บัญชามังกรเดือด บทที่ 943 การต่อสู้ที่ดุเดือด
วาฬเพชฌฆาต !
จู่ ๆ ฉินเทียนก็นึกถึงโพสต์ที่เขาอ่าน แม้ว่าสิ่งนี้จะไม่ใหญ่เท่าวาฬสเปิร์มและวาฬหลังค่อม แต่มันก็ดุร้ายมาก
เฉพาะอย่างยิ่งในการล่าเป็นกลุ่ม
เมื่อพวกมันปรากฏตัวเป็นกลุ่ม มันแทบจะเป็นฝันร้ายสำหรับสัตว์จำพวกวาฬอื่น ๆ
ไม่คาดฝันว่า ตัวเองยังมีชีวิตยืนยาว ที่จะสามารถพบเจอ และจากการปรากฏตัวของวาฬเพชฌฆาตทั้งสามตัว ฉินเทียนรู้ว่าไม่ใช่แค่วาฬสเปิร์มเท่านั้น แต่ตัวเขาเองและหวังตัวยวี่ก็กลายเป็นเป้าหมายการล่าของพวกมันเช่นกัน
พระเจ้าช่วย……
ฉินเทียนสาบานว่านี่ เป็นช่วงเวลาที่เขารู้สึกหวาดกลัวที่สุดในชีวิต
ถ้าอยู่บนบกสู้ไม่ได้ก็วิ่ง เขามั่นใจว่าตราบเท่าที่ต้องการวิ่ง ไม่มีสิ่งใดในบรรดาสายพันธุ์ที่เป็นที่รู้จักในโลกนี้ ที่สามารถหยุดเขาได้
แต่นี่อยู่ในทะเล !
ในน้ำลึกหลายเมตร คนกำลังจะถูกแรงดันน้ำบดขยี้เป็นเค้ก นับประสาอะไรกับการหลบหนี
หวังตัวยวี่มึนงงเล็กน้อย ในตอนแรกเธอรู้สึกว่าในแง่หนึ่งเธอขาดออกซิเจน ในทางกลับกันเธอถูกกอดโดยชายแปลกหน้า ลมหายใจที่แปลกและคุ้นเคยในส่วนลึกของจิตวิญญาณของเธอ ทำให้เธอต้องการปิดตาของเธอด้วยความง่วง
เมื่อเห็นวาฬเพชฌฆาตสามตัว ในขณะนี้เธอก็ฟื้นขึ้นทันที
ตามความตั้งใจของฉินเทียน ทั้งสองคนต้องหนีทันที และลอยขึ้นสู่ผิวน้ำโดยเร็วที่สุด แต่หวังตัวยวี่ไม่คิดเช่นนั้น
ปฏิกิริยาแรกของเธอ คือวาฬเพชรฆาตกำลังมาที่วาฬสเปิร์มของเธอ
เธอต้องการช่วยปลาวาฬสเปิร์ม
เธอพลิกตัวออกจากอ้อมแขนของฉินเทียน คว้าสร้อยข้อมืออีกอันที่ด้านหลังวาฬด้วยมือเดียว และใช้มือเดียวตบมันอย่างรุนแรง ส่งสัญญาณให้วาฬวรีบหนี
เดิมทีวาฬสเปิร์มกำลังจะหลบหนี แต่ในขณะนี้เพียงสะบัดหาง คลื่นใต้น้ำขนาดใหญ่ก็เปิดออก และร่างอันใหญ่โตของมันซึ่งยาวหลายสิบเมตร และหนักหลายสิบตัน ก็ว่ายขึ้นไปในแนวทแยงเหมือนเรือดำน้ำ
ด้านหลัง วาฬเพชฌฆาตสามตัวกำลังว่ายตามมา
ด้วยเสียงโครมคราม ในที่สุดวาฬสเปิร์มก็พุ่งขึ้นจากน้ำ อากาศบริสุทธิ์จำนวนมากถูกเทเข้าไปในโพรงปอด ฉินเทียนและหวังตัวยวี่ก็หายใจอย่างหนักในเวลาเดียวกัน
ปลาวาฬสเปิร์มตกลงอย่างอิสระ และลงสู่ทะเลอีกครั้ง
วาฬเพชฌฆาตสามตัวที่ไล่ตามพวกเขา อ้าปากกว้าง และฟันขาวเหมือนธงก็พุ่งเข้ามาอย่างรวดเร็ว
ในขณะนี้ พวกมันเหมือนหมาป่าสามตัวบนทุ่งหญ้า และวาฬสเปิร์มตัวใหญ่ก็เป็นกวางที่แสนอร่อย
โดยธรรมชาติแล้ว วาฬสเปิร์มไม่เต็มใจที่จะนั่งนิ่ง ๆ มันเหวี่ยงหางยักษ์อย่างรุนแรง และเหวี่ยงวาฬเพชฌฆาตออกไป
อย่างไรก็ตาม วาฬเพชฌฆาตที่เหมือนลูกหมาป่านั้นไม่ลดละแม้แต่น้อย และพุ่งเข้าไปหาอีกครั้ง
พวกมันมีชั้นเชิงมาก และ แบ่งออกเป็นสามแนวที่แตกต่างกัน วาฬสเปิร์มไม่ระมัดระวังหาง ไม่ระมัดระวังหัว
แม้ว่ามันจะดูแลหัวและหาง แต่ตัวของมันก็ยาวกว่าสิบเมตร และตรงกลางนั้นก็อันตราย
การป้องกันตรงกลาง ตกอยู่ที่ฉินเทียนและหวังตัวยวี่
ทั้งสองคนแต่ละคนถือสร้อยข้อมือที่ด้านหลังของปลาวาฬสเปิร์มด้วยมือข้างหนึ่ง โบกอาวุธด้วยมืออีกข้างหนึ่ง พยายามทำให้วาฬเพชฌฆาตหนีไป
อาวุธของหวังตัวยวี่คือหอกเล็กที่กระจายน้ำซึ่งแขวนอยู่บนชุดเกล็ดปลา
อาวุธนี้เหมาะมากสำหรับการต่อสู้ใต้น้ำ และมีความคมเป็นพิเศษ แต่ทั้งนี้ก็ขึ้นอยู่กับสถานการณ์และคู่ต่อสู้ด้วย
ตอนนี้ พวกเขาได้พบกับวาฬเพชฌฆาต เพชฌฆาตแห่งมหาสมุทร
แม้ว่าวาฬเพชฌฆาตจะมีขนาดเล็ก แต่ก็ขึ้นอยู่กับว่าเปรียบเทียบกับใคร เมื่อเทียบกับวาฬสเปิร์มยาวสิบเมตรแล้ว ลำตัวยาวกว่าห้าหรือหกเมตรของพวกมันดูไม่สะดุดตาเลย
แต่เมื่อเทียบกับหวังตัวยวี่มันเป็นยักษ์ ดังนั้นหอกเล็กในมือของเธอจึงไม่ได้ผลอะไรเลย
วาฬเพชฌฆาตตัวหนึ่งพุ่งเข้ามาหาเธอ และเธอก็เหวี่ยงหอกเล็กออกไป แต่มันไม่บาดผิวเลยแม้แต่นิดเดียว
และใช้ฝ่ามือตบมันไป
แต่มันก็เหมือนชนกำแพง
อย่างไรก็ตาม เขาใช้พลังภายในเพียงพอกับฝ่ามือนี้ และในที่สุดก็กระแทกวาฬเพชฌฆาตถอยไปสองสามเมตร
ใช้ประโยชน์จากช่องว่างนี้ วาฬสเปิร์มส่ายหัวและหางของมัน ทำให้วาฬเพชฌฆาตสองตัวหน้าหลังกลัว และพุ่งขึ้นจากน้ำอีกครั้ง
หลังจากนั้น ก็หนีไปให้ไกล
เมื่อมองไปที่ทะเลอันกว้างใหญ่ ฉินเทียนถอนหายใจด้วยความโล่งอกและพูดเสียงดัง “คุณหนูใหญ่หวาง เราควรปล่อยมือ ! ”
“มิฉะนั้น จะไม่มีใครรอด ! ”
“หุบปาก ! ”ตาของหวังตัวยวี่เป็นสีแดง และพูดเสียงดัง“ฉันจะอยู่และตายไปพร้อมกับอาเซียง ！”
“ฉันจะไม่มีทางปล่อยมือ！”
“ไม่อย่างนั้น อาเซียงจะต้องถูกวาฬเพชฌฆาตกินแน่ ! ”
เมื่อเห็นทัศนคติของหวังตัวยวี่เห็นความตายดั่งคืนสู่มาตุภูมิ ฉินเทียนก็พูดไม่ออกอยู่พักหนึ่ง
ไม่มีทาง เนื่องจากหวังตัวยวี่ไม่ยอมทิ้งอาเซียงและหลบหนีตามลำพัง ดังนั้นเขาจึงต้องไปกับเธอ
เพราะ เขาก็จำเป็นต้องได้รับเห็ดหลินจือเลือด
“ตัวคุณมีปืนไฟหรือไม่ ? ฉันจะดึงดูดความสนใจของวาฬเพชฌฆาต คุณหาทางขอความช่วยเหลือ เร็ว！”
ฉินเทียนพูดอะไรบางอย่าง ถือเกล็ดมังกรไว้ในมือ และเตะเท้าไปที่หลังวาฬสเปิร์ม ทั้งตัวของเขาพุ่งออกไปในระยะไกลราวกับลูกธนูหลุดออกจากเชือก
เมื่อเห็นพื้นผิวทะเลที่ฉินเทียนตกลงไป น้ำก็ปั่นป่วน และหวังตัวยวี่ก็ตกตะลึง
มันกลายเป็นแกนกลางของวาฬเพชฌฆาตทั้งสามตัว
ฉินเทียนเท่ากับส่งตัวเองไปต่อหน้าวาฬเพชฌฆาตสามตัว
นักรบผู้กล้าหาญ ?
วาฬเพชฌฆาตทั้งสามอ้าปากพร้อมกันและกัดฉินเทียน
ดังนั้นฉินเทียนเหวี่ยงดาบสีดำในมืออย่างแรง ใบมีดคมตัดผ่านผิวหนังของวาฬเพชฌฆาต และเลือดก็พุ่งออกมา
ความเจ็บปวดทำให้วาฬเพชฌฆาตสะบัดหางด้วยความโกรธและหนีไปชั่วคราว
ฉินเทียนที่ข้างกายล้อมรอบด้วยวาฬเพชฌฆาต ฉากเชือดและสังหารโดยปราศจากความกลัวนั้น ตราตรึงในใจของหวังตัวยวี่อย่างลึกซึ้ง
นักรบผู้กล้าหาญ ?
นี่คือนักรบผู้กล้าหาญในตำนาน ?
ทันใดนั้น ความคิดดังกล่าวก็ปรากฏขึ้นในหัวของเธอ
“รีบส่งสัญญาณสิ มัวอึ้งอะไรอยู่！” เมื่อเห็นหวังตัวยวี่ยืนเอ๋ออยู่บนหลังวาฬสเปิร์ม ฉินเทียนก็ตบน้ำทะเลเรียก
“โอ๊ะ ขอโทษที！”
หวังตัวยวี่ได้สติกลับมา และรีบหยิบถุงกันน้ำจากชุดเกล็ดปลาที่เอวของเธอหยิบกล่องดอกไม้ไฟออกมา และกำลังจะปล่อยมัน
ในที่สุดฉินเทียนก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก เรารู้ว่าทันทีที่เขาเห็นสัญญาณขอความช่วยเหลือจากคุณหนูใหญ่ หู่เหนียงและคนอื่น ๆ จะต้องรีบขับเรือรับเข้ามาช่วยพวกเขาทันที
ตราบใดที่พวกเธอมาถึง นับประสาวาฬเพชฌฆาตสามตัว แม้แต่สามร้อยตัว ก็ไม่เพียงพอที่จะระดมยิง
เมื่อเห็นว่า หวังตัวยวี่กำลังจะปล่อยสัญญาณไฟ ในช่วงเวลาที่สำคัญ ฉินเทียนก็ตะโกนว่าแย่แล้ว
เขาเห็นคลื่นน้ำสามลูกซัดเข้าหาปลาวาฬสเปิร์มอย่างรวดเร็ว
มันคือวาฬเพชฌฆาตสามตัว！
ในสายตาของวาฬเพชฌฆาตสามตัว ฉินเทียนและหวังตัวยวี่ไม่ถือว่าเป็นอาหารเรียกน้ำย่อยด้วยซ้ำ ในสายตาของพวกมัน วาฬสเปิร์มตัวใหญ่คืออาหารที่รอคอยมานาน
ยิ่งไปกว่านั้นเมื่อครู่ในมือของฉินเทียน พวกมันได้รับความพ่ายแพ้เล็กน้อย ดังนั้นพวกมันจึงเลิกยุ่งกับฉินเทียน และมุ่งเป้าไปที่วาฬสเปิร์มอีกครั้ง
เกล็ดด้านหลังมีความคมพอที่จะเฉือนผ่านผิวหนังได้ แต่ผิวหนังของพวกมันหน้ามาก จนไม่สามารถสร้างบาดแผลอะไรได้เลย กลับยิ่งกระตุ้นความดุร้ายยิ่งขึ้นไปอีก
ความดุร้ายนี้ ถูกระบายลงบนวาฬสเปิร์ม
“ระวัง ! ”ฉินเทียนอุทานออกมา
แต่มันก็สายเกินไป เมื่ออันตรายเข้าใกล้ วาฬสเปิร์มไม่สามารถสงบสติอารมณ์ได้อีกต่อไป
มันสะบัดหางอย่างรุนแรง พุ่งออกไปในทะเลที่มีพายุ หวังตัวยวี่ซึ่งยืนอยู่บนหลังของมันและกำลังจะปล่อยสัญญาณไฟ ร้องอุทาออกมา พร้อมกับสัญญาณไฟที่ดังขึ้น คนถูกดึงเข้าไปในคลื่นที่ซัดไปมาราวกับน้ำเดือด