มีแค่เฮ่อหลานหยวนเท่านั้นที่รู้วิธีเปิดใช้งานระบบป้องกัน แต่เขาเสียสติไปแล้วไม่ใช่เหรอ… หรือว่าเขาแสร้งทำมันมาตลอด!”
“ไอ้แก่วิกลจริตนั่น ฉันจะไปฆ่ามันเดี๋ยวนี้!” แซมรีบวิ่งออกไปด้วยความเดือดดาล
“เดี๋ยวก่อน” ซิงเหอพูดขึ้นมากะทันหัน แซมหยุดแล้วหันกลับไปมองเธอด้วยสีหน้างุนงง
ซิงเหอยืนขึ้นเพื่อกล่าวกับทุกคนที่มารวมตัวกันอยู่ที่นั่น “จากวินาทีนี้เป็นต้นไป ไม่มีใครได้รับอนุญาตให้เสียเวลาอีก ไปเตรียมตัวให้พร้อมแล้วไปรวมตัวกันที่ยานอวกาศ ฉันจะใช้ความเร็วที่สุดในการยกเลิกระบบป้องกันและเปิดประตูกั้น ถ้าพวกเราโชคดีก็อาจจะยังรอดไปได้”
ตอนที่ 861 ทุกคนจะตายถ้าฉันไม่อยู่
แซมและคนที่เหลือตกตะลึง เธอพูดว่าอะไรนะ เธอจะให้พวกเราไปรอที่ยานอวกาศในขณะที่เธออยู่ที่นี่ต่อเพื่อจัดการกับระบบป้องกัน
มู่ไป๋เป็นคนแรกที่จับแขนเธอและจ้องมองเธอขณะที่เขาเรียกร้อง “คุณเสียสติไปแล้วหรือไง!”
ซิงเหอหลบสายตาออกมาแล้วย้ำอย่างหนักแน่น “ฉันจะอยู่ต่อเพื่อทำลายระบบป้องกัน พวกคุณที่เหลือไปเตรียมตัวให้พร้อมแล้วไปรวมตัวกันที่ยานอวกาศ ไป เดี๋ยวนี้!”
“ซิงเหอ คุณบ้าไปแล้วเหรอ” แซมคำรามด้วยความร้อนรน “พวกเราจะจากไปด้วยกันหรือไม่ก็ตายด้วยกัน พวกเราจะทิ้งคุณไว้ข้างหลังได้ยังไง”
“ถ้าฉันไม่อยู่ พวกเราทุกคนก็จะต้องตาย” ซิงเหอตอบอย่างสงบนิ่ง มันทำใหแซมและคนที่เหลือเงียบลง เสียงสัญญาณเตือนภัยของฐานทัพยังคงดังอยู่ แต่มันไม่ได้นำความหวาดกลัวมาสู่หัวใจของทุกคนอีกต่อไปแล้วในขณะที่พวกเขาจ้องไปที่ซิงเหออย่างพูดอะไรไม่ออก พวกเขาคาดไม่ถึงว่าเธอจะตัดสินใจแบบนี้ เธอจะเสียสละตัวเองเพื่อช่วยพวกเขา…
เธอไม่มีเหตุผลที่จะต้องเสี่ยงขึ้นมาบนดวงจันทร์ด้วยซ้ำ แต่เธอก็ทำ และตอนนี้เธอก็ยังไม่ลังเลที่จะเสียสละตัวเองเพื่อต่อโอกาสให้พวกเขาอยู่รอด เธอไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องกับพวกเขาเลย เธอเป็นเพียงผู้หญิงธรรมดา แล้วเธอคำนึงถึงผู้อื่นก่อนแบบนี้ได้ยังไง
พวกผู้ชายที่เติบโตขึ้นมาในฐานทัพรู้สึกเฉยชากับทุกสิ่งทุกอย่างไปหมดแล้ว พวกเขาใช้ชีวิตอย่างสันโดษ อย่างไรก็ตามชั่วขณะนั้นผู้หญิงที่ชื่อเซี่ยซิงเหอคนนี้ทำให้พวกเขารู้สึกซาบซึ้งใจ ไม่รู้ทำไมพวกเขาถึงได้รู้สึกถึงบางอย่างอุ่นๆ ที่คลออยู่ในดวงตาของพวกเขา…
ซิงเหอกวาดมองทุกคนและประกาศอย่างชัดเจน “พวกคุณยังจะยืนอยู่ที่นี่ทำไม เหลือเวลาไม่มากแล้ว ไปเตรียมตัวไม่อย่างนั้นพวกเราทุกคนจะต้องตาย!”
“ฉันไม่ไป!” แซมยึดมั่นในจุดยืนของเขาด้วยสีหน้าเคร่งขรึม “ฉันมาที่นี่เพื่อปกป้องคุณ ดังนั้นฉันก็จะตายเพื่อทำภารกิจนั้นให้สำเร็จ!”
“ผมก็ไม่ไปเหมือนกัน!” สือเจี่ยนก็ก้าวออกมาข้างหน้าเพื่อพูด “คุณเซี่ย คุณมาที่นี่เพราะคำขอร้องของผม ดังนั้นผมต้องเป็นคนแบกความรับผิดชอบนี้ ผมจะอยู่ที่นี่เพื่อปกป้องคุณไปจนถึงนาทีสุดท้าย”
“ฉันก็จะอยู่ด้วย ไม่ว่าอย่างไรฉันก็แก่มากแล้ว โลกไม่ต้องการฉันหรอก ให้คนหนุ่มคนสาวไปดีกว่า ผู้อาวุโสไม่กี่คนแบบพวกเราจะอยู่ที่นี่ต่อเพื่อปกป้องคุณเอง” นักวิทยาศาสตร์สูงวัยประกาศ คนอื่นๆ ก็เริ่มอาสาที่จะอยู่ต่อจนในที่สุดก็แทบจะอยู่ต่อกันทุกคน
พวกเขาไม่ได้ให้ความสำคัญกับชีวิตมากนักก่อนที่กลุ่มของซิงเหอจะมาถึง พวกเขาจะจากไปเพื่อแสวงหาความสุขที่ยิ่งใหญ่กว่านี้ แต่จะให้ผู้หญิงมาตายเพื่อแลกกับอนาคตของพวกเขา นี่ไม่ใช่สิ่งที่พวกเขายอมรับได้ นอกจากนี้พวกเขาก็ไม่ใช่คนใจเสาะ พวกเขามีความรู้สึกผิดชอบชั่วดีและไม่ต้องการให้เธอตาย ในเมื่อเธอเต็มใจที่จะเสียสละตัวเองเพื่อพวกเขา พวกเขาก็พร้อมที่จะทำแบบเดียวกันเพื่อเธอ
ซิงเหอประหลาดใจที่พวกเขาหลายคนเต็มใจที่จะอยู่ที่นี่เพื่อเธอ แต่เธอยังคงพูดต่อโดยปราศจากความรู้สึก “ถ้าไม่มีใครไป งั้นพวกเราทุกคนก็จะตายโดยเปล่าประโยชน์ ถ้าเป็นแบบนั้นแล้วฉันจะมาที่นี่เพื่ออะไร ดังนั้นไปเดี๋ยวนี้ พวกเราเหลือเวลาไม่มากแล้ว”