บทที่ 448 วิธีการสร้างสะพานทองคำ
หลิงตู้ฉิงเคยให้สำเนาวิธีการสร้าง ‘สะพานทองคำ’ แก่ลั่วหยุนไปก่อนหน้านี่แล้วครั้งหนึ่ง
ยังไงซะ แม้ว่าเขาจะมอบมันให้กับลั่วหยุน แต่ลั่วหยุนก็ไม่สามารถสร้างมันขึ้นมาได้จริง ๆ หรือต่อให้แม้ว่าคนอื่นจะได้อ่าน มันก็คงไม่มีใครจะสามารถสร้างมันขึ้นมาได้เช่นกัน
นั่นเป็นเพราะสิ่งที่หลิงตู้ฉิงเคยมอบให้มันเป็นเพียงวิธีการสร้าง แต่ไม่มีความลับหลักบางอย่างของมัน
และตอนนี้หลิงตู้ฉิงก็เตรียมพร้อมที่จะใช้สิ่งนี้เพื่อแลกเปลี่ยนกับมี่ตั้วตั้ว
เมื่อได้ยินคำพูดของหลิงตู้ฉิง มี่ตั้วตั้วครุ่นคิดอยู่พักหนึ่ง จากนั้นก็พูดพร้อมกับพยักหน้าว่า “ข้าสัญญากับเจ้าว่าถ้าข้าได้เข้าร่วมกับตำหนักเทพโชคลาภในอนาคตจริง ๆ ข้าจะพยายามอย่างเต็มที่เพื่อสืบเรื่องตามคำขอของเจ้า”
ถ้าเขามีสมบัติที่วิเศษถึงขนาดสามารถปกป้องตัวเองได้ถึงขนาดนั้น เขาก็ไม่มีเหตุผลใด ๆ ที่จะปฏิเสธคำขอของหลิงตู้ฉิง ต่อให้มันจะเป็นเรื่องที่อันตรายก็ตาม
นอกจากนี้เนื่องจากความช่วยเหลือของหลิงตู้ฉิง ในอดีตที่ผ่านมานั้นทำให้เขาได้รับประโยชน์มากมาย และทำให้เขาได้เดินไปบนเส้นทางที่เขาชอบมากที่สุด
ซึ่งเรื่องนี้นั้นมันถือได้ว่าเขาเป็นหนี้บุญคุณของหลิงตู้ฉิงจริง ๆ
ดังนั้นเมื่อตอนนี้หลิงตู้ฉิงต้องการความช่วยเหลือจากเขา และเมื่อคำนวณดูแล้วมันคงไม่เลวร้ายอะไรเท่าไหร่สำหรับเขา ดังนั้นเขาจึงตกลง
หลิงตู้ฉิงพยักหน้าเล็กน้อย “ไม่มีกำหนดเวลาสำหรับเรื่องนี้ แต่ข้าหวังว่ามันจะเสร็จสิ้นภายใน 1,000 ปี และแน่นอนว่าข้าไม่ต้องการให้ท่านเอาชีวิตของท่านเองมาทิ้งกับคำขอของข้า ข้าต้องการให้ท่านทำตามคำขอของข้าหลังจากที่ท่านรับประกันความปลอดภัยของตัวเองได้แล้วเท่านั้น”
“ข้าจะระวังตัว” มี่ตั้วตั้วหัวเราะ
หลิงตู้ฉิงเตือนมี่ตั้วตั้วอีก 2-3 ครั้งก่อนที่จะพูดว่า “ก่อนที่ข้าจะบอกวิธีสร้างสะพานทองคำให้แก่ท่าน ข้าจะอธิบายให้ท่านทราบถึงโครงสร้างของมหาพิภพไร้จุดจบก่อน ตามการแบ่งพื้นที่ปัจจุบันของมหาพิภพไร้จุดจบนั้นจะถูกแบ่งออกเป็นภูมิภาคหลัก ๆ คือ ตงซวน อี้ซาง หนานลี่ เป่ยหมิงและซ่งหยวน สาเหตุที่ถูกแยกออกจากกันเช่นนี้เป็นเพราะเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นบางอย่างเมื่อครั้งโบราณ”
หลิงตู้ฉิงไม่ได้บอกมี่ตั้วตั้วว่ามหาพิภพไร้จุดจบที่เป็นอยุ่ในปัจจุบันนี้แท้จริงแล้วเป็นทวีปขนาดใหญ่ห้าทวีป แต่เขาเลือกที่จะบอกมี่ตั้วตั้วตามการแบ่งปัจจุบัน
นี่เป็นเพราะความลับในสมัยโบราณเกี่ยวข้องกับเขตแดนวิญญาณผู้ล่วงลับ
“ห้าตำแหน่งที่สอดคล้องกับอาณาเขตของห้าภูมิภาค” หลิงตู้ฉิงพูดต่อ “ตงซวน เป็นไม้ อี้ซาง เป็นโลหะ หนานลี่ คือไฟ เขตแดนอุดรทมิฬหรือเป่ยหมิงคือน้ำ และ ซ่งหยวนคือดิน ทั้งหมดนี้คือตัวแทนที่ยิ่งใหญ่ของธาตุทั้งห้า และเมื่อรวมกับทิศทางที่แตกต่างกันอีกห้าทิศจากการแบ่งแยกระหว่างหยินและหยาง มันจะก่อให้เกิดทิศทางขึ้นทั้งหมดสิบทิศ ซึ่งกลายเป็นความหมายของทศทิศในสะพานทองคำ”
“ดังนั้นการที่ท่านจะสร้างมันขึ้นมาได้ ท่านจะต้องใช้เหตุการณ์ทุกอย่างที่เกิดในแต่ละทิศมานับรวมกันให้ได้เป็นทิศละ 100 ล้านเหรียญทอง ซึ่งวิธีการสร้างของมันก็คล้ายกับตอนที่ท่านสร้างเจดีย์เชื่อมเก้าสวรรค์นั่นแหละ และหลังจากที่ท่านเตรียมเหรียญทองครบ 1,000 ล้านเหรียญแล้ว ท่านก็ยังคงต้องใช้อักขระโบราณพิเศษเพื่อใช้เป็นแกนหลักของมัน ซึ่งอักขระโบราณนั้นไม่มีใครที่ครอบครองมันอีกแล้วนอกจากท่านเพียงคนเดียว!”
หลังจากพูดจบ หลิงตู้ฉิงก็หยุดและมองไปที่มี่ตั้วตั้ว
เมื่อได้ยินเช่นนี้ มี่ตั้วตั้วก็ถามขึ้นด้วยสีหน้าตกตะลึง “ข้ามีเพียงคนเดียว?”
หลิงตู้ฉิงพยักหน้า “ใช่ อักขระโบราณนี้เป็นอักขระโบราณที่ก่อตัวขึ้นเมื่อข้าสร้างเจดีย์เชื่อมเก้าสวรรค์ให้ท่าน อักขระโบราณนี้ดำรงอยู่ในเจดีย์เชื่อมเก้าสวรรค์ เมื่อเจดีย์เชื่อมเก้าสวรรค์ไปถึงระดับสมบัติสวรรค์ อักขระโบราณนี้จะปรากฏขึ้น จากนั้นมันจะแยกตัวออกมาเป็นเอกเทศ”
“และเมื่อถึงเวลานั้น ท่านจงใช้อักขระโบราณนี้เป็นรากฐานในการสร้างและใช้เหรียญทองทั้งหมดที่เตรียมไว้หลอมรวมเข้ากับมันแล้ว สะพานทองคำจะปรากฏขึ้นมาเอง และเมื่อไหร่ที่ท่านได้ครอบครองมัน ด้วยอำนาจของมัน มันจะทำให้ท่านสามารถต่อกรกับกองกำลังที่ทรงพลังมากกว่าตัวท่านได้”
เมื่อฟังมาถึงตอนนี้ มี่ตั้วตั้วเข้าใจแล้วว่าทำไมหลิงตู้ฉิงถึงเลือกเขาให้ไปเป็นหนึ่งในตำหนักเทพโชคลาภ เขาพยักหน้าและพูดว่า “ตอนนี้ข้ารู้แล้วว่าต้องทำอะไรต่อ”
อย่างไรก็ตาม ในช่วงเวลาต่อมาเขาเริ่มหัวเราะอย่างขมขื่นอีกครั้งและพูดว่า “ว่าแต่ ในเมื่อเจ้าบอกความลับอันยิ่งใหญ่นี้ให้แก่ข้าแล้ว เจ้าไม่กลัวว่าตำหนักเทพโชคลาภจะรู้เรื่องนี้ไปด้วยงั้นเหรอ? ยิ่งไปกว่านั้นถ้าข้าตรวจสอบเรื่องที่เจ้าขอ บรรดาคนในตำหนักเทพโชคลาภก็จะต้องรู้เป้าหมายของข้าเช่นกันไม่ใช่งั้นเหรอ? ข้าได้ยินมาจากโม่จู่ว่าในโลกนี้นั้นมีตัวตนที่ยิ่งใหญ่อยู่มากมายที่สามารถล้วงความลับจากใครก็ได้อย่างง่ายดาย”
หลิงตู้ฉิงส่ายหัวและพูดว่า “ท่านไม่ต้องกังวลเรื่องนั้น สิ่งที่ท่านต้องทำก็เพียงแค่เก็บความทรงจำเกี่ยวกับความลับเหล่านี้เอาไว้ในเจดีย์เชื่อมเก้าสวรรค์ เพียงเท่านี้มันก็จะไม่มีผู้ใดที่จะสามารถรับรู้ความลับนี้ที่พวกเราคุยกันได้แน่นอน”
“ถ้าอย่างนั้นข้าก็โล่งใจ!” มี่ตั้วตั้วยิ้ม “เอาล่ะ ถ้าหากในอนาคตข้าได้ความคืบหน้าเรื่องที่เจ้าให้ข้าสืบค้นเมื่อไหร่ ข้าจะส่งข่าวให้เจ้าผ่านยี่เทียนก็แล้วกันเพื่อให้เขาส่งต่อมันให้กับเจ้า ส่วนเรื่องของคนตระกูลหยู ข้าคิดว่าในตอนนี้เมื่อเจ้าพอจะเดาได้แล้วว่าเขาไปที่ไหน ข้าคงไม่จำเป็นต้องตามสืบอะไรอีกถูกต้องไหม?”
หลิงตู้ฉิงพยักหน้าและตอบกลับทันที “เมื่อจำเป็น ท่านสามารถเปิดเผยความสัมพันธ์ของข้ากับท่านได้!”
เมื่อได้รับการตอบกลับเช่นนี้ มี่ตั้วตั้วก็รู้สึกแปลก ๆ แต่เขาก็ยังพยักหน้า
เนื่องจากเขาไม่รู้จักตัวตนที่แท้จริงขอ’หลิงตู้ฉิง เขาจึงไม่รู้ว่าเขาสามารถข่มขู่ผู้อื่นด้วยชื่อของหลิงตู้ฉิงได้จริงหรือไม่
“อ๋อยังมีอีกอย่าง ข้าได้เตรียมของขวัญให้ท่าน ซึ่งมันอยู่ในเมืองเจินไห่ เมื่อหอการค้าของท่านพัฒนาไปถึงเมืองเจินไห่ ท่านจงไปหามันด้วยตัวเอง!” หลิงตู้ฉิงพูดต่อ “หรือไม่หลังจากนี้ ท่านก็ลองส่งใครไปที่เมืองเจินไห่เพื่อตามหามันก่อนได้”
“ขอบคุณเจ้ามาก!” มี่ตั้วตั้วหัวเราะ
แม้ว่าหลิงตู้ฉิงจะเป็นลูกเขยของเขา แต่เมื่อยิ่งเขาได้พบกับหลิงตู้ฉิงมากขึ้นเรื่อย ๆ และรู้จักมากขึ้นเรื่อย ๆ จากมุมมองของเขา ยิ่งนานนับวันไปมันก็ยิ่งเป็นเรื่องยากที่จะสามารถนั่งลงคุยกับหลิงตู้ฉิงอย่างเท่าเทียมได้
“ท่านมีคำถามอื่น ๆ อีกไหม?” หลิงตู้ฉิงถามขึ้น “หากไม่มีคำถามอื่น ข้าจะได้ขอตัวไปเตรียมตัวมุ่งหน้าไปยังอาณาจักรมังกรทะยาน”
มี่ตั้วตั้วส่ายหัว “ไม่มีคำถามอื่น แต่ในเมื่อพวกเจ้ากำลังจะออกนอกทะเลชางหมาง ข้าคิดว่าข้าจะขอติดตามพวกเจ้าไปพบกับผู้คนของตำหนักเทพโชคลาภที่อยู่ข้างนอกด้วยเลยก็แล้วกัน!”
หลิงตู้ฉิงพยักหน้าและไม่พูดอะไรอีก
ในอีกด้านหนึ่ง หลิงยี่เทียนได้คัดเลือกบรรดาขุนนางของอาณาจักรหลงซาน และเริ่มให้พวกเขาทำการควบคุมอาณาจักรหลงซานทั้งหมด เพื่อเตรียมที่จะเข้าร่วมเป็นดินแดนของอาณาจักรจันทรา
สำหรับเหล่าขุนนางของอาณาจักรหลงซาน หลังจากได้เห็นความแข็งแกร่งของอาณาจักรจันทรา พวกเขาก็ไม่มีใครกล้าคิดต่อต้านอะไรอีก พวกเขาต่างพากันเชื่อฟังหลิงยี่เทียน และเริ่มทำการรวบรวมขุมอำนาจต่าง ๆ ที่มีอยู่ในอาณาจักรเข้าด้วยกันเพื่อเตรียมส่งมอบต่อ
ในสถานการณ์เช่นนี้ พลังความศรัทธาที่หลิงยี่เทียนได้รับจึงเพิ่มมากขึ้นจากการที่ดินแดนของเขาขยายตัวอีกครั้งและผลพวงของมันก็คือ ตราประทับหยก ของเขาเองก็มีอำนาจมากขึ้นด้วย ซึ่งมันเป็นสิ่งที่หลิงว่านจุนใช้มันในการดูดซับพลังปราณมังกรจักรพรรดิมาบ่มเพาะ
ในขณะนี้หลิงว่านจุนจึงดูดซับพลังปราณมังกรจักรพรรดิอย่างบ้าคลั่ง เนื่องจากในเวลาอีกไม่นานพวกเขาจะได้ออกไปโลกภายนอก เขาต้องการให้กองทัพมังกรของเขาอยู่ในสภาพที่แข็งแกร่งที่สุดเพื่อที่มันจะได้แสดงแสนยานุภาพให้กับผู้คนด้านนอกได้ตกตะลึงถึงความแข็งแกร่งของมัน