เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 858
ลู่ฝานตาเป็นประกายทันที สีหน้าประหลาด
ฮ่วนเย่ว์เพิ่งรู้ว่าตัวเองดีใจจนลืมตัว เธอยังไม่ได้ใส่เสื้อ
“มองอะไร!”
ฮ่วนเย่ว์รีบใส่เสื้อ หน้าแดงระเรื่อ
ลู่ฝานกระแอมสองที ตอนนี้วิธีที่ดีที่สุด คือรีบเปลี่ยนเรื่องพูด
“เอ่อ เธอรู้เหรอว่าออกไปยังไง”
ฮ่วนเย่ว์ไม่กล้ามองลู่ฝานมาก เธอรีบพูดว่า “ฉันรู้อยู่แล้ว”
ลู่ฝานส่งเสียงตอบรับ ดูเหมือนจะออกไปไม่ยาก
ฮ่วนเย่ว์กัดฟันถามออกมาอีก
“นายจะไปไหม”
ลู่ฝานยิ้มแล้วส่ายหน้าพูดว่า “ไม่จำเป็น ฉันต้องฝึกฝนที่นี่”
พูดจบลู่ฝานให้ไปมองห้องนั้นแวบหนึ่ง
ฮ่วนเย่ว์พูดอย่างไม่สบอารมณ์ “ฝึกตายก็สมควร ไม่รู้ว่าเรื่องอะไรไม่ควรทำเหรอ นายฝึกไปเถอะ ระวังตายที่นี่ ไม่มีใครเก็บศพให้นายนะ ฉันไปละ ต้องไปคิดบัญชีผอ.นั่นก่อน นายทำตัวให้ดีๆ ล่ะ”
ฮ่วนเย่ว์พูดว่าไปก็ไป โดยไม่ลังเลเลยสักนิด
ตัวกลายเป็นสายลม ฮ่วนเย่ว์หายลับไปจากสายตาลู่ฝาน พร้อมแสงสีแดง
“จับได้ด้วยมือเดียว เจ้านาย รูปร่างผู้หญิงคนนี้ไม่เลว ตามมาตรฐานมาก งดงามมาก”
จู่ๆ เจดีย์เสวียนเก้ามังกรโผล่ออกมา แล้วพูดอย่างตกใจ
ลู่ฝานได้ยินคำว่าจับได้ด้วยมือเดียว จู่ๆ ก็คิดถึงภาพงดงามที่เห็นเมื่อครู่ขึ้นมาเอง
“ไปๆๆๆ แกเป็นภูติอาวุธจะไปรู้อะไร”
ลู่ฝานหันหลังเดินเข้าไปในห้อง ตั้งแต่วันนี้ ห้องนี้เป็นของเขาแล้ว
ลู่ฝานเดินเข้าประตูมา ก็เห็นตัวอักษรมากมายในห้องทันที
ลู่ฝานพูดอย่างอึ้งเล็กน้อย “ที่แท้ยังมีอีกเยอะขนาดนี้”
ทางด้านนี้ ฮ่วนเย่ว์ใช้เท้าเหยียบน้ำจนกระเด็น พุ่งมาข้างหน้าป้ายศิลาเทพฝน
แสงสีฟ้าร่วงลงบนตัวเธอ แต่ครั้งนี้ไม่สามารถชำระล้างบนตัวเธอได้อีกแล้ว
ฮ่วนเย่ว์เดินไปหน้าป้ายศิลาเทพฝนอย่างได้ใจ จากนั้นยื่นมือออกมา
ฝ่ามือทะลุผ่านป้ายศิลาเทพฝน ป้ายศิลาขนาดใหญ่อันนี้เป็นคนภาพลวงตาเท่านั้น
เมื่อปัดภาพลวงตาออก ด้านหน้าเป็นประตูบานหนึ่ง แค่เดินออกไป ก็จะออกจากคุกนรกแห่งนี้แล้ว
ฮ่วนเย่ว์ยิ้มบางๆ คนอื่นที่อยู่ที่นี่ คงหาประตูนี้ไม่เจอ คนที่มีร่างกายพรสวรรค์แบบเธอ ที่สัมผัสความแท้จริงของพลังได้อย่างว่องไว
ฮ่วนเย่ว์ก้าวออกไปหนึ่งก้าว เพื่อจะออกจากคุกนรกแห่งนี้
แต่ขณะนั้น จู่ๆ ฮ่วนเย่ว์เห็นตัวอักษรบนป้ายศิลาเทพฝน
ร้องบทเพลงเศร้าจบคะนึงหา ชื่อบทเศร้าแต่ใบหน้าแดงระเรื่อ เมื่อจุดโคมไฟ ความรู้สึกยิ่งมากขึ้น
จู่ๆ มีภาพของลู่ฝานแวบเข้ามาในหัวฮ่วนเย่ว์
ฮ่วนเย่ว์หันไปมองทางห้องเล็กๆ
เขายังจะอยู่ที่นี่ เขายังจะฝึกวิชาระดับฟ้า
ถ้าเขาตายจริงๆ จะทำยังไง
แววตาฮ่วนเย่ว์ฉายแววสับสน
แม้เธอพูดกับลู่ฝานว่าฝึกตายก็สมควร แต่จะไปโดนไม่สนใจเขาแบบนี้จริงๆ เหรอ
ฮ่วนเย่ว์ถอยออกมาอีกครั้ง
ช่างเถอะ ไปดูไอ้หมอนั่นดีกว่า
เขาน่าจะยอมแพ้ในไม่ช้า ฉันแค่ดูไม่ให้เขาตายไปง่ายๆ เท่านั้น
ฮ่วนเย่ว์หันหลังเดินกลับมาบนหินโสโครกอีกครั้ง มองห้องเล็กๆ แล้วพึมพำว่า “ถ้านายฝึกจนตายจริงๆ ฉันไม่เอาศพนายออกไปหรอกนะ”
ฝึกวิชาไม่ใช่เรื่องง่าย จิตใจนิ่ง ลมปราณสงบ ควบคุมร่างกาย
สำหรับลู่ฝาน นี่เป็นแค่สิ่งพื้นฐานที่สุด สิ่งที่ต้องเตรียมจริงๆ ยังจำเป็นต้องเป็นอย่างอื่น อย่างเช่น เขาอยากกลั่นยาแบบพิเศษแบบยิ่งใหญ่มานานแล้ว
ลู่ฝานรู้เป็นอย่างดีว่าการฝึกวิชาระดับฟ้า ไม่ได้ฝึกง่ายขนาดนั้น แค่มองตัวอักษร ก็เจ็บปวดจนทนไม่ไหวไปทั้งตัว เลือดไหลออกมา แสดงว่าไม่ว่าจะเป็นระดับวิทยายุทธ หรือระดับความแข็งแกร่งของร่างกายเขายังแย่ไปหน่อย