บทที่ 1361 คุณมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง
ไม่นาน เยี่ยนสยงก็พาลุงสี่มาถึงหน้าห้อง 302
ผู้หญิงชุดแดงกับพนักงานไนต์คลับที่แต่งตัวแต่งหน้าจัดเห็นลุงสี่แห่งตระกูลเยี่ยนออกหน้าก็พากันยิ้มได้ใจ คราวนี้ดูซิว่านังผู้หญิงคนนั้นจะตายยังไง!
“โครม!”
เยี่ยนสยงถีบประตูห้อง 302 เสียงดัง
ในห้อง เป่ยโต่วกับชีซิงขมวดคิ้วเล็กน้อย
“ไอ้พวกเศษสวะ วันนี้พวกแกตายแน่!” ผู้หญิงชุดแดงจุดบุหรี่ แล้วแค่นยิ้มมองพวกเยี่ยหวันหวั่นกับจี้ซิวหร่าน
“แม่ง ดูซิว่าจะมีใครกล้าอวดเก่งอีก!”
ผู้หญิงแต่งหน้าจัดอีกสองคนเยาะเย้ยเสริม
ลุงสี่แห่งตระกูลเยี่ยนสาวเท้าเดินเข้าไปในห้อง 302 ช้าๆ ทำท่าเหมือนจะพูดอะไร แต่พอกวาดตามองรอบๆ เขาก็ตัวแข็งทื่อไปทันที
นี่มันเป่ยโต่ว…ชีซิง…แล้วก็ชิวสุ่ยแห่งพันธมิตรอู๋เว่ยนี่…
นอกจากพวกเขาแล้ว บนโซฟาด้านหน้า ชายหนุ่มใบหน้าเปื้อนยิ้มจางๆ คนนั้นกำลังมองมาที่เขา
“พวกหมาจรจัดอย่างพวกแกกล้ามีเรื่องกับฉัน?!” เยี่ยนสยงหัวเราะย่ามใจ “คืนนี้พวกแกตายแน่ คูกู่ ตระกูลเยี่ยนของพวกเรารู้จักกับจี้หวง คืนนี้นายกล้ามีเรื่องกับฉัน แล้วฉันจะรอดูว่าพรุ่งนี้แกจะอธิบายเรื่องนี้กับจี้หวงยังไง!”
เอ่ยจบ เยี่ยนสยงก็หันไปพูดกับลุงสี่และพวกยอดนักสู้ที่พามาด้วย “ลงมือ เก็บนังผู้หญิงชั้นต่ำที่นั่งข้างไอ้หน้าอ่อนนั่นไว้ให้ฉัน!”
แต่ทว่า เพิ่งจะสิ้นเสียงของเยี่ยนสยง ลุงสี่แห่งตระกูลเยี่ยนกลับหน้าเปลี่ยนสีครั้งใหญ่ เขาตวัดหลังมือใส่หน้าเยี่ยนสยงอย่างแรง
“ลุงสี่ นี่ลุงตบหน้าผมทำไมอีกเนี่ย?!”
เยี่ยนสยงกุมหน้า แล้วมองหน้าลุงสี่อย่างไม่เข้าใจ
แต่ลุงสี่กลับไม่สนใจเยี่ยนสยง เขาเดินไปหาจี้ซิวหร่านแล้วรีบกล่าวว่า “จี้หวง ทำไมคุณถึงมาอยู่ที่นี่ได้”
สิ้นเสียงของชายชรา ผู้หญิงชุดแดงกับพนักงานไนต์คลับที่แต่งหน้าจัดอีกสองคนก็แข็งทื่อไปทันที รอยยิ้มเยาะเย้ยค้างเติ่งอยู่บนใบหน้า
นอกห้อง คนเริ่มมามุงกันเยอะขึ้นเรื่อยๆ ไม่อยากเชื่อ ผู้ชายคนนั้น…กลับเป็นจี้หวง…หรือก็คือซิวหร่านผู้ที่โด่งดังไปทั่วรัฐอิสระ…!
“หรือว่าผู้หญิงที่มีเรื่องกับเยี่ยนสยงเมื่อกี้เป็นคนรักของจี้หวง…”
“ฉันว่าเป็นไปได้นะ ไม่น่าล่ะถึงได้ใจกล้าแล้วก็อวดดีขนาดนั้น ที่แท้ก็เลียแข้งเลียขาจี้หวงอยู่นี่เอง!”
“คราวนี้เยี่ยนสยงซวยแน่!”
“ฉันว่าก็ไม่แน่นะ แค่ของเล่นชิ้นหนึ่ง ตระกูลเยี่ยนเองก็ไม่ใช่ธรรมดา จี้หวงกับตระกูลเยี่ยนก็รู้จักกันอยู่บ้าง จี้หวงคงไม่หักหน้าอีกฝ่ายเพียงเพื่อผู้หญิงคนเดียวหรอก”
ผู้คนพากันวิพากษ์วิจารณ์กันต่างๆ นานา
เยี่ยนสยงยืนอึ้งอยู่กับที่ ผู้ชายคนนั้นคือจี้หวง?!
จี้ซิวหร่านยิ้มเล็กน้อย กล่าวว่า “มาเที่ยวเล่นกับเพื่อนน่ะ…แต่เหมือนเมื่อครู่จะไปล่วงเกินคนของตระกูลเยี่ยนเข้า ต้องให้ผมขอโทษไหม”
“ขอโทษ? ไม่เลยๆๆ…จี้หวงจะขอโทษทำไมกันครับ?! เป็นเพราะหลานชายผมตาถั่วเอง เลยอาจทำให้เกิดเรื่องเข้าใจผิดกัน…จี้หวง คุณเป็นผู้ใหญ่ไม่ถือสาเด็ก เรื่องนี้อย่าได้เก็บไปใส่ใจเลย…ถึงยังไงก็แค่ผู้หญิงคนเดียวเท่านั้น…” ลุงสี่รีบยิ้มบอก
“ถือสา?” จี้ซิวหร่านยิ้มเล็กน้อย เขาส่ายหัวแล้วบอกว่า “ผมน่ะไม่ถือสาอยู่แล้ว”
“ฮ่าๆๆๆ งั้นก็ดีแล้ว จี้หวงใจกว้าง ใครๆ ก็รู้ดี ขอบคุณจี้หวงมากๆ” ลุงสี่รีบยิ้ม
“แต่ว่า…” จี้ซิวหร่านมองลุงสี่ ยิ้มแล้วพูดว่า “ถึงผมจะไม่ถือสาคุณ แต่พันธมิตรอู๋เว่ยจะถือสารึเปล่า คุณต้องถามพวกเขาเอง”
“พันธมิตรอู๋เว่ย?”
ชายชราขมวดคิ้ว เป่ยโต่ว ชีซิงแล้วก็ชิวสุ่ยเป็นคนสนิมของอดีตหัวหน้าพันธมิตรอู๋เว่ย ถึงจะเก่งกาจ แต่หลังจากหัวหน้าพันธมิตรอู๋เว่ยหายตัวไป พวกเขาสามคนก็ไม่มีอำนาจอะไรในพันธมิตรอู๋เว่ยอีก…
————————————————————————————-
บทที่ 1362 เป็นไปไม่ได้เด็ดขาด
“ฮ่าๆๆ เป่ยโต่ว ชีซิง ถือว่าเห็นแก่หน้าฉันซักครั้ง เรื่องนี้ให้มันจบๆ ไปเถอะ ยังไงก็เป็นเรื่องเข้าใจผิด พวกคุณคงไม่อยากมีปัญหากับเราเพราะผู้หญิงคนเดียวหรอกใช่ไหม ผู้หญิงน่ะ อยากได้แบบไหนก็มีทั้งนั้น…” ลุงสี่หัวเราะกล่าว
ผู้คนเริ่มถกเถียงกันขึ้นมาอีกครั้ง
หรือว่าเป่ยโต่วกับชีซิงจากพันธมิตรอู๋เว่ยก็เกี่ยวข้องกับผู้หญิงคนนั้นเหมือนกัน…
แต่ต้องยอมรับว่ารูปร่างหน้าตาของผู้หญิงคนนั้นไม่ธรรมดาจริงๆ…ถึงจะมีสายสัมพันธ์คลุมเครือกับคนใหญ่คนโตพวกนี้ก็ไม่ใช่เรื่องแปลกนัก
“หึๆ ก็แค่โสเภณีระดับสูงคนหนึ่ง…สุดท้ายก็ใช้เงินซื้อมาเหมือนกันนั่นแหละ”
พนักงานไนต์คลับแต่งหน้าจัดสองคนนั้นแอบแขวะ
ผู้หญิงชุดแดงจ้องเยี่ยหวันหวั่นอย่างขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน เธอจับได้แค่เยี่ยนสยงจากตระกูลเยี่ยน แต่ผู้หญิงคนนั้นกลับได้เข้าใกล้เป่ยโต่วกับชีซิง แม้แต่จี้หวงก็เหมือนจะมีอะไรเกี่ยวข้องกับนังผู้หญิงคนนั้น…
……
“ตาเฒ่า พูดกับพวกฉันไม่มีประโยชน์หรอก ถ้าจะพูดก็ไปพูดกับพี่เฟิ่งโน่น ดูซิว่าพี่เฟิ่งจะยอมไหม” เป่ยโต่วเหลือบมองลุงสี่จากตระกูลเยี่ยน พลางเอ่ยเสียงเรียบ
“พี่เฟิ่ง?”
ลุงสี่จากตระกูลเยี่ยนชะงักงัน จากนั้นก็ถามโดยสัญชาตญาณ “พี่เฟิ่งไหน?”
“ทำไม จำพี่เฟิ่งไม่ได้แล้วเหรอ? ไป๋เฟิ่ง หัวหน้าพันธมิตรอู๋เว่ยไง” เป่ยโต่วบอก
“ไป๋เฟิ่ง?!” ลุงสี่จากตระกูลเยี่ยนตกใจระคนแปลกใจ “เป่ยโต่ว…นี่นายกำลังบอกว่าหัวหน้าไป๋กลับมาแล้ว? งั้นหัวหน้าไป๋อยู่ไหนล่ะ?”
“ก็อยู่ตรงหน้าลุงนี่ไงล่ะ” เป่ยโต่วบอกพร้อมชี้ไปที่เยี่ยหวันหวั่น
เงียบกริบ
เงียบราวกับไม่มีสิ่งมีชีวิตใดหลงเหลืออยู่แล้ว
วินาทีนี้ ไม่ว่าจะทั้งในหรือนอกห้องก็ไม่มีเสียงใดอีกต่อไป
สายตาของทุกคนจับจ้องไปที่เยี่ยหวันหวั่น เวลาราวกับหยุดนิ่ง อากาศรอบตัวราวกับโดนแช่แข็ง
นอกห้อง ทุกคนพากันปากอ้าตาค้าง
เมื่อกี้เป่ยโต่วจากพันธมิตรอู๋เว่ย…พูดว่าอะไรนะ…
ผู้หญิงที่มีเรื่องกับเยี่ยนสยงคนนั้น…คือแบดเจอร์…หัวหน้า…พันธมิตรอู๋เว่ย?!
ผู้หญิงชุดแดงกับพนักงานไนต์คลับแต่งหน้าจัดสองคนที่ยืนอยู่ข้างกันต่างก็หน้าซีดไปทั้งดวง ถึงพวกเธอจะไม่เคยเจอหัวหน้าพันธมิตรอู๋เว่ย แต่ชื่อเสียงอันโด่งดังของแบดเจอร์ไป๋เฟิ่งมีใครบ้างที่ไม่รู้จัก?!
“ปะ ไป๋ๆๆ…ไป๋…ไป๋เฟิ่ง…ปะ…เป็นไปไม่ได้…เป็นไปไม่ได้เด็ดขาด…” ผู้หญิงชุดแดงทรุดนั่งกับพื้นอย่างเข่าอ่อนเหมือนดินโคลน
พนักงานไนต์คลับที่แต่งหน้าจัดสองคนนั้นเองก็อึ้งค้างไม่ต่างกัน หน้าตาเหมือนไม่อยากเชื่อ
“แบดเจอร์…หัวหน้า…พันธมิตรอู๋เว่ย…”
รอยยิ้มบนใบหน้าเยี่ยนสยงจางหายไปในพริบตา กลับกลายเป็นความหวาดกลัวที่เข้ามาแทนที่
นี่เขาทำอะไรลงไป…
“เธอ…เธอคือหัวหน้าไป๋?!” ลุงสี่จากตระกูลเยี่ยนมองเยี่ยหวันหวั่นอย่างไม่อยากเชื่อ
“เหลวไหล” เป่ยโต่วพูดเสียงเย็นช “ตระกูลเยี่ยนของพวกลุงตกข่าวเกินไปแล้วมั้ง พี่เฟิ่งกลับมาแล้วก็ยังไม่รู้อีก?”
“นะ…นี่มัน…” ลุงสี่จากตระกูลเยี่ยนมองเยี่ยหวันหวั่น เหงื่อซึมเต็มหน้าผาก “หัวหน้าไป๋…เรื่องนี้ผมไม่ยุ่งด้วยแล้ว…ไม่เกี่ยวกับผมนะครับ!”
“คุณน่าจะยุ่งไม่ไหวมั้ง” จี้ซิวหร่านมองหน้าลุงสี่จากตระกูลเยี่ยน แล้วยิ้มเอ่ย
เอ่ยจบ จี้ซิวหร่านหันไปมองเยี่ยหวันหวั่น “เสี่ยวเฟิ่ง เรื่องนี้ให้ฉันจัดการแล้วกัน”
เยี่ยหวันหวั่นนิ่งคิดครู่หนึ่ง จากนั้นก็พยักหน้า
“คูกู่ ทำสิ่งใดกับคนอื่นก็ตอบแทนกลับไปอย่างนั้น” จี้ซิวหร่านยิ้มแล้วหันไปพูดกับคูกู่
“ครับ” คูกู่พยักหน้า “ผมจะเอาตัวเยี่ยนสยงให้พี่น้องของเราที่ชอบผู้ชายจัดการ ส่วนผู้หญิงสามคนนั้นเอาตัวไปให้พี่น้องคนอื่นเล่นสนุกจนพอใจ”
“ดี” จี้หวงยิ้มเล็กน้อย