อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม บทที่ 714 ได้มุกมังกรทั้งเจ็ดเม็ด
“นายหญิง มุก……มุกมังกรเม็ดที่เจ็ด……หาเจอแล้ว”
เสี่ยวลู่วิ่งเข้ามาอย่างรีบร้อน พูดออกมาอย่างตื่นเต้น
นางเป็นผู้หญิงที่สง่างามคนหนึ่ง ปกติแล้วจะเป็นคนนิ่งขรึม ไม่ว่าจะพบเจอกับเรื่องใหญ่เพียงใดก็ยังคงนิ่งดุจภูเขา แต่ครั้งนี้นางกลับสติหลุด ทรวงอกกระเพื่อมขึ้นลงไม่หยุด ใบหน้าเต็มไปด้วยความตื่นเต้นและไม่อยากเชื่อ
ทุกคนต่างก็มองอย่างมึนงง
หามุกมังกรเม็ดที่เจ็ดเจอแล้ว
จะเป็นไปได้อย่างไร……
รองหัวหน้าเผ่าซือคงจะยอมมอบมุกมังกรเม็ดที่เจ็ดออกมาง่ายๆได้อย่างไร
สวีหู่พูดว่า “เมื่อครู่เจ้าว่าอะไร เจ้าไม่ได้ไม่สบายใช่หรือไม่”
“เจ้าน่ะสิที่ไม่สบาย นายหญิง หามุกมังกรเม็ดที่เจ็ดเจอแล้ว เผ่าหยกของเรามีทางรอดแล้ว”
“หาเจอแล้ว”
กู้ชูหน่วนเองก็เหมือนฝันไป ไม่อยากเชื่อ
“ใช่ อยู่ในมือผู้อาวุโสเจ็ด ผู้อาวุโสเจ็ด……”
“โธ่เอ๋ย……ข้าแก่จนปูนนี้แล้ว เหนื่อยจนแทบจะตายแล้ว นังหนูเสี่ยวลู่ ดูเจ้าบอบบางอ่อนแอนัก ทำไมจึงได้วิ่งเร็วเช่นนี้”
ผู้อาวุโสเจ็ดหอบหายใจเสียงดัง ในมือถือกล่องกล่องหนึ่งเอาไว้ราวกับเป็นสมบัติล้ำค่า ใบหน้าของเขาตื่นเต้นยิ่งกว่าเสี่ยวลู่เสียอีก มองดูกู้ชูหน่วนด้วยใบหน้าที่อาบไปด้วยน้ำตา สุดท้ายก็คุกเข่าลงกับพื้น สุดท้ายก็พูดไม่ออกแม้แต่คำพูดเดียว
ผู้อาวุโสหกรีบก้าวเท้าเดินเข้าไปหา พูดอย่างร้อนใจว่า” เจ้าเจ็ด ที่เสี่ยวลู่พูดเป็นเรื่องจริงหรือ หามุกมังกรเม็ดที่เจ็ดเจอแล้วหรือ ”
ผู้อาวุโสเจ็ดไม่กล้าพยักหน้า เปิดกล่องใบนั้นออกด้วยอาการสั่นเทา ในกล่องนั้นมีมุกมังกรที่พวกเขาตามหามานานแล้วจริงๆด้วย
วินาทีนี้ทุกคนต่างก็รุมล้อมเข้ามา ทุกคนต่างก็เบิกตากว้าง ขยี้ตาตนเอง ไม่อยากจะเชื่อสายตาจริงๆ
หามุกมังกรเม็ดที่เจ็ดเจอแล้ว……
ในที่สุดก็หาเจอแล้วหรือ
พวกเขาหามุกมังกรอายุพันกว่าปี ในที่สุดก็รวบรวมมุกมังกรเม็ดที่เจ็ดได้
คำสาปของเผ่าหยกสามารถถอนได้แล้ว พวกเขาไม่ต้องทนทรมานกับคำสาปอีกต่อไปแล้ว
กู้ชูหน่วนอยากจะหยิบมุกมังกรไปตรวจดูว่าเป็นของจริงหรือไม่ ผู้อาวุโสหกได้เร็วกว่าหนึ่งก้าวแย่งเอาไปดูก่อน เขาสำรวจดูอย่างละเอียดเป็นเวลานาน เอ่ยด้วยเสียงสั่นเทาว่า “อาหน่วน เป็นมังกรจริงๆ เป็นมุกมังกรที่แท้จริง สวรรค์……ในที่สุดก็หามุกมังกรเม็ดที่เจ็ดเจอแล้วหรือ”
กู้ชูหน่วนไม่ได้มองมุกมังกร แต่ประคองผู้อาวุโสเจ็ดให้ลุกขึ้นมาทันที พูดอย่างร้อนใจว่า “หามุกมังกรเม็ดที่เจ็ดเจอได้อย่างไร เย่จิ่งหานกับซือโม่เฟยเล่า”
“เจี่ยงเสวียเป็นคนมอบมุกมังกรให้ข้า เจี่ยงเสวียบอกว่า เย่จิ่งหานแย่งมันมาจากมือของรองหัวหน้าเผ่าซือคง ส่วนตอนนี้พวกเขาเป็นอย่างไร ข้าก็ไม่รู้ พอข้าเห็นมุกมังกรก็รีบเดินทางมาที่นี่โดยเร็วที่สุด”
ผู้อาวุโสเจ็ดยังคงจ้องมองอยู่ที่มุกมังกร ทุกคนต่างก็มีสีหน้าระแวดระวังขึ้นมา เกรงว่าจะมีใครโผล่ขึ้นมากะทันหัน แล้วแย่งมุกมังกรไป
คำพูดสั้นๆหนึ่งประโยค กู้ชูหน่วนกลับฟังออกถึงความผิดปกติที่แฝงอยู่ในนั้น
มุกมังกรมีความสำคัญถึงขนาดนี้ เป็นไปได้อย่างไรว่าเย่จิ่งหานไม่มอบให้นางด้วยตนเอง แต่ให้เจี่ยงเสวียเป็นคงส่งมาให้
ต้องเกิดเรื่องกับเย่จิ่งหานแน่
รองหัวหน้าเผ่าซือคงไม่มีทางที่จะมอบมุกมังกรออกมาโดยง่ายดายเช่นนี้แน่
เมื่อคิดถึงตรงนี้ กู้ชูหน่วนก็พูดเสียงขรึมว่า “ผู้อาวุโสหก ผู้อาวุโสเจ็ด รบกวนพวกท่านคุ้มกันมุกมังกรกลับเผ่าหยก ข้าจะตามกลับไปทีหลัง”
“ยัยหนู เจ้าบ้าไปแล้ว ในเวลาเช่นนี้ยังจะไปไหนอีก นี่มันมุกมังกรเชียวนะ มุกมังกรที่เผ่าหยกตามหาพันกว่าปีรอมาพันกว่าปี ยังมีเรื่องอะไรสำคัญไปกว่ามุกมังกรอีก ประชาชนของเผ่าหยกนับพันนับหมื่นยังคงรอให้เจ้ากลับไปหลอมมุกมังกรทั้งเจ็ดเม็ด”
“เกิดเรื่องกับเย่จิ่งหานแล้ว ข้าจะต้องไปตามหาเขา”
“เย่จิ่งหานสำคัญ หรือเผ่าหยกสำคัญ”
“ในใจข้า เขาสำคัญเท่ากับเผ่าหยก เสี่ยวลู่เจ้าไปจัดกำลังคนทั้งหมด คุ้มกันผู้อาวุโสหกและผู้อาวุโสเจ็ดกลับเผ่าหยก ต้องส่งมุกมังกรกลับไปอย่างปลอดภัย”
“เพียะ……”
ผู้อาวุโสหกที่แต่ไหนแต่ไรก็รักกู้ชูหน่วนมากตบใบหน้านางอย่างกะทันหัน ตำหนิเสียงดุว่า “เจ้าคิดว่าทำไมเผ่าหยกจึงเลือกเจ้าขึ้นมาเป็นหัวหน้าเผ่า นอกจากเจ้าแล้วก็ไม่มีใครหลอมมุกมังกรทั้งเจ็ดเม็ดได้ ถ้าหากเจ้าไม่กลับไป แม้จะรวบรวมมุกมังกรทั้งเจ็ดเม็ดได้แล้วมีประโยชน์อะไร ก็ยังคงช่วยคนของเผ่าหยกไม่ได้อยู่ดี นี่ก็จะถึงคืนเดือนเพ็ญแล้ว อี้เฉินเฟยกับคนมากมายของเผ่าหยกกำลังรอเจ้าอยู่ แค่เจ้าเสียเวลาหนึ่งถ้วยน้ำชา เจ้ารู้หรือไม่ว่าคนของเผ่าหยกต้องตายไปตั้งเท่าไหร่”
ฝ่ามือนี้ดังมาก ทุกคนต่างก็ไม่สบายใจนัก
โดยเฉพาะเวลาสำคัญเช่นนี้ พวกเขายิ่งต้องปกป้องมุกมังกรให้ดี จะให้เกิดเรื่องไม่คาดคิดขึ้นไม่ได้อย่างเด็ดขาด
คนของเผ่าหยกจะรอต่อไปไม่ไหวแล้ว
ใบหน้างดงามของกู้ชูหน่วน มีร่องรอยของฝ่ามือที่ประทับอยู่บนใบหน้าอย่างชัดเจน กระทั่งสามารถมองเห็นได้ด้วยตาเปล่าว่ามันบวมขึ้นมาอย่างรวดเร็ว
มือของผู้อาวุโสหกสั่นเทา หัวใจราวกับว่ากำลังมีเลือกไหลซึมออกมา
หัวใจของเขาเหมือนถูกมีดบาด อยากจะเข้าไปดูอาการบาดเจ็บของกู้ชูหน่วน แต่สองเท้ากลับหนักอึ้งก้าวไม่ออก
ผู้อาวุโสเจ็ดเอ่ยอย่างโมโห”นี่เจ้าเป็นบ้าอะไร อยู่ดีๆจะไปตีนางทำไม ถ้าเจ้ายังกล้าแตะต้องนางอีกแม้แต่ปลายเส้นผม ระวังข้าจะเอาเรื่องเจ้าให้ถึงที่สุด อาหน่วน เจ้าเจ็บหรือไม่ ผู้อาวุโสเจ็ดจะเอาน้ำแข็งให้เจ้าประคบ ”
“ไม่เป็นไร ผู้อาวุโสหกพูดอะไรเมื่อครู่นี้ มีเพียงข้าที่หลอมมุกมังกรได้อย่างนั้นหรือ”
“ใช่แล้ว ตั้งแต่โบราณกาลมามีเพียงธิดาเทพเท่านั้นที่สามารถหลอมมุกมังกรได้ ยู่เอ๋อร์ได้ตายไปแล้ว ใต้หล้านี้นอกจากเจ้าแล้ว ก็ไม่มีใครสามารถหลอมมุกมังกรเป็นยาถอนพิษ ถอนคำสาปได้ ”
“นี่จึงเป็นเหตุผลที่พวกท่านเลือกข้าให้มาเป็นหัวหน้าเผ่า……”
“อาหน่วน อย่าโทษผู้อาวุโสหกเลย มีเรื่องหนึ่งที่พวกเราไม่กล้าจะบอกเจ้ามาตลอด คำสาปโลหิต……คำสาปโลหิตได้เปลี่ยนไปแล้ว เดิมทีคำสาปจะมีผลต่อคนในเผ่าในทุกคืนวันเพ็ญเท่านั้น แต่ว่าครั้งนี้……ตอนต้นเดือนไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น คำสาปของคนในเผ่าเกิดมีผลขึ้นมา เพราะว่า……เพราะว่ารับมือไม่ทัน ฉะนั้น……ฉะนั้นคนในเผ่าจึงตายกันอย่างอนาถมาก พวกเรา…… พวกเราเกรงว่าจะอยู่ไม่ถึงคืนวันเพ็ญ คำสาปก็อาจจะปะทุขึ้นอีกครั้ง เช่นนั้นคงจะ……”
กู้ชูหน่วนหันขวับไปทันที เบิกตากว้างจ้องมองผู้อาวุโสเจ็ดและพวกเสี่ยวลู่ที่รู้สึกผิดด้วยความเคร่งขรึม
คำสาปโลหิตสำแดงฤทธิ์ขึ้นมาก่อนเวลา
ทำไมจึงไม่มีใครบอกนาง
“เจ้าอย่าโทษเสี่ยวลู่เลย ผู้อาวุโสใหญ่ไม่ให้นางบอก ยังหามุกมังกรไม่เจอ แม้พูดออกไปก็ไร้ประโยชน์ เป็นเพียงการเพิ่มความเสียใจให้เจ้าเท่านั้น”
“อาหน่วน ……พลังของเย่จิ่งหานร้ายกาจกว่าที่เจ้าคิดไว้มาก และเขาก็ไม่ใช่คนที่ต่อกรได้ง่ายๆ ถึงแม้จะได้รับบาดเจ็บ ก็คงไม่มีทางเป็นอันตรายถึงแก่ชีวิตแน่ แต่เผ่าหยก……”
พูดจบ ผู้อาวุโสเจ็ดก็โยนอำนาจการตัดสินใจเลือกให้กู้ชูหน่วน
ไม่ว่านางจะกลับไปหรือไม่ พวกเขาก็ไม่มีทางตำหนินาง
เพราะว่า เพื่อทำการค้นหามุกมังกรนางก็เสียสละไม่น้อยเลย
เวินเส้าหยียังไม่ได้ถูกส่งไปไหน ได้ยินสิ่งที่พวกเขาพูดคุยกันทั้งหมด
ดวงตาของเขาค่อยๆเหลือบไปมองทิศทางที่ตั้งของเผ่าเทียนเฟิ่น คิดไม่ออกจริงๆว่าเย่จิ่งหานได้มุกมังกรมาได้อย่างไร
มุกมังกรถูกรองหัวหน้าเผ่าซือคงแย่งชิงไปจริงหรือ
ถ้าหากรองหัวหน้าเผ่าแย่งชิงไป เช่นนั้นแม่ทัพใหญ่เซียวก็ถูกเขาฆ่าอย่างนั้นหรือ
ผ่านไปครู่ใหญ่ กู้ชูหน่วนกุมหัวใจที่เจ็บปวดของตนเองเอาไว้ เจ็บจนต้องหลุบตาลง สองมือกำเป็นหมัดแน่นจนเกิดเสียงกระดูกบดกันขึ้น
“จัดยอดฝีมือของสำนักอสุรา และหอหนึ่งในหล้า คุ้มครองพวกเรากลับเผ่าหยกตลอดทาง หาพบป้ายหยกศักดิ์สิทธิ์ ให้ยอดฝีมือที่อยู่ในเผ่าหยก ออกมาเป็นกองหนุนตลอดทาง อย่าให้เกิดเรื่องอะไรกับมุกมังกรอย่างเด็ดขาด”
“ขอรับ”
“เพิ่มกำลังคน ต้องหาตัวเลว่อิ่ง และเย่จิ่งหานให้พบ ส่วนจวนแม่ทัพให้เผ่าน้ำแข็งคอยคุ้มครอง”
“ขอรับ”