ตอนที่ 1710 รุนแรง
เมื่อเจียนปิงเห็นเย่หยวนเขาก็กล่าวขึ้นด้วยรอยยิ้ม “เจ้านี่เอง! เฮอะๆ โลกมันช่างกลมเสียจริง!”
เจียนฮาวหนิงขมวดคิ้วแน่น “น้องข้า เจ้ารู้จักมัน?”
เจียนปิงยิ้มรับ “ยิ่งกว่ารู้อีก! หึๆ ตาข้าเกือบบอดก็เพราะเจ้าเด็กคนนี้นี่แหละ! พี่ใหญ่ไม่ว่าเด็กคนนี้มันจะมาเพื่ออะไร ขอจงอย่าได้ตอบตกลงกับมันเด็ดขาด!”
เจียนฮาวหนิงหัวเราะ “เรื่องนั้นมันแน่นอน มีหรือที่ยังต้องให้น้องข้ามาบอก?”
เย่หยวนมองดูใบหน้านั้นของเจียนปิงด้วยความเยือกเย็นอย่างจับกระดูก
เจ้าหมอนี่มันรนหาที่ตายอย่างไม่รู้จบ!
หากเขาสิ้นหวังที่จะได้รับข่าวพวกลี่เอ๋อไปแล้ว ต่อให้ต้องเป็นศัตรูกับเมืองจักรพรรดิเลิศประกายเขาก็จะต้องสังหารเจ้านี่ลงให้ได้
แม้จะถูกเย่หยวนมองแบบนั้น แต่เจียนปิงไม่ใช่แค่ไม่กลัวแต่กลับหันมายั่วเขาแทน “เด็กน้อย โกรธเรอะ? หึๆ นี่แหละคือผลลัพธ์ของการลบหลู่ข้าผู้นี้!”
เจียนเจิ้นเทาบอก “ถอยไป ข้าจะขอเข้าพบท่านเจ้าศาลา!”
เจียนฉาวหนิงหัวเราะออกมาเมื่อได้ยิน “เจียนเจิ้นเทา เจ้าอย่าได้ลืมฐานะของตนไปหน่อยเลย! เจ้านั้นมิใช่ผู้อาวุโสแห่งศาลามายาล้ำอีกแล้ว เจ้ายังมีสิทธิใดมาขอเข้าพบท่านเจ้าศาลากัน?”
เจียนเจิ้นเทาตอบกลับมา “แม้เฒ่าคนนี้จะไม่ได้เป็นผู้อาวุโสแล้ว แต่ข้าก็ยังไม่ได้ถอนตัวจากศาลามายาล้ำ! เจียนฉาวหนิง หากเจ้ากล้าขวางทางข้า ข้ากับเจ้าคงต้องได้ลงมือต่อกันแล้ววันนี้!”
เจียนฉาวหนิงหัวเราะลั่น “งั้นก็เข้ามา ข้ากลัวเจ้ารึ?”
เจียนปิงยิ้มเยาะ “เจียนเจิ้นเทา เจ้ามันเป็นได้แค่ศัตรูขี้แพ้ของพี่ชายข้า ไปนั่งปลูกดอกไม้ทำสวนมาสองร้อยกว่าปีแล้วแท้ๆ เจ้ายังคิดว่าตัวเองจะมีปัญญาทำอะไรได้อีกเรอะ?”
เจียนเจิ้นเทาไม่คิดสนใจคำพูดของเจียนปิงและหันไปถามเจียนฉาวหนิง “เจ้าจะหลบไปหรือไม่?”
“ไม่หลบแล้วเจ้าจะมีปัญญาทำอะไรข้าได้?” เจียนฉาวหนิงกล่าวด้วยสีหน้าไม่แยแส
เจียนเจิ้นเทาหัวเราะเย้ยและส่งฝ่ามือออกมาทันที
เจียนฉาวหนิงหัวเราะและรับมันไว้ ทั้งสองคนเริ่มเข้าปะทะกันทันที
“เฮอะ เร็วเกินไปแล้ว! ผู้อาวุโสเจียนเจิ้นเทาเพิ่งจะกลับมาก็เข้าปะทะกับเจียนฉาวหนิงเสียแล้ว”
“แต่ผู้อาวุโสเจิ้นเทาไม่ใช่คู่ต่อสู้ของผู้อาวุโสฉาวหนิงหรอก นี่มันมาหาเรื่องใส่ตัวชัดๆ!”
“เขาทำไปเพื่อเด็กคนนั้นใช่ไหม? มันเป็นใครกันนะถึงขั้นทำให้เขาต้องลุกขึ้นมาทำเรื่องเช่นนี้”
…
การต่อสู้ระหว่างสองผู้อาวุโสดึงดูดความสนใจของผู้คนมาได้อย่างมากมาย
แต่ทุกคนกลับไม่คิดว่าเจียนเจิ้นเทาจะมีชัยเลยแม้แต่น้อย เพราะทุกๆ ครั้งที่สองคนนี้ปะทะกันก็มักจะเป็นชัยของเจียนฮาวหนิงมากกว่าเจียนเจิ้นเทา
แต่ไม่นานทุกผู้คนก็ต้องรับรู้ว่ามีอะไรผิดแปลกไป
คลื่นพลังในร่างของเจียนเจิ้นเทากำลังพุ่งสูงขึ้นเรื่อยๆ!
เมื่อพวกเขาเริ่ม เจียนฉาวหนิงก็รับรู้ว่าเรื่องราวมันผิดแปลก
ดูท่าเจียนเจิ้นเทาในวันนี้จะแตกต่างจากตัวเขาในอดีตมาก!
ปัง!
จู่ๆ ด้วยฝ่ามือหนึ่งของเจียนเจิ้นเทา เจียนฉาวหนิงก็ถูกซัดลอยออกไปไกล
ทะเลศักดิ์สิทธิ์ของเจียนฉาวหนิงปั่นป่วนไปหมด เขาได้แต่มองดูที่เจียนเจิ้นเทาอย่างไม่อยากเชื่อสายตา “เจ้า…เจ้าสามารถแตะฐานได้แล้ว!”
เจียนเจิ้นเทาบอก “ข้าต้องขอบคุณเจ้าเลย! หากไม่ใช่เพราะเจ้าเตะข้าออกจากศาลามายาล้ำข้าก็คงยังเป็นได้แค่ราชันพระเจ้าเก้าดาวเท่านั้น แต่หากต้องขอบคุณใครก็คงเป็นสหายหนุ่มเย่หยวนคนนี้ เรื่องทั้งหมดมันเกิดขึ้นได้ก็เพราะเจ้า! คิดไปคิดมาโชคชะตาของสหายหนุ่มเย่หยวนนั้นช่างเจิดจ้า แค่มองแสงจากตัวเจ้าเฒ่าคนนี้ก็กลับได้รับประโยชน์เสียแล้ว!”
เย่หยวนยิ้ม “เรื่องทั้งหมดนั้นมันล้วนเป็นชะตาของผู้อาวุโส มีสิ่งใดเกี่ยวข้องกับเย่หยวนคนนี้กัน?”
เจียนเจิ้นเทาส่ายหัว “ตระกูลเจียนเรานั้นเชื่อเรื่องราวแห่งชะตากรรมเช่นนี้มาก แม้ฝีมือข้าจะยังมองมันไม่ออก แต่ก็พอที่จะใช้สมองคาดเดามันได้บ้าง เอาล่ะ ไปกันเถอะ”
สีหน้าของเจียนฉาวหนิงตอนนี้เปลี่ยนเป็นแดงก่ำ พร้อมตะโกนขึ้นอย่างโกรธเกรี้ยว “เจียนเจิ้นเทา! เจ้าอย่าได้!”
เจียนเจิ้นเทาพาเย่หยวนเดินขึ้นมาโดยที่ไม่สนใจแม้แต่จะหันไปมองเขาด้วยซ้ำ
แต่จู่ๆ ก็เกิดคลื่นพลังกดทับอันรุนแรงพุ่งลงมาจากท้องฟ้าอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย!
“อ่อก!”
พวกเย่หยวนทั้งสามคนนั้นรู้สึกเหมือนถูกฟ้าผ่าลงกลางหัว กระอักเลือดออกมาพร้อมๆ กันในทันที
“ยอดฝีมืออาณาจักรนภาสวรรค์!” เย่หยวนหน้าถอดสีและฝืนใจกล่าวขึ้นมา
และดูท่ายอดฝีมืออาณาจักรนภาสวรรค์คนนี้จะไม่ได้เป็นมิตรด้วย
ที่ด้านหน้ามีเงาร่างหนึ่งค่อยๆ เดินออกมาด้วยสายตาที่ดุดันราวสายฟ้า
เมื่อเจียนฉาวหนิงและเจียนปิงเห็น พวกเขาก็ร้องตะโกนขึ้นอย่างดีอกดีใจ “ท่านอาจารย์!”
เจียนเจิ้นเทาเองก็หน้าถอดสีไปเช่นกัน “ยอดผู้อาวุโสเทียนหัว!”
เจียนเทียนหัวมองดูเจียนเจิ้นเทาอย่างดูแคลนและกล่าวขึ้น “เจิ้นเทา เจ้านับวันยิ่งป่าเถื่อนขึ้น! ในสายตาเจ้ายังเห็นหัวยอดผู้อาวุโสคนนี้อยู่ไหม?”
เจียนเจิ้นเทาหน้าถอดสีและกัดฟันแน่น “เจิ้นเทา…เจิ้นเทามิกล้า!”
ต่อหน้ายอดฝีมืออาณาจักรนภาสวรรค์เช่นนี้ เจียนเจิ้นเทาย่อมไม่มีความมั่นใจใดๆ ไปต่อต้าน
เจียนเทียนหัวนั้นหัวเราะเย้ยออกมา “เจ้าไม่กล้า? หากข้าไม่มาเจ้าคงทำลายศาลามายาล้ำเราลงแล้วกระมัง? หืม?”
พูดช้าๆ แต่คำพูดนั้นกลับแฝงมาด้วยพลังกดดันของอาณาจักรนภาสวรรค์ เจียนเจิ้นเทาต้องกระอักเลือดคำใหญ่ออกมาอีกครั้ง
“ต่อให้ตาเจ้าจะหายดีแล้วเจ้าก็ยังไม่ได้รับตำแหน่งผู้อาวุโสกลับมา แต่เจ้ากลับกล้าโจมตีผู้อาวุโสแห่งศาลามายาล้ำรึ? ใครกันที่มันทำให้เจ้ากล้าได้ขนาดนี้? หืม?” เจียนเทียนหัวกล่าว
ที่ด้านข้างเหล่าคนดูต่างได้แต่ปิดปากเงียบเหมือนเป็นจักจั่นในเดือนธันวา
ส่วนด้านเจียนฉาวหนิงและเจียนปิงนั้นมีสีหน้าสุดตื่นเต้น เพราะเมื่อเจียนเทียนหัวออกมารับหน้าให้เช่นนี้พวกเขาก็โล่งใจได้ทันที
“ท่านอาจารย์ เจียนเจิ้นเทามันพาเด็กไม่รู้หัวนอนปลายเท้าพวกนี้มาหาท่านเจ้าศาลา ข้าคิดหยุดเขาไว้แต่กลับถูกโจมตีเข้า ช่างป่าเถื่อนไร้อารยธรรมเสียจริงๆ” เจียนฉาวหนิงฟ้องด้วยความโกรธ
เจียนเทียนหัวหันไปมองเย่หยวนและหัวเราะเย้ย “ท่านเจ้าศาลาศึกษาความลับสวรรค์ทุกวี่วัน มีหรือที่เขาจะมีเวลามาพบกับเด็กไม่มีหัวนอนปลายเท้าอย่างเจ้า? เจิ้นเทา เจ้าเองก็บ้าบอขึ้นทุกวันแล้ว! พวกเจ้าทั้งหลายมาจับเจียนเจิ้นเทาไว้และเอามันไปขังคุกสามสิบปีเป็นการลงโทษ”
เย่หยวนหน้าถอดสีทันทีที่ได้ยิน เขาไม่คิดว่าเรื่องราวมันจะมาถึงขั้นนี้ไปได้
ต่อหน้ายอดฝีมืออาณาจักรนภาสวรรค์ เขาไม่มีทางใดที่จะขัดขืนต่อสู้ได้เลย
ดูท่าเจียนเทียนหัวคนนี้คงคิดจะลงโทษเจียนเจิ้นเทาเพื่อเป็นการปกป้องลูกศิษย์ของตัวเอง
แต่เขานั้นเป็นถึงยอดฝีมืออาณาจักรนภาสวรรค์ มันจะมีใครกล้าต่อว่าเขาไปได้!
“ผู้อาวุโส เรื่องนี้มันมิใช่ความผิดผู้อาวุโสเจิ้นเทา มันเป็นเย่ผู้นี้เองที่ขอร้องให้เขาพามาเจอกับท่านเจ้าศาลาเพื่อแลกกับการรักษาดวงตา! หากท่านผุ้อาวุโสอยากลงโทษก็ขอให้ลงโทษข้าเถอะ เรื่องนี้มันล้วนแต่เป็นความผิดเย่คนนี้!” เย่หยวนเดินขึ้นมาบังหน้าเจียนเจิ้นเทาไว้และกล่าวออกไปด้วยน้ำเสียงที่ไม่ยอมรับ แต่ก็ไม่ต่อต้าน
หากไม่ใช่เพราะเขาต้องการเข้าพบท่านเจ้าศาลา เย่หยวนคงทำการแตกหักไปแล้ว
แต่เพื่อข่าวคราวของพวกลี่เอ๋อ เขาต้องทน!
หากตอนนี้เขาไปลบหลู่ยอดฝีมืออาณาจักรนภาสวรรค์เข้า เขาคงไม่มีโอกาสใดๆ เหลืออีกแล้ว
เจียนเทียนหัวหันไปมองเย่หยวนอย่างเย็นเยือก “นี่คือเรื่องราวภายในศาลามายาล้ำของเรา! เจ้าคิดว่าตัวเองเป็นใครถึงได้มาแส่เรื่องของข้าผู้นี้? ที่สำคัญเจ้าบุกรุกเข้ามาในศาลามายาล้ำของเรา เจ้ายังคิดว่าตัวเองจะไม่ได้รับโทษอีกหรือ? วันนี้พวกเจ้าทั้งสามย่อมไม่มีใครจะได้กลับออกไป!”
พูดจบเจียนเทียนหัวก็ปล่อยคลื่นพลังโลกอันรุนแรงออกมาปะทะร่างเย่หยวนทันที
เย่หยวนหน้าซีดเผือดลงอย่างเห็นได้ชัด!ห
นี่มันคือพลังโลกของยอดฝีมืออาณาจักรนภาสวรรค์สามดาว มันจะรุนแรงได้ขนาดไหน?
ตอนนี้เย่หยวนพยายามเดินปราณเทวะโกลาหลขึ้นมาป้องกัน พยายามรับแรงกดดันที่สามารถพัดเขาทั้งลูกปลิวได้
เจียนเทียนหัวนั้นตื่นตกใจไม่น้อย เพราะเขาไม่คิดว่าแค่ราชันพระเจ้าสองดาวจะมีปัญญารับมือแรงกดดันนี้
เขาหัวเราะเย้ยในใจและกำลังคิดจะลงมือต่อเย่หยวน แต่เป็นเวลานั้นเองที่มีเสียงหนึ่งดังก้องกังวานไปทั่วทั้งศาลามายาล้ำ
“เทียนหัว ให้เขาขึ้นมา!”
เจียนเทียนหัวหน้าถอดสีทันที สายตาของเขาเต็มไปด้วยความงุนงงสงสัยแต่ก็ตอบกลับไปอย่างไม่ค่อยเต็มใจนัก “ขอรับท่านเจ้าศาลา!”