ยัยหมอวายร้ายที่รัก บทที่ 571 แสนรัก คุณอยากรู้ไหมว่าพวกเขาทั้งสองทำอะไรกันแน่?
เมื่อเส้นหมี่ลงลิฟต์มา พอดีในนั้นมีพนักงานสองคนอยู่ด้วย
แต่ว่า ตำแหน่งงานของพวกเขาไม่ได้สูงนัก จึงไม่รู้จักเธอ อยู่ในลิฟต์ถึงได้พูดคุยกันอยู่ตลอด และยังหัวเราะคิกคักออกมาบ่อยๆ
เส้นหมี่ได้ฟัง ใบหน้าซีดเผือดลงมาอีกครั้งในทันที
แครอท?
เธอไม่อยากจะยอมรับเลย แต่วินาทีนี้ หลังจากได้ยินชื่อนี้ เรื่องงานที่เธอพึ่งจะจุดถูกประกายการฮึดสู้ขึ้นมา เหมือนถูกสาดด้วยน้ำเย็นลงมายังไงอย่างงั้นจริงๆ
แม้แต่เรี่ยวแรงที่จะเดินออกจากลิฟต์ ยังสูญเสียไป
“ติ๊ง——”
“ติ๊ง——”
“……”
หลายต่อหลายครั้ง เธอถึงได้ก้าวเท้าเดินออกมา
หลังจากนั้น เหมือนสูญเสียการควบคุมไป ไม่ได้รีบขับรถตามตัวแทนจีคิวกรุ๊ปไปแล้ว ยังคงหวาดระแวงอยู่ที่ลานจอดรถนี้เหมือนกำลังหาอะไรบางอย่าง
จริงๆด้วย หลังจากนั้นไม่กี่นาที เธอที่อยู่ตรงนี้ มองเห็นมาเซราติคันที่คุ้นเคยคันนั้น
ดังนั้น ตอนที่เธอโทรหาเขา แครอทนั่งอยู่ด้านข้างเขาใช่ไหม?
พวกเขากำลังทำอะไร?
พวกเขามีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกันตั้งแต่เมื่อไหร่? ถึงได้ เธออยู่ตรงนั้น เขายังด่าเธอแบบนี้ในสายโทรศัพท์?
เส้นหมี่รู้สึกคับคั่งเสียใจจนรู้สึกหายใจติดขัด
แต่ในที่สุด เธอจึงค่อยๆเดินไปที่ด้านข้างรถของตัวเอง หลังจากนั้นก็ออกจากลานจอดรถไป พุ่งออกไปด้านนอกท่ามกลางหิมะที่กำลังตกลงมา
ตึกหิรัญชากรุ๊ป ชั้นบนสุด
ตอนนี้แครอทอยู่ในออฟฟิศของแสนรักจริงๆ
แต่ว่า เธอไม่ได้ตั้งใจมาที่นี่ แต่นำเอาหุ้นส่วนของหิรัญชากรุ๊ปที่ซาจากรุ๊ปมอบให้กับตระกูลลัดดาวัลย์ของพวกเขาก่อนหน้านี้มา
“แสนรัก คุณพ่อของฉันบอกว่า สิ่งของเหล่านี้คืนให้คุณ หวังว่าคุณจะให้อภัยเขาได้ เขาเองก็ไม่รู้เรื่องนี้มาก่อน สุดท้ายถึงได้เป็นสาเหตุที่ทำให้คุณพ่อของคุณโดนทำร้าย ครั้งนี้เพื่อเป็นการสำนึกผิดของเขาอย่างใจจริง”
แครอทนำหุ้นส่วนในมือยื่นขึ้นมา ดวงตาเต็มไปด้วยหยาดน้ำตาที่สะท้อนขึ้นมา
แสนรักไม่ได้แสดงสีหน้าอะไรออกมา
ความสัมพันธ์ของเขากับผู้หญิงคนนี้ ถือว่าได้คลายปมลงแล้ว ก่อนนี้เรื่องเส้นหมี่ตัวปลอม ทั้งสองยังเคยร่วมมือกัน
อีกทั้งไม่ว่ายังไงแครอทก็คือคนสุดท้ายที่รักษาแสงดาวจนหาย
ตอนนี้ เขาไม่ได้รังเกียจเดียดฉันท์เธอเหมือนอย่างเมื่อก่อนแล้ว
“คุณไม่ต้องคืนหรอก สิ่งเหล่านี้ ไม่ได้มีผลบังคับใช้ ตอนนี้ซาจากรุ๊ปถือว่าเป็นบริษัทหลอกลวง หุ้นส่วนของหิรัญชากรุ๊ปทั้งหมดที่มีอยู่ในมือต่างไม่มีผลบังคับใช้”
เขามองไปที่สิ่งของเหล่านั้น สุดท้ายจึงอธิบายออกมาเบาๆ
แครอทได้ฟังแล้ว ทันใดจึงรู้สึกว่าน่าอับอายขึ้นมา：“ห๋า? อย่างนั้นเหรอ ตระกูลลัดดาวัลย์ของพวกเรายังนึกว่า…… ต้องขอโทษด้วย ทำเรื่องขายหน้าต่อหน้าคุณแล้ว”
เธอหยิบสิ่งของเหล่านั้นกลับมาอย่างเขินอาย
อยากพูดอะไรอีกสักหน่อย แต่พบว่า ชายหนุ่มเบนสายตากลับไปอย่างเย็นชา และตั้งใจทำงานแล้ว
สีหน้าแบบนี้ ไม่ต้องพูดก็รู้ว่า ให้เธอรีบออกไปซะ
แครอทกำมือแน่น
“ใช่สิ แสนรัก รู้หรือยังว่าเส้นหมี่ตัวปลอมนั้นเป็นใคร”
“？”
“เธอคือแต่งฝัน！เดิมทีเธอยังไม่ตาย ตอนนั้น หลังจากเธอถูกเกมเมอร์ขับรถชน จึงถูกแม่เลี้ยงของคณาธิปช่วยชีวิตเอาไว้ หลังจากนั้นก็ศัลยกรรมออกมาให้เหมือนกับเส้นหมี่ ผู้หญิงคนนี้ น่ากลัวจริงๆ เธอเตรียมหมากเอาไว้ตั้งแต่แรก แต่ตอนนั้นคุณเพื่อเรื่องนี้ ยังถูกตระกูลอัครนันท์กับเส้นหมี่พวกเขา……”
คำพูดข้างหลัง หญิงสาวไม่ได้พูดออกมาอีก ความหมายก็ชัดเจนดี ในตอนนั้นเรื่องนี้ ทำร้ายชายหนุ่มเบื้องหน้าคนนี้อย่างน่าสงสาร
นิ้วมือของแสนรักหยุดลง
แต่งฝัน?
เรื่องเรื่องนี้ เขายังไม่รู้เรื่องจริงๆ
ตอนนั้น หลังจากที่เขารู้ว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นตัวปลอม จึงใช้เธอเพื่อหลอกล่อตัวจริงที่ควบคุมอยู่เบื้องหลังคณาธิปอย่างเนติออกมา เขาก็ไม่ได้ใส่ใจเธออีก
เพราะว่าเขารู้ว่า คนแบบนี้ เมื่อทำแผนการผิดพลาด แล้วอยู่ในเงื้อมมือของผู้หญิงที่โหดเหี้ยมคนนั้นด้วย จุดจบ คงน่าเวทนากว่าที่อยู่ในเงื้อมมือของเขาเป็นร้อยเท่า
อีกทั้งเขาแสนรัก ยิ่งไม่มีความจำเป็นที่จะลงมือกับคนแบบนี้
เธอไม่มีอะไรสมควรเสียด้วยซ้ำ！
คนคนนี้กลับคือแต่งฝันเรื่องนี้ วันนี้ทำให้เขาตกใจเป็นอย่างมาก
“คุณรู้เรื่องนี้ได้อย่างไร”
“เอ่อ ฉัน……ฉันได้ยินพ่อของฉันพูด แสนรัก ตอนนี้คุณยังจะให้ฉันแอบฟังเรื่องของพวกเขาด้านโน้นอยู่หรือเปล่า คุณวางใจได้ ถ้าคุณต้องการ ฉันช่วยคุณสืบมาได้”
แครอทพูดไปพูดมา เธอยินยอมเป็นสายให้กับหิรัญชากรุ๊ปเพื่อไปสืบเรื่องในซาจากรุ๊ปด้วยตัวเอง
ความจริงแล้วเธอมีจุดประสงค์บางอย่าง
ตอนนี้ทั้งสงบและมั่นคงลงแล้ว เธอยิ่งรู้สึกว่าไม่ค่อยสบายใจ เธอหวังว่าอยากจะใช้วิธีนี้มาชนะใจของชายหนุ่ม ถึงแม้ว่าตอนนี้เขาจะไม่ยอมรับ
แต่เธอเชื่อว่า สักวันหนึ่ง เขาจะให้เธอกลับมา
มองๆแล้ว สองวันนี้ ได้ยินมาว่าเขากับผู้หญิงคนนั้นทะเลาะกันแล้วไม่ใช่เหรอ?
แต่ก็ทำให้หน้าของเธอต้องซีดขาวขึ้นมา คำพูดของเธอพึ่งจะพูดออกไป ใบหน้าของชายหนุ่มนั้นเยือกเย็นขึ้นมาทันที น้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความเย็นชา มืดมนและน่ากลัว！
“ผมจะให้คุณไปทำเรื่องเหล่านี้ทำไมกัน กินข้าวอิ่มแล้วไม่มีอะไรทำหรือยังไง”
“แต่ว่า……แต่ว่าฉันได้ยินว่าพรุ่งนี้ คณาธิปจะแอบไปหาเส้นหมี่ คุณปล่อยเขาแล้ว แต่เขากลับยังไปหาเธอ หรือว่าคุณไม่รู้ว่าพวกเขานั้นทำเรื่องอะไรกันมาก่อนเหรอ?
“ออกไป！”
ไม่ได้ลังเลแม้แต่น้อย ชายหนุ่มคนนี้หยิบที่เขี่ยบุหรี่บนโต๊ะขึ้นมาแล้วขว้างออกไป
ทันใดนั้น หญิงสาวผู้นี้ก็กุมศีรษะเอาไว้แล้วกรีดร้องออกมา เคมีที่อยู่ด้านนอกได้ยินเสียงอะไรบางอย่างจึงรีบพุ่งเข้ามา เกรงว่าเธอจะถูกฆ่าให้ตายคาที่
“คุณแครอท คุณไม่มีธุระอะไรจะมาทำไมกัน คุณอยากตายหรือไง”
เคมีดึงคนไร้สมองคนนี้ออกไป