Mars เจ้าสงครามครองโลก บทที่ 666 จอมมารเย่ว์อิ่นหลง
เย่เซอ่งเทียนยืนอยู่ตรงสวนหย่อมอย่างเงียบๆ ด้านหลังของเขาคือเย่ว์อิ่นหลง
บนพื้นมีบอดี้การ์ดนอนเรียงรายอยู่ตรงสวนหย่อม
คนของตระกูลซ่งรีบตามมาทั้งหมด เมื่อเห็นสถานการณ์ตรงหน้า ก็ถึงกับตกใจทันที
ไอ้ฆาตกรโฉดนั่นมาอีกแล้ว！
ก่อนหน้านี้ เย่ว์อิ่นหลงไปบั่นคอของซ่งหยวนลี่ ต่อหน้าของพวกเขาทุกคน ทำให้พวกเขารู้สึกฝังใจเป็นอย่างมาก
หลายวันมานี้ตระกูลซ่งได้ตามรอยเบาะแสของเย่ว์อิ่นหลงมาตลอด แต่หาไม่พบจึงได้เริ่มทำการบีบทางด้านตระกูลหลี่ เพื่อบีบให้ เย่ว์อิ่นหลงปรากฏตัว
“พวกแกกล้ามากนะ กล้ามาหาเรื่องที่ตระกูลซ่งของเรา！”
มีคนกล่าวอย่างโมโห
ตระกูลซ่งของพวกเขา ถึงแม้ว่าเป็นหนึ่งในสามยักษ์ใหญ่แห่งเมืองโมตู แต่ใครๆก็ต่างรู้ว่า ตระกูลซ่งเป็นตระกูลอันดับหนึ่งของเมืองโมตู
ตอนนี้ถูกผู้อื่นทำร้ายถึงที่ครั้งแล้วครั้งเล่า เหมือนเอาหน้าของตระกูลซ่งของพวกเขาถูไปกับกองขี้！
“เพราะหยวนลี่แตะต้องเมียของแก ถึงกับต้องเหยียบหยามตระกูลซ่งของเราแบบนี้เชียวหรอ？เมียแกไม่ได้รับบาดเจ็บตรงไหนสักหน่อย แต่แกกลับฆ่าหยวนลี่ แถมยังจะมายั่วยุตระกูลซ่งอีก！”
มีคนก้าวออกมาชี้หน้าก่อนหน้า
เย่ว์อิ่นหลงพูดอย่างชั่วร้าย“พวกแกแค่ตายไม่กี่คนเอง ไม่ได้ถึงขั้นทำลายและบดกระดูกของศพลงไปในกองขี้เถ้าสักหน่อย ทำไมต้องโมโหขนาดนี้ด้วย？”
“ทุกคนถอยไป”
ซ่งจื่อหลินเดินออกมากับท่านหนิงและท่านจาง แล้วตำหนิด้วยน้ำเสียงดุดัน
“เย่เซิ่งเทียน ไม่สามารถเจรจาได้จริงๆหรอ？ลูกชายของฉันแค่อยากจะนอนกับเมียแกแค่นั้นเอง แต่ลูกชายของฉันกลับตายในมือของแก ถึงจะต้องแก้แค้นก็ต้องเป็นฉันที่แก้แค้นแก ตอนนี้แกถึงกับบุกมาถึงรังตระกูลซ่ง ตกลงมันหมายความว่าไงห้ะ！คิดว่าตระกูลซ่งของฉันรังแกได้ง่ายๆงั้นหรอ？ท่านหนิงกับท่านจางก็อยู่ที่นี่ วันนี้แกอย่าคิดจะจองหองเลย！”
เย่เซิ่งเทียนไม่แม้แต่จะมองสองคนนั้น เขาจ้องไปที่ซ่งจื่อหลินพลางกล่าวว่า“ไม่มีอะไรหรอก แค่อยากจัดการตระกูลซ่งเท่านั้นเอง”
“ไอ้เหี้ย แกรนหาที่ตาย！”
ซ่งจื่อหลินโกรธจนกัดฟันกรอด เขาหันกลับไปพูดกับท่านหนิงและท่านจางว่า“ท่านหนิง ท่านจางครับ รบกวนท่านสองคนด้วย”
ท่านจางพยักหน้า แล้วเหลือบไปมองเย่ว์อิ่นหลงที่อยู่ข้างๆเย่เซิ่งเทียน“เย่เซิ่งเทียน แกอาศัยเขาสินะ？ถ้าอย่างงั้นคืนนี้แกจะต้องตายอยู่ที่นี่”
เย่ว์อิ่นหลงโยนถุงผ้าในมือไปที่เท้าของท่านหนิงกับท่านจาง พลางหัวเราะหึๆ“ตาแก่ นี่เป็นของขวัญของพวกแก มาเสแสร้งอะไรตรงนี้ ถึงได้อยากเป็นทั้งโสเภณีแต่อยากจะบอกกับคนอื่นว่าตัวเองพรหมจรรย์ จะลงหลุมกันอยู่แล้ว ยังเป็นสุนัขรับใช้ให้คนอื่นอยู่อีก อายุมากขนาดไปเกิดอยู่บนตัวหาแล้ว ขอโทษนะ มันดูเหยียดหยามหมาเกินไปหน่อย น้องหมาน่ารักจะตาย”
ท่านหนิงไม่ได้พูดอะไร ดวงตาสองข้างของเขาฉายให้เห็นความเยือกเย็น
“แกรน……”
ท่านจางยังพูดไม่ทันจบ ในถึงผ้าก็มีหัวคนหลุดออกมา นั่นก็คือท่านโจว！！！
“ทะๆๆ……ท่านโจว！！！”
ซ่งจื่อหลินตกใจจนสีหน้าเปลี่ยนไป ท่านโจวเป็นเซียนบู๊ท่านหนึ่ง แต่หัวกลับถูกคนบั่นออกมาแบบนี้！
เขารู้สึกกระวนกระวายอย่างไม่รู้เหตุผล แอบเสียใจเล็กน้อย เรื่องนี้เหมือนจะยิ่งอยู่ยิ่งวุ่นวาย！
แม้แต่เซียนบู๊ยังตาย！
ร่องรอยของความกลัวปรากฏขึ้นในดวงตาของท่านจาง ให้ความรู้สึกราวกับกระต่ายสิ้นใจจิ้งจอกร่ำไห้ เขากล่าวด้วยเสียดุดันว่า“แกเป็นใครกันแน่！”
ใบหน้าของเย่ว์อิ่นหลงเผยให้เห็นความชั่วร้าย มุมปากของเขากระตุกขึ้นมา“ฉันก็แค่เย่ว์อิ่นหลงผู้ไร้ชื่อเสียงเรียงนาม คนอื่นเรียกฉันว่าจอมมาร”
“ว่าไงนะ？！！จะ……จอมมาร？”
ท่านจางถึงกับตกตะลึง ราวกับนึกอะไรขึ้นมาได้ แววตาความหวาดกลัวค่อยๆแผ่ซ่านมาที่ใบหน้า
จอมมารเย่ว์อิ่นหลง！！
สามเทพสงครามของหอมังกรเทพ สี่ราชาสงคราม ที่แท้ควรจะเป็นห้าราชาสงคราม แต่หนึ่งในนั้นกลายเป็นจอมมารเย่ว์อิ่นหลง
ว่ากันว่าเหตุที่จอมมารไม่ได้รับตำแหน่งพร้อมๆกับสี่ราชาสงครามนั้น เพราะว่าจอมมารกระหายเลือด วิธีการฆ่าคนของเขาช่างป่าเถื่อนเกินที่จะรับไหว ดังนั้นสุดท้ายจึงกลายเป็นสี่ราชาสงคราม
ถึงแม้เย่ว์อิ่นหลงจะไม่ได้ขึ้นเป็นราชา แต่ทุกคนต่างขนานนามเขาว่าจอมมาร！
เป็นราชาที่ไร้ซึ่งมงกุฎ！
“เป็นไปไม่ได้ แกจะเป็นจอมมารได้ไง！！”
ท่านจางมองไปที่เย่ว์อิ่นหลงอย่างระแวดระวัง เขาไม่อยากเชื่อ
เพราะจากที่ได้ยินมา จอมมารได้ติดตามท่านเทพเจ้านานแล้ว เมื่อก่อนเขาเป็นเงาของท่านเทพเจ้า ดังนั้นความสามารถที่แท้จริงของจอมมาร จึงเหนือกว่าสี่ราชาสงครามของหอมังกรเทพ！
“กลัวอะไร！”
ท่านหนิงกดบ่าของท่านจางไว้ แล้วมองไปที่เย่เซิ่งเทียนอย่างสงสัย“ฉันล่ะแปลกใจจริงๆ ตกลงแกเป็นใครกันแน่ ถึงได้สามารถเชิญจอมมารมาได้ ถึงแกจะเป็นตัวแทนของท่านเทพสงคราม แต่ก็ไม่มีทางให้จอมมารออกโรงด้วยตัวเองได้หนิ？”