สิ่งที่น่ากลัวที่สุดในการทะเลาะกันคือคนตาย อีกฝ่ายต้องรับผิดชอบ ถึงแม้ซินเหลยจะเป็นชายโฉด นิสัยไม่ดีในเรื่องความสัมพันธ์ชู้สาว แต่เขาไม่ใช่คนเลวถึงขั้นฆ่าคนตาย เขาไม่เคยก่อเรื่องถึงขั้นโหดร้าย ก็แค่เด็กที่ถูกเลี้ยงจนเสียนิสัย ถ้าเขาฆ่าคน อย่างนั้นสิ่งที่รอเขาอยู่คืออะไร?
ซุนหม่านเซียงไร้เรี่ยวแรงไปในทันที ซินชานเข้าไปประคองเธอ แต่ซุนหม่านเซียงอ้วนกว่า เลยประคองไม่ขึ้น
“ซินเหลยเขา เขาไม่มีทางฆ่าคน ไม่ใช่เขา ไม่ใช่เขาแน่นอน คุณตำรวจคะ พวกคุณผิดไปแล้ว เป็นเธอ ต้องเป็นเธอที่ลงมือแน่นอน พวกคุณจับเธอเลย อย่ามาจับลูกชายฉัน”
ซุนหม่านเซียงชี้ไปที่เฉินเวยร้องเสียงดัง เหมือนว่าทำแบบนี้แล้วจะยืนยันได้ว่าคนที่ผิดคือเฉินเวย
“สหายท่านนี้ พวกเราทราบความรู้สึกคุณ เรื่องนี้พวกเราจะสอบสวนเป็นอย่างดี ต้องมีผลลัพธ์แน่นอน แต่ตอนนี้ยังไม่ใช่เวลาจะหาว่าใครเป็นคนรับผิดชอบ ตอนนี้ซินเหลยยังอยู่ในนั้นเพื่อช่วยชีวิต บาดแผลเขาสาหัสมาก คุณหมอบอกว่าต้องให้ครอบครัวเซ็นยินยอม ดังนั้นพวกเราจึงโทรหาพวกคุณ”
สหายเว่ยเพิ่งพูดมาถึงตรงนี้ ก็มีพยาบาลคนหนึ่งวิ่งออกมาจากห้องผ่าตัดแล้วร้องเรียก “ครอบครัวซินเหลย ใครเป็นครอบครัวซินเหลย คนมาหรือยัง?”
“ผมครับ ผมเป็นพ่อเขา ลูกชายผมเป็นยังไงบ้าง?”
ซินชานรีบตอบ ซุนหม่านเซียงก็ยืนตามขึ้นมาเหมือนกัน แล้วร้องตะโกน “ฉันเป็นแม่เขา”
“ตอนนี้กำลังช่วยชีวิตอยู่ค่ะ คนไข้โดนมีดแทงสองแผล แผลหนึ่งโดนเส้นเลือดใหญ่ เลือดออกเยอะ อันตรายมาก คุณหมอผ่าตัดให้เขา แล้วยังต้องการเลือดด้วย แต่เลือดในโรงพยาบาลพวกเราอาจจะไม่พอ พวกคุณเป็นครอบครัวคนไข้ มีใครเลือดกรุ๊ปเดียวกับเขาไหม?”
พยาบาลก็รีบร้อนมาก
“เลือดกรุ๊ปอะไรล่ะ”
ซุนหม่านเซียงไม่เข้าใจ
“ผมเป็นพ่อเขา ใช้เลือดผมได้”
ซินชานรีบถกแขนเสื้อขึ้น
“ผมเป็นพี่ชายเขา ใช้เลือดผมได้”
ซินห้าวก็ลุกขึ้นยืน ไม่ว่าเวลาปกติจะเป็นยังไง แต่ตอนนี้เกี่ยวข้องถึงชีวิตคน ต้องวางทุกอย่างลง ช่วยชีวิตคนสำคัญกว่า
เฉินเยี่ยนไม่ได้ห้าม ถึงแม้เธอจะไม่ชอบซินเหลย แต่เธอก็ไม่หวังจะให้ซินเหลยตาย
“เจาะเลือดฉัน ขอแค่ช่วยลูกชายฉันได้ เจาะจนเลือดฉันหมดเลยก็ได้”
ซุนหม่านเซียงพุ่งไปที่นางพยาบาล แทบจะคว้านางพยาบาลมาพูดด้วย
“ฉันไม่มีสิทธิ์บอกว่าจะเจาะเลือดใคร ต้องตรวจสอบกรุ๊ปเลือด พวกคุณรีบเซ็นชื่อ จากนั้นตรวจเลือด ยังรออะไรอยู่คะ”
พยาบาลพูดแล้วเดินนำซินชาน ซุนหม่านเซียงและซินห้าวไป
เฉินเยี่ยนไม่ได้ไป เธอไม่ได้มีความสัมพันธ์ทางสายเลือดกับซินเหลย เธอไม่ต้องตรวจเลือด เธอมองไปทางเฉินเวย
เฉินเวยนั่งยองอยู่ที่พื้น ผมเพ้ารุงรัง นัยน์ตาแดง ดูแล้วน่าสงสารมาก
“เกิดอะไรขึ้น?”
เฉินเยี่ยนเดินเข้าไปใกล้เฉินเวย ถามเธอ
เฉินเวยเงยหน้าขึ้น พอเห็นเฉินเยี่ยนเหมือนเธอเจอญาติ เรียกพี่สาว แล้วโผเข้าไปในอ้อมกอดเฉินเยี่ยน
เฉินเยี่ยนผลักเฉินเวยออก มองเธอล้มลงไปที่พื้น
สหายเว่ยสองคนสบตากัน ไม่ได้พูดอะไร
“เฉินเวย ฉันไม่มีเวลา และไม่สนใจจะแกล้งทำเป็นพี่น้องที่รักกันมากกับเธอด้วย บอกฉันมา นี่มันเกิดเรื่องอะไรขึ้น? ทำไมซินเหลยถึงได้ต่อยตีกับคนอื่น? ทำไมถึงขั้นเอาชีวิตคน? ทำไมซินเหลยถึงได้รับบาดเจ็บสาหัสนอนอยู่ในนั้น? เป็นเธอใช่ไหม? เธอวางแผน?”
สีหน้าเฉินเยี่ยนดูไม่ได้เลย เธอคิดไม่ถึงจริงๆ ว่าเรื่องจะเกิดขึ้นเร็วขนาดนี้ เฉินเวยเพิ่งพูดกับซินห้าวจบ ยังไม่ได้ที่ซินห้าวกับเธอจะคิดหาวิธีเลย ฝั่งนี้ก็เกิดเรื่องใหญ่ขนาดนี้แล้ว เธอไม่เชื่อว่าเรื่องนี้จะไม่มีเรื่องของเฉินเวยอยู่”
“ไม่ใช่ฉัน ไม่ใช่ฉัน นี่ไม่เกี่ยวกับฉัน”
เฉินเวยส่ายหน้าติดต่อกัน ท่าทางตกใจ
เฉินเวยกลับเดินเข้าไปข้างหน้าบีบคอเฉินเวย สายตาเฉินเยี่ยนไม่มีความปราณีเลยสักนิด
“ไม่เกี่ยวข้อง? ไม่เกี่ยวข้องแล้วตอนนี้ซินเหลยนอนอยู่ในนั้นเป็นตายยังไม่รู้? ไม่เกี่ยวข้องแล้วที่นั่นจะมีคนตายหรือ? ไม่เกี่ยวข้องแล้วอยู่ดีๆ จะตีกัน? เฉินเวย เธอเชื่อหรือ?”
เฉินเยี่ยนคิดไม่ถึงว่าเฉินเวยจะโหดร้ายขนาดนี้ เธอคิดมาตลอดว่าเฉินเวยน่าจะชอบซินเหลย ถึงยังไงซินเหลยก็หล่อมาก เขาหล่อตรงคุณสมบัติของเฉินเวยเลยดังนั้นเธอไม่คิดมาก่อนว่าเฉินเวยจะทำอะไรซินเหลย
เฉินเวยโดนเฉินเยี่ยนจิกจนไอติดต่อกัน แต่ก็ยังไม่ยอมรับ
“สหายท่านนี้ มีอะไรคุยกันดีๆ แบบนี้ก็ไม่ช่วยแก้ปัญหาหรอก”
สหายเว่ยรีบเดินเข้ามาห้าม
เฉินเยี่ยนปล่อยมือ เธอรู้ ตีเฉินเวยไปก็ไม่มีประโยชน์ ไม่สามารถแก้ไขปัญหาได้
“เป็นยังไงบ้าง?”
ตอนนี้พวกซินชานกลับมาแล้ว
“ฝั่งนั้นบอกว่าผลจะออกเร็วๆ นี้ ให้พวกเรามารอ”
ซินชานพูดจบก็มองไปที่ประตูห้องผ่าตัด
“เป็นเพราะเธอ เป็นเพราะเธอ ถ้าไม่ได้อยู่กับเธอ ลูกชายฉันคงไม่เกิดเรื่อง ถ้าซินเหลยเป็นอะไรไป ฉันจะฆ่าเธอ”
เวลานี้ไม่รู้ว่าซุนหม่านเซียงเอาแรงมาจากไหนพุ่งเข้าหาเฉินเวย ออกแรงตบเฉินเวย
เฉินเวยเอาแต่ร้องไห้ ไม่ได้เอาคืน ท่าทางเธอน่าสงสารทำให้คนรู้สึกเห็นใจ
สหายเว่ยและซินชานดึงซุนหม่านเซียงออก
“ครอบครัวซินเหลย”
ตอนนี้ประตูเปิดออกอีกครั้ง
หลายคนต่างมองเข้าไป
“ใครคือซินชาน? กรุ๊ปเลือดเขากับคนไข้เข้ากัน ต้องให้เขาเจาะเลือดให้คนไข้”
พยาบาลถาม
“ผม ผม ผมคือซินชาน”
ซินชานรีบยกมือ
“สหาย ของผมไม่ได้หรือ?”
ซินห้าวเดินเข้าไปถาม เขาไม่อยากให้ซินชานไป ซินชานอายุมากแล้ว ร่างกายไม่แข็งแรงเท่าเขา เขาสามารถให้แทนซินชานได้
“ใช่แล้ว ก็แค่เลือดไม่ใช่หรือ? เขาเป็นพี่ชายซินเหลย พี่ชายแท้ๆ เขาน่าจะให้ได้นะ? เจาะเลือดเขาไปด้วยเลย เผื่อไม่พอใช้”
ซุนหม่านเซียงก็ถาม
“อย่ามั่วนะคะ ต้องมีเลือดกรุ๊ปเดียวกันเท่านั้น ถ้าใครก็สามารถเจาะได้ เกิดเรื่องขึ้นมาพวกคุณจะรับผิดชอบ?”
พยาบาลพูดตอบ จากนั้นเดินนำซินชานไป
ซุนหม่านเซียงจะไปตบเฉินเวยอีก แต่โดนสหายเว่ยห้ามไว้ ให้เธอนั่งลงบนเก้าอี้หน้าห้องผ่าตัด
ซุนหม่านเซียงร้อนรนเพียงไหน เฉินเวยก็อยู่ตรงนั้นท่าทางน่าสงสารไม่พูดอะไรเลยเช่นกัน ซินห้าวมองเฉินเยี่ยน
“กรุ๊ปเลือดสำคัญมาก ไม่ใช่ว่าเจาะเลือดกรุ๊ปเดียวกันแล้วจะให้ผลตอบรับ อาจจะปฏิเสธก็ได้ ถ้าทำไม่ดีมีผลถึงชีวิต”
เฉินเยี่ยนกระซิบบอกซินห้าว เพราะยุคนี้คนมากมายยังไม่เข้าใจเรื่องกรุ๊ปเลือด
ซินห้าวพยักหน้า แสดงว่าเขาเข้าใจแล้ว
จนซินชานกลับมา ซุนหม่านเซียงและซินห้าวรีบเข้าไปประคองเขา
สีหน้าซินชานค่อนข้างซีด มองดูแล้วเขาแก่ขึ้นมาเลย
“เป็นยังไงบ้าง? ลูกชายไม่ได้เป็นอะไรใช่ไหม?”
ซุนหม่านเซียงถาม สีหน้ายังคงมีความหวัง
สีหน้าซินชานดูเคร่งขรึม เพราะก่อนหน้านี้หมอบอกเขาแล้ว เส้นเลือดใหญ่เลือดออก ซินเหลยอยู่ในช่วงอันตรายมาก อาจจะช่วยชีวิตเขาไว้ไม่ได้