หลิงฮันเข้ามาในหอคอยทมิฬ เขานั่งลงแล้วถือผลึกภูผาวารีไว้ในมือ
หลังจากที่เข้ามาในเขตแดนลี้ลับ หลิงฮันที่เป็นจอมยุทธระดับทลายมิติที่ไร้พ่ายทำได้แค่พึ่งพาทักษะจิตเจ็ดสังหารกับหอคอยทมิฬเท่านั้น ซึ่งทำให้เขารู้สึกไม่มีความสุขนัก
ตอนนี้เขาต้องการความแข็งแกร่ง
อย่างแรกเขาจะต้องทะลวงผ่านระดับภูผาวารีก่อนถึงจะจัดการพวกมันได้
จากจอมยุทธระดับทลายมิติก้าวเข้าสู่ระดับภูผาวารีคือการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่จากมนุษย์สู่พระเจ้า
แค่จอมยุทธระดับภูผาวารีขั้นต้นก็มีอายุขัยมากถึงหนึ่งแสนปีแล้ว และทุกครั้งที่บรรลุแต่ละขั้นก็จะได้รับอายุขัยเพิ่มอีกหนึ่งแสนปี
หลังจากที่ทะลวงผ่านระดับสุริยันจันทราจะมีอายุขัยเริ่มต้นที่หนึ่งล้านปี
ดังนั้นไม่ว่าทะลวงผ่านระดับใดก็ตาม ก็จะเกิดการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ขึ้น
หากยังไม่ทะลวงผ่านระดับพระเจ้า ก็จะเป็นได้แค่มด
โดยปกติจะใช้เวลาเป็นเดือน ปี หรือหลายร้อยปีที่จะทะลวงผ่านระดับพระเจ้า แต่เมื่อมีผลึกภูผาวารีจะเป็นเรื่องง่ายทันที หลังจากที่ดูดซับพลังจากผลึกจะทำให้ผู้ใช้ก้าวเข้าสู่ระดับภูผาวารีขั้นต้นเท่านั้น ส่วนที่เหลือจะต้องใช้ความเข้าใจและความสามารถของตนเอง
หลิงฮันถือผลึกภูผาวารีไว้ในมือและเริ่มทำการดูดซับพลังของมัน
พลังที่อัดแน่นอยู่ในผลึกภูผาวารีไหลผ่านเข้าไปในตันเถียนของหลิงฮันโดยตรง และทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงที่น่าทึ่งในร่างกายของเขา
ห้วงจิตวิญญาณของหลิงฮันเริ่มเหือดแห้งและแก่นวิญญาณเริ่มสลายตัว ในไม่ช้าตันเถียนของเขาก็พังทลาย
แต่นี่คือการทำลายเพื่อสร้างขึ้นมาใหม่
ยิ่งหลิงฮันดูดซับพลังจากผลึกภูผาวารีมากเท่าไหร่ การเปลี่ยนแปลงก็จะยิ่งออกมาให้เห็นได้ชัดเจนมากยิ่งขึ้นเท่านั้น ในท้ายที่สุด เมื่อหลิงฮันดูดซับพลังจากผลึกภูผาวารีจนหมด พื้นปฐพีก็เกิดรอยแยกและสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง แล้วมีเนินเขาโผล่ขึ้นมา
ปัง หลิงฮันรู้สึกได้ว่าร่างกายของเขากำลังสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง เนินเขานั้นได้ปลดปล่อยพลังที่แข็งแกร่งออกมาและกำลังทำการเปลี่ยนแปลงภายในร่างกายของเขา
หรือว่านี่คือภูเขาของระดับภูผาวารี?
“ตอนนี้ข้าทะลวงผ่านระดับภูผาวารีแล้ว?”
หลิงฮันลุกขึ้นยืนแล้วรู้สึกหิวขึ้นมาทันที แต่นี่ไม่ใช่ความหิวแบบหิวข้าวหรืออะไรแบบนั้น แต่มันคือความหิวที่กระหายพลัง
หลิงฮันนำหยดวิญญาณจำนวนมากออกมาและกลืนกินมันอย่างบ้าคลั่ง และกลั่นหยดวิญญาณในชามพลิกสวรรค์และเทลงไปในปากเพื่อเติมเต็มความต้องการของตนเอง
จากมนุษย์สู่พระเจ้าถือเป็นการก้าวกระโดดครั้งยิ่งใหญ่ที่สุด หลิงฮันตระหนักว่าหากก่อนหน้านี้เขากลืนกินหยดวิญญาณมากมายขนาดนี้ ร่างกายของเขาคงระเบิดตายไปแล้ว
แต่ตอนนี้เขาก็ยังคงหิวอยู่
จนกระทั่งหยดวิญญาณภายในหอคอยทมิฬหมดไปครึ่งหนึ่ง ในที่สุดความหิวกระหายของหลิงฮันก็หายไป และถูกแทนที่ด้วยพลังอันเอ่อร้นที่ไม่สามารถบรรยายออกมาได้
ตอนนี้เขาแข็งแกร่งกว่าเดิมหลายร้อยเท่า!
พรึบ หอคอยน้อยปรากฏตัวออกมาและพูดว่า “การที่เจ้าทำแบบนี้เพื่อทะลวงผ่าน มันไม่ดีสำหรับตัวเจ้า”
“ข้ารู้!” หลิงฮันพยักหน้า “ตอนนี้ข้าไม่มีทางเลือกอื่น ข้าจะต้องทะลวงผ่านระดับภูผาวารีเท่านั้น แต่หลังจากที่กลับ ข้าจะฝึกฝนให้รากฐานมั่นคงอีกครั้ง”
หอคอยน้อยพยักหน้าและพูดว่า “ยังไงก็ตาม ตอนนี้เจ้าก็เป็นจอมยุทธระดับภูผาวารีแล้ว ดังนั้นหอคอยทมิฬชั้นที่สี่เปิดแล้ว”
“ชั้นเพลิงสวรรค์!” หลิงฮันรู้สึกประหลาดใจ
“ใช่แล้ว และเจ้าสามารถเรียกใช้เพลิงสวรรค์ในหอคอยทมิฬนี้ได้” หอคอยทมิฬน้อยกล่าว
“ข้าสามารถนำมันมาใช้โลกภายนอกได้หรือไม่?” หลิงฮันถาม
“ไม่ใช่ตอนนี้” หอคอยทมิฬน้องแกว่งไปมาเล็กน้อย นี่หมายความว่ามันกำลังส่ายหัว “หากหอคอยทมิฬยังไม่อยู่ในสภาพสมบูรณ์ที่สุด ตอนนี้เจ้าจะสามารถใช้พลังของหอคอยทมิฬได้แค่ส่วนหนึ่งเท่านั้น ซึ่งเป็นเพียงแค่ส่วนที่เล็กที่สุดของมัน”
“ตอนนี้ถึงเวลาแล้วที่เจ้าจะต้องออกไปรับทัณฑ์สวรรค์” หอคอยน้อยกล่าว
หอคอยทมิฬนั้นน่าอัศจรรย์มาก แม้กระทั่งทัณฑ์สวรรค์มันก็ยังสามารถแยกได้ นี่แสดงให้เห็นว่าพื้นที่ภายในหอคอยทมิฬเป็นมิติแยกอิสระอย่างแท้จริง
หลิงฮันพยักหน้าและออกมาจากหอคอยทมิฬ ทันใดนั้นเอง เขาก็เห็นเมฆสีชาดกระจายอยู่บนท้องฟ้าพร้อมกับสายฟ้าที่ผ่าอยู่ด้านใน
ทัณฑ์สวรรค์กำลังจะผ่าลงมา
หลิงฮันไร้ซึ่งความหวาดกลัว เขาจะใช้ประโยชน์จากทัณฑ์สวรรค์เพื่อทำให้กระดูกและกายหยาบยกระดับเป็นระดับแร่เหล็กระดับศักดิ์สิทธิ์ขั้นที่สอง
“เกิดอะไรขึ้น!’ ไม่ไกลจากหลิงฮัน มีชายหนุ่มคนหนึ่งยืนอยู่ ในตอนแรกสีหน้าของเขาดูประหลาดใจ แต่หลังจากนั้นเขาก็ส่งสัญญาณเรียกสหายของเขาให้มาที่นี่
เขาเป็นหนึ่งในเจ็ดคนก่อนหน้านี้ แม้ก่อนหน้านี้เขาจะหาตัวหลิงฮันไม่พบ แต่ก็ไม่ล้มเลิกความพยายาม แล้ววางกำลังพลกระจายไปทั่วพื้นที่ใกล้เคียงเพื่อรอให้หลิงฮันปรากฏตัวออกมา
พวกเขารอไม่เลิกจริงๆ
ชายหนุ่มคนนั้นรู้สึกแปลกใจเล็กน้อย หลังจากที่หลิงฮันดูดซับพลังจากผลึกภูผาวารีเพียงแค่วันเดียว เขาก็ทะลวงผ่านระดับภูผาวารีแล้ว อย่างไรก็ตามคนที่เพิ่งทะลวงผ่านระดับภูผาวารีจะแข็งแกร่งกว่าคนที่เป็นจอมยุทธระดับภูผาวารีมานานแล้วได้อย่างไร?
ตอนนี้เขายังไม่เคลื่อนไหว หากเขาเคลื่อนไหวแล้วโดนทัณฑ์สวรรค์ไปด้วยมันอาจทำให้เขาต้องตกที่นั่งลำบาก
นอกจากนี้ ทำไมเขาจะต้องกังวลด้วย?
หลังจากที่รับทัณฑ์สวรรค์ หลิงฮันจะต้องได้รับบาดเจ็บสาหัสอย่างแน่นอน – เพราะนี่เป็นประสบการณ์ที่เขาเคยเผชิญหน้ามาแล้ว ความกังวลของเขาจึงลดน้อยลง
พรึบ ในไม่ช้า สหายทั้งห้าคนของเขาก็เดินทางมาถึงและเห็นหลิงฮันกำลังยืนรอรับทัณฑ์สวรรค์ ซึ่งเป็นเรื่องที่ช่วยไม่ได้ที่พวกเขาจะแสยะยิ้มออกมา
หากเจ้าซ่อนตัว พวกข้าคงหาตัวเจ้าไม่เจอ นี่เจ้าโง่เขลาแค่ไหนกันถึงยืนรับทัณฑ์สวรรค์ที่นี่? หรือเจ้าคิดจะรนหาที่ตาย?
เปรี๊ยง สายฟ้าฟาดลงมาจากท้องฟ้า
หลิงฮันยืนหยัดอย่างภาคภูมิใจ แต่สิ่งที่เขากังวลคือพลังของทัณฑ์สวรรค์หลังจากที่ทะลวงผ่านระดับภูผาวารี เพราะการที่ทัณฑ์สวรรค์ฝ่าลงมาถือเป็นการเริ่มต้นเท่านั้น ยิ่งไปกว่านั้นจะมีสักกี่คนที่สามารถต้านทานทัณฑ์สวรรค์ได้?
เปรี๊ยง สายฟ้าฟาดลงมาอีกครั้ง ร่างกายของหลิงฮันถูกอาบไปด้วยสายฟ้า เขาโคจรพลังเพื่อต่อต้านทัณฑ์สวรรค์
แต่ทัณฑ์สวรรค์ไม่สามารถทำให้หลิงฮันบาดเจ็บ ดังนั้นเขาจึงเป็นฝ่ายที่ทำให้ตัวเองได้รับบาดเจ็บแทน ในไม่ช้ากระดูกของเขาก็กลายเป็นเศษกระดูกมากมายนับไม่ถ้วนเพื่อเริ่มต้นกระบวนการสร้างขึ้นมาใหม่
หลังที่ทะลวงผ่านทุกครั้ง ข้าจะต้องทำแบบนี้ทุกครั้งเลยหรือไม่?
หลิงฮันพูดอยู่ในใจ นี่เป็นเหมือนการทรมานตัวเองอย่างเห็นได้ชัด
“ทุกครั้งที่ระดับพลังของข้าเพิ่มขึ้น ข้าจะต้องแบกรับทัณฑ์สวรรค์และทำให้ร่างกายได้รับความเสียหายแบบนี้ทุกครั้งเลยหรือ?” หลิงฮันถาม
“ใช่แล้ว!” หอคอยน้อยตอบกลับ “มีเพียงแค่วิธีนี้เท่านั้นที่จะทำให้กายหยาบของเจ้าได้รับความเสียหาย แต่ไม่ถึงขั้นถูกทำลาย และ
“เจ้าไม่มีเม็ดยาระดับศักดิ์สิทธิ์ที่สามารถทำให้ทะลวงผ่านระดับสร้างสรรพสิ่งเลยหรือไง?” หลิงฮันถามติดตลก
“เจ้าคิดว่าข้าจะมีเม็ดยาแบบนั้นรึ?” หอคอยน้อยถามกลับ
“แน่นอนว่าไม่” หลิงฮันหัวเราะ สายตาของเขาเปล่งประกาย และเริ่มปรับโครงสร้างร่างกายของเขาใหม่