ตอนที่ 982 มาพร้อมกับความคิดที่ดีสำหรับเจ้า
ตอนที่982 มาพร้อมกับความคิดที่ดีสำหรับเจ้า
ในตำหนักหยูวังซวนเล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในตระกูลจู้ให้เฟิงหยูเฮงฟัง เฟิงหยูเฮงฟังอย่างมีความสุขและกล่าวแทรกความคิดเห็นของนางเป็นครั้งคราว
หวงซวนไม่สามารถรั้งตัวจากด้านข้าง“คุณหนูมีความรู้สึกอย่างไรบ้างเมื่อกลับไปหาตระกูลเฟิงเจ้าค่ะ ? ”
นางยักไหล่“มีความรู้สึกแบบนั้นนิดหน่อย แต่คฤหาสน์ที่ต่ำต้อยเช่นคฤหาสน์ตระกูลจู้ขาดความเป็นจริงมากเมื่อเทียบกับ เสนาบดีฝ่ายซ้ายคนก่อนของตระกูลเฟิง สำหรับองค์ชายแปด พวกมันก็แค่มด หากพระองค์ต้องการบดขยี้พวกเขา นั่นจะเป็นสิ่งที่สามารถทำได้ค่อนข้างง่าย ถ้าข้าเป็นใต้เท้าจู้ ขุนนางขั้นหก ข้าจะเกาะขาของกงซาน ฮูหยินใหญ่ บุตรสาวของฮูหยินใหญ่ ผู้ใดคือคนที่สำคัญที่สุด ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นในอนาคต อย่างน้อยที่สุดองค์ชายแปดยังคงมีอำนาจและตระกูลจู้จะไม่สูญเสีย”
“น่าเสียดายที่จู้ซินจี้เป็นคนแบบเฟิงจินหยวนเขาไม่สามารถตระหนักถึงประเด็นนี้ได้อย่างแท้จริง” วังซวนกล่าวอย่างเฉยเมยว่า “ตระกูลหลิวก็ดุร้ายเช่นกันเพราะหลิวซื่อถูกแขวนคออย่างตรงไปตรงมา ไม่มีการพิจารณาเรื่องสายเลือดเดียวกัน”
“นี่คือความเศร้าโศกของบุตรสาวของอนุ”เฟิงหยูเฮงกล่าว “อนุต้องแบ่งปันกับฮูหยินใหญ่ และพวกนางจะต้องต่อสู้กันเพื่อแย่งชิงความโปรดปรานจากสามี การดำรงอยู่เช่นนี้ถูกกำหนดไว้ให้พวกเขาไม่ถูกกัน เป็นเรื่องธรรมดาที่บุตร ๆ ของพวกนางจะไม่มีจุดยืนในการพูด วิธีเดียวที่จะหยุดเด็กไม่ให้เกิดจากอนุคือการห้ามไม่ให้ผู้ชายเข้าเรือนของอนุ”
“เป็นไปได้อย่างไร! ” หวงซวนตะโกนว่า “มีผู้ชายคนไหนบ้างที่ไม่มีอนุเจ้าคะ”
วังซวนยิงแสงจ้าใส่นางเตือนความทรงจำของนาง“ไม่มีหรือ ? องค์ชายของเราเป็นคนที่ไม่มีอนุเลย”
“นั่นเป็นเพราะคุณหนูของเรา”หวงซวนกล่าวด้วยเหตุผลว่า “ไม่มีคนที่เหมือนคุณหนูของเราอีกแล้วในโลกนี้ นั่นเป็นเหตุผลที่เจ้านายของเรามีเพียงคุณหนูคนเดียว”
“นั่นดูเหมือนจะไม่เป็นอย่างนั้น! ” เฟิงหยูเฮงถูใบหน้าของนาง “จะเกิดอะไรขึ้นถ้าวันหนึ่งข้าแก่ชรา”
“คุณหนูไม่ต้องกังวลเจ้าค่ะองค์ชายจะแก่กว่าคุณหนูแน่นอนเจ้าค่ะ” วังซวนวิเคราะห์อย่างจริงจังว่า “พระองค์แก่กว่าคุณหนูมาก เมื่อพูดถึงความแก่ชรา พระองค์จะเป็นคนแรกที่แก่เจ้าค่ะ”
เฟิงหยูเฮงรู้สึกว่าคำพูดเหล่านี้ช่วยปลอบโยนนางได้มากเพราะนางดึงช็อคโกแลตชิ้นหนึ่งออกมาเพื่อเป็นรางวัลให้แก่วังซวน วังซวนไม่สามารถทนต่อสายตาของหวงซวนได้และมอบให้นางครึ่งหนึ่งอย่างเงียบ ๆ
เมื่อเร็วๆ นี้กงซานยังคงทำความดีอยู่ทางเหนือของเมืองหลวงในระหว่างวัน ในตอนกลางคืนนางจะรอซวนเทียนโมมาหาทุกคืน มีหลายครั้งที่นางรู้สึกราวกับว่านางเป็นหญิงนางโลมที่ต้องจ่ายเงินแทนที่จะได้รับเงิน ไม่เพียงแต่นางจะถูกเรียกให้นอนกับเขาในนามของความรัก แต่นางก็ต้องหันหลังกลับและทำงานหนักเพื่อเขา
แต่งานนี้ไม่สามารถดำเนินต่อไปอีกนานนักเมื่อเร็ว ๆ นี้ผู้คนเริ่มทยอยเลิกที่จะแจกโจ๊ก ด้วยการที่นางพูดถ้อยคำดูถูกเหยียดหยามซึ่งซวนเทียนโมรู้สึกต่อครอบครัวของขุนนางเหล่านั้น คนเหล่านั้นก็ไม่ต้องการที่จะมาอีกต่อไป แม้แต่แผงแจกโจ๊กก็ถูกถอนออกไป
ส่วนคนทางเหนือของเมืองหลวงค่อนข้างใจดีพวกเขารู้ว่าเงินไม่ได้มาอย่างง่ายดายเหมือนลมที่พัดผ่าน ตั้งแต่ต้นฤดูหนาวจนถึงต้นปี มันผ่านไป 2 เดือนแล้ว* ไม่มีใครสามารถมอบธัญพืชครอบครัวของพวกเขาได้จำนวนมาก นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมพวกเขาจึงไม่สร้างความวุ่นวายเมื่อครอบครัวของผู้มีอำนาจถอนตัวออกไป นอกจากนี้กงซานยังคงทำงานต่อ อย่างน้อยที่สุดพวกเขาจะได้รับอาหารวันละมื้อ
ในวันนี้หลังจากซวนเทียนโมเข้ามาหานางอีกครั้งกงซานกล่าวกับเขาว่า “ลูกพี่ลูกน้อง ความดีในทางเหนือของเมืองหลวงยังคงดำเนินต่อไปตลอดเวลา สำหรับการทำความดี ข้ามีความคิดและอยากจะพูดกับลูกพี่ลูกน้อง”
ซวนเทียนโมพยักหน้า“พูดมา” เขาค่อนข้างคาดหวังเมื่อกงซานพูดถึงสิ่งนี้
กงซานกล่าวอย่างเงียบๆ “ตลอดเวลานี้ข้าเองที่ทำงานนี้มาตลอด แม้ว่าพลเมืองทุกคนรู้ว่าเงินสำหรับการทำความดีเหล่านี้มาจากตำหนักเซียง แต่นี่ไม่ได้โดยตรง โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับเรื่องของพระสนมหลี่ ข้ารู้สึกว่าสิ่งนี้ไม่ยุติธรรมสำหรับท่านป้า เห็นได้ชัดว่าพวกเราที่ทำความดี ทำไมรางวัลจึงตกเป็นของพระสนมหลี่ ? หัวใจสำคัญของมันเป็นเพราะท่านป้าและลูกพี่ลูกน้องไม่ได้มีส่วนร่วม”
ซวนเทียนโมครุ่นคิดซักพักแล้วถามว่า“เจ้าหมายความว่า…”
“ข้ากำลังคิดว่าถ้าลูกพี่ลูกน้องหาเวลาเดินทางไปทางเหนือของเมืองหลวงเป็นการส่วนตัว แม้จะยืนอยู่ข้างหม้อและแจกโจ๊กไม่กี่ชาม มันจะแตกต่างกันออกไป เพราะท่านพี่ได้ไปทำเอง แต่องค์ชายหกไม่ได้ไป ครั้งต่อไปที่มีการให้รางวัล ฮ่องเต้ก็จะไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้ ฮ่องเต้จะไม่สามารถต่อต้านความคิดเห็นส่วนรวมและตอบแทนผู้อื่นได้ นอกจากนี้นางยังเป็นสมาชิกในตำหนักในของฮ่องเต้ด้วย การออกจากพระราชวังนั้นเป็นไปไม่ได้แน่นอน แต่อย่างน้อยที่สุดนางก็สามารถยืนหยัดได้ นางสามารถแจกสิ่งของได้บ้าง สำหรับสิ่งที่ต้องส่งมอบนั้น ข้าเชื่อว่าความมั่งคั่งนั้นไม่สำคัญ สิ่งสำคัญคือการให้สิ่งที่ผู้คนสามารถใช้ประโยชน์ได้ ยกตัวอย่างเช่น…” นางคิดต่ออีกสักพักแล้ว “ยกตัวอย่าง เช่น เราสามารถใช้ชื่อท่านป้า และค้นหากลุ่มของฮูหยินและยายทำเสื้อฤดูหนาวใหม่ ใกล้จะถึงปีใหม่แล้ว เราสามารถใช้ชื่อท่านผู้หญิงหยวนเพื่อมอบเสื้อผ้าใหม่แก่พลเมือง ท่านพี่คิดอย่างไรกับเรื่องนี้เจ้าค่ะ”
ดวงตาของซวนเทียนโมเป็นประกายขึ้นมาเขารู้สึกว่าสิ่งที่กงซานกล่าวนั้นมีเหตุผลและถี่ถ้วนมาก เขาและท่านผู้หญิงหยวนจะมีส่วนร่วมเป็นการส่วนตัว การผลักดันครั้งสุดท้ายก่อนปีใหม่ เมื่อถึงปีใหม่ ฮ่องเต้จะต้องพระราชทานรางวัลแน่นอน เมื่อทั้งสองเข้าร่วมเป็นการส่วนตัว ฮ่องเต้ก็ไม่อาจให้รางวัลแก่พระสนมหลี่ หรือองค์ชายหก
เขามองไปที่กงซานด้วยรอยยิ้ม“ลูกพี่ลูกน้องนั้นฉลาดและละเอียดถี่ถ้วน โชคดีที่เจ้าคิดถึงมัน พรุ่งนี้ข้าจะเข้าไปในพระราชวังเพื่อบอกเสด็จแม่ ให้นางจัดการเรื่องเหล่านี้ทันที เมื่อเสื้อฤดูหนาวเสร็จเรียบร้อย ข้าจะไปแจกพวกมันด้วยตัวเองและแจกอาหารด้วย”
รอยยิ้มปรากฎบนใบหน้าของกงซานผงกหัวของนาง นางหลบตาอย่างขี้อายภายใต้ผ้าห่ม เมื่อสาวงามแสดงออกแบบนี้ มันเป็นเรื่องยากสำหรับซวนเทียนโมที่จะต่อต้านอารมณ์ปรารถนาที่เกิดขึ้น ด้วยรอยยิ้มปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา เขาปีนขึ้นไป…
การทำเสื้อฤดูหนาวจำเป็นต้องใช้เวลาและกงซานยังคงทำหน้าที่เป็นพระโพธิสัตว์ทางเหนือของเมืองหลวง เป็นเพียงว่าขุนนางทุกครอบครัวได้ถอนตัวจนหมดภายในไม่กี่วันหลังจากที่นาง “พูดออกไป” นางแสดงออกอย่างช่วยไม่ได้ อย่างไรก็ตามนางมีความสุขมาก ในเวลาเดียวกันแผงแจกโจ๊กของตำหนักเซียงก็มีขนาดใหญ่ขึ้นเท่าตัว แม้กระนั้นโจ๊กก็น้อยกว่าเดิม ไม่เพียงแต่มันจะน้อยลง แต่ยังมีการเพิ่มข้าวหยาบเล็กน้อย ไม่ใช่ข้าวขัดขาวเหมือนในอดีต…novel-lucky
พลเมืองรู้สึกงุนงงกับสิ่งนี้แต่หลังจากคิดไปเล็กน้อย มันก็ได้รับการสนับสนุนมาเป็นเวลานาน เป็นไปได้ว่าตำหนักเซียงไม่มีเงินแล้ว แม้จะมีความตั้งใจดีที่สุดก็ตาม ข้าวซ้อมมือโจ๊กก็ใช้ได้เช่นกัน มันดีกว่าไม่มีอะไรเลย ผู้คนไม่ได้พูดอะไรเกี่ยวกับมัน
แต่กงซานหวังในสิ่งนี้นางจะไปวัดที่ทรุดโทรมเป็นครั้งคราวกับเสี่ยวหยูและคุยกับขอทาน สิ่งที่กล่าวมาส่วนใหญ่เป็นเพียงการพูดคุยซ้ำ ๆ “ข้าไม่รู้ว่าจะสามารถแจกโจ๊กต่อไปได้อีกนานเท่าไหร่ หลังจากมาถึงเมืองหลวง เครื่องประดับทั้งหมดของข้าได้ถูกขายหมดแล้ว เงินที่ข้านำมาใช้ก็ถูกใช้ไปเช่นกัน องค์ชายแปดให้สิ่งที่ดีแก่ข้าบ้าง แต่ข้าแลกพวกมันทั้งหมดเป็นธัญพืชเพื่อให้ทุกคนได้กินและอยู่อย่างอบอุ่น นอกจากนี้ ข้าเป็นผู้หญิงและครอบครัวของข้าอยู่ในเป็งโจวเป็นเพียงครอบครัวขุนนางขั้นหก มันไม่ได้มีความมั่งคั่งมาก พวกเจ้าเห็นโจ๊กเมื่อเร็ว ๆ นี้ มันเริ่มใสขึ้นเรื่อย ๆ และส่วนใหญ่เต็มไปด้วยข้าวซ้อมมือ นี่เป็นสิ่งที่ข้าไม่สามารถทำอะไรได้”
ขอทานเริ่มสับสนเมื่อได้ยินสิ่งนี้“คุณหนูบอกว่าตำหนักเซียงใช้เงินเพื่อมอบโจ๊กไม่ใช่หรือ ? ในอดีตมีสมาชิกในครอบครัวมากมายจากตระกูลของขุนนางที่มาแจกอาหาร พวกเขาทั้งหมดบอกว่าพวกเขากำลังทำมันภายใต้ร่มธงขององค์ชายแปด และมันเป็นคำแนะนำขององค์ชายแปด เนื่องจากเป็นข้อเสนอแนะขององค์ชายแปด ทำไมผู้มีพระคุณของเราถึงต้องใช้เงิน ? ”
ขอทานเหล่านี้เรียกกงซานว่าเป็นผู้มีพระคุณเพราะกงซานเริ่มทำความดีในทางเหนือของเมืองหลวงในวัดที่ทรุดโทรม ตอนนี้พระวิหารมีประตูใหญ่และถูกแทนที่ด้วยหน้าต่างกระดาษ กงซานจะมาในเวลากลางคืนเพื่อให้พวกเขามีเตาอั้งโล่เพื่อป้องกันพวกเขาจากการเป็นหวัด กงซานเป็นผู้มีพระคุณของพวกเขาจริง ๆ แม้ว่าพวกเขาจะได้ยินว่าเป็นเงินของตำหนักเซียงแต่เพียงคนเดียวที่พวกเขารู้สึกขอบคุณจากก้นบึ้งของหัวใจคือกงซาน
เมื่อได้ยินขอทานนำองค์ชายแปดขึ้นมากงซานถอนหายใจและกล่าวอย่างขมขื่น “พระองค์เป็นองค์ชาย พระองค์มีงานมากมายที่ต้องทำในแต่ละวัน ซึ่งพระองค์ทำไม่ได้ทั้งหมด พระองค์มีเวลาที่จะกังวลกับเรื่องนี้ได้อย่างไร ข้าบอกว่าตำหนักเซียงให้เงิน แต่ตามความจริงนอกจากบ่าวรับใช้ที่ทำงานในคอกม้าที่มาจากตำหนักเซียงแล้ว ตำหนักเซียงก็ไม่ได้ให้เงินเพียงเหรียญเดียว”
“แล้วทำไมท่านผู้มีพระคุณยังประกาศต่อโลกว่าเป็นตำหนักเซียงที่ช่วยเหลือผู้คน”ผู้คนไม่เข้าใจ “พระองค์ไม่ได้ให้เงิน พระองค์กล้าที่จะอ้างสิทธิ์นี้เพื่อชื่อเสียงของพระองค์ได้อย่างไร ? ”
กงซานกล่าวอย่างไร้ปัญหา“พระองค์เป็นองค์ชาย และตอนนี้ข้าพึ่งพาอำนาจของพระองค์ มันเป็นธรรมดาที่ข้าจะต้องไปประจบประแจงพระองค์ พระองค์ต้องการป่าวประกาศว่าเงินบริจาคเหล่านี้เป็นของตำหนักเซียง มีอะไรที่ข้าสามารถทำได้ ข้าเป็นเด็กผู้หญิงตัวเล็ก ๆ ? ข้าแค่คิดว่ามันไม่สำคัญว่าชื่อเสียงจะดีขึ้น ตราบใดที่ทุกคนได้รับประโยชน์ที่แท้จริง ข้าก็จะไม่โต้เถียงเพื่อชื่อเสียง เจ้าเคยได้ยินเกี่ยวกับพระสนมหลี่หรือไม่ ที่นางได้รับตำแหน่งเป็นพระสนม ? ลองคิดดูสิ ฮ่องเต้เป็นคนที่ฉลาดที่สุด หากองค์ชายแปดทำสิ่งเหล่านี้จริง ๆ ถ้าฮ่องเต้จะพระราชทานรางวัลแก่ใครบางคนจริง ๆ ฝ่าบาทก็จะต้องให้รางวัลกับท่านผู้หญิงหยวน มันจะเป็นไปได้ยังไงที่จะมอบให้พระสนมหลี่ นอกจากนี้องค์ชายหกก็ไม่ได้ทำอะไรเลย”
เมื่อนางกล่าวสิ่งนี้ขอทานก็นึกได้ทันที แต่แน่นอนว่าฮ่องเต้เป็นคนแบบไหน? เขาเป็นคนมีไหวพริบและเฉลียวฉลาด เป็นเพราะฮ่องเต้รู้ว่าสิ่งเหล่านี้ไม่เกี่ยวข้องกับองค์ชายแปดและท่านผู้หญิงหยวน และทั้งสองนั้นไร้ยางอายอย่างมากในการทำให้ตัวเองดูดี เป็นเพราะเหตุนี้เองที่ทำให้ฮ่องเต้ทรงพิโรธและได้ให้รางวัลแก่พระสนมหลี่ หลังจากนั้นบุตรสาวของตระกูลจู้ก็เกี่ยวข้องกับพระสนมหลี่ เมื่อมองจากที่ไกล นางก็เหมือนกับท่านผู้หญิงหยวน
มีคนกล่าวด้วยความโกรธ“มันเหมือนที่ข้าพูด ! คนเช่นองค์ชายแปดจะเปลี่ยนไปและเปลี่ยนเป็นเห็นอกเห็นใจสำหรับสามัญชนได้อย่างไร ทั้งหมดนี้กลายเป็นเรื่องโกหก เงินมาจากผู้มีพระคุณของเราและการกระทำได้ดำเนินการโดยผู้มีพระคุณของเรา อย่างไรก็ตามพระองค์กลับเอาความดีความชอบในเรื่องเช่นนี้ พระองค์ไร้ยางอายมาก ! ”
ผู้คนในเมืองหลวงเคยมีเรื่องร้องเรียนเกี่ยวกับองค์ชายแปดแล้วเนื่องจากสถานการณ์กับเฟิงหยูเฮงและร้านห้องโถงสมุนไพร เมื่อพวกเขาพบว่าพวกเขาถูกหลอก คำพูดของพวกเขาก็ยิ่งเลวร้าย พวกเขาเริ่มสบถ กงซานแอบหัวเราะในใจเมื่อได้ยิน แม้กระนั้นนางก็ยังคงทำเป็นขมวดคิ้วและแสดงความห่วงใยออกมา
ไม่นานต่อมาบ่าวรับใช้ของตำหนักเซียงก็มาถึงจุดนี้นางลุกขึ้นยืนอย่างรวดเร็ว และแสร้งทำเป็นตกใจต่อหน้าขอทาน จากนั้นนางก็รีบออกไปพร้อมกับบ่าวรับใช้ผู้นั้น ทุกวันนี้เสี่ยวหยูได้รับการฝึกฝนมาเป็นอย่างดีจากนางและทิ้งระยะห่าง 1 ก้าว เมื่อกงซานและบ่าวรับใช้ออกไป นางก็หันหลังกลับและบอกกับคนขอทานอย่างเร่งด่วนว่า “ตอนนี้บ่าวรับใช้คนหนึ่งถูกส่งมาจากตำหนักเซียง นางถูกส่งโดยองค์ชายแปดเพื่อจับตาดูคุณหนูของเรา โดยกลัวว่าคุณหนูจะเปิดเผยสิ่งเหล่านี้ แต่เมื่อเห็นว่าการขาดแคลนธัญพืชกำลังจะหมดลง สิ่งต่าง ๆ จะไม่สามารถดำเนินต่อไปได้อีกนาน คุณหนูตระกูลจู้รู้สึกว่ามันจะไม่ดีสำหรับความรู้สึกผิดชอบชั่วดีของนาง ถ้านางไม่พูดอะไร เจ้าอย่ากระจายข้อมูลนี้ ! ถ้ามันถูกพบโดยองค์ชายแปด พระองค์จะทำร้ายคุณหนูของเราเมื่อเรากลับไป” หลังจากกล่าวอย่างนี้ นางก็รีบวิ่งออกไป
ขอทานแสดงความเกลียดชังด้วยการกัดฟันองค์ชายแปดปฏิบัติไม่ดีกับผู้มีพระคุณอย่างแท้จริง พวกเขาถึงขีดจำกัดความอดทนของพวกเขาแล้ว…
——————————————————————————————————
*TN: วันตรุษจีนหรือปีใหม่ของจีนอยู่ประมาณปลายเดือนมกราคมหรือต้นเดือนกุมภาพันธ์