มหายุทธ์ สะท้านภพ บทที่ 626
ขณะที่เขาพูด พลังอสูรสีดำพุ่งออกมาจากร่างของเจียงหวูจี้ ออร่าแห่งความตายแผ่ซ่านออกมา กระบี่ดาบที่ใช้ต้องมือสองข้างจับถูกเขาจับไว้ในมือ แผ่นออร่าแข็งแกร่งกดดันออกมาเป็นของขลังชั้นสูงชิ้นหนึ่ง
“มังกรอสูรกลืนฟ้า!”
เจียงหวูจี้คำรามเสียงดัง กระบี่ในมือกลายเป็นมังกรอสูรดำ พุ่งไปหาหลัวซิวด้วยพลังที่ไม่สามารถต้านทานได้
หลัวซิวใช้เตาทยานนภามังกรคู่โดยไม่ลังเล ด้วยเตากลั่นยาของขลังชั้นสูงที่ปกป้องร่างกาย ปล่อยหมัดออกไป
ด้วยพลังแปรเสวียนเทียนยี่สิบสี่เท่า บวกกับพลังแห่งความตายแดนบรรลุผล หมัดของหลัวซิวกระแทกเข้าที่หัวของมังกรอสูร
บูม! บูม! บูม!
ทุกครั้งที่หลัวซิวปล่อยหมัด เวทีการแข่งขันจะสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง หลังจากที่เขาชกออกไป 13 ครั้ง มังกรอสูรก็ถูกต่อยและแตกเป็นเสี่ยง ๆ กระบี่สีดำก็ลอยถอยกลับไป
สีหน้าของเจียงหวูจี้เปลี่ยนไป พลังแห่งความตายที่เต็มไปด้วยพลังอสูรพุ่งออกมาล้อมรอบหลัวซิว
แต่การโจมตีดังกล่าวไม่มีผลใดๆ ต่อหลัวซิวเลย พลังงอสูรทั้งหมดถูกดูดซับเข้าสู่ร่างกายของหลัวซิวทันทีที่เข้าใกล้หลัวซิวและในไม่ช้าก็ถูกกลั่นมาใช้เป็นของตนเอง
คราวนี้สีหน้าของเจียงหวูจี้ดูไม่ดีมาก เมื่อครู่นี้เขายังขู่ว่าจะฆ่าอีกฝ่ายแย่งวิชาของเขามา วินาทีนี้ ฉากนี้ เหมือนกับการตบหน้าตัวเองอย่างแรง
“เป็นไปไม่ได้! แม้ว่าเขาจะฝึกฝนพลังแห่งความตายถึงแดนบรรลุผล และข้าก็ฝึกฝนพลังแห่งความตายจนเกือบถึงแดนบรรลุผลแล้ว เขาดูดซับพลังแห่งความตายของข้าได้อย่างไร?”
สีหน้าของเจียงหวูจี้เปลี่ยนไปมา แต่เขามั่นใจว่าหากหลัวซิวความสามารถทำถึงเช่นนี้ได้ต้องเกี่ยวข้องกับวิชาที่เขาฝึกฝน
สิ่งที่เขาฝึกฝนเป็นวิชายิ่งเลิศพลังแห่งความตายของนิกายมารศักดิ์สิทธิ์ และวิชาของหลัวซิวนั้นแข็งแกร่งกว่า ถ้าเขาสามารถได้วิชานั้นมา…
หลังจากที่พลังแห่งความตายเข้าสู่ร่างของหลัวซิว ก็เหมือนกับหายไปแล้ว ร่างกายของเขาเหมือนหลุมลึกซึ่งไร้ที่สิ้นสุด ไม่สามารถเติมเต็มได้
ออร่าของเจียงหวูจี้เริ่มอ่อนแอลงมากขึ้นเรื่อย ๆ และแม้แต่พลังจิตแท้ในร่างกายที่เขาฝึกฝนของเขาก็ทะลักออกจากร่างกายของเขาอย่างไม่สามารถควบคุมได้แล้วถูกหลัวซิวกลืนกินเข้าไป
“ใช้พลังแห่งความตายต่อหน้าข้า ช่างน่าขายหน้าจริงๆ!”
สีหน้าหลัวซิวดูไร้ความรู้สึก แต่เขากลับเยาะเย้ยในใจ เขากับลูกแก้วแห่งความเป็นความตายรวมกันด้วยกันมานานแล้ว และลูกแก้วแห่งความเป็นความตายเป็นของขลังล้ำค่าที่สุดที่เปลี่ยนแปลงโดยกฎแห่งความเป็นตายดั้งเดิม จะกลัวการโจมตีของพลังแห่งความตายได้อย่างไร?
ไม่ต้องพูดถึงพลังแห่งความตาย แม้ว่าจะเป็นกฎแห่งความตาย เขายังสามารถรับมาทั้งหมดและดูดซับกลืนกินเข้าไปได้อย่างหมดจด!
ในเวลาเพียงครู่เดียว เจียงหวูจี้ก็ตกตะลึงทั้งหวาดกลัวและพบว่าพลังจิตแท้ในร่างกายของเขาถูกใช้ไปมากกว่าครึ่ง และถูกหลัวซิวดูดซึมและกลืนกินไปหมด ตามสถานการณ์นี้ลงไป ไม่นานนักพลังจิตแท้ทั้งหมดของเขาจะถูกกลืนหายไปจนไม่เหลือสักนิด
เขารู้สึกราวกับว่าเขาได้พบกับศัตรูตัวฉกาจ และเหมือนกับลำธารสายเล็ก ๆ ได้พบกับมหาสมุทรอันกว้างใหญ่ ผลสุดท้ายจะเป็นเพียงแค่น้ำจากลำธารเล็ก ๆ ที่ไหลมาบรรจบกันในมหาสมุทรเท่านั้น ทั้งสองไม่ได้อยู่ในระดับเดียวกันเลย
คิดถึงคำขู่เมื่อครู่นี้ของเขาที่บอกว่าจะฆ่าอีกฝ่ายเพื่อแย่งวิชา เจียงหวูจี้กังวลว่าเขาจะถูกฆ่าโดยอีกฝ่าย ดังนั้นเขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องตะโกนว่า “ข้ายอมรับความพ่ายแพ้!”
ในฐานะที่เป็นอัจฉริยะที่ได้รับการฝึกฝนโดยนิกายมารศักดิ์สิทธิ์ด้วยสิ่งของที่ดีทั้งหมด เจียงหวูจี้มีความเย่อหยิ่งโดยกำเนิดในกระดูกของเขา สำหรับคนอย่างเขา การสามารถยอมรับความพ่ายแพ้นั้นเป็นสิ่งที่หายากจริงๆ