ตอนที่ 294: เฉินเวยที่ไม่ควรปรากฏตัว (1) Ink Stone_Romance
ผ่านปีใหม่มา และก็ผ่านวันที่สิบห้ามาแล้ว เฉินเยี่ยนและซินห้าวไปซื้อเครื่องจักรด้วยกัน
ทั้งสองคนไปดูกันมาหลายที่ ไปเจอมาหลายคน กว่าจะซื้อเครื่องที่เหมาะสมได้
ซื้อเครื่องจักรเสร็จ เฉินเยี่ยนเห็นว่าเงินยังพอใช้อยู่ เจ้าอ้วนและหวางจวนออกเงินมานิดหน่อย ลุงของเฉินเยี่ยนก็ออกเล็กน้อยเช่นกัน นอกจากนี้ซินฉุ่ยและไป๋ซิ่วเหมยก็เอาเงินเก็บของพวกเขามาออก ถือว่าเป็นการลงทุน รวมกับที่ซินห้าวให้เธอ สุดท้ายเฉินเยี่ยนเลยซื้อรถอีกคัน รถนี้มีประโยชน์มาก ไม่ว่าอนาคตจะเอาไปใช้ลากเศษกระดาษ ยังสามารถขับออกไปส่งกระดาษให้คนภายนอกอีกด้วย ล้วนจำเป็นต้องใช้ทั้งนั้น เธอไม่สามารถเอาแต่ใช้รถจักรยานและรถเข็นไปได้ตลอดหรอก แบบนั้นเหนื่อยตายพอดี และไม่ได้ช่วยเลยด้วย
ซื้อรถแล้ว เงินในตัวเฉินเยี่ยนเกลี้ยงแล้ว
เฉินเยี่ยนยิ้มบอกซินห้าว เธอเป็นคนเก็บเงินไม่ได้ นี่เพิ่งไม่กี่วันเอง เงินทั้งหมดโดนให้เธอใช้จนหมดแล้ว
ซินห้าวก็ถอนหายใจกับความกล้าของเฉินเยี่ยน เหมือนผู้หญิงทั่วไปเลย ให้ไปแสนเหรียญ ตอนถือไปยังตัวสั่น คิดว่าพอที่จะใช้ไปทั้งชีวิตได้เลย ถึงแม้จะเป็นเขา จะใช้เขายังต้องคิดเลย แต่เฉินเยี่ยนกลับไม่ บอกซื้อก็จ่ายเลย ตาไม่กะพริบสักนิด
“ไม่เป็นไร ใช้เงินไปจะได้หาเงินได้ ไม่ใช้เยอะขนาดนี้ พวกเราจะหาเงินได้เยอะยังไง”
ซินห้าวรู้ว่าเฉินเยี่ยนไม่ได้มาหาตัวเองเพื่อให้ปลอบ แต่เขาก็อดปลอบเฉินเยี่ยนไม่ได้
“ค่ะ พวกเราจะหาเงินให้เยอะ”
เฉินเยี่ยนยิ้มพยักหน้า ตอนนี้เตรียมทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว เหลือแค่เรื่องสำคัญเรื่องเดียว คือรอให้พ่อเฉินกลับมา
อันที่จริงเฉินเยี่ยนไม่กังวลเลยว่าพ่อเฉินจะไม่ได้เรียนรู้อะไรกลับมา ถึงแม้จะเรียนอะไรมาไม่ได้ เธอก็ยังมีหลุมอวกาศอยู่ ใช้เลือดทิพย์หนึ่งหยดกับหลุมอวกาศก็ได้แล้ว
แต่ที่เฉินเยี่ยนไม่ได้ไปหาหลุมอวกาศทันทีเลย เพราะเธอคิดว่าให้พ่อเฉินไปฝึกฝนอย่างจริงจังก็ดีเหมือนกัน เธอไม่สามารถพึ่งพาหลุมอวกาศไปได้ทุกเรื่อง
ผ่านไปสามเดือน พ่อเฉินกลับมาท่ามกลางการรอคอยของทุกคน
ตอนที่เฉินเยี่ยนได้ยินข่าวก็รีบมาบ้านเฉิน พอเห็นพ่อเธออึ้งไป
เฉินจงผอมลง เทียบกับตอนก่อนไปอย่างน้อยน่าจะผอมลงไปได้ 3-4 กิโลกรัม แก้มสองข้างตอบไปแล้ว ผมตรงจอนหูก็หงอกแล้ว
เฉินเยี่ยนตาแดง อีกนิดเดียวน้ำตาจะร่วงแล้ว เธอโทษตัวเองในใจ มีหลุมอวกาศอยู่แท้ๆ ทำไมต้องให้พ่อไปลำบากด้วยนะ
“เยี่ยนจื่อมาแล้วหรือ รีบมานั่งเร็ว”
พ่อเฉินเรียกลูกสาว
เห็นเฉินจงดูสดใสมีชีวิตชีวา เฉินเยี่ยนค่อยใจชื้น
เฉินเยี่ยนฟังเฉินจงเล่าเรื่องมากมาย ตอนที่ไปถึงแรกๆ พ่อเฉินเป็นแค่คนงานที่ทำงานทั่วไป แต่พ่อเฉินเป็นคนซื่อตรง ทำงานด้วยความตั้งใจ เข้ากับทุกคนได้ดี เจอเรื่องอะไรไม่เข้าใจเขาก็ถาม เวลาปกติไม่มีเรื่องอะไรตัวเขาก็ชอบเรียนรู้
ตอนปีใหม่ ทุกคนกลับบ้าน เขาเป็นคนขอร้องว่าจะอยู่ดูแลโรงงาน การกระทำนี้ทำให้เขาชนะใจเถ้าแก่
เถ้าแก่แซ่หวง แล้วยังชื่นชมพ่อเฉินต่อหน้าทุกคนด้วย ตอนปีใหม่ผ่านไป เถ้าแก่หวงกลับมาที่โรงงานก่อน ช่วงนั้นโรงงานไม่มีคนอื่น มีแค่เถ้าแก่หวงและพ่อเฉิน สองวันนั้นเถ้าแก่หวงพูดคุยกับพ่อเฉินไม่น้อยเลย หลังเปิดงานมาเขาก็ย้ายพ่อเฉินไปแผนกการผลิต
ต่อมามีครั้งหนึ่งเครื่องจักรมีปัญหา คนซ่อมเครื่องจักรไม่อยู่ พ่อเฉินดูอยู่นาน บอกว่าเขารู้ว่าตรงนั้นขัดข้อง
คนพวกนั้นไม่เชื่อเขา แต่เถ้าแก่หวงกลับคิดว่าพ่อเฉินไม่ใช่คนที่ขี้โม้โอ้อวด ถึงแม้จะเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง แต่เขายังให้พ่อเฉินลองดู พ่อเฉินซ่อมดู แล้วก็ซ่อมได้จริงๆ
เถ้าแก่หวงคิดว่าพ่อเฉินเป็นคนมีความสามารถ เลยให้พ่อเฉินอยู่กับคนซ่อมเครื่องจักร แบบนี้ ปัญหาทุกอย่าง พ่อเฉินก็ได้เรียนรู้ทุกอยาง เข้าใจทุกอย่าง
สุดท้ายพ่อเฉินไปหาเถ้าแก่หวง บอกว่าเขาจะไปแล้ว เถ้าแก่หวงรั้งเขาไว้ บอกว่าจะขึ้นค่าแรงให้ สุดท้ายพ่อเฉินเลยพูดความจริง แล้วยังบอกว่าคิดจะร่วมมือกับเถ้าแก่หวงด้วย
เถ้าแก่หวงคิดแล้วก็ตกลง เถ้าแก่หวงก็รู้ อีกไม่นานโรงงานผลิตกระดาษจะไม่ได้มีเขาแค่เจ้าเดียว คนที่มีความสามารถต้องทำตามแน่นอน เขาโชคดีที่มาก่อน แต่เขาต้องคิดถึงอนาคตด้วย เขาพบว่าพ่อเฉินคนนี้เป็นคนเด็ดเดี่ยว ทนลำบากได้ และมีความสามารถ สมองก็ไว ร่วมมือกันไม่ใช่เรื่องเสียหาย ตอนนี้ร่วมมือกัน ไม่แน่อีกหน่อยตัวเองยังต้องหาคนมาช่วยอีกด้วย
ดังนั้นเถ้าแก่หวงเลยพูดกับพ่อเฉินไม่น้อย จากนั้นยังบอกพ่อเฉินว่าเอากระดาษจากไหน เอากระดาษไปขายที่ไหน บอกว่าพวกเขาผลิตกระดาษแล้ว เขาสามารถเอาให้พ่อเฉินไปขาย แบบนี้พ่อเฉินก็มีประสบการณ์แล้ว ยิ่งทำง่าย
พ่อเฉินรู้สึกขอบคุณมาก คิดไม่ถึงว่าเถ้าแก่หวงทำมาถึงจุดนี้ได้ ตอนนั้นทำกันแค่สองพี่น้อง คุยกันว่าอีกหน่อยต้องช่วยเหลือซึ่งกันและกัน
เฉินเยี่ยนเห็นสีหน้าเบิกบานของพ่อ เธอรู้ว่าออกไปครั้งนี้ถูกต้องแล้ว พ่อเฉินไปเรียนรู้ด้วยตัวเอง ไปมีประสบการณ์เอง ไม่ต้องอาศัยเลือดทิพย์หยดหนึ่ง อาศัยหลุมอวกาศ ก็เรียนรู้มาได้แล้ว อีกอย่างพ่อยังมีเพื่อนที่ดีด้วย หาคนร่วมมือได้ นี่ไม่ใช่เรื่องที่หลุมอวกาศสามารถให้ได้
ไปครั้งนี้ทำให้พ่อเฉินได้รู้คุณค่า และรู้สึกว่าเขาได้แสดงความสามารถ ถึงแม้จะผอมไป แต่ก็คุ้มค่า
“รีบเอาไข่ไปกินเร็ว พักก่อนค่อยเล่าต่อ พูดขึ้นมาก็ไม่หยุดเลย”
หวางนิวยื่นไข่ใบชาให้เฉินจง เธอดีใจแทนสามี แต่สามีผอมไปมากขนาดนี้ เธอสงสาร
เฉินจงก็กลับมาแล้ว เครื่องจักรเขาได้เห็นแล้ว ไม่มีปัญหาอะไร
ได้เห็นรถคันใหญ่ สายตาเฉินจงเป็นประกาย บอกว่าที่โรงงานเถ้าแก่หวงเขาก็เห็นรถคันใหญ่หนึ่งคัน ตอนนั้นเขายังอิจฉามาก บอกว่าพวกเขาผลิตกระดาษมันไม่รู้จะลากไปยังไง ไม่รู้ว่าเมื่อไรจะสามารถซื้อรถคันใหญ่แบบนี้ได้
เถ้าแก่หวงยังพูดอย่างตรงไปตรงมา รอพวกเขาผลิตกระดาษได้แล้ว เขาจะส่งรถคันใหญ่ที่โรงงานเขาไปช่วยพวกเขาขนกระดาษก่อน ตอนนั้นเขารู้สึกซาบซึ้งใจมาก คิดไม่ถึงว่าพอกลับมา ลูกสาวก็ซื้อรถคันใหญ่มาแล้ว
ในเมื่ออะไรก็ครบหมดแล้ว เลยเริ่มรับสมัครคน
เรื่องรับสมัครคนเป็นหน้าที่ของเฉินจงและเฉินกุ้ยรับผิดชอบ เพราะเฉินจงรู้ว่าควรใช้คนแบบไหน
อันดับแรกคือหาคนงานและคนขับรถ
เฉินเยี่ยนเป็นคนหาคนขับรถ หาคนที่เกษียณออกจากกองทัพแล้วได้หนึ่งคน ชื่อหลี่เถี่ยจู้
หลี่เถี่ยจู้กลับมาบ้านเกิด เดิมทีที่อำเภอจัดหางานให้เขา แต่ใบหน้าเขามีบาดแผลจากการรับใช้ชาติ หลงเหลือแผลเป็นที่น่ากลัวไว้
เขาเป็นคนขอกลับมาบ้านเกิด ที่อำเภอหางานให้เขาแล้ว แต่ทำได้ไม่กี่วัน ก็มีเพื่อนร่วมงานผู้หญิงหลายคนบอกว่าใบหน้าเขาน่ากลัว ตอนทำงานกะกลางคืน กลางดึกยังทำผู้หญิงคนหนึ่งตกใจร้องไห้เลย
ที่โรงงานไม่ได้ไล่เขาออก เรียกเขามาคุย อยากจะให้เขาเปลี่ยนตำแหน่งหน้าที่ เขาเงียบอยู่นาน จากนั้นก็พูดขึ้นมาว่าไม่ทำแล้ว เขาไม่อยากทำให้เพื่อนร่วมงานผู้หญิงพวกนั้นตกใจกลัวเพราะเขา ไม่อยากให้เป็นเพราะเขาคนเดียว เลยมีผลกระทบต่อโรงงาน