เฉินเยี่ยนพูดขึ้นมาอีก เธอรู้สึกว่าอารมณ์เธอไม่แปรปรวนหนักมากแล้ว เหมือนกำลังเล่าเรื่องหนึ่งอยู่ ความเสียใจและความโกรธก่อนนี้หายไปเยอะแล้ว เธอเข้าใจ การเปลี่ยนแปลงนี้หนึ่งเป็นเพราะเวลา ยังไงก็ผ่านมาตั้งหลายปีแล้ว สองเป็นเพราะซินห้าว เธอกับซินห้าวดีกัน อยู่กันอย่างมีความสุข ดังนั้นเธอเลยค่อยๆ ลืมไป
ซินห้าวไม่พูดอะไร เขารู้สึกเหมือนหัวใจโดนคนบีบคั้นอย่างแรง ที่แท้เฉินเยี่ยนเคยแต่งงานกับอวี๋เหวยหมินมาก่อนจริงๆ
ใช่ เขารู้ นั่นเป็นชาติที่แล้วของเฉินเยี่ยน ตอนนั้นเฉินเยี่ยนไม่รู้จักเขา ดังนั้นเขาไม่ควรคิดเล็กคิดน้อย แต่พอคิดถึงเฉินเยี่ยนกับอวี๋เหวยหมิน เขาแทบคลั่งจริงๆ
เวลานี้ถ้าอวี๋เหวยหมินอยู่ข้างๆ เขาอดไม่ได้ที่จะอัดอวี๋เหวยหมินจนตาย
แต่อวี๋เหวยหมินไม่อยู่ข้างๆ
เขารู้สึกโทษตัวเอง ทำไมจะต้องมารู้ความลับนี้ด้วย?
เฉินเยี่ยนไม่บอกตัวเอง ย่อมมีเหตุผลของเธอ ตอนนี้ตัวเองรู้แล้ว แล้วยังไงล่ะ?
นอกจากจะสร้างความหงุดหงิดให้ตัวเองแล้ว ไม่ได้มีประโยชน์อะไรเลยสักนิด
แต่ซินห้าวก็เข้าใจ เฉินเวยอยากจะทำลายเขาและเฉินเยี่ยน ถึงแม้ตอนนี้เขาไม่ฟัง เฉินเวยก็ยังอยากจะพูดอยู่ดี
เขาควรทำยังไงดี?
เลิกกับเฉินเยี่ยน เขาไม่เคยคิดมาก่อน อีกอย่างเรื่องนี้ก็โทษเฉินเยี่ยนไม่ได้ ใครบ้างไม่มีชาติที่แล้ว เขาก็มี เพียงแต่เขาไม่มีความทรงจำเท่านั้นเอง
เฉินเยี่ยนพาความทรงจำติดมาด้วย รู้เพียงแค่ว่าอวี๋เหวยหมินเป็นสามีชาติที่แล้วของเธอ เธอไม่ได้มีความรู้สึกอื่นใดกับอวี๋เหวยหมินเลย
“เยี่ยนจื่อ คุณบอกผมมาตามตรง ตอนที่ผมบาดเจ็บคุณใช่ไหมที่ลากผมเข้าไปในหลุมอวกาศอะไรนั่นของคุณ จากนั้น จากนั้นคุณป้อนเลือดให้ผม?”
อยู่ๆ ซินห้าวคิดถึงเรื่องนี้ขึ้นมา เขาถามเฉินเยี่ยน เสียงสั่นเล็กน้อย
“ใช่ค่ะ”
เฉินเยี่ยนพยักหน้า มาถึงวันนี้แล้วเธอไม่มีอะไรต้องปิดบังอีกแล้ว
“ฉันได้หลุมอวกาศมา ข้างในไม่มีอะไรอย่างอื่น แต่ฉันมีเลือดทิพย์ เลือดทิพย์ฉันช่วยเหลือคนได้ แต่มีแค่ร้อยหยด ใช้หมดก็ไม่มีแล้ว”
เฉินเยี่ยนบอกซินห้าวชัดเจน
“แล้วช่วยผมเสียไปเท่าไร?”
ความคิดเขาได้รับการยืนยันความจริง ซินห้าวฝืนให้ตัวเองนิ่งไว้ เขารู้สึกเหมือนเขากำลังฟังคนอ่านหนังสืออยู่
“สามสิบหยด”
เฉินเยี่ยนพูดจบก็ขมวดคิ้ว แล้วพูดต่อ “ยังมีอีก หลุมอวกาศนั้นไม่ใช่ว่าไม่มีข้อเสียเลย เพราะว่าหลุมอวกาศมีรังสี ฉันเลยไม่สามารถตั้งท้องได้”
เฉินเยี่ยนพูดมาถึงตรงนี้ก็มองซินห้าว สีหน้าซินห้าวเปลี่ยนเป็นขาวซีดขึ้นมา หัวใจที่บีบคั้นของเฉินเยี่ยนยิ่งบีบแน่นขึ้น ซินห้าวจะทิ้งเธอไหม?
ซินห้าวมองเฉินเยี่ยน คำพูดของเฉินเยี่ยนทำเขาตกใจ
เลือดเฉินเยี่ยนช่วยเหลือคนได้ ดังนั้นตอนนั้นเธอไม่ลังเลที่จะช่วยเขาเลย เลือดทิพย์ต้องเป็นของล้ำค่าของเธอมาก มีทั้งหมดหนึ่งร้อยหยด เธอกลับเอามาช่วยตัวเอง คิดดูก็รู้แล้วว่าเฉินเยี่ยนเป็นห่วงตัวเองมากแค่ไหน
ตอนนั้นเฉินเยี่ยนก็ได้รับบาดเจ็บ แต่เธอกลับไม่สนใจร่างกายตัวเอง พาเขาไปโรงพยาบาล ดูแลเขา เธอรักเขายิ่งกว่าที่เขาคิดเสียอีก
อีกเรื่อง เฉินเยี่ยนมีลูกไม่ได้ ผู้หญิงคนหนึ่งต้องอยากมีลูกเป็นของตัวเองแน่นอน
คิดดูแล้วเฉินเยี่ยนชาติที่แล้วโดนสามีและเพื่อนรักทรยศ เธอต้องทุกข์ใจมากแน่นอน มาชาตินี้คนที่ทรยศดันกลายเป็นน้องสาวเธอ อีกคนเป็นคู่หมั้น แล้วยังทำร้ายเธอ วินาทีที่เฉินเยี่ยนฟื้นขึ้นมาในใจเธอจะทุกข์เพียงไหน?
เฉินเยี่ยนต่างหากที่เป็นผู้ถูกกระทำ
เฉินเวยอิจฉาเฉินเยี่ยน แต่มาคิดดู วันนี้เฉินเยี่ยนได้ทุกอย่างมาเป็นเพราะความเพียรของตัวเธอเอง
ทำผักทั้งลำบากทั้งเหนื่อย เฉินเวยและเฉินเยี่ยนกลับชาติมาเกิดเหมือนกัน ทำไมเฉินเยี่ยนทำได้ เฉินเวยทำไม่ได้? ไม่ใช่เพราะเฉินเวยขี้เกียจเอาแต่กินไม่ยอมทำงานหรอกหรือ
เฉินเยี่ยนทำโรงงานม้วนบุหรี่ได้ ตอนนี้เปิดโรงงานผลิตกระดาษ นอกจากมุมานะบากบั่นแล้ว ยังเป็นเพราะเธอมีความก้าวหน้าเป็นแรงผลักดัน เธอไม่อยากใช้ชีวิตธรรมดา ดังนั้นเธอเลยคิดเปลี่ยนแปลงตลอดเวลา
อวี๋เหวยหมินเป็นผู้ชาย แต่เขากลับไร้ความสามารถ
ใช่ อี๋เหวยหมินทำอะไรก็ไม่สำเร็จ ก็มีส่วนที่เขาต้องรับผิดชอบด้วย เพราะเขามักจะมองหาคนที่จะทำลาย นี่อธิบายได้ชัดเจนว่าอวี๋เหวยหมินไร้ประโยชน์ เขาเป็นถึงผู้ชาย มีประสบการณ์มากกว่าเฉินเยี่ยน แต่ชีวิตตอนนี้ของอวี๋เหวยหมินเป็นยังไง?
นี่คือความแตกต่าง
เฉินเยี่ยนไม่แค้นหรือ?
เฉินเยี่ยนไม่เจ็บหรือ?
เธอแค้นพวกเขากว่าใคร เจ็บกว่าใคร แต่เฉินเยี่ยนไม่ได้มีจิตใจโหดร้ายเหมือนเฉินเวย เฉินเยี่ยนไม่เคยทำร้ายคนมาก่อน แสดงว่าเยี่ยนจื่อของเขาทั้งจิตใจดีและงดงาม
ผู้หญิงแบบนี้ เธอประสบเคราะห์ร้ายมามากขนาดนั้น แล้วเธอก็รักตัวเองขนาดนี้ ตัวเองจะไปยึดติดอะไรกับชาติที่แล้วของเธอ เขาควรจะยิ่งรักเธอ ยิ่งสงสารเธอ ทำดีกับเธอยิ่งกว่านี้ เพราะเธอควรค่า!
คิดมาถึงตรงนี้สายตาซินห้าวก็เปลี่ยนไป เขาขยับตัวไปทางด้านหน้าหน่อยหนึ่ง จากนั้นอ้าแขนกอดเฉินเยี่ยน
วินาทีที่เฉินเยี่ยนโดนซินห้าวกอดร่างกายเธอแข็งทื่อ เธออยากจะดิ้น แต่ซินห้าวกอดเธอแน่นมาก
“เด็กโง่ ทำไมคุณถึงโง่อย่างนี้ ชาติที่แล้วอะไรนั่น พวกเราเลือกไม่ได้ แต่ชาตินี้คุณเป็นภรรยาผม พวกเราต่างหากที่เป็นสามีภรรยากัน ไม่ว่าเมื่อไร ผมก็เป็นสามีคุณ”
เสียงซินห้าวทุ้มต่ำแต่กลับแสดงความเห็นอกเห็นใจ น้ำตาเฉินเยี่ยนไหลลงมาอย่างห้ามไว้ไม่อยู่ เธอซุกศีรษะไปกับไหล่ซินห้าว ร้องไห้โดยไม่มีเสียง
ความกังวลใจที่มีมาตลอดนั้นโดนขจัดออกไปในที่สุด เฉินเยี่ยนรู้สึกผ่อนคลาย
“ผมเคยสงสัยมาก่อน ผมรู้ว่าคุณมีเรื่องปิดบังผม เพียงแต่คิดไม่ถึงว่าเป็นเรื่องนี้ เด็กโง่ ผมรู้ว่าคุณกลัวว่าผมได้ยินเรื่องชาติที่แล้วของคุณแล้วจะคิดมาก ใช่ ผมอาจจะรู้สึกไม่สบายใจ แต่มาคิดอีกที ชาตินี้คุณเป็นคนใหม่ เพียงแต่คุณมีความทรงจำของชาติที่แล้วมากกว่าผมแค่นั้นเอง ผมก็มีชาติที่แล้ว ไม่แน่ชาติที่แล้วผมอาจจะแต่งงานกับซูเหม่ยลี่ก็ได้ เพียงแต่ผมไม่รู้เท่านั้น ชาติที่แล้วมันผ่านไปแล้ว ไม่ต้องไปคิดแล้ว พวกเราใช้ชีวิตของพวกเราก็พอ”
ซินห้าวเอามือลูบผมเฉินเยี่ยน อีกมือหนึ่งยังโอบหลังเฉินเยี่ยนอยู่
เฉินเยี่ยนพยักหน้า สะอื้นเบาๆ เธอคิดไม่ถึงว่าซินห้าวจะคิดได้ทะลุปรุโปร่ง เข้าใจดีขนาดนี้
“เด็กดี ไม่ร้องไห้แล้ว”
ซินห้าวใช้มือปาดน้ำตาเฉินเยี่ยน จากนั้นจูบหน้าผากเฉินเยี่ยนด้วยสีหน้าอ่อนโยน
“ส่วนเรื่องลูก…”
ซินห้าวพูดมาถึงตรงนี้ก็หยุด แววตามีความอึดอัดอยู่ เห็นได้ชัดเจนว่าในใจเขาไม่เป็นสุข เฉินเยี่ยนมองก็เข้าใจดี
“ผมชอบอยู่กับคุณ ไม่มีลูกก็ไม่มีลูก พวกเราสองคนยิ่งสบายตัว คุณชอบหาเงิน ผมก็ชอบ ถึงตอนนั้นพวกเราสองคนทำธุรกิจด้วยกัน ถ้ามีลูก ก็จะออกจากบ้านไม่สะดวก แบบนี้ดีกว่า ยังไงถึงเวลาที่บ้านซินเหวยก็มีลูกได้ ฉือหลิวและเฉินเฟยที่บ้านพี่ชายคุณคุณก็ชอบ แล้วยังมีเฉินหู่ต้องมีลูกแน่นอน พวกเราทำดีกับเขามากหน่อยก็ได้แล้ว”
ซินห้าวพูดมาถึงตอนสุดท้ายสีหน้าก็ผ่อนคลายลง ไม่มีก็ไม่มี เขาไม่อยากเสียเฉินเยี่ยนไป และไม่อยากให้ในใจเฉินเยี่ยนมีภาระอยู่ตลอด
พูดตามตรง เฉินเยี่ยนซาบซึ้งจริงๆ ผู้ชายคนหนึ่งรักคุณ รักจนถึงขั้นที่คุณไม่มีลูกก็ยังจะอยู่กับคุณ นั่นหมายความว่าในใจเขาคุณสำคัญมากจริงๆ ความรู้สึกแบบนี้ เฉินเยี่ยนไม่รู้ว่าในอนาคตซินห้าวจะเปลี่ยนไปหรือไม่ แต่เธอรู้ว่าตอนนี้ซินห้าวจริงใจ แค่นี้ก็พอแล้ว
แต่ละคนไม่ใช่นักปราชญ์ คุณไม่สามารถเรียกร้องให้คนนั้นปฏิบัติต่อคุณเหมือนเดิมทุกเวลา ตัวคุณเองก็ทำไม่ได้
ไม่มีใครรู้ว่าในอนาคตจะเป็นยังไง ทำตอนนี้ให้ดี ทำงานให้ดีก็พอแล้ว
“เมื่อกี้ฉันยังพูดไม่จบ มีรังสี แต่แต่งงานภายในห้าปีนี้ไม่สามารถตั้งท้องได้ ตอนนี้พวกเราแต่งงานเกินห้าปีแล้ว ฉัน รอบนี้ประจำเดือนฉันไม่มาเลยสามวันมาแล้ว แต่ฉันยังไม่กล้ามั่นใจว่าใช่หรือไม่ใช่”
เฉินเยี่ยนยังสะอื้นอยู่หน่อย มีคนรักอยู่ข้างหน้า เธอก็เป็นแค่ผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่ง มีรักโลภโกรธหลง
“คุณหมายความว่า?”
ซินห้าวเลิกคิ้ว แววตาประหลาดใจ เขาเพิ่งมีความคิดที่จะไม่เป็นพ่อคนทั้งชีวิตเมื่อกี้เอง คิดไม่ถึงว่าตอนนี้เฉินเยี่ยนบอกเขาว่าสถานการณ์เปลี่ยนแล้ว
เฉินเยี่ยนพยักหน้า ใบหน้ามีรอยยิ้มและความเขินอาย