แดนนิรมิตเทพ บทที่ 1045
ในห้องโถงไช่อิงกั๋วนั่งในตำแหน่งผู้นำ มองไปที่ผู้คนด้านล่างด้วยท่าทางหยิ่งยโส
“เฮ้อ ถ้ารู้ว่าหลังจากอยู่ฝ่ายเฉินไต้ซือแล้วจะมีอำนาจและตำแหน่งเช่นนี้ ทำไมตอนนั้นฉันถึงยังโง่ๆ ทำงานถวายชีวิตให้กับตระกูลไช่อีก?
หลังจากที่เฉินโม่จากไปไช่อิงกั๋วกุมอำนาจในตอนแรก เขาปฏิบัติต่อลูกน้องก็ยังโอเค แต่ต่อมา เมื่อความปรารถนาในอำนาจของเขาขยายใหญ่ขึ้น ไช่อิงกั๋วก็ยิ่งบ้าอำนาจมากขึ้นเรื่อยๆ
ลูกน้องกลัวพลังอำนาจของเฉินโม่ กล้าโกรธแต่ไม่กล้าพูดออกมา ดังนั้นพวกเขาจึงได้แต่ยอมจำนนต่อไช่อิงกั๋ว เช่นนี้ยิ่งกระตุ้นความทะเยอทะยานของไช่อิงกั๋ว มากยิ่งขึ้น และทำให้เขาแข็งแกร่งขึ้น
ตอนนี้ไช่อิงกั๋วเป็นเหมือนฮ่องเต้ของตระกูลไช่ พูดคำไหนคำนั้น ใครก็ตามที่กล้าต่อต้าน จะถูกกำจัด
ไช่เหวินหย่าตกอยู่ในสภาพเป็นขอทาน เพราะไช่อิงกั๋วจงใจสั่งให้คนไปทำเช่นนี้
ไช่อิงกั๋วอาศัยชื่อเสียงของเฉินโม่ แกล้งทำเป็นเสือ ในตระกูลไช่แทบไม่มีใครกล้าที่จะต่อต้านเขา ตอนนี้ไช่อิงกั๋วยิ่งมีความทะเยอทะยานที่สูงเกินจริง ทำให้เขาไม่พอใจกับการยอมจำนนต่อเฉินโม่
เขาได้วางแผนที่จะหลบหนีจากการควบคุมของเฉินโม่ และกำลังหาผู้สนับสนุน เมื่อหาได้ เขาจะทรยศเฉินโม่ทันที
การประชุมในวันนี้ ที่จริงก็คือการเรียกคนสนิทมาหารือว่าจะไปหาผู้สนับสนุนได้ที่ไหน
“พวกคุณหารือได้อย่างไร? พบหรือยัง? ไช่อิงกั๋วนั่งอยู่ที่ตำแหน่งผู้นำ และถามอย่างเบื่อหน่าย ด้วยท่าทีที่หยิ่งยโส
ทุกคนที่อยู่ด้านล่างรู้สึกหวาดกลัวต่อพลังอำนาจของเฉินโม่ ไม่ใช่ว่าอยากทรยศเฉินโม่ สำหรับพวกเขาแล้ว การติดตามใครก็เหมือนกัน ขอเพียงทำให้พวกเขามีชีวิตที่ดีขึ้น
เพียงแต่ว่า เนื่องจากอำนาจในมือของไช่อิงกั๋ว พวกเขาจึงไม่กล้าฝ่าฝืน นอกจากนี้เฉินโม่ไม่ปรากฏตัว และไม่รู้ว่าในอนาคตจะปรากฏตัวอีกหรือไม่ พวกเขาจึงไม่กล้าเผชิญหน้าต่อต้านไช่อิงกั๋ว
“ไม่ ยังไม่มี!”
ทุกคนตอบเสียงเบา
สีหน้าไช่อิงกั๋วเย็นชา และดุว่า “ไอ้เศษสวะ เลี้ยงพวกนายไว้เพื่ออะไร!”
หนึ่งในนั้นทนไม่ได้จริงๆ และเตือนด้วยเสียงเบา “ผู้นำ คุณทำเช่นนี้ ไม่กลัวว่าเฉินไต้ซือจะกลับมาอย่างกะทันหันหรือ? วิธีการของเขา คุณเห็นมากับตาแล้วนี่
ไช่อิงกั๋วยิ้มอย่างไม่แยแส “เพราะฉะนั้นฉันถึงให้พวกนายไปหาผู้สนับสนุนไง ถึงตอนนั้นถึงแม้เฉินไต้ซือจะกลับมา ขอเพียงพวกเราหาผู้สนับสนุนได้ เขาก็ไม่กล้าทำอะไรฉัน!”
“จริงเหรอ?” ในเวลานี้ เสียงที่ไม่แยแสแว่วมาจากนอกบ้าน น้ำเสียงนั้นแฝงด้วยความเย็นชา
สีหน้าของไช่อิงกั๋วเปลี่ยนไปทันที และรู้สึกหวาดกลัวมากจนกลิ้งลงจากเก้าอี้ และนอนลงบนพื้น สั่นสะท้านไปทั้งตัว และไม่มีแรงแม้แต่จะลุกขึ้นอีกครั้ง
“เฉิน เฉินไต้ซือ!”
ในห้องโถง ทุกคนตกตะลึง หลายคนที่อยู่ในสถานที่นี่จำเสียงของเฉินโม่ได้ เสียงนั้นเป็นฝันร้ายของตระกูลไช่
ตลอดชีวิตพวกเขาจะไม่มีวันลืม!
เฉินโม่พาไช่เหวินหย่าเดินเข้าไปในห้องโถง ทุกคนยืนขึ้นด้วยความตื่นตระหนก และก้มหัวลง ราวกับว่ากำลังต้อนรับราชา
ไช่อิงกั๋วรวบรวมความกล้าหาญ ลุกขึ้นยืน และยืนอยู่ที่เดิมด้วยความเคารพ ใบหน้ามีรอยยิ้มที่ประจบสอพลอ
“เฉิน เฉินไต้ซือ ท่านมาแล้วเหรอ!” ในขณะนี้ไช่อิงกั๋วก็เหมือนหมาปั๊กตัวหนึ่ง กระดิกหางให้กับเจ้านาย
เฉินโม่เดินตรงหน้าไช่อิงกั๋ว มองไช่อิงกั๋วอย่างใจเย็น มองจนเขาตื่นตระหนก ขาทั้งสองข้างก็สั่นไม่หยุด
จากนั้น เฉินโม่ไม่พูดอะไร เดินไปนั่งในตำแหน่งผู้นำ กวาดมองไปที่ทุกคนที่อยู่ในห้องโถง และพูดกับไช่เหวินหย่าเบาๆ “คุณตัดสินใจเอาเอง!”
“ค่ะ!” ไช่เหวินหย่าสีหน้าไร้ความรู้สึก พยักหน้าด้วยความเคารพ และหันไปมองทุกคนในห้องโถง
ทุกคนที่ถูกไช่เหวินหย่ามอง ต่างตกตะลึง โดยเฉพาะอย่างยิ่งบางคนที่ตัวสั่นด้วยความตกใจ ก้มหน้าลงเพราะกลัวว่าไช่เหวินหย่าจะเห็น