ตอนที่ 301:ยุยง Ink Stone_Romance

ซินเหลยฟังคำพูดของเฉินเวยแล้ว สีหน้ามีแววโกรธ มีแววเกลียดชัง แต่เขาเชื่อคำพูดเฉินเวย เขาคิดว่าซินห้าวทำตัวเป็นสุภาพบุรุษ ปากพูดอย่าง แต่ลับตาคนกลับทำอีกอย่าง ก็ชอบผู้หญิงที่สวยอายุน้อยเหมือนกับเขานั่นแหละ

แต่ที่ซินห้าวสู้เขาไม่ได้คือ เขาชอบเที่ยวเล่น ชอบหาผู้หญิง เขาเปิดเผยและมีความยุติธรรม เขาไม่ซ่อนไม่ปกปิด แล้วซินห้าวล่ะ? ลับหลังแอบทำลับๆ ล่อๆ ช่างต่ำทรามจริงๆ!

“แล้วทำไมเขาไม่แต่งงานกับคุณ?”

ซินเหลยถามอีก

“ต่อมาพี่ฉันรู้เรื่องนี้แล้ว เธอเลยมาหาเรื่องฉัน ต่อหน้าพี่ซินก็ไม่พูดอะไร แต่เขาบอกฉันว่า เขารังเกียจพี่สาวฉันคนนี้แข็งกร้าวเกินไป แต่พี่ฉันมีความสามารถมากกว่าฉัน เขาบอกว่ารอโอกาสค่อยคุยกันอีกที ปรากฏว่าพี่สาวฉันวางแผนฉัน ยานั้นฉันซื้อมาจริง แต่ตอนที่ฉันยกข้าวมาให้แม่ ฉันไม่รู้เลยว่าในนั้นมียาอยู่ พี่เป็นคนทำอาหาร”

เฉินเวยพูดมาถึงตรงนี้ก็สะอื้นเบาๆ แล้วพูดอีก “คุณคิดดู ที่บ้านนั้น พ่อแม่ฉันดีกับฉันที่สุด ฉันจะทำร้ายเขาได้ยังไง ทำร้ายพวกเขาแล้วฉันจะได้ประโยชน์อะไร? แต่เฉินเยี่ยนกลับใส่ร้ายมาที่ฉัน บอกว่าฉันทำเพราะพี่ซิน ใช่ ตอนนั้นชอบพี่ซิน แต่ฉันมีคำมั่นสัญญาของพี่ซิน ตัวฉันก็มอบให้พี่ซินไปแล้ว ฉันจะทำเรื่องแบบนั้นทำไม?”

แต่ฉันเป็นคนยกอาหารให้ ฉันโต้แย้งไม่ได้ เฉินเยี่ยนใส่ร้ายว่าฉันเป็นคนผิด พี่ซินก็คิดว่าฉันทำ เขาคิดว่าฉันจิตใจโหดเหี้ยม ดังนั้นเขาเลยลงมือกับฉัน ตอนนั้นฉันเสียใจมาก เห็นแม่เป็นแบบนั้นฉันก็สงสาร พี่สาวทำร้ายฉัน ฉันเสียใจ ที่เสียใจมากที่สุดคือพี่ซินไม่เชื่อฉัน ลงมือกับฉัน ตอนนั้นฉันคิดจะตัดใจแล้ว”

“วันนั้นตอนกลางคืนพี่ซินมาหาฉันอีก เขาด่าฉัน บอกว่าคิดไม่ถึงว่าฉันจะเป็นคนอย่างนี้ แม้แต่แม่ตัวเองยังทำร้ายได้ ถ้าเขาอยู่กับฉัน ก็จะทำร้ายเขาเหมือนกันหรือเปล่า! ฉันขอให้เขาเชื่อฉัน แต่เขาไม่ยอม เขายังบอกกับฉันว่า เขาบอกว่าเขาจำเป็นต้องแต่งงานกันพี่สาว ไม่แต่งงานกับฉัน เพราะฉันช่วยอะไรเขาไม่ได้เลย ตอนนั้นฉันถึงเพิ่งรู้ว่าเขาหลอกฉันมาตลอด เขายังขู่ฉัน ไม่ให้ฉันเอาเรื่องฉันกับเขาไปบอกใคร เขาจะไม่ยอมรับ และเขาจะไม่ปล่อยฉันไปง่ายๆ”

“ฉันถึงรู้ว่าโดนหลอกแล้ว ที่แท้เขาหลอกฉันมาตลอด วันนั้นฉันร้องไห้ทั้งคืน วันรุ่งขึ้นเฉินเยี่ยนพาตำรวจมา ฉันรู้ พี่เกลียดฉัน อยากจะให้ฉันตาย ฉันไม่โทษเธอ เป็นฉันที่ทำผิดต่อเธอ ดังนั้นฉันเลยยอมรับผิด”

“ตอนนี้ฉันออกมาแล้ว ฉันก็กลับไปไม่ได้แล้ว ทุกคนต่างคิดว่าฉันทำร้ายแม่ ฉันไม่มีหน้ากลับไปอยู่ แล้วยังมีพี่สาวฉันกับพี่ซิน ตอนนี้พวกเขามีชีวิตที่ดีมาก ฉันก็ไม่คิดจะไปรบกวนพวกเขา แต่ฉันคิดไม่ถึงว่าจะมาเจอคุณ ซินเหลย ฉัน เมื่อก่อนฉันไม่ดีมาก ฉันไม่ควรทำเรื่องแบบนั้นกับพี่ชายคุณ คุณ คุณจะรังเกียจฉันไหม?”

พูดมาถึงตอนสุดท้ายเฉินเวยลุกขึ้นยืน มองซินเหลยอย่างน่าสงสาร หน้าอกเธอกระเพื่อม ทำคนทนไม่ไหวกลืนน้ำลาย

ซินเหลยก็ทนไม่ไหว โอบเอวเฉินเวย ใช้ปากลงไป

“อย่าค่ะ”

เฉินเวยขัดขืนเบาๆ บิดตัว ยิ่งกลับทำให้ซินเหลยอารมณ์พุ่งขึ้น

“คุณพูดมา เขาหรือผมที่เก่งกว่า? อยู่กับผมหรืออยู่กับเขาสบายกว่า?”

ซินเหลยงับหูเฉินเวย ถามเธอ เขาก็ไม่รู้ว่าทำไมถึงถามแบบนี้ เพราะอิจฉาหรือไม่พอใจ? แต่ที่มากไปกว่านั้นอาจจะเป็นการปลุกเร้าอย่างหนึ่ง

“อยู่กับคุณ ฉันอยู่กับเขา มีแต่เขาที่เป็นฝ่ายกระทำ ทำอย่างที่เขาต้องการ แต่อยู่กับคุณ ฉันมีความสุขมาก ฉันชอบอยู่กับคุณ คุณเก่งที่สุดค่ะ”

เฉินเวยพูดไป ก็เอาสองขาของตัวเองกอดรัดเอวซินเหลย ร่างกายยิ่งแนบแน่น

“ค่อยยังชั่ว เสี่ยวเวย ผมมาแล้ว ผมจะทำให้คุณมีความสุขที่สุด”

ซินเหลยพูดไป เขยิบตัวสอดใส่เข้าไปในร่างกายเฉินเวย คำตอบนี้เขาพอใจมาก เขาเก่งกว่าซินห้าว เรื่องนี้เขาทำให้ผู้หญิงมีความสุขมากกว่าซินห้าว ยังจะมีคำพูดไหนที่ทำให้เขาพอใจมากกว่านี้อีก

อีกอย่าง ถึงแม้เฉินเวยจะโดนพี่ชายครอบครองร่างกายมาก่อน แต่มาคิดดูแล้ว เขากับพี่ชายมีอะไรกับผู้หญิงคนเดียวกัน ความรู้สึกแบบนี้เขาพูดไม่ออก ในสมองเขามีใบหน้าหนึ่งผุดขึ้นมาอีกแล้ว นั่นก็คือเฉินเยี่ยน

มีอะไรกับผู้หญิงคนเดียวกับพี่ชาย นั่นหมายความว่าเขาก็สามารถมีกับเฉินเยี่ยนได้ คิดแบบนี้ เขายิ่งมีความสุขเข้าไปใหญ่ เป็นภาพบิดเบี้ยวที่กำลังจู่โจมเขา ทำให้เขาพึงพอใจอย่างหาอะไรมาเปรียบไม่ได้

ในขณะเดียวกันเฉินเวยที่กำลังตอบรับและสนุกอยู่ด้วยกัน สายตาเธอมีประกายแสงแวบผ่าน ซินห้าวและเฉินเยี่ยนพวกเธอคอยดู คำโกหกในวันนี้มันเพิ่งเริ่มต้นขึ้นเอง ยุยงซินเหลย ซินเหลยต้องไปหาเรื่องซินห้าวแน่นอน ไม่ทำให้พวกเธอสองคนเลิกกัน ฉันจะพอใจได้ยังไง!

เฉินเยี่ยนและซินห้าวไม่รู้เลยว่าเฉินเวยใส่ร้ายซินห้าว ทำให้ซินเหลยเชื่อคิดว่าเป็นเรื่องจริง พวกเขาก็คิดไม่ถึงว่าซินเหลยจะไม่มีสมองเลย เชื่อคำพูดเฉินเวยทั้งอย่างนั้น

หลายวันนี้เฉินเยี่ยนอยู่ที่โรงงานกระดาษ โทรศัพท์ในห้องทำงานดัง โทรศัพท์นี้ติดตั้งโดยเฉพาะ เพราะว่าต้องติดต่อกับหลายฝ่าย จะให้คนวิ่งไปมา เหนื่อยแย่ แล้วยังจัดการเรื่องไม่ได้ด้วย ดังนั้นเฉินเยี่ยนไปหาอำเภอเพื่อต่อสายโทรศัพท์ แบบนี้ไม่ว่าที่ไหน ก็สามารถโทรติดต่อได้ สะดวกสบายขึ้นเยอะ

“ใคร? ซินเหลย? โทรมาหาฉันทำไม?”

พอรับสายเฉินเยี่ยนประหลาดใจมาก

“ทำไม? เฉินเยี่ยน คุณเก่งนักไม่ใช่หรือ? ทำไมไม่ดูแลสามีตัวเองให้ดี ให้เขามาหาผู้หญิงของผม”

น้ำเสียงซินเหลยจู่โจมมาก

“หมายความว่ายังไง?”

เฉินเยี่ยนใจคอไม่ดี

“หมายความว่ายังไง? คุณไม่เข้าใจหรือ? ก็ตอนนี้สามีคุณอยู่กับผู้หญิงของผม วันนี้เฉินเวยบอกผมว่าเธอออกไปทำธุระ ผมก็ไม่ได้สนใจ ให้เธอไป จากนั้นผมออกมาดูหนัง พบว่าเธอลับๆ ล่อๆ เข้ามา จากนั้นซินห้าวก็มาด้วย ผมถึงเพิ่งรู้ว่าพวกเขาสองคนแอบพบกันลับหลังผม ไม่รู้ว่าลับหลังพวกเขาสองคนทำอะไรกัน”

น้ำเสียงซินเหลยในโทรศัพท์ฟังดูหงุดหงิดไม่พอใจ

“อยากรู้เธอก็ถามพวกเขาสิ โทรมาหาฉันทำไม”

ปากเฉินเยี่ยนพูดแบบนี้ แต่ในใจกลับสงสัย นี่เป็นเรื่องจริงหรือโกหก? ซินเหลยคนนี้นิสัยไม่ดี แต่ดูเหมือนว่าเขาไม่ได้โกหก แล้วซินห้าวไปเจอกับเฉินเวยจริงหรือ? ทำไม?

เฉินเวยนัดซินห้าว? ทำไมซินห้าวถึงตกลงไปเจอเฉินเวยล่ะ?

“ผมก็อยากจะไป แต่คุณก็รู้ว่าผมสู้เขาไม่ได้ ไม่แน่เขาโมโหต่อยผมขึ้นมา ผมไม่อยากโดนต่อย คุณมาเอาสามีคุณไปเลย เพื่อเขา เฉินเวยยอมติดคุกห้าปี นี่ยังไม่พออีกหรือ!”

น้ำเสียงซินเหลยโมโหมาก

“เฉินเวยติดคุกเป็นผลที่ตัวเธอต้องได้รับ เกี่ยวอะไรกับซินห้าวด้วย?”

เฉินเยี่ยนไม่พอใจน้ำเสียงซินเหลย

“ไม่เกี่ยว? ถ้าไม่ใช่เพราะเฉินเวยชอบซินห้าว เธอจะยอมติดคุกหรือ? คุณคิดว่าซินห้าวคุณดีวิเศษมาจากไหน? ตอนที่เขารอคุณอยู่ที่สวนผลไม้ เฉินเวยก็บังเอิญไปสวนผลไม้เหมือนกัน ซินห้าวดื่มมากไป ปรากฏว่าซินห้าวเข้ามากอดเฉินเวย”

ซินเหลยพูดเรื่องนี้ขึ้นมาโดยไม่ต้องคิดเลย

“เป็นไปไม่ได้”

เฉินเยี่ยนมั่นใจว่าซินห้าวไม่มีทางทำเรื่องแบบนี้ แต่เฉินเวยรู้ได้ยังไงว่าซินห้าวไปรอเธอที่สวนผลไม้?