เทพสงครามพิทักษ์โลก บทที่ 810
เรื่องครั้งนี้ไม่เพียงไม่ได้ทำให้เกิดผลกระทบใด ๆ ต่อเฟิงชิงหวูแล้ว

แต่กลับยังเพิ่มระดับความนิยมของเฟิงชิงหวูแล้ว

ถ้าหากไม่อาศัยระดับคลื่นความร้อนนี้โฆษณาให้ดี ๆ สักหน่อย

งั้นก็ขาดทุนมากแล้ว!

หลิวซิงใช้แรงพยักหน้าพูด“คุณหยาง คุณวางใจ ผมจะให้ความร่วมมือกับเฟิงเมิ่งกรุ๊ปทำงานโฆษณาให้ดีอย่างเต็มกำลัง!”

“อืม ฉันก็ด้วย!”

เฟิงชิงหวูก็พูดพยักหน้าสมทบ

หยางเฟิงครั้งนี้ช่วยหล่อนมากอย่างนั้นแล้ว

ยังไงหล่อนก็ต้องแสดงออกดี ๆ

“หยางเฟิง คุณมีพรสวรรค์มากจริง ๆ แล้ว!”

เย่เมิ่งเหยียนมองหยางเฟิงอยู่ด้วยใบหน้าที่ตกใจมาก

หล่อนยังคิดไม่ถึงใช้ประโยชน์จากเรื่องของเฟิงชิงหวูครั้งนี้โฆษณาสินค้าของตัวเอง

และหยางเฟิงได้คิดออกแทนตัวเองแล้ว?

บางเวลาหล่อนอยากที่จะเอาสมองของหยางเฟิงเปิดออกจริง ๆ

ดูหน่อยว่าสมองนี้สรุปแล้วมีอะไรที่ไม่เหมือนกับคนธรรมดา?

มีความร่วมมือของหลิวซิงแล้ว

บวกกับการโฆษณาที่ใช้พลังทั้งหมดของเฟิงชิงหวู

ถนนใหญ่ซอกซอยตามเมืองใหญ่ ๆ ของภาคเหนือทั้งหมดต่างก็เต็มไปด้วยโฆษณาของเฟิงเมิ่งกรุ๊ป

โทรทัศน์ ในโซเชียล เห็นโฆษณาของเฟิงเมิ่งกรุ๊ปได้ทุกที่

สินค้าใหม่ของเฟิงเมิ่งกรุ๊ปปะทุความร้อนแรงในการแย่งซื้อขึ้นมาพักหนึ่งในภาคเหนือแล้ว

ในร้านขายที่กำหนดไว้เฉพาะ

เพื่อซื้อสินค้าใหม่ของเฟิงเมิ่งกรุ๊ปได้เข้าแถวยาวเหยียดแล้ว!

เวลานั้น

ห้องทำงานของซีอีโอ ศูนย์ใหญ่ของชิงเฉิงกรุ๊ป

เพี๊ยะ!

เพี๊ยะ!

เพี๊ยะ!

เสียงตบหน้าที่ดังกึกก้องติดต่อกันดังขึ้นมา

ฝ่ามือของหนิงชิงเฉิงตบลงบนหน้าของสวีโหย่วหรงติดต่อกัน

ใบหน้าของสวีโหย่วหรงบวมเหมือนกับหัวหมูอย่างนั้น

สองมือของหล่อนกุมที่แก้มของตัวเองด้วยใบหน้าท่าทางที่น้อยใจ

หล่อนรู้สึกว่าช่วงเวลานี้ฝ่ามือที่โดนยังต้องมากกว่าชั่วชีวิตของหล่อนอีก

“ไร้ค่า เธอคือคนไร้ค่าเหรอ?”

“ฉันไม่ใช่ให้เธอไปทำให้เฟิงชิงหวูแปดเปื้อนเหรอ? ผลคือเธอทำจนกลายเป็นอย่างนี้!”

“เฟิงชิงหวูไม่เพียงไมได้ถูกทำให้แปดเปื้อนแต่กลับได้รับความนิยมมากขึ้น”

“ตอนนี้สินค้าใหม่ของเฟิงเมิ่งกรุ๊ปอาศัยระดับความนิยมของเฟิงชิงหวูก็ใกล้ที่จะกวาดเข้าทั้งตลาดภาคเหนือแล้ว”

“ถึงเวลานั้นตลาดภาคเหนือยังจะมีที่ให้ยืนสำหรับสินค้าของชิงเฉิงกรุ๊ปพวกเราที่ไหน!”

หนิงชิงเฉิงยิ่งพูดยิ่งโมโห

หล่อนเอาเรื่องมอบให้สวีโหย่วหรง คิดไม่ถึงสวีโหย่วหรงจะทำเรื่องจนเละเทะ

เป็นคนไร้ค่าที่ทำเรื่องไม่สำเร็จแล้วยังทำเรื่องให้เละเทะจริง ๆ !

สวีโหย่วหรงพูดด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความน้อยใจว่า“คุณหนู ฉันได้ไปหาไป๋กวงผู้จัดการใหญ่ของไป๋ซื่อมีเดียแล้ว!”

“ไป๋กวงก็รับปากฉันว่าจะทำให้เฟิงชิงหวูแปดเปื้อน ใครจะรู้จู่ ๆ จะกลายเป็นแบบนี้ได้”

“ตอนนี้ไป๋กวงถูกถอนออกจากตำแหน่งผู้จัดการใหญ่ของไป๋ซื่อมีเดียแล้ว อีกทั้งถูกห้ามออกจากบ้านฉันก็ไม่รู้จะทำยังไงแล้ว!”

สวีโหย่วหรงยิ่งพูดยิ่งน้อยใจ

น้ำตาบนหน้ากลิ้งตกลงมาอย่างต่อเนื่อง มองใบหน้าท่าทางที่น้อยใจของสวีโหย่วหรงอยู่

สีหน้าของหนิงชิงเฉิงก็ผ่อนคลายลงมา

ช่วงเวลานี้อารมณ์ของหล่อนเปลี่ยนเป็นใจร้อนขึ้นมาจริง ๆ

ไม่รู้จะทำยังไง แรงกดดันที่เฟิงเมิ่งกรุ๊ปให้กับหล่อนมันมากไปจริง ๆ

เดิมทีหนิงชิงเฉิงคิดว่าถึงแม้เฟิงเมิ่งกรุ๊ปขึ้นเหนือไม่นานก็จะถูกตัวเองกำจัดไปง่าย ๆ

แต่ใครจะสามารถคิดถึง

หลังนับตั้งแต่เฟิงเมิ่งกรุ๊ปขึ้นเหนือมา

อันดับแรกเอาตระกูลเฉินไล่ออกไปจากพื้นที่สีเทาของเมืองท่า

จากนั้นก็เอาตระกูลหยุนกวาดล้างให้สะอาดในพื้นที่สีขาวของเมืองท่าอีก

ตอนนี้แม้กระทั่งตระกูลไป๋ลงมือก็ไม่มีประโยชน์

บางครั้งหนิงชิงเฉิงคิดอยู่

สรุปแล้วเฟิงเมิ่งกรุ๊ปนี่คือมีความสามารถที่มหัศจรรย์อะไร?

ทำไมเหมือนกับแมลงสาบตัวหนึ่งที่ตีไม่ตายอย่างนั้น?

จู่ ๆ

สีหน้าของหนิงชิงเฉิงก็เคร่งขรึมพูดกัดฟันว่า“อาศัยคนอื่นไม่สู้อาศัยตัวเอง!”

พูดอยู่หล่อนหันหน้ามาจ้องมองสวีโหย่วหรงพูดว่า“ตอนนี้ฉันให้โอกาสเธอครั้งสุดท้าย เธอร่วมมือแต่ละแผนกใหญ่ของชิงเฉิงกรุ๊ปจะต้องเอาสินค้าใหม่ของเฟิงเมิ่งกรุ๊ปไล่ออกจากตลาดภาคเหนือให้ได้ในเวลาที่สั้นที่สุด!”