ตอนที่ 715 : การต่อสู้ในลั่วหยาง
ผู้ชมรู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาทันที
“ในช่วงจักรวรรดิฮั่นตะวันออกมีกบฏโจรโพกผ้าเหลือง แผ่นดินทุกที่ตกอยู่ในความสับสนวุ่นวาย และประชาชนก็กําลังทุกข์ทรมาน! อย่างไรก็ตามในท่ามกลางความผิดปกติครั้งนี้ได้มีนักรบผู้กล้าสามคนที่มีอุดมการณ์เดียวกัน ได้ตัดสินใจที่จะรับผิดชอบในการสร้างประเทศขึ้นมาใหม่! ในบรรดาพวกเขามีปรมาจารย์เชิงกลยุทธ์อย่างเล่าปี่ – หลิวเสวียนเต๋อ” ลุงแพนตี้เริ่มเล่าเรื่อง
เย่นางปรากฏตัวขึ้นที่ใจกลางตลาดที่วุ่นวายด้วยดาบสองเล่ม และตะกร้ารองเท้าแตะบนหลังของเขา ในขณะที่เขาเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้าที่เงียบสงบ เขาก็ขมวดคิ้วและพูดพึมพํา “ที่แห่งนี้จะเกิดความโกลาหลในอีกไม่นาน…”
“เฮ้ เฮ้ เฮ้ คุณกําลังแย่งบทบาทของอัครมหาเสนาบดี (จูกัดเหลียง) ” ผู้ชมส่งเสียงพูดขึ้นเมื่อพวกเขาได้ยินคําพูดเปิดตัวของเผ่ฉาง
“ต่อมาคือบุรุษผู้ที่วัยรุ่นทั้งหลายต่างชื่นชม และมีความใฝ่ฝันในการข่มขืนเตียวเสียน เขาก็คือจางเฟยหรือเตียวหุย!”
หลินหลี่กระโดดออกจากลานร้านขายเนื้อด้วยเสียงคําราม “ว่าก! ฉันต้องการข่มขืนเตียวเสียน!”
“สุดท้ายคือผู้ลี้ภัยที่หลบซ่อนตัว และหลบหนีมาตลอดทั้งปี เขาก็คือยหวินฉางหรือกวนอู!”
“ขอพูดตามตรงเลย ท่านกวนอูจะรู้สึกโกรธมาก ถ้าเขารู้ว่านี่เป็นวิธีที่คุณอธิบายเกี่ยวกับตัวเขา” จางเจิ้งเฉียงถอนหายใจ ขณะที่เขาหยิบถั่วเขียวขึ้นมาจํานวนหนึ่ง
“รวมตัว! มารวมตัวกัน!” เย่ฉางดึงเรียกพวกเขาเข้ามา “ก่อนอื่นเราจะไปที่สวนดอกท้อ และปฏิญาณตนเป็นพี่น้อง จากนั้นเราจะไปที่ลั่วหยางเพื่อช่วยน้องสามข่มขืนเตียวเสียน ฉันจะดูว่าธุรกิจรองเท้าแตะจะอยู่ที่นั่นได้ดีแค่ไหน บางที่เราสามารถจดลิขสิทธิ์มันได้ สําหรับน้องสอง ฉันคิดว่านายสามารถมอบตัวกับสํานักตรวจการในลั่วหยาง โดยหวังว่าพวกเขาจะลดโทษของนายลง! สําหรับเงินรางวัลจงเขียนชื่อน้องสาม และชื่อของฉันเป็นผู้รับผลประโยชน์ด้วย แต่แน่นอนว่าฉันต้องได้รับส่วนแบ่งที่มากกว่านะ… ฮ่า ฮ่า!”
“จากนั้นวีรบุรุษทั้งสามจึงเริ่มเดินทางไปลั่วหยางด้วยจิตวิญญาณที่กําลังลุกโซนในหัวใจ”
“คุณแน่ใจหรือว่าพวกเขากําลังจะสร้างประเทศขึ้นมาใหม่…”
เมื่อผู้ชมมีข้อสงสัย ทั้งสามคนก็เดินผ่านเข้าไปในปา
“ช่วยฉันด้วย! ช่วยฉันที!” FrozenCloud ปรากฏตัวในชุดยุโรปสีขาว
“เธอเป็นใคร?” หลินหลี่ตะโกน
“ฉันคือสโนว์ไวท์” FrozenCloud ตอบกลับ
“พูดภาษาจีนสิวะ!” จากนั้นหลินหลีก็แทง และเหวี่ยงเธอขึ้นสู่ท้องฟ้าด้วยหอกงูของเขา FrozenCloud เสียชีวิตเมื่อเธอร่วงลงมา “เราสามารถตัดข้ามไปยังฉากแอปเปิ้ลพิษได้เลย…”
ในขณะเดียวกันอูนาก็รีบวิ่งเข้าไปพร้อมแอปเปิ้ลและกองทัพของเธอ เมื่อจ้องมองที่ FrozenCloud ผู้ซึ่งกําลังนอนจมอยู่ในกองเลือด เธอก็พูดขึ้นมา “ฮึ่ม ฉันไม่อยากจะเชื่อว่าอีสารเลวนี่จะตายลงแล้ว นี่มันคุ้มค่ากว่าที่ฉันจะต้องจ่ายเงินซื้อแอปเปิ้ลมาเสียอีก เหล่านักรบเอ้ย! หากคุณต้องการความช่วยเหลือใดๆในอนาคต ฉัน ราชินีคนนี้จะไม่ลังเลที่จะช่วยเหลือพวกคุณเลย!”
“จากนั้นเธอเชิญนักรบทั้งสามร่วมงานเลี้ยงในปราสาทของเธอ หลังจากนั้นเธอก็เข้าร่วมทีมผจญภัยไปลั่วหยาง”
“ในทางภูมิศาสตร์แล้ว จากเหอเปยไปถึงเหอหนาน มันจะเป็นไปได้อย่างไรที่จะได้พบสโนว์ไวท์ และพบปราสาททางยุโรป? แม้ว่าฉันจะไม่ได้ศึกษาอย่างจริงจัง แต่ฉันก็รู้ว่ามันไม่สมเหตุสมผลเลยสักนิด… ”
“ไม่ ไม่ ไม่! นั่นไม่ใช่ประเด็นหลัก สิ่งสําคัญคือพวกเขาเชิญราชินีดําให้มาร่วมกันสร้างประเทศขึ้นมาใหม่ นิทานและตํานานแห่งสามก๊กที่เรารู้จักกันมาตั้งแต่เด็กเป็นของปลอมงั้นเหรอ?”
“ฉันรู้แล้ว! ฉันคิดว่าสโนว์ไวท์เป็นตัวร้าย! ไม่อย่างนั้นเธอจะเกลือกกลิ้งกับคนแคระทั้งเจ็ดได้อย่างไร!? เธอจะต้องเป็นเจ้าหญิงที่ไม่ดี! ให้ฉันสร้างแฟนคลับราชินีดําขึ้นมาดีกว่า!”
“….บางทีเทพนิยายของคุณกับเราอาจเป็นสองเวอร์ชั่นที่แตกต่างกัน”
จากนั้น ThornyRose ก็เลือกตัวละครแบบสุ่ม และได้รับบทบาทเป็นโจจู๋ ไม่มีทางที่ฉันจะเอาชนะได้ด้วยตัวละครนี้!” เธอขึ้นไปบนตัวกระเรียนสวรรค์และพูด “ไปที่ลั่วหยางกัน!”
“พี่ใหญ่ขาว ดูนั่นสิ! มีหงส์ตัวใหญ่บนท้องฟ้า!” หลินหลี่ชี้หอกของเขาขึ้นไปบนท้องฟ้า
“สอยมันลงมาซะ! เล็งเป้าหมาย! สาม สอง หนึ่ง! ยิง!” เย่ฉางขว้างดาบทั้งสองของเขาออกไปในขณะที่หลินหลี่และจางเจิ้งเฉียงขว้างหอกง และง้าวมังกรเขียวออกไป ทันใดนั้นอาวุธทั้งหมดก็แทงทะลุกระเรียนสวรรค์ และ ThornyRose
“ทําไมพวกเขาถึงร้ายเช่นนี้? พวกเขาเพิ่งฆ่าเพื่อนร่วมทีมลงไป” ผู้ชมจ้องที่พวกเขา ขณะที่กระเรียนสรรค์ร่วงหล่นพร้อมกับร่างมนุษย์ขนาดเล็กที่มองเห็นได้จากระยะไกล
“นี่เป็นบทสรุปการเสียชีวิตของโจจู๋ในการเดินทางไปลั่วหยางสินะ!”
“น่าเสียดาย ฉันต้องการย่างเนื้อนี่สักหน่อย แต่ตอนนี้มันกลายเป็นพายเนื้อไปแล้ว…” เย่ฉางเตะซากกระเรียนสวรรค์ที่ร่วงลงมาออกไป
“มีบางคนอยู่ด้วย? เมื่อฉันมองดูเศษซากที่เละเทะนี้ ฉันคิดว่าเธอคือพี่สาวโรส” จางเจิ้งเฉียงจ้องมองไปยังซากศพที่ไม่รู้จัก ซึ่งถูกบดขยี้เป็นแผ่นแบนโดยกระเรียนสวรรค์
“โอ้ จริงดิ? แต่ใครสนกันล่ะ? ไปกันเถอะ เรากําลังรีบ” เย่ฉางดึงดาบของเขาออกจากศพ ThornyRose
“…” อูนาพูดไม่ออก ขณะที่เธอจ้องมองไปที่ศพของ ThornyRose
ฉากเปลี่ยนไป
เหล่าเจ้าเมืองทั้งหลายได้รวมตัวกันอย่างเชื่อฟังนอกเมืองหลวงโบราณของลั่วหยาง
ในขณะเดียวกันลุงฟรอสเลอร์กําลังจิบไวน์อยู่ในวังของเขา
“รายงาน ฮัวหยงถูกเล่าปี่สังหาร!”
“รานงาน ลิโป้ถูกเล่าปี่สังหาร!”
“รานงาน โกซุนถูกเล่าปี่สังหาร!”
“รายงาน โจโฉถูกเล่าปี่สังหาร!”
“รายงาน กุยแกถูกเล่าปี่สังหาร!”
“เอ่อ โจโฉและกุยแกไม่ได้เป็นพันธมิตรของพวกเขางั้นเหรอ?” ลุงฟรอสเลอร์พูดไม่ออก
“รายงาน! กวนอูเปิดเผยตัวตนพร้อมกับกระต่ายแดงต่อหน้ากองทหารใหญ่สองกองพล และสังหารอ้วนสุด!”
ลุงฟรอสเลอร์กระแทกโต๊ะ และยืนขึ้น “นําขวานซิงเทียนของฉันมา! พวกเขาคิดว่าเราเป็นแมวป่วยเพียงเพราะเราไม่แสดงความดุร้าย และคํารามออกมาอย่างนั้น!”
ผู้ชมจ้องที่ซากศพกระจัดกระจายไปทั่วพื้นดินนอกเมือง และไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเอง
“ฮัวหยง, ลิโป้ และโกซุ่นถูกสังหารโดยเล่าปี่เพียงลําพัง ฉันคิดว่าเรื่องราวของสามพี่น้องที่ต่อสู้กับลิโป้นั้นเป็นของปลอม… ฉันต้องสงบสติตัวเองลงก่อน”
“จักรพรรดิเล่าปีของฉันช่างน่าประทับใจจริงๆ ไม่น่าเชื่อจริงๆเลย! แต่ในเรื่องราวที่เล่าต่อกันมา เล่าปี่สามารถหยุดยั้งกวนอูและเตียวหุยได้ด้วยตัวเอง ดังนั้นฉันจึงคิดว่าความแข็งแกร่งของเขาค่อนข้างจะสูง”
“พวกเขาเริ่มสังหารเหล่าเจ้าเมืองกันแล้ว! อ้วนเสี้ยวก็ตายด้วยเช่นกัน! แม้แต่กุนซื้อที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของจีนอย่างกุยแกที่รับบทโดยเทพธิดารถเข็น – เย่เทียนก็ยังพ่ายแพ้! อ่า! น่าสงสารมาก! เธอถูกพี่ใหญ่หลี่แทงอย่างน้อย 30 ครั้ง และถูกเหวี่ยงขึ้นไปกลางอากาศ หากเราไม่รู้ว่าพวกเขาอยู่ในทีมเดียวกัน ฉันไม่สามารถจินตนาการได้เลยว่าความเกลียดชังของพวกเขาจะมากเพียงใด”
“นี่คือสิ่งที่เรียกว่าการเสียสละ!”
“ตู้ม!”
ประตูเมืองลั่วหยางระเบิดและปลิ้วกระเด็นออกมา! ลุงฟรอสเลอร์ที่แบกขวานไว้บนบ่าเดินออกจากประตูท่ามกลางฝุ่นควัน ลมที่กรรโชกอย่างรุนแรงได้ขับเน้นถึงความแข็งแกร่งของเขา ในขณะที่เขาดึงเสื้อคลุมของเขาออกไป ช้างน้อยของเขาก็ผงาดขึ้นและดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความเย่อหยิ่ง เขาดึงขวานลงด้วยรอยยิ้มที่ชั่วร้าย “ไปให้พ้นซะ! พวกนายไม่สามารถเข้าสู่ลั่วหยางได้ตราบใดที่ฉันยังคงดูแลอยู่ที่นี่! ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า!”
“ข่มขืนเตียวเสียนงั้นหรือ!?” ลุงฟรอสเลอร์ยิ้มเยาะ
“เฟยเฟย! ช่วยฉันด้วย!” ซงซินรับบทบาทเป็นเตียวเสียนที่กําลังถูกผูกติดอยู่กับธงของเมือง
“เฮ้ เฮ้! นั่นคือคนที่ต้องการข่มขืนคุณตั้งแต่ยังเด็กนะ…”
ทุกคนรู้สึกหวาดกลัวต่อกลิ่นอายของลุงฟรอสเลอร์ พวกเขารู้สึกว่าตั๋งโต๊ะที่ยืนอยู่ข้างหน้าพวกเขาเป็นเหมือนกับชิงเทียนตัวจริง มีบางคนถึงกับสั่นสะท้าน
“ฉันรู้ว่าจุดประสงค์ของนายคืออะไร! เพราะเธอ! พวกนายทุกคนมาที่นี่เพื่อเห็นแก่ความฝันในวัยเด็กของจางเฟย แต่ในฐานะราชาของเมืองนี้ ทุกสิ่งที่นี้ล้วนเป็นของฉัน! ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า!”
“เพื่อน ลุงฟรอสเลอร์ดูแข็งแกร่งมาก!” การต่อสู้กับลุงฟรอสเลอร์ในก่อนหน้านี้ทําให้จางเจิ้งเฉียงก็รู้ดีว่าเขาไม่ได้เป็นเพียงแค่คนที่วิปริต แต่ยังเป็นคนที่มีทักษะศิลปะการต่อสู้ที่ไม่อาจคาดเดาได้อีกด้วย แม้ว่าตอนนี้จะอยู่ในโลกเสมือนจริง แต่เขาก็ยังหวาดกลัวลุงฟรอสเลอร์อยู่
“หลินหลี่ ออกไปทดสอบเขาที” เย่อางส่งสัญญาณ ทันใดนั้นหลินหลี่ก็ตอบโต้ด้วยการขว้างหอกของเขาที่ยังคงเจาะร่างกายของกุยแกเอาไว้อยู่ออกไป “เอาหอกของฉันไปกินซะ! สัตว์ประหลาดช้างเดรดล็อค!”
ลุงฟรอสเลอร์กระชับขวานของเขาอย่างรวดเร็วจนเกิดประกายแสงสีแดงขึ้นมา “อ่อนแอเกินไป”
ศพของกุยแกถูกแยกออกเป็นชิ้นๆทันที และแรงกระแทกทําให้หลินหลี่กระเด็นลอยออกไปไม่กี่ร้อยเมตร และกระแทกเข้ากับต้นไม้
จางเจิ้งเฉียงอ้าปากค้าง ตั๋งโต๊ะของลุงฟรอสเลอร์เป็นกรึเปล่าวะ? พลังนี้ก็เหมือนกับตัวละครในดราก้อนบอลที่แข็งแกร่งอย่างน่าเหลือเชื่อ!”
แม้แต่เย่ฉางก็ยังขมวดคิ้ว แข็งแกร่งเกินไปแล้ว! ลุงฟรอสเลอร์ไม่ใช่คนที่จะสามารถรับมือได้ง่ายๆ และแม้แต่ตอนนี้ความแข็งแกร่งของตั๋งโต๊ะก็ช่างน่าหนักใจเหลือเกิน ฉันเกรงว่าเราไม่สามารถสู้เขาได้!” เขาจึงทําการเจรจาแทน “นายมีเงื่อนไขอื่นที่จะส่งตัวเตียวเสียน และปล่อยให้น้องสามของฉันข่มขืนเธอเพื่อทําให้ความฝันของเขาเป็นจริงได้หรือไม่? เป็นการดีที่สุดที่จะไม่ทําร้ายความสัมพันธ์ระหว่างเราเนื่องจากช่วงเวลานี้เป็นปีใหม่จีน”
“…” ผู้ชมพูดไม่ออก “ช่างไร้ยางอายเหลือเกิน”