เทพสงครามพิทักษ์โลก บทที่ 807
ไป๋ปิงปิงไม่ได้ตอบคำถามของหยางเฟิง
แต่พูดขอบคุณแล้วคำหนึ่ง
หยางเฟิงรู้เพราะอะไรไป๋ปิงปิงพูดขอบคุณกับตัวเองคำหนึ่ง
เพราะเมื่อสามปีก่อน
ถ้าหากไม่ใช่หยางเฟิงยื่นมือมาช่วย
เกรงว่าไป๋ปิงปิงในตอนนี้ก็ไม่สามารถกลายเป็นดาราหญิงอันดับหนึ่งของต้าเซี่ยได้
อาจจะหายไปกลายเป็นคนธรรมดาอย่างคนปกติ
อาจจะเหมือนกับศิลปินหญิงส่วนมากที่ดิ้นรนอย่างลำบากในวงการบันเทิง รอวันที่จะโพล่ออกมา
“ที่จริงคุณก็ไม่ต้องพูดขอบคุณกับผม คุณมีความสำเร็จของวันนี้ต่างก็เป็นความขยันของตัวเอง ผมเพียงแค่ให้โอกาสคุณครั้งหนึ่งเท่านั้น” หยางเฟิงพูดจาง ๆ
ได้ยินคำพูดของหยางเฟิง
ไป๋ปิงปิงยิ้มไม่แสดงท่าทางใด ๆ
ฝึกฝนอย่างลำบากในวงการบันเทิงหลายปีอย่างนั้น
หล่อนไม่ใช่เด็กอ่อนหัดในตอนแรกนานแล้ว
หล่อนชัดเจนมาก
ถ้าหากไม่มีโอกาส
คนหนึ่งถึงแม้จะขยันอีกก็คือเปลืองแรงไปเปล่า ๆ
บนโลกนี้คนที่ขยันมีมากมาย
แต่คนที่สำเร็จจะมีกี่คนอีก？
“ไม่ว่ายังไงคำขอบคุณนี้ ฉันได้ช้าไปแล้วสามปี……”
ไม่ได้รอไป๋ปิงปิงพูดจบ
หยางเฟิงสะบัดมือพูดแล้ว“ไม่ต้อง ที่จริงก่อนหน้านี้โทรศัพท์นั่นที่คุณโทรหาผม ได้เพียงพอกับการลบล้างบุญคุณที่ผมมีต่อคุณเมื่อสามปีก่อนแล้ว！”
ที่แท้ก่อนหน้านี้ไป๋ปิงปิงได้โทรศัพท์หาหยางเฟิงสายหนึ่ง
บอกเขาคนที่อยู่เบื้องหลังที่ทำให้เฟิงชิงหวูแปดเปื้อนคือไป๋กวง
ถึงแม้สำหรับพลังของหยางเฟิงเดิมทีก็ไม่ต้องการข่าวลับของไป๋ปิงปิง
แต่ไม่ว่ายังไง
ความรู้สึกนี้ของไป๋ปิงปิง หยางเฟิงต่างก็รับไว้ด้วยใจแล้ว
แต่หยางเฟิงก็ไม่อยากดึงเรื่องของสามปีก่อนกับไป๋ปิงปิงตลอด
เหล่านั้นต่างก็เป็นเรื่องที่ล้าสมัยไม่สำคัญแล้ว
ตั้งแต่ไหนมาหยางเฟิงไม่ได้เก็บมาใส่ใจ
ชั่วชีวิตของเขานี้ไม่รู้เคยช่วยคนมาเท่าไหร่
ตั้งแต่ไหนมาเขาไม่เคยขอร้องให้คนที่ถูกช่วยมีการตอบแทนต่อตัวเอง
เพราะเหล่านี้สำหรับเขาแล้วต่างก็เป็นเรื่องที่สามารถช่วยได้ง่าย ๆ ！
มองเห็นหยางเฟิงไม่อยากคุยเรื่องเมื่อสามปีก่อนแล้ว
ไป๋ปิงปิงถอนหายใจเบา ๆ พูดว่า“เฮ้อ！ เดิมทีฉันคิดว่าชาตินี้ต่างก็ไม่สามารถเจอหน้าคุณได้แล้ว แต่คิดไม่ถึงหลังสามปีแล้วพวกเราเจอหน้ากันอีก คุณกลับได้แต่งงานมีลูกแล้ว”
“และหนิงชิงเฉิงเพื่อนสนิทของฉันก็เป็นเด็กที่เล่นมาด้วยกันกับคุณ ถึงตอนนี้ยังอาลัยคิดถึงคุณไม่ลืม ……”
“พอแล้ว คุณพูดเรื่องเหล่านี้ต่างก็ไม่มีความหมายใด ๆ ！”
“พูดมาเถอะ วันนี้ที่คุณให้ผมออกมาสรุปแล้วมีเรื่องอะไร？”
หยางเฟิงตัดบทคำพูดของไป๋ปิงปิง
ไป๋ปิงปิงตะลึงเล็กน้อย
ครั้นแล้วยิ้มเล็กน้อยพูดว่า“ใช่แล้ว วันนี้ฉันนัดคุณออกมามีเรื่องจริง ๆ ！”
“ฉันหวังว่าคุณจะสามารถปล่อยไป๋กวงได้！ ปล่อยตระกูลไป๋！”
ไป๋ปิงปิงมองท่าทางของหยางเฟิงอยู่เต็มไปด้วยความจริงใจแล้ว
“ให้เหตุผลแก่ผม！”
หยางเฟิงไม่ได้สนใจสีหน้าของไป๋ปิงปิง พูดด้วยใบหน้าที่ไร้ความรู้สึก
ไป๋ปิงปิงสูดลมหายใจลึกแล้วพูด“ไป๋กวงได้ถูกพ่อของฉันห้ามออกไปข้างนอกแล้วและก็ได้ถูกถอนตำแหน่งผู้จัดการใหญ่ของไป๋ซื่อมีเดียแล้ว ตอนนี้เขาได้ถือว่าเสียชื่อเสียงในจงโจวแล้ว ได้รับการลงโทษที่เขาควรจะได้รับแล้ว”
“พ่อของฉันได้เอาตำแหน่งผู้จัดการใหญ่ของไป๋ซื่อมีเดียมอบให้ฉันแล้ว คุณวางใจดีแล้วรอฉันกลับไปที่บริษัทจะออกคำสั่งเป็นเวลาแรก ถอนยกเลิกความแปดเปื้อนต่อเฟิงชิงหวูเวลาเดียวกันยังคืนความบริสุทธิ์ให้แก่เฟิงชิงหวู”
หยางเฟิงไม่ได้พูดเพียงแต่มองไป๋ปิงปิงอยู่เงียบ ๆ
มองเห็นหยางเฟิงไม่พูด
ไป๋ปิงปิงรับรู้ความรู้สึกของแรงกดดันมหาศาลที่ไม่เคยมีมาก่อน
เหงื่อเย็นหยดหนึ่งลื่นตกลงมาจากหน้าผากของหล่อน
ในขณะที่ไป๋ปิงปิงใกล้ที่จะทนต่อไม่ไหวนั้น
บทที่ 806
บทที่ 808