มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 924
เมื่อหรี่ตาของเขา ขณะที่เขามองชายหนุ่มคนนั้น ที่ค่อย ๆ เคลื่อนออกไปที่ละน้อย ตั้งแต่จรดเท้า จากนั้นเขาก็ตะโกนขึ้นมา “เฮ้นาย! หยุดอยู่ตรงนั้นก่อน!”
เขาการยืนแข็งทื่ออยู่กับที่ ขอทานหนุ่มคนนั้นหวาดกลัวมากจนเขาเริ่มตัวสั่นด้วยความตกใจกลัวทันที เขามีน้ำตาคลอเบ้าขณะที่เขาลดสายตาลงก่อนจะขอร้อง “ค ครับ…? ได้โปรดเถอะครับ คุณผู้ชาย…คุณช่วยเจียดเงินและอาหารให้ผมบ้างได้ไหม…? ผมขอร้องคุณ…”
“…โยเอลเหรอ?” เจอรัลด์ตอบกลับด้วยน้ำเสียงเบา
เมื่อได้ยินชื่อนั้น ขอทานคนนั้นจึงสั่นสะท้านอย่างรุนแรง ขณะที่เขาเงยหน้าของเขาขึ้น ทันทีที่โยเอลมองเข้าไปในดวงตาของเจอรัลด์ ริมฝีปากของเขาก็เริ่มสั่นราวกับจะไม่มีวันพรุ่งนี้
“จ เจอรัลด์?” โยเอลถาม ขณะที่รู้สึกว่าน้ำตาของเขากำลังไหลอาบแก้ม
เขาถอดหน้ากากออกด้วยความไม่เชื่อ เจอรัลด์จับไหล่ของโยเอลไว้ทันทีก่อนจะตอบกลับ “ใช่! ใช่ ผมเอง โยเอล!”
“น้องชาย! งั้นนายก็ยังคงมีชีวิตอยู่สินะ!” โยเอลกล่าวขณะที่ไม้เท้าของเขาตกลงกับพื้น
“ผมเอง…โยเอล…คุณลงเอยเป็นแบบนี้ได้ยังไงกัน…?” เจอรัลด์ถามด้วยความช็อก
อย่าลืมว่าโยเอลเคยที่เขาเคยรู้จักนั้นมีเสน่ห์และร่ำรวยมากในตอนนั้น มันแทบจะเป็นไปไม่ได้สำหรับเจอรัลด์ที่จะไม่รู้สึกเป็นทุกข์ หลังจากเห็นสภาพที่น่าสังเวชขนาดนี้ของพี่ชายของเขา
ครู่ต่อมา เมื่อเจอรัลด์นั่งตรงกันข้ามกับโยเอลตรงร้านค้าข้างถนนเดียวกันก่อนหน้านี้
เมื่อเขาเทน้ำเปล่าให้โยเอลก่อนจะลูบหลังเขาเบา ๆ อย่างอ่อนโยน จากนั้นเจอรัลด์ก็พูดขึ้น “กินช้า ๆ อาหารจะไม่ไปไหนหรอกน่า!”
เมื่อได้ยินแบบนั้น โยเอลก็พยักหน้า แม้นั่นจะไม่ได้หยุดเขาจากการยัดอาหารเข้าไปในปากมากขึ้นต่อไปเลยจริง ๆ
“ผมไม่คาดคิดจริง ๆ ว่าสิ่งต่าง ๆ มากมายขนาดนี้จะเกิดขึ้นในเพียงหกเดือนนี้… ทั้งหมดนี้เป็นความผิดของผมเอง! พวกคุณทุกคนถูกลากเขามาในเรื่องนี้เพราะผม!” เจอรัลด์กล่าว ขณะที่เขาเริ่มโทษตัวเอง
จากสิ่งที่โยเอลเล่าให้เขาฟังก่อนหน้านี้ แม้สิ่งต่าง ๆ ในเมย์เบอร์รี่ส่วนใหญ่ยังคงไม่ได้เปลี่ยนไปตลอดหกเดือนที่ผ่านมานี้ แต่ก็ไม่อาจพูดได้แบบเดียวกันกับคนเหล่านั้นที่อาศัยอยู่ภายใน
หลังจากเหตุการณ์ที่บังเกิดขึ้นกับเจอรัลด์ เจ็ตต์ก็มาที่เมืองเมย์เบอร์รี่ เนื่องจากโยเอลทึกทักเอาเองว่าเจ็ตต์ได้ปลิดชีวิตของเจอรัลด์ เขาจึงนำคนของเขาไม่กี่คนไปแก้แค้นเขาเป็นการส่วนตัว
อย่างไรก็ตาม มันชัดเจนตั้งแต่แวบแรกที่เห็นแล้วว่าพวกเขาไม่ได้ใกล้เคียงที่จะคู่ควรเป็นคู่ต่อสู่ของเจ็ตต์เลยด้วยซ้ำ
เพราะการโจมตีแต่แรกของโยเอล เจ็ตต์จึงทำมันให้เป็นจุดมุ่งหมายส่วนตัวของเขาที่จะทำให้ทุกคนที่เจอรัลด์รู้จัก ไม่ว่าจะเป็นเพื่อนของเขา หรือใครก็ตามที่เคยทำงานให้เขาต้องทนทุกข์ทรมาน
ตามปกติแล้ว โยเอลก็เป็นคนที่เริ่มโจมตี เขาถึงลงเอยด้วยการทุกข์ทรมานอย่างมากที่สุด ก่อนที่เขาจะได้รับอนุญาตให้จากไป พวกเขาจึงทำให้มั่นใจว่าจะหักขาข้างหนึ่งของเขาเกินกว่าจุดที่จะรักษาได้ พวกเขาต้องการให้เขาประสบกับชีวิตที่เลงร้ายยิ่งกว่าการตายภายในเมย์เบอร์รี่
ราวกับว่านั่นยังไม่พอ เจ็ตต์ยังลอบฆ่าครอบครัวของลุงโฮลเดนทั้งหมดอย่างลับ ๆ อีกด้วย!
แน่นอน เจสสิก้ารู้เรื่องทั้งหมดนี้เป็นอย่างดี และแม้เธอโกรธเกินกว่าจะบรรยาย แต่ก็ไม่มีอะไรที่เธอสามารถทำได้เลย
ทั้งหมดนั่นจึงนำมาสู่เหตุการณ์ของวันนี้
สำหรับคนอื่น ๆ เอเดนและครอบครัวของเขาได้ย้ายออกไปจากเมย์เบอร์รี่ เพื่อหลบหนีความหายนะที่จะบังเกิดกับครอบครัวของเขาในไม่ช้า หากเขายังคงอยู่ที่นั่นต่อไปนานกว่านั้น ในท้ายที่สุดเอเดนก็เข้าร่วมกับกองทัพ
แม้แต่เอเลน่าก็ได้รับผลกระทบ และจากสิ่งที่โยเอลได้ยินมา ลูกน้องของเจ็ตต์บังคับให้ครอบครัวของเธอต้องล้มละลาย ข้อมูลส่วนสุดท้ายที่เขาได้ยินเกี่ยวกับเธอ ก่อนที่จะไม่ได้เจอเธออีก คือว่าเธอกำลังทำงานเป็นพยาบาลในเวลานี้
ทุกอย่างเปลี่ยนไปในทางที่เลวร้ายที่สุด… และพวกโมลเดลก็อยู่เบื้องหลังความทุกข์ทรมานทั้งหมดนี้
“เจ็ตต์ โมลเดล…!” เจอรัลด์คำรามด้วยความเดือดดาลเป็นครั้งแรก ขณะที่เจตนาสังหารฉายผ่านในดวงตาของเขาเพียงเสี้ยววินาที
“ถึงอย่างนั้นฉันทำให้นายขายหน้าจริง ๆ คราวนี้ น้องชาย…ฉันไม่ได้เป็นอะไรนอกจากคนพิการที่ไร้ประโยชน์คนหนึ่งในตอนนี้! ฮ่าฮ่า!” โยเอลกล่าว ขณะที่เขาทานอาหารเสร็จพร้อมกับยิ้มขมขื่นบนใบหน้าของเขา
“พูดแบบนั้นอีกสิ ผมจะตบคุณแรง ๆ…คุณไม่ใช่คนพิการที่ไร้ประโยชน์…ไม่ต้องกังวลไป ผมจะรักษาขาของคุณได้อย่างแน่นอนในวันหนึ่ง สำหรับความทุกข์ทรมานทั้งหมดที่โฮลเดนได้ประสบมา…ผมจะปฏิบัติกับพวกเขาอย่างยุติธรรม ถ้ามันเป็นสุดท้ายที่ผมจะทำ!” เจอรัลด์ประกาศอย่างเย็นชา
อย่างไรก็ตาม โยเอลเพียงส่ายหัวของเขา
“ไม่ น้องชาย…นายควรไปจากเมืองเมย์เบอร์รี่ในคืนนี้ เมืองนี้เปลี่ยนไปมากในหกเดือนเต็มที่ผ่านมา ฉันจะบอกตอนนี้ว่ายูนัสไม่แม้แต่จะใกล้เคียงเลยด้วยซ้ำเมื่อเทียบกับเจ็ตต์ ไม่เพียงเจ็ตต์ร่ำรวยเท่านั้น แต่เขายังมีอำนาจมากเช่นกัน มันคงจะไม่ไกลเกินจริงที่จะพูดว่าแม้ว่าเจ็ตต์ได้โจมตีพวกเราในช่วงรุ่งโรจน์อย่างสูงสุดของพวกเราในอดีต พวกเราก็คงจะไม่สามารถจัดการเขาได้เลย!”
“ได้ยินแล้ว โยเอล แต่คุณสามารถวางใจได้ คุยไม่จำเป็นต้องเป็นกังวลเกี่ยวกับผมหรอก”
“นายยังคงหลบเลี่ยงการไล่ล่าต่อเนื่องของตระกูลโมลเดลอยู่ไม่ใช่เหรอน้องชาย…? แผนการของนายสำหรับอนาคตคืออะไรล่ะ?”
“ฮ่าฮ่าฮ่า! ในขณะนี้ยังไม่มี…ผมจะตัดสินใจเมื่อไปข้างหน้า!”
“งั้น… ฉันขอติดตามนายไปได้ไหม น้องชาย? การตายจะคุ้มค่าถ้าได้อยู่ด้วยกันกับนาย น้องชาย ฉันแค่…ไม่อยากใช้ชีวิตแบบนี้อีกต่อไปแล้วจริง ๆ… สิ่งที่เป็นอยู่ในตอนนี้ ฉันควรจะออกไปตายซะดีกว่ามีชีวิตเสียอีก!”
เมื่อได้ยินคำแนะนำของโยเอล เจอรัลด์ก็หยุดชะงักไปชั่วครู่
สิ่งที่เขาพูดเป็นเรื่องจริง ไม่เพียงโยเอลไม่มีบ้านให้กลับไปอีกต่อไปแล้วเท่านั้น แต่เจ็ตต์ยังทรมานเขาจนอยู่ในสภาพที่น่าสงสารในปัจจุบันนี้อีกด้วย
เจอรัลด์รู้ถึงข้อเท็จจริงว่าเขาก็ไม่สามารถละทิ้งเขาไว้แบบนั้นได้
“…ดีมาก คุณจะติดตามผมไปตั้งแต่นี้ต่อไป! พวกเราทั้งคู่จะมีชีวิตอยู่และตายด้วยกัน! อย่างไรก็ตาม ผมจะยังคงส่งคุณไปยังสถานที่แห่งหนึ่ง ที่คุณจะได้รักษาอาการบาดเจ็บของคุณก่อน” เจอรัลด์ประกาศออกมา
“ด ได้! ได้! พวกเราจะเป็นและตายด้วยกัน!” โยเอลตะโกนขึ้น โดยรู้สึกสะเทือนใจอย่างยิ่ง
ด้วยเหตุนั้น เจอรัลด์จึงมอบที่อยู่ให้โยเอลและบอกเขาให้มุ่งหน้าไปยังชายแดนของจังหวัดซอลฟอร์ด ที่นั่นเขาจะขอลี้ภัยกับตระกูลเวสลีย์ ซึ่งผู้เชี่ยวชาญเจนคินสันก็อาศัยอยู่ด้วยในเวลานี้ ด้วยความช่วยเหลือของเขา โยเอลจะได้รับการฟื้นฟูอย่างเต็มที่อย่างแน่นอน
“แล้วนายล่ะ น้องชาย?” โยเอลถาม
“ฮ่าฮ่าฮ่า…เอาล่ะ เอาเป็นว่าผมมีเรื่องบางอย่างที่จะต้องจัดการอยู่ที่นี่ก่อน…”