ริมฝีปากของเซียโหหยุนขยับยิ้มขึ้น เป็นรอยยิ้มที่แสนจะชั่วร้าย “งั้น…ก็เข้ามา!”
ไม่รู้ทำไมแต่จู่ๆ เกาชุนก็รู้สึกใจเสีย!
เขาเกิดกลัวในรอยยิ้มนั้น
ให้ตายเถอะ ตัวเขานั้นมีพลังบ่มเพาะต่ำกว่าแค่ดาวเดียว ที่สำคัญพลังฝีมือของเขายังเหนือล้ำกว่าใครๆ ในอาณาจักรราชันพระเจ้าห้าดาวด้วยกัน จะบอกว่าเขาคนนี้ไม่กล้าแม้แต่จะลงมืออย่างนั้นหรือ?
ไม่มีทาง! ไหนๆ ก็มาแล้ว จะกลับไปอย่างไม่ได้สู้เลยได้อย่างไร?
อย่างมากก็แค่ขอยอมแพ้!
เกาชุนสะบัดดาบยาวออกมาก่อนจะพุ่งร่างออกไป
“ดาบอัสนีเทพสวรรค์ยี่!”
เงาร่างของเกาชุนเลือนรางลง เพราะความเร็วการเคลื่อนที่ที่เหนือล้ำ
สายฟ้าปรากฏขึ้นมารอบตัวเขา ด้วยคลื่นพลังที่แสนรุนแรง
“แนวคิดแห่งดาบและแนวคิดแห่งสายฟ้า เกาหยุนคนนี้ช่างแข็งแกร่งแท้!”
“ดูท่าเขาคงลงมือเต็มที่เมื่ออยู่ต่อหน้าเซียโหหยุน! แค่ก้าวแรกที่ลงมือมันก็เป็นกระบวนท่าไม้ตาย!”
“ดูแล้วพลังฝีมือของเกาชุนเองก็ไม่ได้อ่อนแอไปกว่าซ่งเทียนเฉียงเลย ต่อให้เขาจะชนะเซียโหหยุนไม่ได้ เขาก็น่าจะพอมีกำลังสู้ได้บ้าง!”
…
เมื่อได้เห็นกระบวนท่านี้ของเกาชุน ทุกผู้คนต่างก็ร้องออกมาด้วยความตื่นเต้น
เพราะเดิมทีแล้วมันไม่มีใครทำให้เกาชุนเอาจริงได้เลยเช่นกัน
แค่นั้นมันก็แสดงได้ชัดเจนพอแล้วว่าเขามีฝีมือแค่ไหนในหมู่ราชันพระเจ้าห้าดาวด้วยกัน
ตอนนี้หลังจากเกาชุนพุ่งเข้ามาจนเกือบถึงตัวเซียโหหยุนแล้วเขาก็ยื่นดาบทิ่มแทงออกมาด้านหน้า
คลื่นดาบที่เปี่ยมไปด้วยสายฟ้า มันสร้างแรงกระแทกที่รุนแรงพุ่งตรงเข้าใส่ร่างของเซียโหหยุนทันที
ที่มุมปากของเซียโหหยุนมีรอยยิ้มภภแสนดูถูกอยู่ เป็นตอนนี้ที่เขาค่อยๆ ขยับเปลี่ยนท่าร่างกายตัวเองเข้าสู่ท่าเตรียมต่อย แต่มันเป็นท่าทางที่แสนเฉื่อยชา
“เขาทำอะไร? นี่จะไม่ดูถูกกันเกินไปหน่อยหรือ?”
“เซียโหหยุนคนนี้มันดูถูกเกาชุนมากเกินไปมั้ง?”
“หมัดนี้จะสังหารผู้คนได้จริงหรือ?”
…
ท่าเตรียมนี้ของเซียโหหยุน แม้แต่คนธรรมดาชาวบ้านยังทำได้ ที่สำคัญรอบๆ ตัวเขายังไม่มีร่องรอยปราณเทวะหรือพลังโลกเลยแม้แต่นิด
มันเป็นเหมือนท่าต่อสู้ของคนธรรมดาจริงๆ
ตอนนั้นเองที่ทุกคนเกิดสงสัยในตัวเซียโหหยุนขึ้นมา
หรือว่าเจ้าหมอนี่จะไม่ได้เก่งเหมือนชื่อ?
งั้นคนที่ยอมแพ้ไปก่อนหน้าก็คงตกหลุมพรางจนเจ็บใจตายแล้ว?
แต่ที่ด้านล่างสังเวียน เย่หยวนกลับหรี่ตาลงมองในทันทีด้วยความรู้สึกที่แทบหายใจไม่ออก
“เจ้าหมอนี่มันแข็งแกร่งเกินไป! เกาชุนอยู่ในอันตรายแล้ว!” เย่หยวนตื่นตกใจ
ทุกคนนั้นคิดอยู่ได้ไม่นาน เพราะสุดท้ายเซียโหหยุนก็ต่อยหมัดนั้นออกมา!
เมื่อหมัดถูกปล่อย คลื่นพลังมันก็ทำให้ทุกคนหน้าถอดสี
หมัดนี้มันส่งคลื่นพลังอันแสนน่าหวาดหวัดที่ทำให้แม้แต่คนที่ดูอยู่ห่างๆ ยังต้องใจสั่นเต้นรัว
ตอนนี้ทุกผู้คนที่มองดูอยู่ข้างสังเวียนต่างรู้สึกเหมือนตัวเองหายใจไม่ออก สีหน้าซีดเผือดลงตามๆ กันไป
ปัง!
เสียงดังสนั่นทำลายการโจมตีของเกาชุนลงทันที
แต่ทว่าหมัดของเซียโหหยุนยังไม่หยุดลงเท่านั้น มันพุ่งตรงเข้าหาร่างของเกาชุนต่อทันที!
เกาชุนเบิกตากว้าง เขาอยากจะหลบ แต่มันก็ไม่ทันแล้ว!
อั่ก!”
เกาชุนกรีดร้องและแตกกระจายเป็นจุลไป!
เซียโหหยุนดึงหมัดกลับมาและยืนอยู่ที่เก่าก่อนจะพูดขึ้นอย่างเย้ยหยัน “อ่อนแอเกินไป รับไม่ได้แม้แต่หมัดเดียว”
ที่ข้างสังเวียนตอนนี้ผู้คนต่างหลายต่างยืนนิ่งร่างแข็งทื่อ มองดูภาพตรงหน้าอย่างใจหายจนไม่ได้สติไปพักใหญ่
กรรมการเองก็มีสีหน้าไม่ดีเช่นกัน ก่อนจะประกาศ “เซียโหหยุนชนะ! เกาชุนแพ้และเสียชีวิต!”
“ข-แข็งแกร่ง! นี่หรือคือแนวคิดแห่งการทำลายล้าง?”
“แนวคิดแห่งการทำลายล้างนั้นขึ้นชื่อว่าเป็นยอดแนวคิดสายโจมตี แต่นี่มันจะไม่รุนแรงจนเกินไปหน่อยหรือ?”
“เกาชุนไม่มีโอกาสแม้แต่จะยอมแพ้เสียด้วยซ้ำ!”
…
คนทั้งหลายต่างหน้าซีดเป็นไก่ต้ม พวกเขากลัวในหมัดของเซียโหหยุนอย่างถึงที่สุด
บ้างถึงขั้นตัวสั่น
เพราะแรงกระแทกที่หมัดนั้นสร้างมันรุนแรงเกินไป
หากเกาชุนเป็นนักยุทธไม่มีหัวนอนปลายเท้า เขาตายไปมันก็คงแค่ตาย
แต่เกาชุนนั้นเป็นยอดคนที่เก่งกาจโด่งดังในหมู่ราชันพระเจ้าห้าดาวมาก
จะบอกว่านอกจากเซียโหหยุนแล้ว เขาก็คงนับได้ว่าเป็นสามตัวเต็งที่เหลือ
แต่เขาคนนั้นกลับทำอะไรไม่ได้แม้แต่นิด
ตายในหมัดเดียว!
ส่วนบนที่นั่งเจียนปิงเองก็ตื่นเต้นดีใจจนแทบร้องตะโกนออกมา
เขาไม่นึกไม่ฝันเลยว่าเซียโหหยุนจะเก่งกาจได้ขนาดนี้!
แต่ทว่าไม่นานสีหน้าของเขาก็ต้องพลันเปลี่ยนไปและกัดฟันแน่น “เด็กคนนี้มันขี้อวดเกินไป! เย่หยวนเห็นฝีมือของมันแล้วว่าแข็งแกร่งแค่ไหนมีหรือที่มันจะยังกล้ารับการปะทะเข้าตรงๆ อีก?”
เจียนปิงนั้นกลัวว่าเย่หยวนจะยอมแพ้เสียตั้งแต่ยังไม่ทันเริ่ม เช่นนั้นแผนของเขาคงป่นปี้แล้ว
เซียโหหยุนเดินลงสังเวียนมาหาเย่หยวนและถามขึ้นด้วยรอยยิ้ม “เอาล่ะ ทีนี้เจ้ายังอยากจะท้าทายข้าอยู่ไหม?”
เย่หยวนไม่ตอบแต่กลับถามคำถามออกมาแทน “เจ้าอยากสังหารข้า?”
เซียโหหยุนนิ่งไปนิดหน่อยก่อนจะหัวเราะออกมา “น่าสนใจนี่! ดูเหมือนเจ้าจะกลัวนะ”
เย่หยวนถามอีก “เจียนปิงสินะ?”
คำพูดนั้นทำให้เซียโหหยุนนิ่งไปทันที ตอนนี้เขาเริ่มรู้สึกตื่นตกใจขึ้นมาแล้ว
เด็กคนนี้มันไปรู้มาจากไหน?
เย่หยวนมองดูที่เขาอีกครั้งและยิ้มออกมา “เดิมทีข้าแค่อยากลองสู้กับเจ้าดู แต่ตอนนี้…ข้าเปลี่ยนใจแล้ว”
เซียโหหยุนบอก “โอ้? หมายความว่าเจ้าคิดที่จะยอมแพ้แต่แรกแทน?”
เย่หยวนส่ายหัว “ฆาตกรต้องถูกสังหารเข้าสักวัน! เจ้าเตรียมตัวเถอะ!”
เมื่อเซียโหหยุนได้ยินเขาก็หัวเราะลั่น “ฮ่าๆ นี่เจ้าล้อข้าเล่น? เจ้าคิดว่าแค่ชนะขยะอย่างซ่งเทียนเฉียงได้แล้วเจ้าจะมีปัญญาสู้กับข้าได้? เจ้าไม่มีทางรู้ได้หรอกว่าช่องว่างระหว่างเจ้ากับข้ามันห่างไกลกันแค่ไหน!”
เย่หยวนหัวไปมองหน้าเขา “เจ้าประเมินตัวเองสูงไปแล้ว”
เซียโหหยุนยิ้ม “เด็กน้อย เจ้านี่ปากดีจริงๆ! ข้าอยากรู้เหลือเกินว่าเจ้าจะใช้อะไรมาสังหารข้า! วันมะรืนข้าหวังว่าเจ้าจะไม่หนีไปก่อนนะ”
เย่หยวนบอก “วางใจเถอะ ต่อให้เป็นจักรพรรดิหยกก็สั่งให้ข้าไปไหนไม่ได้!”
คนทั้งสองต่างทำสงครามน้ำลายกันอย่างเผ็ดร้อนจนทำให้ผู้คนต้องตกตะลึง
เย่หยวนกลับกล้าประกาศว่าจะสังหารเซียโหหยุนลง!
“เด็กคนนี้มันคงบ้าแล้วใช่ไหม? มันไม่เห็นหมัดของเซียโหหยุนนั้นเหรอ?”
“มันแข็งแกร่งจริง แต่มันก็คงไม่ได้เก่งกาจไปกว่าซ่งเทียนเฉียงมากมายหรอกใช่ไหม?”
“บ้าบอจริงๆ! เซียโหหยุนสังหารเกาชุนด้วยหมัดเดียวแต่เด็กคนนี้กลับยังกล้าไปท้าทายอีก”
“ชิๆ ดูท่าวันมะรืนเราจะเสียยอดอัจฉริยะไปอีกคนแล้ว”
…
ท่าทางโอหังไม่กลัวฟ้าดินของเย่หยวนนั้นมันย่อมทำให้ทุกผู้คนต่างดูถูก
เพราะการต่อสู้กับซ่งเทียนเฉียงมันก็แสดงให้เห็นแล้วว่าเย่หยวนสู้จนสุดตัว
ส่วนเซียโหหยุนนั้นมีพลังฝีมือที่มากมายกว่าขีดจำกัดของเย่หยวนนัก
ตอนนี้คนที่จะท้าทายเซียโหหยุนได้ก็คงมีแต่เจียงหนานจากสังเวียนทีสอง
ด้วยกฎเดิม เมื่อจบครบสามรอบมันก็ถึงเวลาพักของวัน
ที่อีกด้านหนิงเทียนปิงนั้นชนะมาได้หกครั้งติดและขึ้นเป็นตัวเต็งชนะของกลุ่มไปแล้วเรียบร้อย
หลังจบศึกเจียนปิงก็รีบไปหาเซียโหหยุนทันทีและพูดขึ้นด้วยท่าทางไม่ค่อยพอใจ “เจ้าอวดอ้างตนเกินไปแล้ว! แบบนี้เย่หยวนมันคงไม่คิดที่จะยอมสู้กับเจ้าเป็นแน่!”
เซียโหหยุนยิ้มตอบกลับมา “พี่เจียนปิง เขานั้นรู้แล้ว”
เจียนปิงหน้าถอดสีทันที “ร-รู้เรื่องอะไรกัน?”
“รู้ทุกเรื่อง! เด็กคนนี้มันน่าสนใจ! ข้าไม่ได้ปล่อยจิตสังหารออกมาต่อหน้ามันเลยแท้ๆ แต่มันกลับตรวจจับได้ ที่สำคัญ…มันยังเดาถูกด้วยความท่านเป็นคนอยู่เบื้องหลัง” เซียโหหยุนบอก
เจียนปิงเบิกตากว้างและกล่าวออกมาอย่างไม่อยากเชื่อ “เจ้า…เจ้าล้อข้าเล่น?”
เซียโหหยุนบอก “ใจเย็นพี่เจียนปิง ถึงมันจะรู้แต่มันก็ไม่ได้คิดหนีเลย มันถึงขั้นขู่จะสังหารข้าด้วยซ้ำ หึๆ นายน้อยคนนี้แทบอดทนรอไม่ไหวแล้ว!”
…………………………