Chapter 647 Final Name (18)
“โอเค นายกำลังบอกว่านายจะไม่หนีไปก่อนหลังจากนี้ ใช่มั้ย?”
“ใช่”
ผมโอเคกับแบบนี้ แชนายอนพึมพำก่อนที่จะหัวเราะเสียงดัง
“แล้วพบกันใหม่”
นั่นคือคำบอกลาสุดท้าย
แชนายอนมองดูพลังธรรมชาติของแชจูชึลที่เพิ่มขึ้นในระยะไกล ทันใดนั้นเธอก็วิ่งออกไปอย่างไม่ลังเล เธอวิ่งไปโดยไม่หันกลับ ไปยังสถานที่ ’สุดท้าย’
**
ฮีโร่เข้าขบวนอย่างหละหลวม เนื่องจากการออกไปพร้อมกันอาจจะส่งผลให้พวกเขาตายทั้งหมด พวกเขาต้องทำอย่างช้าๆและพยายามทำความเข้าใจรูปแบบการโจมตีของบาอัลซะก่อน
เบลล์ไม่คิดว่านั่นเป็นกลยุทธ์ที่ไม่ดี เนื่องจากบาอัลยังไม่คืนร่างอย่างสมบูรณ์ รูปแบบการโจมตีของมันนั้นเรียบง่าย และฮีโร่ก็สามารถที่จะทำลายมันได้อย่างช้าๆโดยไม่ต้องเสียสละใครไป
เบลล์เรียกสิ่งนี้ว่า ‘กลยุทธ์ไม้จิ้มฟัน’ โดยหวังว่าบาอัลจะล้มลงในที่สุดหากมันถูกแทงด้วยไม้จิ้มฟันอย่างไม่มีที่สิ้นสุด
อย่างไรก็ตาม ไม้จิ้มฟันทั้งหมดไม่เหมือนกัน และบางคนก็ไม่สามารถเรียกได้ว่าไม้จิ้มฟัน คิมซูโฮเป็นตัวอย่างหลัก เขาผ่าพลังปีศาจของบาอัลออกจากกันในขณะเดียวกันก็ส่งผลโดยตรงต่อร่างที่แท้จริงของมันได้
“ฮา…. ฮา….”
แต่ตอนนี้คิมซูโฮถึงขีดจำกัดแล้ว ร่างกายของเขาเปียกโชกไปด้วยเหงื่อ และมือของเขาแทบจะจับดาบเอาไว้ไม่ไหว สิ่งสำคัญที่สุดคือ พลังเวทย์มนตร์ของเขาเหลือน้อยเต็มที
เมื่อเห็นคิมซูโฮเริ่มหมดแรง เบลล์ก็เดาะลิ้นของเขา
ประสิทธิภาพเชื้อเพลิงของคิมซูโฮนั้นไม่ค่อยดีนัก เพราะเขาติดอยู่ในสิ่งกีดขวางภายในจิตใจ เขาจึงสูญเสียพลังเวทย์มนตร์มากเกินไป ดังนั้นสิ่งง่ายๆอย่างแรกก็คือเขาจำเป็นต้องเปลี่ยนความคิดที่จะต้องเผชิญหน้ากับบาอัลเพียงลำพัง
ที่บอกว่าเบลล์ไม่สามารถช่วยเขาจากปัญหานี้ได้ คิมซูโฮจำเป็นต้องตระหนักถึงสิ่งนี้ด้วยตัวเอง
“ช่างลำบากเหลือเกิน…. ฉันมองไม่เห็นปลายทางจาากนี้เลยจริงๆ”
ในขณะนั้น เฮย์เนคพึมพำเบา ๆ ต่างจากคิมซูโฮ เฮย์เนคและแชจูชึลไม่มีอำนาจในการทำร้ายสิ่งมีชีวิตที่ไม่ใช่ทางกายภาพ
ในความเป็นจริงแล้ว มีฮีโร่ไม่มากนักที่สามารถทำลายร่างที่แท้จริงของบาอัลได้ นอกเหนือจากคิมซูโฮแล้วมีเพียงราเชลและไอลีนเท่านั้นที่ควรค่าแก่การพูดถึง โชคดีที่พลังของผู้หญิงสองคนนี้ไม่ได้มีเพียงแค่ไม้จิ้มฟัน
หลังจากนั้น
…
ปราการเกิดการสั่นสะเทือนบางเบา ฮีโร่บางคนอาจไม่รู้สึกอะไรเลย อย่างไรก็ตามเบลล์รู้สึกได้อย่างชัดเจน ความตายที่คืบคลานออกมาจากจิตใจของบาอัล
“… หืม”
เบลล์ตกอยู่ในความคิด เขาควรจะหลบหนีเพื่อรักษาชีวิตอันจำกัดที่เขาพึ่งได้กลับมาหรือไม่? หรือเขาควรจะอยู่เพื่อรอดูสิ่งที่น่าสนใจต่อไปกันแน่?
อย่างไรก็ตาม บาอัลเพื่อนเก่าของเบลล์ไม่ได้ให้เวลาเขาตัดสินใจ
– แมลงน่าสงสารทั้งหลายที่ไม่แม้แต่จะรู้ถึงการมีตัวตนจริงๆของตัวเองด้วยซ้ำ
เสียงเบาๆของบาอัลดังก้องอย่างชัดเจนจากสิ่งที่ดูเหมือนจะเป็นปากของร่างกายที่แท้จริง ฮีโร่ทุกคนเบิกตากว้าง
บาอัลมองมาที่พวกเขาด้วยสายตาที่อยู่ไกลลิบ ดวงตาที่เต็มไปด้วยความว่างเปล่าแต่ปรากฏความมืดอันกว้างใหญ่ตอนนี้ มีพลังอำนาจแห่งการทำลายล้างสูงส่ง เพียงแค่การจ้องมองจากดวงตานั้นทำให้หลายคนล้มลง
– ทำไมต้องดิ้นรนมากมายเพื่อการดำเนินชีวิตที่น่าเวทนาเช่นนี้?
ร่างกายของปีศาจที่ไม่อาจพบเจอได้ในดินแดนวัตถุแห่งนี้ – บาอัล กลับร่างกายที่แท้จริงเสร็จสมบูรณ์
– ความตายเหมาะกับพวกแกทุกคนมากกว่า
ประโยคนี้แสดงถึงการมาถึงจุดจบของสงคราม
บาอัลผสมผสานพลังแห่งการทำลายล้างในลมหายใจของเขา พายุแห่งพลังงานปีศาจโบกพัดจากแหล่งกำเนิดของเขา นี่คือ ‘ลมหายใจ’ แบบเดียวกับที่ทำลายโลกที่นับไม่ถ้วนในอดีต
มันกลืนทุกอย่างภายในปราการแห่งนี้
คิมซูโฮเหวี่ยงดาบด้วยพลังที่เหลือน้อยนิด แต่ดูเหมือนว่ามันจะไปไม่ถึงบาอัล….
**
… Tadadak-
กองไฟกำลังแผดเผา เงาของไฟพลิ้วไสวราวกับกำลังเต้นอยู่บนพื้น ภายในถ้ำที่เต็มไปด้วยความเงียบงันคิมซูโฮอยู่กับกษัตริย์ของเขา ผู้ปกครองอาณาจักรที่ได้ถูกทำลายไปแล้ว
เธอชื่อเฟฮีหรือฟาฮา? คิมซูโฮไม่ได้สนใจที่จะค้นหาคำตอบ ปัจจุบันแม้แต่เขาก็ยังไม่รู้ชื่อที่แท้จริงของตัวเองด้วยซ้ำ
คิมซูโฮถวายอาหารที่เขาปรุงบนกองไฟต่อกษัตริย์ของเขา มันเป็นอาหารจานธรรมดาที่ปรุงด้วยการเพิ่มสมุนไพรและมันฝรั่งในหม้อดินเผา ในวันนั้นเขาโชคดีที่ได้รับมันฝรั่งทอดที่ถูกทิ้งมาสองอันได้
จินซาฮยอค จ้องที่จานด้วยสายตาว่างเปล่า ก่อนที่จะคว้ามันด้วยมือของเธอและกัดลงไป หลังจากนั้นเธอก็เริ่มกินมันอย่างรวดเร็ว คิมซูโฮไม่ได้คาดหวังว่าอาหารจะเหลือมาถึงเขา
เขาคิดว่ามันเพียงพอแล้วถ้าเขาสามารถช่วยบรรเทาความหิวโหยของกษัตริย์ได้แม้เพียงน้อย
ใช่ เขาคิดว่ามันเพียงพอแล้ว
แต่เมื่อเธอกินเสร็จ จินซาฮยอคกลับสารภาพสิ่งที่ไม่ควรพูดแแกมา
‘ฉันฆ่ามาสเตอร์ของนายเพื่อรับตัวนายมา มันเป็นอุบายที่จะตัดนายออกจากปูฮาเรนและให้นายเสนอความภักดีต่อฉัน ฉันสามารถช่วยมาสเตอร์ของนายได้ แต่ฉันจบชีวิตของเขาเพื่อประหยัดเงิน เพราะด้วยจำนวนเงินที่เท่ากันนั้น ฉันก็สามารถช่วยชีวิตเหล่าผู้อยู่ใต้บังคับบัญชาของฉันได้ถึงร้อยคน ‘
คิมซูโฮยังไม่เข้าใจว่าทำไมจินซาฮยอคพูดถึงเรื่องนี้ เป็นเพราะว่าเธอกตัญญู? หรือว่าเธอต้องการสารภาพบาปก่อนตาย?
คิมซูโฮรู้สึกโกรธมาก แม้ว่าโลกจะล่มสลาย แต่ความโกรธนี้ก็จุดชนวนจากก้นบึ้งของหัวใจของเขา ไม่สิ ความโกรธของเขาเกิดขึ้นเพราะโลกล่มสลาย
แนวคิดของราชาหรืออัศวินไม่มีอยู่ในโลกนี้อีกต่อไป เนื่องจากทุกอย่างได้พังพินาศลงไปแล้ว ไม่มีอะไรขัดขวางเขาจากการทำสิ่งที่เขาต้องการได้ ท้ายที่สุดแล้ว จะมีประโยชน์อะไรที่จะพูดถึงแนวคิดเรื่องขุนนางต่อไปอีก
คิมซูโฮคิดอย่างนี้ในขณะที่มือของเขาสั่นเทา และในที่สุดเขาก็พุ่งเข้าใส่จินซาฮยอค การสาปแช่งเกิดขึ้นเป็นครั้งแรกในชีวิตของเขา
การต่อสู้อย่างต่อเนื่องเป็นเวลานาน พวกเขาสองคนวิ่งออกจากถ้ำจนถึงจุดหนึ่งและในที่สุดก็มาถึงจุดจบของหน้าผาที่น่ากลัวกำลังรอพวกเขาอยู่ อย่างไรก็ตาม เด็กสองคนที่กำลังพัวพันกันไม่ทันได้สังเกตุเห็น
เพราะอย่างนั้น พวกเขาจึงตกจากหน้าผาลงมา
ใครเป็นคนฆ่าใครในครั้งนี้? คิมซูโฮฆ่าจินซาฮยอคหรือไม่? หรือจินซาฮยอคฆ่าคิมซูโฮกันแน่?
อืม เนื่องจากพวกเขาทั้งคู่ต้องกลับชาติมาเกิด เรื่องนั้นจึงไม่สำคัญเท่าไหร่
แต่คิมซูโฮก็มีความสงสัยหลายๆอย่างในขณะที่เขากำลังล่วงหล่นสู่ความตาย
ทำไมเขาต้องรู้สึกเจ็บปวดเช่นนี้?
ทำไมไม่มีอะไรนอกจากความเจ็บปวดและสิ้นหวังในโลกนี้?
ทำไมจินซาฮยอคถึงสารภาพบาปของเธอในตอนสุดท้าย? มันจะดีกว่าไหมถ้าเธอจะเงียบเอาไว้และตายอย่างสงบสุข?
คิมซูโฮรู้หนทางที่จะหาคำตอบ แต่ในความเป็นจริงแล้วคำตอบนั้นง่ายมาก ความจริงเรียบง่ายอย่างน่าประหลาดใจมากที่อาจทำให้บางคนหัวเราะออกม่า และคิมซูโฮก็ได้ค้นพบในวันนี้
เหตุผลก็คือ … โลกนี้เป็นเพียงนวนิยายที่สร้างขึ้นโดยผู้แต่งคนหนึ่งเท่านั้น
****2****
…ข้อมูลนี้ คำบรรยายลึกลับนี้เข้ามาในสมองของเขา เสียงนั้นโหดร้ายกาจเกินกว่าจะเป็นเพียงเทพนิยาย แต่ความว่างเปล่าที่น่ากลัวก็น่ากลัวเกินกว่าจะเป็นเพียงสารคดีได้
“… .”
คิมซูโฮค่อยๆ ลืมตา Tadak, tadak— เขาได้ยินเสียงแตกๆของบางอย่าง
“อะ-“
คิมซูโฮตื่นขึ้นพร้อมกับเสียงครวญคราง และหลังจากนั้นสักพักหนึ่งเขาถึงสามารถมองไปรอบๆได้
“อา.”
เสียงพึมพำสั้นออกมาจากริมฝีปากของเขา
ทุกสิ่งทุกอย่างถูกทำลาย พื้นดินถูกเผาแทนที่จะเป็นกองไฟและหมอกที่มีกลิ่นของความตายก็เต็มไปในอากาศ ธรรมชาติที่แชจูชึลสร้างขึ้นนั้นจมลงและกลายเป็นพลังปีศาจ และฮีโร่นับไม่ถ้วนทรุดตัวลงบนพื้นไม่อาจแยกได้ว่าตายหรือหมดสติ
ด้วยลมหายใจเพียงครั้งเดียว บาอัลได้สร้างคำว่า ‘ทำลายล้าง’ ในพื้นที่แห่งนี้ขึ้น
– แกตื่นแล้ว
เสียงดังก้องขึ้นในปราการ คิมซูโฮเงยหน้าขึ้นและเห็นร่างที่แท้จริงของบาอัลมองดูเขา
มังกรดำ
นั่นคือคำพูดที่คิมซูโฮจะสามารถอธิบายถึงเขาได้ ความรู้สึกที่เขาได้รับเมื่อเขาเห็นปีศาจตรงหน้าครั้งแรกนั้นไม่ผิด นั่นคือมังกรดำซึ่งมักเรียกกันว่าลางสังหรณ์แห่งการทำลายล้างในตำนานและความเชื่อปรัมปรา
ปากของสัตว์เลื้อยคลานขยับ
– ข้าได้รับความทรงจำของแกแล้ว ช่างน่าเจ็บปวด แกคงได้รับบางส่วนของฉันด้วย ใช่มั้ย?
คิมซูโฮเงียบไป เช่นเดียวกับบาอัลที่กล่าวว่ามีความทรงจำบางส่วนไหลเวียนเข้าสู่สมองและเกิดขึ้นตามธรรมชาติ
—ฮีโร่ผู้อพยบ
เมื่อได้ยินเสียงนี้ ไหล่ของคิมซูโฮก็สั่นไหว คำตอบของเขาเกือบจะเป็นไปตามสัญชาตญาณ คิมซูโฮรู้ว่าคำสองคำนั้นหมายถึงอะไร
– ชื่อนั้นสร้างขึ้นเพื่ออะไร?
ร่างที่แท้จริงของบาอัลลดลง รูปร่างที่ใหญ่ยักษ์ของเขาเล็กลงอย่างรวดเร็วราวกับลูกสุนัข
ตอนนี้เขาดูเหมือนจิ้งจกน่ารักๆตัวหนึ่ง บาอัลเดินเข้าไปหาคิมซูโฮ
—’ตัวละครหลัก ‘ถ้าแกรู้คำตอบ ข้าก็ต้องการถามบางอย่างจากแก
จิ้งจกแสดงท่าทางน่าขัน
– แกผิดหวังไหม โกรธไหม หรือสับสน
ปากของคิมซูโฮยังคงปิดสงบเสงี่ยม
– ตัวละครหลัก แกควรรู้แล้วว่าใครเป็นผู้สร้างโลกนี้
คิมซูโฮเคยไม่รู้ แต่เขาค้นพบแล้ว
คิมฮาจิน
ข้อมูลเกี่ยวกับคิมฮาจินไหลลงมาในสมองของเขา คิมฮาจินเป็นผู้สร้างของคิมซูโฮ เขาเขียนตัวละครคิมซูโฮ เขียนทุกอย่างเกี่ยวกับชีวิตของเขา และสร้างความโชคร้าย ความสุขและการเติบโตเพื่อสร้างความพึงพอใจให้กับผู้อื่น
การมีอยู่ของ ‘คิมซูโฮ’ นั้นถูกสร้างขึ้นเพื่อความบันเทิงของผู้อื่น
– อย่าบอกข้าว่าแกคิดว่ามันดีแล้ว? ที่แกสามารถมีชีวิตอยู่ต่อไปในโลกนี้ แม้ว่ามันจะเป็นเพียงนวนิยายเรื่องหนึ่ง ช่างโง่เขลาเหลือทน
คิมซูโฮจำได้ว่าคิมฮาจินเป็นคนใจดีอย่างไรเมื่อเขาปฏิบัติต่อเขา คิมซูโฮคิดว่ามันเป็นเพราะมิตรภาพ แต่ตอนนี้เขาเข้าใจเหตุผลที่แท้จริง
– น่าเสียดาย ที่มันไม่ใช่ความจริง ทำไมล่ะ? เพราะถ้าข้าตาย งานของผู้เขียนจะสิ้นสุดลง
คิมซูโฮจ้องมองไปที่บาอัลที่กำลังพูดพล่อยต่อหน้าเขา
– นี่คือส่วนส่วนสุดท้ายแล้ว คิมซูโฮ โค้งสุดท้าย! เมื่อม่านปิดลง เข้าสู่ส่วนโค้งสุดท้ายโลกนี้จะจบลง ทุกสิ่งจะหยุดชั่วนิรันดร์