เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 853
ขณะเดียวกันในสถาบันสอนวิชาบู๊
ทุกอย่างเงียบ ไหลไปตามน้ำ ท่านผอ.ยืนสองมือไพล่หลัง ต้านลมอยู่บนเรือ
ตาทั้งสองข้างปิดอยู่ สัมผัสสายลมผ่านร่างกาย ท่านผอ.หลับตา เพลิดเพลินกับความสงบที่หายาก
ทันใดนั้น แสงหนึ่งสว่างขึ้นจากไกลๆ หางคิ้วท่านผอ.ขยับเล็กน้อย หลังจากนั้นจึงลืมตาขึ้น
“แสงนี้อยู่ทางเขาอี้ว์หลิง!”
ท่านผอ.รับรู้พลังฟ้าดินรอบๆ เขาตกใจทันที ตัวกลายเป็นแสงหายไปจากที่เดิม
ตอนปรากฏตัวอีกครั้ง ท่านผอ.มาถึงบนเขาที่ว่างเปล่า
ที่นี่ไม่มีพืชพรรณ มองไม่เห็นสีเขียว สิ่งที่ปรากฏอยู่ปลายสายตาคือหินประหลาดขรุขระ
ด้านหน้าเป็นหน้าผาชัน ลมภูเขาพัดจนเกิดเสียง มีคนนั่งอยู่คนเดียว
ตรงข้ามหน้าผาชั้น เป็นหน้าผาสูงแวววาว เหมือนช่างตั้งใจขัดเงา ไม่เห็นความขรุขระเลยสักนิด เรียบเหมือนกระจก สะท้อนทุกอย่างทางด้านนี้
นี่คือผาจิตแท้จริงของสถาบันสอนวิชาบู๊ ที่ว่าหันหน้าเข้ากำแพงแล้วพิจารณาถึงความผิด ก็คือหันหน้าเข้าหาผานี่แหละ
ท่านผอ.มองแผ่นหลังของคนคนนั้นแล้วพูดว่า “ซิงยวน นายเป็นอะไร”
แม้เสียงเบา แต่ก็ยังดังก้องรอบๆ อยู่บนเขาแท้ๆ แต่กลับรู้สึกเหมือนดังก้องอยู่ในหุบเขา
คนที่นั่งอยู่ตรงนั้น คืออาจารย์ซิงยวนคณะหยินหยาง เขาค่อยๆ หันมาช้าๆ ท่าทางแข็งทื่อเหมือนหุ่นเชิด
เมื่อเห็นหน้าซิงยวน สีหน้าท่านผอ.เปลี่ยนไปทันที
นั่นมันหน้าตาโหดเหี้ยมอะไรกัน เหมือนอวัยวะบนใบหน้าเคลื่อนตำแหน่ง สีหน้าซีดเผือด ตาแดงก่ำทั้งสองข้าง พลังทั้งตัวสับสนวุ่นวาย
ซิงยวนถือกระดาษแผ่นหนึ่งในมือ เส้นเลือดปูดบนฝ่ามือ
“เอี๋ยนชิงตายแล้ว”
ท่านผอ.เดินเข้ามา พูดอย่างเย็นชาว่า “ใครส่งข่าวให้นาย”
“นี่ไม่สำคัญ! สิ่งสำคัญคือศิษย์รักของฉัน เอี๋ยนชิงตายแล้ว อีกทั้งยังตายคามือลู่ฝาน ลู่ฝานที่สมควรตายนั่น!”
ความอาฆาตแผ่ออกมาจากตัวซิงยวน
ท่านผอ.ตวาดออกมาว่า “ซิงยวน นายทำลายเขตวิถีเองซะ ใครเป็นคนแอบส่งข่าวให้นาย ฉันจะทำโทษเขาแน่นอน เทียนฉี่ออกมา!”
มีศีรษะขนาดใหญ่โผล่ออกมาบนฟ้าทันที เป็นเทียนฉี่ผู้ลงทัณฑ์ของสถาบัน
ไม่เห็นเป็นเวลานาน เหมือนมันอ้วนขึ้น ใบหน้านั่นบานขึ้นอีกแล้ว
เทียนฉี่พูดอย่างราบเรียบว่า “ท่านผอ. นักเรียนคณะหยินหยางส่งจดหมายขึ้นมา”
เพียงประโยคเดียว ท่านผอ.โมโหทันที
“ไร้สาระ คณะหยินหยางไม่มีขื่อไม่มีแปแล้วหรือไง ถ้าไม่มีคำสั่ง ไม่ว่านักเรียนคนไหนก็ห้ามผ่านเขาอี้ว์หลิง คิดไม่ถึงว่าพวกเขาจะกล้ามาที่นี่ เทียนฉี่ นายไปจับนักเรียนพวกนั้นมา ไล่ออกจากสถาบันสอนวิชาบู๊!”
เทียนฉี่ค่อยๆ หายไปกลางอากาศ ท่านผอ.มีท่าทีอัดอั้นเพราะความโมโห พวกนักเรียนที่ชอบเปิดเผยความลับ เป็นนักเรียนที่ทำให้คนเกลียดจริงๆ
ซิงยวนมองอยู่ข้างๆ ตลอด จนกระทั่งท่านผอ.พูดว่าจะไล่นักเรียนพวกนั้นออกจากสถาบัน ซิงยวนจึงพูดว่า “ท่านผอ. เหมือนคุณรุนแรงกับศิษย์คณะหยินหยางของผมไปหน่อยนะ เหมือนว่าผมยังเป็นอาจารย์ของคณะหยินหยางนะ จะไล่นักเรียนออกไหม ไม่ถามความเห็นผมสักหน่อยเหรอ”
ท่านผอ.มองซิงยวนที่เต็มไปด้วยความอาฆาต ถอนหายใจยาวแล้วพูดว่า “ซิงยวน ดูเหมือนวิถีบู๊ของนายโดนพวกเขาทำลายแล้ว ถ้ารู้แต่แรก ฉันไม่ควรให้นายเป็นอาจารย์คณะหยินหยางเลย”
ซิงยวนพูดว่า “บนโลกไม่มีถูกผิดอยู่แล้ว มีเพียงเหตุและผล ผมไม่ได้สอนเอี๋ยนชิงลูกศิษย์ผมให้ไร้เทียมทานในสถาบัน ทำให้เขาโดนคนฆ่าตาย ดังนั้นการก้าวผ่านอุปสรรคที่สำคัญที่สุดของผม จึงโดนกระดาษแผ่นเล็กๆ นี่ทำลาย นี่คือเหตุที่ผมก่อ ผมจะรับผลนี้เอง แต่คนที่ฆ่าศิษย์ผม ก็ไม่มีทางมีชีวิตอยู่ต่อ”