ตอนที่ 277: ซื้อยา โดย Ink Stone_Romance
เฉินเยี่ยนรู้ว่าซินห้าวใจร้อน ถึงแม้จะสงสารแต่เวลานี้เธอก็ดูแลซินห้าวไม่ไหวแล้ว
วางรถเข็นลงแล้ว ซินห้าวแบกคุณย่าขึ้นหลัง จากนั้นไปหาหมอหลิว
ไม่เพียงแต่หมอหลิวที่ตรวจ เขาตรวจเสร็จยังเรียกคุณหมอใหญ่อีกคนที่อายุประมาณห้าสิบกว่าหกสิบปีมาตรวจด้วย
เฉินเยี่ยน ซินห้าว และลุงสองแบกคุณย่าซินขึ้นหลังลงหลังตรวจอยู่หลายรอบ
“ทำไมพามาตรวจช้าอย่างนี้?”
หัวหน้าแพทย์แซ่ฉวี่สวมแว่นสายตายาวมองดูอาการผู้ป่วยแล้วพูดด้วยน้ำเสียงตำหนิ
หัวหน้าฉวี่มองดูการแต่งตัวของหลายคนแล้วก็ไม่ถือว่าเป็นพวกคนยากจนไม่มีจะกินประเภทนั้น ถ้าฐานะดี ทำไมถึงยื้อคนป่วยไว้จนเป็นแบบนี้?
เฉินเยี่ยนฟังคำพูดนี้ก็ตกใจ หรือว่าพวกเธอพามาช้าไป? หมดหนทางช่วยคุณย่าแล้ว!
เฉินเยี่ยนรู้สึกโทษตัวเอง ถ้าตอนนั้นตัวเองกับซินห้าวยืนหยัดแบบนี้ นั่นอาจจะ?
ไม่เพียงแต่เฉินเยี่ยน ซินห้าว ซินฉุ่ยก็คิดถึงความเป็นไปได้นี้
“หมายความว่า แม่ผม ไม่มีทางรักษาแล้วใช่ไหมครับ?”
ลุงสองถามด้วยเสียงสั่นเครือ ถึงแม้จะบอกว่ารักษาไม่ได้แล้ว แต่มาถึงที่นี่ เห็นที่นี่กับที่ชนบทไม่เหมือนกัน เขาก็ยังมีความหวังอยู่เพียงน้อยนิด
“ก็ไม่ใช่อย่างนั้นเสียทีเดียว แต่ไม่ได้รักษาง่ายๆ”
หัวหน้าฉวี่มองไปแล้วก็ส่ายหน้า
“ทำไมถึงรักษาไม่ง่ายครับ?”
ครั้งนี้ซินห้าวเป็นคนถาม เฉินเยี่ยนก็โล่งใจ ขอแค่มีทางรักษาก็พอแล้ว รักษาไม่ง่ายอะไรพวกนี้ ยังไงก็ยังมีหวังไม่ใช่หรือ?
หลังหัวหน้าฉวี่พูดมามากมาย เฉินเยี่ยนไม่ค่อยรู้เรื่องมากนัก แต่ก็พอเข้าใจอยู่ คุณย่าไม่ได้เป็นโรคมะเร็งอะไรพวกนี้ แต่โรคของเธอซับซ้อนมาก
หัวหน้าฉวี่บอกว่าถ้าพามาเร็ว พวกเขาตรวจได้เร็ว ก็จะไม่ซับซ้อนขนาดนี้ ตอนนี้โรคซับซ้อนแล้ว อีกทั้งช่วงนี้คุณย่ากินไม่ค่อยได้ นอนไม่ค่อยหลับ บำรุงไม่เพียงพอ ร่างกายเลยยิ่งอ่อนแอ ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไปคงต้องรอความตายแล้ว
อีกอย่างหัวหน้าฉวี่บอกว่ามียาชนิดหนึ่งที่มีฤทธิ์รักษาโรคแบบคุณย่านี้ได้ผลมาก แต่ว่าราคาแพง หนึ่งกล่องหกเม็ดราคาหลายร้อยเหรียญ อีกอย่างยังมียาอีกชนิด แพงเหมือนกัน แต่ที่โรงพยาบาลพวกเขาไม่มี แม้แต่เจิ้งโจวก็ยังไม่มี ตอนนี้ยาชนิดนี้มีแค่ในปักกิ่งเท่านั้น ดังนั้นถ้าจะซื้อยานี้ ต้องมีคนไปซื้อที่ปักกิ่ง
“ถ้าอย่างนั้นช่วงเวลาที่ไปกลับซื้อยาที่ปักกิ่งคุณย่าจะยังรอไหวใช่ไหมคะ?”
เฉินเยี่ยนถามด้วยจิตใจที่หนักอึ้ง
“เรื่องนี้ไม่ต้องเป็นห่วง ถึงแม้ว่าจะไม่มียาสองชนิดนี้ ให้พวกเราดูแล ก็สามารถอยู่ไปได้อีกครึ่งปีถึงหนึ่งปีเลย มาที่นี่แล้วพวกเราต้องดูแลเป็นอย่างดี กินยา ฉีดยายังไงก็ดีกว่าอยู่ที่บ้านแน่นอน”
หัวหน้าฉวี่พูดจบ แล้วพูดขึ้นมาอีก “แต่พวกคุณต้องเตรียมใจไว้หน่อย อยู่โรงพยาบาล กินยา ฉีดยาอะไรพวกนี้มีค่าใช้จ่าย กว่าคุณย่าจะได้กลับบ้านเกรงว่าจะต้องมีค่าใช้จ่ายหลายพัน คุณย่าอายุมากแล้ว เป็นโรคนี้ ก็ไม่ได้หมายความว่าจะไม่เป็นโรคอื่น”
หัวหน้าฉวี่พูดตามตรง เพราะเขาเห็นมาเยอะ มีหลายคนอยากจะรักษาโรค แต่พอได้ยินค่าใช้จ่าย ก็ตกใจรีบกลับไปเลย ยอมกลับไปรอความตายที่บ้านดีกว่า เห็นๆ อยู่ว่าสามารถรักษาโรคได้ แต่เพราะเรื่องเงิน เลยไม่ยอมรักษา อยู่ดีๆ ก็ยอมตาย
คุณย่าท่านนี้อายุไม่น้อยแล้ว ทนยืดเยื้อมาถึงตอนนี้ถึงค่อยพามา ไม่รู้ว่าหลังคนที่บ้านฟังจบจะยังรักษาหรือไม่ เพราะเงินหลายพันนี่ไม่ใช่น้อยๆ เลยถึงแม้คุณย่าจะอาการดีขึ้น ก็อยู่ได้อีกไม่กี่ปี ไม่ได้มีประโยชน์อะไรกับครอบครัว แล้วยังต้องมีคนคอยปรนนิบัติอีก บางครอบครัวก็เลือกที่จะกลับไป
“รักษา”
ซินห้าวตอบหนึ่งคำ
เฉินเยี่ยนพยักหน้า อย่าว่าแต่หลายพันเลยเธอกับซินห้าวสามารถจ่ายได้ ถึงแม้จะไม่สามารถจ่าย พวกเขาก็ยังเลือกที่จะรักษา
“ได้ งั้นผมจะไปทำเรื่องนอนโรงพยาบาลให้พวกคุณ พวกคุณจัดการดูว่าจะให้ใครไปปักกิ่ง ที่เหลือเสี่ยวหลิวจะเป็นคนจัดการให้พวกคุณ”
หัวหน้าฉวี่พูดจบก็เขียนแบบฟอร์ม หมายความว่าพวกเขาสามารถออกไปได้แล้ว
ต่อมาคุณหมอหลิวอธิบายถึงขั้นตอนและรายละเอียดให้พวกเขาฟัง
จัดการเรื่องนอนโรงพยาบาลเสร็จ รอคุณย่าได้นอนบนเตียงคนไข้ เฉินเยี่ยน ซินห้าว และซินฉุ่ยสามคนต่างสบตากัน
“ผมไปเอง”
ซินห้าวพูด ไปปังกิ่ง ลุงสองต้องไปไม่ไหวแน่ ที่นั่นเขาไม่รู้จัก ถ้าเกิดเรื่องอะไรขึ้นมาจะแย่ คนอื่นในบ้านยิ่งหวังไม่ได้ใหญ่เลย
เฉินเยี่ยนได้ แต่ซินห้าวไม่อยากให้เฉินเยี่ยนไปลำบาก
“ไม่ได้ คุณบอกว่าช่วงนี้ในเมืองมีเรื่องตรวจสอบอะไรอยู่นี่ แล้วต้องไปโรงงานทุกวันไม่ใช่หรือ?”
เฉินเยี่ยนส่ายหน้า เมื่อวานเธอถามซินห้าวแล้ว ช่วงนี้ที่โรงงานมีเรื่องมากมาย แล้วยังมีเรื่องตรวจสอบนี่ เรื่องประชุมนั่นอีก ซินห้าวหายไปหนึ่งอาทิตย์ไม่ได้ ไม่แน่อาจจะโดนในเมืองเรียกมาตำหนิ
“ไม่เป็นไร ขอแต่คุณย่าหายดี ดีกว่าไม่ทำอะไร”
ซินห้าวไม่สนใจ เป็นหัวหน้าโรงงานหรือไม่เข้าไม่สนใจ ถึงแม้จะไม่ทำ ก็ทำอย่างอื่น เขายังสามารถหาเงินได้
“ฉันไปเองดีกว่าค่ะ ในเมืองฉันไม่คุ้นเคย คุณอยู่ที่นี่คอยจัดการดูแล ไปกลับก็แค่อาทิตย์เดียวเองเดี๋ยวฉันก็กลับมาแล้ว”
เฉินเยี่ยนกลับไม่คิดอย่างซินห้าว เธอรู้ว่าซินห้าวกตัญญู แต่โรงงานนั้นไม่ง่ายเลยกว่าเขาจะทำให้กิจการดีขึ้นมา ตอนนี้เขาจะไป เรื่องคนงานจะทำยังไง?
หลังจากผ่านการถกเถียงยกใหญ่ ซินห้าวเอาชนะเฉินเยี่ยนไม่ได้ สุดท้ายเฉินเยี่ยนเลยไปซื้อตั๋ว
เฉินเยี่ยนขี่จักรยานไปในอำเภออีกรอบ แต่ซินชานไม่อยู่ บอกว่ามีที่หนึ่งเกิดเรื่อง เขาเลยพาคนไป
เฉินเยี่ยนเลยกลับไปบ้านเฉินและบ้านซินอีกรอบ เล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟัง
“เธอบอกว่าย่าเธอสามารถรักษาให้หายได้จริงหรือ?”
ซินต้าฉุยท่าทางตกตะลึง เขาไม่อยากจะเชื่อเลย
“ใช่แล้วค่ะ คุณหมอพูดแบบนี้ แต่มียาบางอย่างที่ที่นี่ไม่มี ดังนั้นหนูเลยต้องไปซื้อยา ที่โรงพยาบาลมีซินห้าวและลุงสองอยู่ ที่บ้านก็ต้องมีคุณป้าดูแล”
เฉินเยี่ยนพยักหน้า ไม่ได้บอกเรื่องที่ว่าควรพาไปแต่แรก ไม่อยากให้ทุกคนเสียใจ
“งั้นก็ดี งั้นก็ดี”
ซินต้าฉุยนั่งลงอย่างแรง เฉินเยี่ยนเห็นน้ำตาในดวงตาเขา
ไป๋ซิ่วเหมยก็ถอนหายใจยาวออกมา บอกเฉินเยี่ยนให้เธอวางใจ เธอจะดูแลที่บ้านอย่างดี เธอก็จะไปโรงพยาบาลเหมือนกัน อีกอย่างเฉินเยี่ยนออกไปข้างนอกคนเดียว เธอไม่ไว้ใจ เลยฝากฝังไว้ไม่น้อย เฉินเยี่ยนพยักหน้ารับคำ
จนตอนที่เฉินเยี่ยนมาถึงโรงพยาบาลในเมืองก็เป็นเวลาเจ็ดวันให้หลังแล้ว สีหน้าเธอเหนื่อยล้า ตัวเธอเริ่มมีกลิ่นออกมา เพราะไม่ได้อาบน้ำมาหลายวัน อยู่บนรถก็เจอกับกลิ่นบนนั้นอีก มือเธอกำยาที่กว่าจะซื้อกลับมาได้ไว้แน่นแล้วเดินเข้าไปในห้องคนไข้ของโรงพยาบาลในเมือง
“คุณพยาบาลคะ ขอถามหน่อยค่ะ คนไข้ที่อยู่ที่นี่ล่ะคะ?”
มองดูเตียงคนไข้ที่เคยเป็นของคุณย่า ตอนนี้มีชายแปลกหน้านอนอยู่ เฉินเยี่ยนตกใจ รีบดักนางพยาบาลที่กำลังเดินมาไว้
“ก็อยู่ตรงนี้ไม่ใช่หรือ!”
พยาบาลชี้ไปที่ผู้ชายคนนั้น เธอมองเฉินเยี่ยนอย่างไม่สบอารมณ์ ตาบอดหรือไง คนเป็นๆ นอนอยู่ตรงนั้นทั้งคน เธอยังมองไม่เห็นอีก
“ไม่ใช่เขา เป็นอีกคนที่มาเมื่อสัปดาห์ก่อน คุณย่าคนหนึ่ง ใช่แล้ว เธอชื่อซ่งฉยง”
นี่เป็นครั้งแรกที่เฉินเยี่ยนรู้ชื่อคุณย่า เป็นชื่อที่เพราะมากชื่อหนึ่ง ไม่เหมือนกับชื่อคนในหมู่บ้านที่ชื่อนี๋เอ๋อร์ จวนเอ๋อร์ ฮวาเอ๋อร์ อะไรพวกนั้นเลย
“อ้อ รู้แล้ว คนที่เธอพูดถึงอยู่ชั้นบน ห้อง 305 ห้องนั้นเป็นห้องเดี่ยว เธอไปเถอะ”
หลังพยาบาลนึกออกก็บอกเฉินเยี่ยน
เฉินเยี่ยนอึ้งไป เปลี่ยนห้องหรือ?
ก่อนหน้านี้พวกเขาอยู่ห้องคนไข้รวม ในยุคนี้นั้นห้องเดี่ยวของโรงพยาบาล ไม่ใช่คนทั่วไปก็สามารถเข้าไปอยู่ได้
บางทีอาจจะเป็นเพราะซินชานหรือซินห้าวจัดการหลังเธอไปแล้วก็ได้ ขอแค่คุณย่าไม่เป็นอะไรก็พอแล้ว
เฉินเยี่ยนคิดแล้วถือยาวิ่งบึ่งขึ้นไปชั้นบน