บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 971
ทันทีที่ลาน่าได้ยินเช่นนั้น เธอก็ตกตะลึงเพราะคิดว่าตัวเองได้ยินผิด
ถึงอย่างนั้น สายตาของเมเดลีนยังคงดูเฉียบขาด เธอดึงลาน่ากลับอย่างแรงและเตะเข้าที่เข่าขวา
ลาน่านั้นไม่ได้ตั้งตัว ด้วยขาขวาที่งอลง ตอนนี้กลายเป็นว่าเธอกำลังคุกเข่าข้างหนึ่งลงตรงหน้าเมเดลีน
ไม่มีใครคาดว่าเมเดลีนจะทำแบบนี้ และลาน่าเองก็ถึงกับอึ้งงัน
อย่างไรก็ตาม ในไม่ช้าเธอก็กระวนกระวายใจ เธอเงยหน้าเพื่อจะยืนขึ้น ทว่าเมเดลีนกลับตบที่หน้าของเธออย่างแรงโดยไม่มีสัญญาณล่วงหน้า
ลาน่าพลุ่งพล่านด้วยความโกรธ “เอวลีน แก…”
เมื่อเธอกำลังจะด่าและเตือนอีกฝ่าย เอวลีนก็ยึดคางของเธอไว้อย่างเหนือกว่า ดวงตาอันเย็นชาเต็มไปด้วยเพลิงแห่งการล้างแค้นที่ล้อมลาน่าไว้อย่างแน่นหนา
“ขอโทษ!” เมเดลีนจ้องตรงมาที่เธอ จากนั้นจึงเอารูปโพลารอยด์ออกมาจากกระเป๋าของตัวเอง มันเป็นรูปถ่ายของเอโลอิสและฌอนขณะยังมีชีวิต “ขอโทษพ่อแม่ของฉันซะ!”
เมื่อลาน่าเห็นรูปนั้นเธอเข้าใจสิ่งที่เมเดลีนกำลังสื่อ อย่างไรก็ตามเธอคือรองหัวหน้าของแก๊งสเตเจี่ยน จอห์นสัน เป็นเหมือนเจ้าหญิงน้อยที่ถูกตามใจโดยพี่น้องชายตั้งแต่เล็ก เธอจะคุกเข่าและขอโทษคนตายในที่สาธารณะได้อย่างไร?
เมื่อฝูงชนรอบข้างได้ยินดังนั้น พวกเขาก็เริ่มจับกลุ่มซุบซิบนินทา
พวกเขาได้อ่านข้อมูลทางออนไลน์เกี่ยวกับเพลิงไหม้คฤหาสน์มอนต์โกเมอรี เป็นไปได้หรือไม่ว่าผู้หญิงที่ดูเหมือนอันธพาลคนนี้มีความเกี่ยวข้องกับเพลิงไหม้นั้น?
ถ้าหากไม่ ทำไมเอวลีนต้องโกรธจัดถึงขนาดที่ต้องการสั่งสอนให้ผู้หญิงคนนี้ได้รับบทเรียน?
“เอวลีน ปล่อยลาน่าเดี๋ยวนี้นะ!” นาโอมิรีบออกคำสั่งให้เอวลีนปล่อยมือ
เมเดลีนกลอกดวงตาแดงก่ำแล้วมองตอบอย่างเย็นชา “นี่เป็นเรื่องระหว่างฉันและผู้หญิงคนนี้ เธอไม่ควรเอาตัวเองเข้ามายุ่ง ถ้าไม่อย่างนั้นอย่าโทษฉันล่ะที่ฉันจะหันไปโทษเธอบ้าง!”
“เธอ…” นาโอมิต้องการช่วยลาน่า แต่เมื่อเห็นสายตาจ้องเขม็งและการวางท่าอย่างผ่าเผยของเมเดลีน เธอก็ไม่กล้าแม้แต่เอ่ยคำ
ลาน่าขบฟันด้วยความโกรธ เธออยากจะลุกขึ้น แต่เมเดลีนใช้กำลังเต็มที่กดเธอไว้
“ลาน่า ฉันบอกให้เธอขอโทษ ขอโทษพ่อแม่ที่เสียชีวิตของฉันซะ!” เมเดลีนออกคำสั่งอีกครั้ง
ดวงตาของลาน่าดูชั่วร้าย “เอวลีน แกรู้ตัวไหมว่ากำลังทำอะไรอยู่? แกควรจะปล่อยฉันเสียเดี๋ยวนี้ ถ้าไม่อย่างนั้นพ่อแม่ของแกจะไม่ใช่คู่เดียวที่ตาย ลูกชายของแก…”
เพียะ!
เมเดลีนตบหน้าของลาน่าอีกเป็นครั้งที่สองโดยไม่ต้องเสียเวลาคิด
เธอเองก็เดือดพล่านเช่นกัน แต่ในขณะเดียวกันก็รู้สึกเสียใจ
ดวงตาของเธอแดงก่ำและคลอไปด้วยน้ำตาขณะจ้องไปยังลาน่าอย่างขุ่นเคือง “ถ้าอย่างนั้นฉันจะให้เธอได้ขอโทษพ่อแม่ของฉันด้วยตัวเองก่อนที่เธอจะทำร้ายลูก ๆ ของฉัน ยัยปีศาจ!”
เสียงตบอีกฉาด
และมันยังเกิดขึ้นต่อหน้าต่อตาทุกคน!
ลาน่ากำลังจะระเบิด ดวงตาของเธอเข้มขึ้น “เอวลีน ถ้าแกอยากตาย อยากรู้ว่าลูกกระสุนมีรสชาติยังไง? ฉันจะให้แกได้รู้เดี๋ยวนี้!”
ลาน่าเอื้อมแตะที่เอวของตนเอง และเห็นได้ชัดว่าเธอเป็นคนประเภทที่พกปืนไปไหนมาไหนตามอำเภอใจ
ถึงกระนั้นเมเดลีนก็ไม่กลัว ยามที่เธอนึกถึงพ่อและแม่ซึ่งเสียชีวิตอย่างอนาถและฆาตกรอย่างเจเรมี่แล้ว เธอรู้สึกเจ็บปวดมากเสียจนอยากจะจบชีวิตตัวเอง อย่างน้อยในตอนนี้เธอจะตายพร้อมลาน่า
ในตอนนี้เธอไม่กลัวความตายแม้แต่น้อย
ทันใดนั้นเจเรมี่ก็เดินมาข้างเมเดลีนและดึงมือของเมเดลีนซึ่งกักลาน่าไว้ออก
มือของลาน่าแข็งค้างเมื่อสัมผัสปืน
เมื่อนาโอมิเห็นดังนั้นเธอจึงเข้าไปช่วยลาน่าให้ลุกขึ้น “ลาน่า เธอโอเคไหม?”
ลาน่าจ้องเมเดลีนและไม่เอ่ยสิ่งใด