TB:บทที่ 227 หายไป
คงหวันเต๋าซึ่งติดอยู่ในโซนฟ้าร้อง ไม่ได้ออกจากที่นั่นจนกระทั่งสามวันต่อมา หากฟ้าร้องและฟ้าผ่าไม่ได้ทำให้เขาอ่อนแรงลง เขาอาจถูกขังอยู่ในนั้นแน่ๆ อย่างไรก็ตามแม้ว่าเขาจะหลุดพ้นมาได้ แต่เขาก็อ่อนแอมากเช่นกัน
อย่างไรก็ตามจู่ๆเฉินหลงก็หายตัวไป
เดิมทีอู๋ห่าวคิดว่าเฉินหลงจะกลับมาจากถนนสายอื่น แต่เฉินหลงไม่กลับมาเลย เฉินหลงหายไป
มีเพียงไม่กี่คนที่รู้เกี่ยวกับการหายตัวไปของเฉินหลง สำหรับครอบครัวของเฉินหลงดูเหมือนว่าพวกเขาไม่รู้จะทำอย่างไรกับการหายตัวไปของเฉินหลง
ส่วน บริษัท เว่ยหลงของเฉินหลงไม่จำเป็นต้องให้เฉินหลงเป็นผู้ควบคุม โดยมีเจิงอี้และซวีหมิงเหม่ยที่เป็นผู้ควบคุมด้วยความช่วยเหลือของรัฐทุกอย่างก็ดำเนินไปตามปกติ ยกเว้นไม่กี่คนไม่มีใครสังเกตเห็นการหายตัวไปของเฉินหลง
แล้วเฉินหลงไปไหน
ในความเป็นจริงแม้แต่เฉินหลงเองก็ไม่รู้ว่าเขาอยู่ที่ไหน
หลังจากที่เขาวางกับดัก คงหวันเต๋า วันนั้นเฉินหลงก็เดินต่อไปที่หุบเขา เขาไม่รู้ว่าซ่งเจียเทียนยอมแพ้แล้วหรือยังคงอยู่ห่างออกไปเล็กน้อยและมองหาทางกลับ
ขณะที่เฉินหลงไปไกลขึ้นฟ้าร้องและฟ้าผ่าก็อ่อนลงและอ่อนแอลง ในที่สุดฟ้าร้องและฟ้าผ่าก็หายไป เฉินหลงออกมาจากป่าแห่งหนึ่งซึ่งค่อนข้างมืดมน
หลังจากดูป่าสักพัก เฉินหลงก็ตัดสินใจเดินเข้าไปที่ป่าซึ่งเต็มไปด้วยฟ้าร้องและฟ้าผ่า
อย่างไรก็ตามทันทีที่เฉินหลงก้าวเข้ามาในป่าเขาก็รู้สึกได้ถึงโลกที่หมุนวน เฉินหลงทำได้เพียงส่งข่าวถึงเจิงอี้โดยขอให้เขาบอกครอบครัวว่าเขาจะออกไปทำธุรกิจเพื่อที่พวกเขาจะได้ไม่ต้องกังวลและหมดสติไป
เมื่อนเฉินหลงตื่นขึ้นมาอีกครั้งเขายังคงอยู่ในป่า แต่เฉินหลงแน่ใจมากว่านี่ไม่ใช่ป่าที่เขามาเพราะต้นไม้ทุกต้นในป่านี้มีขนาดใหญ่กว่าต้นที่เขาเข้ามาหลายสิบเท่า ต้นไม้ทุกต้นที่นี่สูงตระหง่านเป็นก้อนเมฆและใบไม้หนาทึบปกคลุมท้องฟ้าทำให้เฉินหลงไม่สามารถรู้ได้ว่าเป็นกลางวันหรือกลางคืน
“ ที่นี่คืออะไร เรายังอยู่บนโลกหรือเปล่านี่” เฉินหลงคิด
จากนั้นระบบอัจฉริยะก็ยืนยันความคิดของเฉินหลง นี่ไม่ใช่แผ่นดินโลก
“มีอะไรเหรอฉันแค่เข้าไปในป่าและมาถึงที่นี่” หลังจากระบบอัจฉริยะยืนยันว่านี่ไม่ใช่โลกเฉินหลงก็รู้สึกตื่นเต้น
แม้ว่าเขาจะถูกจับตามองจากเฒ่าซ่งและเฒ่าคง ที่อยู่บนโลก แต่เฉินหลงก็มีแผนที่จะซ่อนตัวอยู่พักหนึ่ง แต่เขาก็ไม่ต้องการจากโลกนี้ไป เขายังมีครอบครัวเพื่อนและอาชีพ ตอนนี้เขาถูกบรรจุลงในสถานที่แห่งนี้แล้ว มันน่าแปลกที่เขาจะไม่ตื่นเต้น
ขณะที่กำลังตื่นเต้นกำปั้นของเฉินหลงชกไปที่ต้นไม้ใหญ่รอบตัวเขา ถ้าเขาไม่ระบายสักทีตอนนี้เฉินหลงก็จะไม่สงบลง
เมื่อเฉินหลงลองชกไปที่ต้นไม้ เขาพบว่าต้นไม้นั้นแข็งมาก เปลือกไม้กระเทาะออกเพียงหน่อยเดียว
แม้ว่าเฉินหลงไม่ได้ใช้กำลังทั้งหมด แต่ต้นไม้ก็สูญเสียเปลือกไม้ไปบางส่วนซึ่งแข็งเกินไป
อย่างไรก็ตามต้นไม้นี้แข็งได้ในเวลาที่เหมาะสม เฉินหลงพยายามระบายความโกรธของเขา เท่านั้นเฉินหลงโจมตีอย่างดุเดือด
ภายใต้ความแข็งแกร่งของเฉินหลงต้นไม้ใหญ่หักโค่นล้มลงทีละต้น
หลังจากหักต้นไม้ใหญ่หลายสิบต้นแล้วเฉินก็สงบลง
“ลืมไปซะเถอะอย่างน้อย ตอนนี้เราก็ปลอดภัย เนื่องจากมาที่นี่ได้ ฉันเชื่อว่าจะมีทางกลับไป” เฉินหลงมองไปรอบ ๆ ตัวเขาแล้วพูดในใจ
ขณะที่เฉินหลงกำลังจะหาต้นไม้ปีนขึ้นไปจู่ๆเขาก็ได้ยินเสียงบางอย่างในหู ดูเหมือนว่าปริมาตรของวัตถุที่เคลื่อนที่ควรมีขนาดใหญ่มาก
สิ่งมีชีวิตที่ไม่รู้จักเหล่านั้นมาเร็วมากและในไม่ช้าก็มาถึงหน้าเฉินหลง
เมื่อเขาเห็นสิ่งมีชีวิตเหล่านั้นเฉินหลงรู้สึกประหลาดใจ เหมือนจะเห็นเดจาวู
สิ่งมีชีวิตที่อยู่ตรงหน้าเขาคือสิ่งมีชีวิตขนาดยักษ์สามตัวที่คล้ายกับแมงมุมบนโลกมาก อย่างไรก็ตามความรู้สึกของเฉินหลงไม่ได้มาจากการที่สิ่งนี้ดูเหมือนแมงมุม แต่เป็นการที่เฉินหลงได้เห็นสิ่งมีชีวิตที่คล้ายคลึงกันใน “นิวเวิร์ล”
อย่างไรก็ตามแมงมุมตัวใหญ่ทั้งสามนี้ไม่สามารถรอให้เฉินหลงกลับไปหาพระเจ้าได้ซึ่งแมงมุมทั้งสามพ่นใยไปที่เฉินหลง
ยิ่งไปกว่านั้นใยแมงมุมยังมีสีฟ้า ดูเหมือนว่าใยไหมจะต้องมีพิษ
“อืม มาถึงก็ได้สู้เลยแม้แต่ใยไหมที่มีพิษก็เหมือน ” นิวเวิร์ล ” แล้วแมงมุมนี่คืออะไรเนี่ย เฉินหลงคิดในขณะที่ใช้ระฆังทอง มองไปที่แมงมุมตัวใหญ่ทั้งสาม
แมงมุมชนิดนี้เรียกว่าแมงมุมขนปุยในนิวเวิร์ล ซึ่งเป็นเพราะขนปุยมาก อย่างไรก็ตาม อย่าประมาทเด็ดขาด เพราะขนปุยนั่นอาจเป็นอันตรายได้ ขนปุยบนร่างกายนี้ไม่เพียงแต่มีพิษสูงเท่านั้น แต่ยังสามารถจะฉีกเนื้อชิ้นใหญ่ออกจากตัวคุณได้ด้วย
แน่นอนว่าแมงมุมชนิดนี้ยังคงมีคุณค่าในการใช้งานเช่นเดียวกับขาของมันยังมีฟันแหลมคม และใยแมงมุมที่มีประโยชน์
อย่างไรก็ตามแมงมุมชนิดนี้ดูใหญ่ แต่ความแข็งแกร่งเราไม่รู้ เป็นเหมือนซุปเปอร์มาสเตอร์ ด้วยความแข็งแกร่งในปัจจุบันของเฉินหลงเขาสามารถสังหารพวกมันได้
ใยแมงมุมนุ่มนิ่มพันอยู่บนระฆังทองซึ่งไม่เป็นภัยคุกคามต่อเฉินหลง แต่อย่างใด
เมื่อเห็นใยแมงมุมไร้ประโยชน์แมงมุมขนปุยทั้งสามก็แทงเฉินหลงทันทีด้วยเท้ายาวอันแหลมคมของพวกมันพยายามแทงเหยื่อตรงหน้าด้วยขาที่แหลมคม
“ฉันมาที่ที่ฉันไม่รู้ว่ามันคืออะไร แถมฉันยังถูกโจมตีโดยแมงมุมสองสามตัวที่ไม่รู้มาจากไหน ถ้าอย่างนั้นคงต้องแสดงฝีมือสักหน่อยแล้ว”
จากนั้นเฉินหลงก็มี “มีดดาบ” อยู่ในมือ
“ ถ้าอยากตายก็ตายเพื่อฉัน”
“ ภูเขาดาบ”
มีดจำนวนนับไม่ถ้วนหั่นแมงมุมขนปุยสามตัว
ในไม่ช้าแมงมุมขนปุยทั้งสามก็ถูกแยกชิ้นส่วนออกเป็นชิ้น ๆ ภายใต้ “ภูเขาดาบ” ของเฉินหลง
หลังจากกำจัดแมงมุมขนปุยทั้งสามตัวแล้วความโกรธในใจของเฉินหลงก็ถือได้ว่าเป็นการระบาย
เมื่อเฉินหลงกำลังจะปีนต้นไม้อีกครั้งเขาพบว่ามีของสุกใสสามอย่างในกองซอสเนื้อและแขนขาหัก
เฉินหลงไปที่นี่และหยิบขึ้นมาดู
พวกมันเป็นคริสตัลสีน้ำเงินสามอัน หลังจากที่เฉินหลงจับมือเขาเขาก็รู้สึกคุ้นเคย
ในตอนนี้จู่ๆเฉินหลงก็หยิบหินพลังงานออกมาซึ่งไม่มีพลังงานและอยู่ในซากโบราณนั้น
“มันก็เหมือนกับมันรู้สึกเหมือนมัน แต่คริสตัลสีฟ้านี้มีพลังงานน้อยเกินไปอย่างไรก็ตามเนื่องจากสิ่งมีชีวิตที่นี่มีลักษณะคล้ายกับสัตว์ที่อยู่ในนิวเวิร์ลจึงต้องมีสัตว์ประหลาดที่ทรงพลังมากกว่านี้พวกมันต้องมีหินพลังงานที่แข็งแกร่งกว่า ในร่างกายของพวกมัน เราสามารถฆ่าและรวบรวมหินพลังงานแล้วพยายามหาทางกลับไป” ด้วยศิลาพลังงานสีน้ำเงิน ทำให้หัวใจของ ‘เฉินหลง’ เต็มไปด้วยจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้ที่ไม่สิ้นสุด “ ยังไงก็ตามฉันยังมีระบบเถาเป่าที่แข็งแกร่งที่สุด ต้องมีทางให้ฉันกลับไปแน่นอน”