“ขอร้องล่ะ นายปล่อยฉันก่อน……อ๊าก……”
เย่หวูซวงร้องอย่างเจ็บปวด หัวของเขาเสียดสีกับพื้น ผิวหนังตรงหัวถูกบดขยี้จนหลุดออกมา
ใบหน้าอันหล่อเหลา ตอนนี้อาจจะเสียโฉม ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยเลือด
เมื่อเห็นสภาพอันน่าเวทนาของเย่หวูซวง ทุกคนรู้สึกเวทนาเกินกว่าที่จะทนดูได้ และตัวสั่นไปหมด
“บอกมา!”
ชายร่างกายกำยำเอาเท้าออก เขาก้มมองเย่หวูซวง และตวาดออกมา
ถึงจะเป็นเย่จี้จง ตอนนี้เขากลับยืนอยู่อีกด้าน โดนไม่อ้อนวอนอะไรเลย
คนอื่นอาจจะไม่รู้ว่าชายร่างกายกำยำคนนี้คือใคร แต่คนที่เป็นเจ้าบ้านเย่อย่างเขา รู้ดีกว่าใคร
ตำแหน่งของชายคนนี้ในสมาคมบูโด น่ากลัวจนตระกูลเย่ไม่สามารถล่วงเกินได้
“หยางเฉินไม่ใช่แค่คนที่ฆ่าท่านแปด มันยังฆ่าท่านเก้าด้วย”
“ท่านแปดไปลอบฆ่าระหว่างทาง เพื่อแก้แค้นให้ท่านเก้า แต่คิดไม่ถึงจริงๆ ท่านแปดโดนหยางเฉินยิง!”
“ท่านแปด ที่ฉันพูดคือเรื่องจริง หยางเฉินยังมีลูกน้องฝีมือดี อยู่ข้างกายอีกหนึ่งคน พวกมันร่วมมือกัน ฆ่าท่านแปด”
เย่หวูซวงพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ แต่เขาไม่ได้บอกเรื่องที่เขาโทรไปแจ้งข่าวให้ลือเหมิงรู้ จนลือเหมิงไปลอบฆ่าระหว่างทาง
ถ้าเรื่องนี้โยงมาถึงตัวเขาเอง ขืนชายร่างกายกำยำตรงหน้ารู้ขึ้นมา เขาคงไม่รอดแน่
“เย่หวูซวง นายพูดเรื่องบ้าอะไร”
เย่ม่านร้อนใจ เธอพูดด้วยสีหน้าโกรธเคือง “หยางเฉินเพิ่งออกไปได้ไม่นาน นายอยู่แต่ในบ้าน รู้ได้ยังไงว่าคนที่ฆ่าท่านแปดคือหยางเฉิน”
“นายน่าจะรู้นะ ถ้านายพูดโกหก ผลมันจะหนักหนาขนาดไหน”
เย่ม่านกัดฟันพูดออกมา
ตอนนี้ หยางเฉินคือคนสำคัญ ที่จะทำให้เธอควบคุมตระกูลเย่ จะให้เกิดอะไรขึ้นไม่ได้
เย่หวูซวงพูดอย่างโมโห “ผมพูดเรื่องจริง น้าจะไปรู้อะไร”
“นายกล้าตวาดฉันเหรอ”
เย่ม่านมีสีหน้าไม่อยากจะเชื่อ จากนั้นจึงหันไปมองเย่จี้จง “พ่อเห็นหรือยัง แม้แต่กับน้าของตัวเอง เขายังกล้าเถียงต่อหน้าทุกคน ถ้าเขาเป็นเจ้าบ้านตระกูลเย่ แม้แต่พ่อ เขาก็คงจะกล้าเถียง”
เย่จี้จงเลิกคิ้วขึ้น แล้วพูดอย่างโมโห “หุบปาก!”
ในตระกูลเย่ คำพูดของเขาคือประกาศิต ไม่มีใครกล้าขัด
ตอนนี้เย่หวูซวง ทำให้คนของสมาคมบูโดมาที่นี่ ขณะที่ตระกูลเย่กำลังวิกฤต เย่ม่านยังมาเถียงกับเย่หวูซวงอีก
“ทรราช หลานชายของผม น่าจะเข้าใจผิด ก่อนหน้านี้ หยางเฉินเพิ่งออกไปจากตระกูลเย่ เขาจะเป็นคนฆ่าท่านแปดของสมาคมบูโดได้ยังไง”
เย่จี้จงเอ่ยขึ้น ด้วยน้ำเสียงที่ไม่แข็งกร้าวจนดูเย่อหยิ่ง และไม่ถ่อมตัวจนเกินไป
ไม่มีใครรู้ว่าชื่อที่แท้จริงของชายร่างกายกำยำคืออะไร คนนอกมักเรียกเขาว่าทรราช
ในสมาคมบูโด ถึงเขาจะไม่สามารถอยู่ในรายชื่อเก้าอันดับผู้แข็งแกร่ง แต่ตำแหน่งของเขา ในสมาคมบูโด กลับสูงส่งมาก
ขนาดคนที่อยู่ในอันดับแปดอย่างลือเหมิง ก็ต้องนอบน้อม เมื่ออยู่ต่อหน้าเขา
เพราะคนที่มอบชื่อให้ทรราช คือผู้แข็งแกร่งอันดับหนึ่งในสมาคมบูโด
นอกจากนี้ ทรราชยังมีชื่อเรียกอีกว่านายพลบู๊
พละกำลังของเขาลึกล้ำ ถึงจะเป็นผู้แข็งแกร่งอันดับห้าในสมาคมบูโด ก็ไม่กล้าพูดว่าเป็นคู่ต่อสู้ของทรราช
“ในเมื่อหลานชายนายหลอกฉัน งั้นฉันคงต้องฆ่าเขา!”
สีหน้าของทรราชโหดเหี้ยม เมื่อพูดจบ เขาก็เหยียบลงไปบนหัวเย่หวูซวง เย่หวูซวงร้องออกมาอย่างเจ็บปวด
“นาย……”
เย่จี้จงโกรธมาก ถ้าทรราชจะฆ่าเย่หวูซวงจริงๆ เขาก็ทำอะไรไม่ได้
เพราะในตระกูลเย่ ไม่มีใครสู้ทรราชได้
“อย่าฆ่าฉัน! อย่าฆ่าฉัน! ฉันพูดความจริง ท่านแปดโดนหยางเฉินกับลูกน้องของมันฆ่าจริงๆ คนของฉัน เห็นกับตาตัวเอง”
ต่อมาพละกำลังใต้เท้าของทรราชมากขึ้นเรื่อยๆ เย่หวูซวงตะโกนออกมา
“คนของแก เห็นได้ยังไง”
เท้าของทรราชไม่มีท่าทีที่จะผ่อนแรงลง เขาตวาดถามเย่หวูซวง
เย่หวูซวงรีบพูดทันที “เพราะ เพราะผมติดต่อท่านแปด และบอกเขาว่า ฆาตกรที่ฆ่าท่านเก้า เพิ่งออกจากตระกูลเย่”
“งานต่อสู้ที่จัดขึ้นที่เมืองเจียงผิงและหนันยังตอนนั้น ฉันเห็นกับตา หยางเฉินฆ่าท่านเก้า และยังข่มขู่ให้สำนักบูโดสาขาเจียงผิงหายไปอีกด้วย”
“ฉันพูดเรื่องจริง ถ้าคุณไม่เชื่อ เชิญไปสืบได้เลย ตอนนั้นคนในงานต่อสู้ที่เมืองเจียงผิงเยอะมาก ยังไงคุณก็สืบได้แน่นอน”
เย่หวูซวงไม่กล้าปิดบังอะไรอีก เขาพูดเรื่องที่รู้ออกมาทั้งหมด
เมื่อได้ยิน เย่จี้จงมีสีหน้าโกรธมาก ไอ้เลวนี่ กล้าแอบเล่นงานหยางเฉิน ลับหลังเขา
ถึงระหว่างเขากับหยางเฉิน จะขัดแย้งกัน แต่เพราะเย่ม่าน เดิมทีเขากะจะให้เย่ม่านฟื้นความสัมพันธ์กับหยางเฉิน
คิดไม่ถึงว่าเย่หวูซวง จะยืมมือคนอื่นฆ่าคน
ถ้าหยางเฉินตายก็ไม่เท่าไร แต่นี่หยางเฉินไม่ตาย แถมยังหาเรื่องคนของสมาคมบูโด จนมาถึงที่นี่
เรียกได้ว่า เป็นหายนะครั้งใหญ่ของตระกูลเย่
สีหน้าของเย่ม่านก็เปลี่ยนไปเช่นกัน เธอคิดไม่ถึงว่างานต่อสู้ที่เจียงผิงครั้งก่อน เย่หวูซวงอยู่ที่นั่นด้วย
เหตุผลที่เย่หวูซวงอยากฆ่าหยางเฉิน เพราะการที่หยางเฉินมีชีวิตอยู่ ทำให้ความฝันในการเป็นเจ้าบ้านของเขา แตกสลายลงทันที
ถ้าไม่โดนทรราชข่มขู่ เย่หวูซวงคงไม่พูดออกมา
“ใช่สิ ผู้หญิงคนนี้ ก็อยู่ในงานต่อสู้ที่เจียงผิงด้วย”
“พูดก็พูดเถอะ ยังไงหยางเฉินก็เป็นลูกเขยเธอ”
“ถ้าคุณเอาผู้หญิงคนนี้เป็นเหยื่อล่อ ต้องบีบหยางเฉินออกมาได้อย่างแน่นอน”
เย่หวูซวงพูดด้วยสีหน้าร้ายกาจ
คนทั้งตระกูลเย่ พากันตกตะลึง!
กฎข้อแรกของตระกูลเย่ คือห้ามขัดแย้งกันภายในตระกูล ถึงในตระกูลเย่ จะมีการขัดแย้งกันทั้งต่อหน้าและลับหลัง แต่เรื่องเข่นฆ่าคนในตระกูล อย่างโจ่งแจ้งเช่นนี้ เพิ่งเคยเกิดขึ้นครั้งแรก
“ที่แท้ ไอ้หมอนั่นกับตระกูลเย่ ยังมีความสัมพันธ์กันเช่นนี้”
ทรราชแสยะยิ้ม แววตาโกรธแค้นหรี่ลง
เขามองเย่จี้จงด้วยสีหน้าข่มขู่ “ติดต่อไอ้หมอนั่นเดี๋ยวนี้ ภายในครึ่งชั่วโมง ให้มันเสนอหน้ามารับความตาย ที่ตระกูลเย่ ไม่งั้น แม่ยายของมัน ตายแน่!”
ขณะนั้น สายตาของทุกคน ต่างมองไปที่เย่ม่าน
มีคนเห็นใจ และมีคนเยาะเย้ย รวมไปถึงมีคนสะใจด้วย
คนที่ดีใจ คงหนีไม่พ้นเย่หวูซวง
เพราะเย่จี้จงเพิ่งพูดไปเมื่อไม่นาน ถ้าเย่ม่านสามารถฟื้นคืนความสัมพันธ์ ระหว่างหยางเฉินกับตระกูลเย่ได้ จะมอบตำแหน่งเจ้าบ้านให้เย่ม่าน
เย่ชังโดนปลดจากตำแหน่งเจ้าบ้านแล้ว ตอนนี้ทรราช เอาชีวิตของเย่ม่าน มาข่มขู่หยางเฉิน
แค่หยางเฉินกล้ามาตระกูลเย่ เขาต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัย!
ต่อไป ตระกูลเย่ ก็มีเขาเพียงคนเดียว ที่เหมาะกับตำแหน่งเจ้าบ้าน
คำพูดของทรราช ทำให้เย่ม่านตกใจและหวาดกลัว
เธอไม่สนใจความเป็นความตายของหยางเฉิน แต่เธอสนใจความช่วยเหลือจากหยางเฉิน ขืนหยางเฉินตาย เธอคงหมดอนาคตในตระกูลเย่
แต่นี่ไม่ใช่เรื่องสำคัญ สิ่งสำคัญคือ หยางเฉินไม่เคยเห็นแม่ยายคนนี้ อยู่ในสายตาเลย ให้หยางเฉินมาที่นี่ ภายในครึ่งชั่วโมง เสี่ยงชีวิตตัวเองมาตระกูลเย่ จะเป็นไปได้ยังไง