บทที่ 667. เรื่องราวที่ไม่ควรมีอยู่จริง (8)
-อย่างไรน่ะหรือ? …ด้วยวิธีการต่าง ๆ ฮีโร่ของพวกเขาก็สังหารปีศาจที่อยู่ท่ามกลางวีรบุรุษในเครือของพวก การทุจริตในยาตัวใหม่ของบริษัทเภสัชกรรม และอื่น ๆอีกมากมาย …
-ฮืมม? มีปีศาจอยู่ในเหล่าฮีโร่ด้วยหรอ?
– ฮ่า ฮ่า ฮ่า เพื่อน นายไร้เดียงสาตั้งแต่เมื่อไหร่? หากไม่มี เราก็เพียงแค่ใส่ลงไป สุนัขล่าเนื้อตัวใหม่ที่ฉันพบได้ทำการติดต่อกับนิวอีวิลส์แล้ว ใช้พวกมัน เราก็ควรจะสามารถจัดการกับพวกมันได้อย่างง่ายดายเหมือนครั้งที่ผ่านๆมา
ขณะที่คิมซอคโฮพูดอย่างนี้ เสียงใหม่ก็พูดแทรกเข้ามา
– …แกนช่องแคบใต้ดินไม่ง่ายนัก โดยเฉพาะหญิงสาวยูยอนฮาคนนั้น
มันไม่ใช่อียุกโฮ เสียงนี้เป็นพลังที่อยู่เบื้องหลังม่าน – ยูจางวอน
คิมซอคโฮพูดขึ้นมาอีกครั้ง
– คุณกังวลอะไร ยูยอนฮายังเด็กเกินไป ยิ่งกว่านั้นยูจินวอนมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับเรา แชจูชึล ดูเหมือนจะไม่มองพวกเขาอย่างดี ดังนั้นยูยอนฮาจะสูญเสียทุกอย่างก่อนที่เธอจะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ถึงเวลาที่จะสับคอของทารกที่ไม่รู้จักที่ของตัวเองแล้ว
การบันทึกสิ้นสุดลงตรงนั้น
ยูยอนฮารู้สึกขอบคุณจริง ๆ ที่เธอติดต่อกับฮัสซัน อิ ซับบาห์ จะมีใครอื่นอีกบ้างที่เขาสามารถบันทึกบทสนทนาลับที่เกิดขึ้นที่ชั้นบนสุดของหอคอยแห่งวีรบุรุษได้แบบนี้
“ …ลูกไก่ เขาว่างั้น”
นอกจากนั้นแล้ว คิมซอกโฮยังรู้วิธีทำให้ใครบางคนโกรธ
ยูยอนฮากัดฟันของเธอแน่น
เธอสามารถเข้าใจได้ว่าความมั่นใจของเขามาจากไหน เนื่องจากเขาปกครองประเทศเกาหลีมานานหลายสิบปี เขาอาจไม่ได้เห็นหัวใครเลย
แต่ความเย่อหยิ่งนี้จะเป็นตัวทลายพวกเขาเอง ท้ายที่สุดการบิดคอของไก่จะไม่หยุดดวงอาทิตย์จากการขึ้นสู่ท้องฟ้าได้
…ไม่สิ พวกเขาไม่สามารถแม้กระทั่งบิดคอไก่ได้ด้วยซ้ำ
“เซชาน?”
ยูยอนฮาเรียกจินเซชาน
-ว่าไง
“ การเตรียมตัวสำหรับงานปาร์ตี้เป็นอย่างไรบ้าง?”
ยูยอนยอนถามด้วยรอยยิ้ม
จินเซชานตอบในขณะที่หัวเราะเบา ๆ
– ราบรื่นดี
“ดี”
สิ่งนี้เกี่ยวข้องกับสถานการณ์ที่ยูยอนฮาทำสคริปท์ไว้
เธอหันหัวของเธอไปช้า ๆ และพูดกับผู้หญิงที่กำลังจ้องมองเธอจากที่นอน
“ วันเสาร์หน้า ฉันจะจัดงานเลี้ยงที่คฤหาสน์ของตระกูลยู มันจะเรียกความสนใจจากผู้นำสังคมหรืออะไรทำนองนั้นมา”
ยูยอนฮาต้องการจัดการเรื่องนี้ในคราวเดียว
การปฏิวัติจะต้องประสบความสำเร็จในการจัดการผู้บริหารที่ทุจริตทั้งหมด ไม่เพียงแค่ประธานเท่านั้น แต่ใครก็ตามที่เกี่ยวข้องกับการทุจริตจะต้องถูกจับกุม
ครั้งนี้จะกลายเป็นเวทีสำหรับการประทัณฒ์ของพวกเขา
ยูยอนฮานึกภาพการปฏิวัติที่เธอสร้างขึ้นในหัว
ขณะที่พวกเขาสนุกสนานกับงานปาร์ตี้ การเป่านกหวีดของYoo Jinwoongจะเปิดเผยถึงการทุจริตของสมาคมไปทั่วโลก แม้ว่าผู้บริหารจะจับได้และพยายามหนีออกจากคฤหาสน์ พวกเขาก็จะถูกจับทันที ด้วยเหตุผลที่ค่อนข้างชัดเจน
คณะคมีเลียนจะมีบทบาทสำคัญในฐานะสุนัขล่าเนื้อที่ผ่านมาของแชจูชึล และสมาคมของพวกเขาจะเปิดเผยการกระทำที่ชั่วร้ายที่กระทำโดยคิมซอคโฮและผู้บริหารที่ทุจริต
คิมซอคโฮอาจจะเรียกนิวอีวิลส์หรือหมาล่าเนื้อตัวใหม่ของเขาก็ตาม แต่ ‘วีรบุรุษแห่งยุค’ ไม่ว่าจะเป็น – ไอลีน, คิมซูโฮ, ยุนซึงอา และอื่น ๆ – จะมาปราบปรามพวกเขาเอง
มันเป็นแผนที่สมบูรณ์แบบ
ดูเหมือนว่าจะไร้ที่ติตราบใดที่เธอไม่ทำให้ตัวเองผิดหวัง
แต่มีสิ่งหนึ่งที่เธอเป็นห่วง – ยูจินวอง
นั่นคือพ่อของเธอ
เธอได้พูดคุยกับพ่อของเธอแล้ว เขาทำบาปอย่างร้ายแรง อุบัติการณ์ควังโอไม่ใช่ครั้งเดียวที่เขาทำหน้าที่เป็นสุนัขล่าเนื้อของแชจูชึล แบบนี้แล้วอาจเป็นไปไม่ได้เลยที่จะให้อภัยเขาด้วยอำนาจของเธอ
แต่พ่อของเธอบอกเธอว่าเขายินดียอมรับการลงโทษของเขา เขาลาออกจากตำแหน่งในฐานะหัวหน้ากิลด์แล้ว และเขาก็ยอมแพ้ในฐานะวีรบุรุษระดับมาสเตอร์ด้วย ด้วยข้ออ้างที่ว่า “เขารู้สึกถึงขีดจำกัดของตัวเองในช่วงสงครามปีศาจครั้งใหญ่นั้น”
เธอไม่สามารถล้มเหลวได้
เธอต้องประสบความสำเร็จและทำการแก้ไข
ยูยอนฮาพูดด้วยความมุ่งมั่น
“ แจกจ่ายการ์ดเชิญ เฉพาะ 300 คนในรายการ และเนื่องจากพวกเขาสามารถนำคนมาด้วยได้สองคนพวกเขาจะมีรวมไกันแล้วประมาณ 900 คน”
-เข้าใจแล้ว
“ วางตัวฮีโร่ของเรารอบ ๆ คฤหาสน์ ยืนยันจดหมายเชิญของทุกคนก่อนที่จะปล่อยให้พวกเขาเข้าไป และเมื่อพวกเขาเข้าไปแล้ว อย่าปล่อยให้พวกเขาออกมาอีก”
– แน่นอน
“ อย่าลืมตรวจสอบให้แน่ใจว่า ‘การจัดการทางอิเล็กทรอนิกส์’ ทำงานได้อย่างดี มันจะต้องไม่ติดขัด เราต้องทำให้แน่ใจว่าอินเทอร์เน็ตที่พวกเขาเห็นนั้นแตกต่างจากอินเทอร์เน็ตที่พวกเรารู้ เพื่อการนั้น นายจะต้องตั้งค่าสถานีออกอากาศและสถานีฐานข้อมูลให้ดี นายไม่ต้องกังวลเรื่องค่าใช้จ่าย ใช้ได้อิสระตามที่นายต้องการ”
-เข้าใจแล้ว ฉันจะทำตามที่คุณพูด
ด้วยสิ่งนั้น ยูยอนฮายุติสายการสื่อสาร จากนั้น เธอหันไปมองผู้หญิงสองคนที่นั่งอยู่บนโซฟา
“ งานปาร์ตี้ใหญ่จะจัดขึ้นเร็วๆนี้”
คำตอบที่น่าพอใจดังขึ้น
“ อิอิ เฮะ ~ เยี่ยมมาก ~ ฉันเป็นแฟนตัวยงของปาร์ตี้ ~”
นั่นคือเสียงของเจน จินเซยอนก็นั่งข้างๆเธอเช่นกัน จินเซยอนต่างจาก เจนที่ยิ้มแย้มแจ่มใส
เจนถามขึ้น
“ ยุนซึงอามาด้วยเหรอ ~?”
“อาจจะ?”
“งืมม … ฉันไม่ค่อยเข้ากันได้ดีกับเธอสักเท่าไหร่”
“ เธอจะไม่ปลอมตัวอีกหรอ?”
“ ฉันไม่รู้วิธี เธอสามารถมองผ่านการปลอมตัวของฉันได้ ~”
Kkeeung ~ เจนเหยียดแขนและขาของเธอออกมา จากนั้นเธอก็บ่นด้วยเสียงที่เหนื่อยหน่าย
“ น่าสนใจ ~ ความเพอร์เฟ็คของภารกิจสุดท้ายของคณะคมีเลียน ~”
รอยยิ้มหวานอมขมกลืนปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเธอ
**
แผนการณ์ดำเนินไปอย่างราบรื่น
ปาร์ตี้ VVVVVVIP ที่ยูยอนฮาเป็นเจ้าภาพแล้วกลายเป็นเหตุการณ์สำคัญในหมู่ชนชั้นสูงของสังคม
ถึงแม้ว่าชนชั้นสูงในหมู่ชนชั้นสูงอย่างแชนายอนจะได้รับเชิญเป็นการส่วนตัว แต่ชนชั้นสูงธรรมดานั้นอยู่ในฐานะที่ต้องขอร้องพวกเขาให้เชื้อเชิญมาที่นี่ ท้ายที่สุดแล้วมีเพียง 300 คนเท่านั้นที่ได้รับเชิญโดยผู้เชิญ แต่ละคนสามารถนำแขกมาได้เพียงสองคนเท่านั้น
[จงฮักบอกว่าเขาจะไม่มา]
แชนายอนได้รับข้อความจากยูยอนฮา แม้ว่าชินจองฮักจะบอกว่าเขาจะไม่มา เธอก็ไม่ได้กังวล เธอรู้นิสัยของเขา บางทีเขาอาจรอจนกระทั่งช่วงเวลาสำคัญที่จะปรากฏและขโมยสปอตไลท์ไป
“หุ….”
ตอนนี้เป็นเวลาที่จะโฟกัสตัวเอง แชนายอนปิดsmartwatchของเธอและสูดหายใจเข้าลึก ๆ
ด้านหน้าของเธอเป็นประตูบานเลื่อนที่ทำจากไม้
ยิ่งกว่านั้นคือปู่ของเธอมีบาปมากเกินไป
แชนายอนมีบางอย่างที่จะบอกเขา เธอเขียนสิ่งที่จะพูดลงกระดาษเพื่อฝึกฝนหลายสิบครั้ง
แต่ในตอนนี้เธอจำอะไรไม่ได้เลย
ไม่สิ เธอไม่ต้องการพูดต่างหาก
เธอตัดสินใจถ่ายทอดความรู้สึกของเธอในฐานะหลานสาว ความรู้สึกที่จะออกมาจากก้นบึ้งของหัวใจ
แม้ว่าปู่ของเธอจะไร้ซึ่งความรู้สึก แต่ก็อาจทำให้เขาเชื่อได้ง่ายมากขึ้น
ก่อนหน้านี้ เขาบอกว่าเขารู้สึกเพียง 1% ของอารมณ์ของเขาเท่านั้น และแน่นอนว่าอารมณ์เพียงแค่ 1% นั้นไร้ความหมาย
แต่ความรู้สึกของเขาที่มีต่อครอบครัวแตกต่างออกไป 1% ของเขานั้นเท่ากับอย่างน้อย 2% ของอารมณ์ต่อสิ่งอื่น ๆ ?
หากเป็นเช่นนั้นจริง ๆ เธออยู่ในตำแหน่งที่ได้เปรียบ
แชนายอนวางแผนที่จะเดิมพันกับความเป็นไปได้นี้
ก๊อกก๊อก.
แชนายอนเคาะประตู หลังจากนั้นประมาณสามวินาทีเสียงของแปรงก็ดังขึ้น ปู่ของเธอฝึกการประดิษฐ์ตัวอักษรอยู่หรือ?
– หลานนายอนเองหรือ?
“ใช่ค่ะ”
-เธอมาทำอะไรที่นี่?
เสียงของเขาดูอบอุ่น
แชนายอนกำหมัดแน่นและพูดหลังจากสูดหายใจเข้าลึก
“ มีบางอย่างที่หนูต้องพูดกับปู่”
– โฮ่ โฮ่ งั้นเหรอ?
แชจูชึลพูดเหมือนปู่ธรรมดาคนหนึ่งที่ภูมิใจในตัวหลานสาวของตัวเองที่มาเยี่ยมเขา
– ถ้างั้นก็เข้ามาก่อนสิ