แดนนิรมิตเทพ บทที่ 1030
หลังจากนั้นเฉินเข่อซินพูดขอบคุณอีกบางส่วน แสดงออกอย่างเป็นกันเอง กิริยาวาจาเหมาะสม แต่ไม่สูญเสียความอ่อนโยน ได้รับเสียงเชียร์จากทุกคน
“เข่อซินเป็นเด็กที่ไม่เลวจริงๆ นายดูการแสดงออกเมื่อกี้สิ ขนาดฉันยังหดหู่ที่ตัวเองเทียบไม่ติด!” เฉินกั๋วต้งถอนหายใจเบาๆ แล้วพูดกับเฉินตงหวาลูกชายตัวเอง
เฉินตงหวาจะลอยแล้ว เขาลืมถ่อมตัวไปแล้ว “ใช่ครับ เข่อซินเป็นเด็กที่ไม่เลวจริงๆ! ถ้าเข่อเอ๋อร์ได้สักครึ่งของเธอก็ดี!”
“เข่อเอ๋อร์เหรอ” เฉินกั๋วต้งมองไปทางเฉินเข่อเอ๋อร์ ตรงนั้นมีแค่ไม่กี่คน เงียบเหงาเป็นอย่างมาก
เฉินกั๋วต้งส่ายหน้า ใบหน้าผิดหวัง
พวกคนรุ่นหลังของตระกูลดั้งเดิมในหนานซู มองงานวันเกิดของเฉินเข่อซินกับเฉินเข่อเอ๋อร์ ที่แตกต่างกันคนละขั้ว อดยิ้มเยาะเย้ยขึ้นมาบนใบหน้าไม่ได้
“สองพี่น้องตระกูลเฉิน คนหนึ่งราวกับฟ้า ส่วนอีกคนราวกับเหวจริงๆ พี่สาวดีเลิศจนคนไม่คิดอิจฉา ส่วนน้องสาวโง่จนคนไม่อยากจะมอง”
“ใช่ ฉลองวันเกิดเหมือนกัน อีกคนมีแขกผู้มีเกียรติมางานมากมาย ขนาดพวกคนมีชื่อเสียงแห่งยานจิง ก็เดินทางมาไกลเพื่ออวยพรเธอ ส่วนอีกคนมีคนมาอวยพรแค่ไม่กี่คน ตระกูลเฉินให้พวกเธอจัดงานวันเกิดด้วยกัน อันที่จริงก็แสดงออกชัดเจนแล้ว น้องสาวที่ไม่เอาไหนคนนี้โดนทอดทิ้งแล้ว”
“เฮ้อ ถ้าฉันมีลูกสาวแบบนี้ ฉันก็ทอดทิ้งเหมือนกัน!”
ทุกคนพากันส่ายหน้า มีสีหน้าดูหมิ่นเฉินเข่อเอ๋อร์
ส่วนคนรุ่นหลังของตระกูลเฉิน เห็นท่าทางสิ้นหวังของเฉินเข่อเอ๋อร์ ยิ่งหัวเราะเยาะอย่างไม่มีความเห็นใจสักนิด
“ฉันล่ะงงจริงๆ เกิดจากแม่เดียวกัน ทำไมพี่น้องสองคนนี้ถึงแตกต่างกันขนาดนี้” เฉินหลิน ลูกหลานรุ่นที่สามของสายเลือดปู่สามของเฉินโม่ ส่ายหน้าอย่างหดหู่
“ดีเลิศก็ดีเลิศจนเกินไป แย่ก็แย่จนเกินไป สวรรค์ช่างยุติธรรมจริงๆ” เฉินลี่ที่เกิดจากแม่เดียวกับเฉินหลิน มองเฉินเข่อซินที่งดงามโดดเด่น แล้วหันมามองเฉินเข่อเอ๋อร์ที่ใบหน้าห่อเหี่ยว จากนั้นแสยะยิ้มดูหมิ่นตรงมุมปาก
ไม่รู้เฉินเข่อซินตั้งใจหรือไม่ได้ตั้งใจ จู่ๆ เธอหันมาทางเฉินเข่อเอ๋อร์ พบว่าน้องสาวก็กำลังมองเธออยู่
เฉินเข่อซินเชิดหน้าขึ้นเล็กน้อยอย่างไม่รู้ตัว ใบหน้าเหมือนผู้ชนะ เหมือนกำลังเยาะเย้ยที่เฉินเข่อเอ๋อร์ไม่เจียมตัว
“ฉันบอกเธอตั้งนานแล้ว ไอ้เด็กนั่นเชื่อไม่ได้ แต่เธอก็เอาแต่ไม่เชื่อ ตอนนี้โดนเขาผิดสัญญา เธอคงเชื่อแล้วสินะ”
“ครั้งนี้ถือเป็นบทเรียนให้เธอแล้วกัน จะได้ไม่หลงคำพูดสวยหรูของผู้ชายอีก เลือกผู้ชาย ยังไงก็ต้องดูฐานะและตำแหน่งทางครอบครัว!”
เฉินตงหวาเตือนเบาๆ “เข่อซิน ได้เวลาแล้ว เริ่มงานได้แล้วล่ะ!”
“อืม” เฉินเข่อซินพยักหน้า กำลังจะประกาศเริ่มงานเลี้ยง
จู่ๆ ก็มีเสียงก้องกังวานดังเข้ามา
“ฉู่เหวินสง จากอู่โจวมณฑลฮ่านหยาง รับคำสั่งจากคุณเฉิน ตั้งใจมาอวยพรวันเกิดคุณหนูรองตระกูลเฉิน!”
ร่างสูงใหญ่ของฉู่เหวินสงมาพร้อมกับเสียง เข้ามาในห้องโถงอย่างรวดเร็วเหมือนสายลม ดูดุดันเกรี้ยวกราด เหมือนเข้ามาในสถานที่ไร้ผู้คน
แต่ฉู่เหวินสงเดินมาผิดทาง เขาเดินมาข้างหน้าเฉินเข่อซิน
“คุณหนูรองตระกูลเฉิน ของขวัญเล็กน้อย ไม่ได้มากมายอะไรครับ!” ฉู่เหวินสงพูดแล้วยิ้มบางๆ
เฉินเข่อซินอยากรับมาก แต่เธอรู้ว่าคุณหนูรองตระกูลเฉินไม่ใช่เธอ ไม่ว่าจะนับยังไง เธอก็อยู่ลำดับรองไม่ได้
เฉินเข่อซินยิ้มอย่างกระอักกระอ่วนแล้วพูดว่า “คุณผู้ชาย แม้ฉันแซ่เฉิน แต่ไม่ใช่คุณหนูรองตระกูลเฉินที่คุณมาหา คุณน่าจะมาผิดที่แล้ว”
ฉู่เหวินสงอึ้งไป แล้วถามว่า “คุณใช่คนตระกูลเฉินแห่งหนานซูหรือเปล่า”
เฉินเข่อซินพยักหน้า “ใช่ค่ะ”
“ที่นี่ใช่โรงแรมอู่หลงเก๋อหรือเปล่า” ฉู่เหวินสงถามอีก
“ใช่ค่ะ” เฉินเข่อซินพยักหน้าอีกครั้ง
ฉู่เหวินสงงุนงง “งั้นนอกจากคุณ ยังมีคนตระกูลเฉินแห่งหนานซู จัดงานวันเกิดที่นี่อีกไหม”
เฉินเข่อซินส่ายหน้า “ไม่มีแล้วค่ะ”
คิดไม่ถึงเลยว่าเธอจะเมินเฉินเข่อเอ๋อร์ไปแล้ว