มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 938
“เร็วขนาดนี้เลยเหรอ?” เจอรัลด์ถาม
เขาไอกระแอมในลำคอ จากนั้นวิสเลอร์ก็พูดขึ้น “เอ่อ เจ้าของโรงงานถูกกองกำลังท้องถิ่นที่นี่รังควานอยู่บ่อยครั้งมาเป็นเวลานานแล้ว… เขาแค่ไม่สามารถทนมันได้อีกต่อไปแล้ว จริง ๆ แล้วเขาก็ค่อนข้างเต็มใจที่จะขายโรงงานในราคาต่ำ! จึงเป็นผลให้ พวกเรายังคงมีเงินเหลือเล็กน้อยกับพวกเราในตอนนี้ครับ พูดแล้วก็นะ เนื่องจากเขาไม่ได้เป็นเจ้าของโรงงานอีกต่อไปแล้ว พวกเราควรเปลี่ยนชื่อบริษัทไหมครับ?” วิสเลอร์ถาม
“อืมม… งั้นก็ใช้ชื่อรอลยัลดราก้อนกันเถอะ!” เจอรัลด์กล่าวอย่างไม่ค่อยสนใจ
“โอ้? บริษัทรอลยัลดราก้อน จำกัด เหรอครับ? หรือบางทีอาจเป็น รอยยัลดราก้อน กรุ๊ป? ไม่ว่าจะยังไง นั่นก็ฟังดูเป็นชื่อที่ยอดเยี่ยม! มันฟังดูน่าเกรงขามอย่างชัดเจน แน่นอนเลยทีเดียว ผมจะดำเนินการเอกสารที่เหลือเดี๋ยวน้ี! อีกอย่าง ก่อนที่ผมจะออกไป พี่น้องของผมและผมได้รวมเงินกองกลางของพวกเราเพื่อซื้อคฤหาสน์ซึ่งเจ้าของโรงงานคนก่อนเคยอาศัยอยู่! คุณก็สามารถอยู่ที่นั่นได้ในอนาคต!” วิสเลอร์กล่าวเสริมด้วยรอยยิ้ม
“เพื่อความมั่นใจ คุณไม่ได้บีบบังคับเขาให้ทำแบบนั้นใช่ไหม?” เจอรัลด์ถาม โดยรู้ดีว่าวิสเลอร์และกลุ่มของเขามีเงินมากแค่ไหนกับพวกเขาในเวลานี้ สำหรับเขา เงินจำนวนนั้นไม่เพียงพอที่จะซื้อคฤหาสน์ทั้งหมดได้หรอก
“แน่นอนครับ พวกเราไม่ได้ทำแบบนั้น! เถ้าแก่เห็นด้วยกับทุกอย่างโดยสมัครใจเอง!”
เมื่อได้ยินแบบนั้น เจอรัลด์ก็พยักหน้า ก่อนที่พวกเขาจะออกไปซื้อโรงงานก่อนหน้านี้ เจอรัลด์ได้ทำให้พวกเขาเข้าใจชัดเจนแล้วว่า ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นพวกเขาก็ไม่ควรข่มขู่หรือบีบบังคับเจ้าของโรงงาน ถ้าเขาปฏิเสธที่จะขายมัน วิสเลอร์จำกฎนั้นไว้ในใจ ซึ่งเป็นเหตุผลที่ทำไมเขาถึงไม่ได้อารมณ์เสียเลยระหว่างการพูดคุยกับอดีตเจ้าของโรงงานก่อนหน้านี้
“เอาล่ะ ผมไว้ใจคุณ อีกอย่าง คุณหมายความว่ายังไงที่ว่ามีเพียงผมสามารถอยู่ที่นั่นได้? พวกคุณทุกคนก็ควรย้ายเข้าเช่นกัน! พวกเราเป็นเพื่อนกันแล้วตอนนี้! ไม่ใช่เหรอ? ตอนนี้ก็นำผมไปยังคฤหาสน์นั้นเถอะ! ผมอยากจะชมดูมันให้ชัด ๆ!”
“ด ได้ครับ!” วิสเลอร์และคนอื่นพูดตะกุกตะกัก รู้สึกดีใจเหลือล้นกับคำพูดที่เมตตาของเจอรัลด์
เมื่อออกมาจากโรงแรม เจอรัลด์ก็ได้รับการทักทายจากรถเบนซ์คันใหญ่สองคัน เอาตามตรงเขาไม่รู้ว่าวิสเลอร์ซื้อรถเหล่านี้มาได้ยังไงด้วยซ้ำ
อย่างไรก็ตาม หลังจากได้ทำความรู้จักกับคน ๆ นี้ให้มากขึ้นเล็กน้อยในสองสามวันที่ผ่านมา เจอรัลด์ก็ตระหนักได้ว่า ไม่เพียงวิสเลอร์จะมีความสามารถเท่านั้น แต่จะว่าไป เขาก็ยังเหมือนแซคมากอีกด้วย ทั้งคู่ระมัดระวังและพิถีพิถันกับทุกอย่างที่เขาทำ
ขณะที่เจอรัลด์มองออกไปนอกหน้าต่างในระหว่างการเดินทางของพวกเขา เขาก็ขมวดคิ้วเล็กน้อยเมื่อเขาเห็นสมาชิกแก๊งสองสามคนกำลังทุบ และทำลายร้านค้าหลาย ๆ ร้าน
น่าเศร้า นี่ไม่ใช่ฉากที่ผิดปกติของที่นี่ ขณะที่เจอรัลด์มองไปที่พวกอันธพาลอื่น ๆ ทั้งหมดที่กำลังเดินขึ้นลงตามถนนพร้อมด้วยรอยสักมังกรอย่างเปิดเผยเต็มที่ เขาก็นึกถึงว่าวิสเลอร์เคยบอกเขาว่า เขตเมืองทาลโก้นั้นค่อนข้างเป็นชุมชนขนาดเล็ก
อย่างไรก็ตาม เมื่อเขามาถึงครั้งแรกในสองวันก่อน เขาพบว่าเขตเมืองทาลโก้ไม่ได้เป็นอะไรเลยนอกจากเมืองเล็ก ๆ อันที่จริง เขตเมืองที่รุ่งเรืองนี้ก็น่าจะมีขนาดประมาณมณฑลเงียบสงบ!
จากสิ่งที่เขาเห็น เขตเมืองนี้มีบาร์ ร้านอาหารหลายแห่ง และสิ่งอำนวยความสะดวกอื่น ๆ มากมาย แม้กระนั้น ก็เหมือนกับสถานที่อื่น ๆ ทั้งหมดภายในเขตสามเหลี่ยม สถานที่แห่งนี้วุ่นวายอย่างแน่นอน
ในที่สุด เพียงไม่นานก่อนที่พวกเขาจะมาถึงที่คฤหาสน์ เมื่อก้าวเข้ามาด้านใน ถึงอย่างนั้นเจอรัลด์ได้รับการทักทายด้วยเสียงร้องไห้ในทันที ดูเหมือนว่ามันมาจากด้านในส่วนที่อยู่อาศัย
ขณะที่วิสเลอร์ผลักเปิดประตูที่นำไปสู่ที่นั่น พวกเขาก็เห็นผู้ชายวัยกลางคนคนหนึ่งกำลังตำหนิสาวใช้ประมาณยี่สิบคน
“พวกเธอทั้งหมดต้อมมีมารยาทให้มาก เข้าใจไหม? ถ้าพวกเธอไม่ยิ้มแย้มเมื่อเจ้านายคนใหม่มาถึง และเขาลงเอยด้วยการไม่มีความสุข ฉันจะถลกหนังพวกเธอแต่ละคน และทุกคนด้วยตัวเอง!”
อารมณ์ที่พลุ่งพล่านด้วยความโกรธ จากนั้นเขาก็หันหลังกลับก่อนจะตระหนักได้ว่าเจอรัลด์และคนของเขาอยู่ที่นั่นกันแล้ว!
“อ โอ้ว! คุณแซนคีย์! ผมไม่ได้สังเกตุเลยว่าคุณมาถึงกันแล้ว! สุภาพบุรุษคนนี้ตรงนั้นอาจเป็นเจ้านายคนใหม่ของคฤหาสน์หรือเปล่าครับ? อารมณ์ที่ยอดเยี่ยมเช่นนี้ ผมมั่นใจว่าเขาคือคนนั้นนะ! อ่า มารยาทของผมอยู่ไหนกัน? ผมมีชื่อว่าเชอร์แมน เลวิน ครับ ผมจะทำงานเป็นพ่อบ้านของคุณตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป! ช่างเป็นเกียรติที่ได้พบคุณนะครับ เจ้านายคนใหม่ของคฤหาสน์!” เชอร์แมนกล่าวด้วยแววตาชั่วร้ายแวบหนึ่งในดวงตาของเขา ขณะที่เขาโค้งอย่างเคารพต่อหน้าเจอรัลด์
“ส สวัสดีค่ะ เจ้านาย!” สาวใช้คนสวยทั้งหมดกล่าวอย่างพร้อมเพรียงกัน พวกเธอบางคนตัวสั่นเล็กน้อย ขณะที่พวกเธอมองไปที่เจอรัลด์
“เมื่อพูดแล้ว คนเหล่านี้ที่นี่เป็นสาวใช้ที่เคยทำงานให้กับเจ้าของคนก่อนของโรงงานน่ะครับ! เนื่องจากพวกเธอดูเหมือนจะทำงานได้ดี ผมจึงตัดสินใจที่จะเก็บพวกเธอไว้!” วิสเลอร์กล่าว
“แน่นอนครับ! คุณสามารถวางใจได้ เจ้านาย สำหรับผมที่ฝึกฝนพวกเธอทั้งหมดเป็นการส่วนตัว! พวกเธอจะทำตามทุก ๆ คำสั่งของคุณจนถึงที่สุด!” เชอร์แมนกล่าวเสริมพร้อมกับหัวเราะ
“ผู้หญิงเหล่านี้…พวกเธอถูกลักพาตัวมาใช่ไหม?” เจอรัลด์ถาม ขณะที่เขาค่อย ๆ เดินไปหาสาวใช้คนหนึ่ง
โดยการดึงแขนเสื้อของเธอขึ้น รอยฟกช้ำและรอยเฆี่ยนมากมายก็สังเกตเห็นได้ในทันที
“ฮ่าฮ่าฮ่า! เอ่อ ผมจะไม่ใช้คำว่า ‘ลักพาตัว’…ผมเพียงนำพวกเธอออกมาจากตลาด! จริง ๆ แล้วสาวใช้เพียงคนเดียวของคนเหล่านี้ก็มีราคาน้อยกว่าบุหรี่หนึ่งแพคของผมเสียอีก! คุณเชื่อไหมครับ? อีกอย่าง ถ้าหากคุณกำลังสงสัยอยู่ คนสวยทั้งหมดเหล่านี้เป็นแพ็คเกจที่ยังไม่ได้เปิดนะครับ! ผมไล่คนที่ถูกใช้งานออกไปหมดแล้ว! ผมหวังว่าคุณจะพอใจกับพวกเธอนะครับ เจ้านาย!”
ในทางตรงกันข้าม ตอนนี้เจอรัลด์มีการขมวดคิ้วใหญ่โตบนใบหน้าของเขา เนื่องจากเขารังเกียจเชอร์แมนจนถึงขีดสุด
เมื่อหันไปมองพ่อบ้าน เจอรัลด์พูดด้วยโทนเสียงไร้ไมตรี “ผมไม่ต้องการพวกเธอคนไหน ผมขอที่อยู่บ้านของพวกเธอและส่งพวกเธอกลับบ้านอย่างปลอดภัย เดี๋ยวนี้!”