เทพสงครามพิทักษ์โลก บทที่ 831
เฉินหมิงรู้ว่าคนที่เฉินเฉิงเกลียดที่สุดตอนนี้คือคนของเฟิงเมิ่งกรุ๊ป
เฟิงเมิ่งกรุ๊ปที่ทำให้เฉินเฉิงที่สูญเสียทุกสิ่งทุกอย่างในเมืองท่า
ถ้าส่งตัวหยางเฟิงและคนอื่นๆไปให้เฉินเฉิง
เฉินเฉิงต้องให้ความสำคัญเขามากขึ้นแน่นอน
เมื่อถึงเวลานั้นสถานะของเขาในตระกูลเฉินก็จะสูงขึ้น
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้เฉินหมิงดูมีความสุขมาก
หยางเฟิงมองชายชุดสูทสิบกว่าคนบิดขี้เกียจแล้วพูดว่า “เสือขาว ขยะพวกนี้ให้นายจัดการ!”
“ไม่ต้องห่วง ท่านแม่ทัพ!”
พูดจบ
เสือขาวรีบพุ่งไปทั้งตัว
หยางเฟิงไม่มีสนใจขยะพวกนี้แม้แต่น้อย
บูม!
บูม!
บูม!
…
เสียงดังสนั่น
เพียงไม่กี่นาทีชายชุดสูทสิบมากคนนอนอยู่บนพื้นทั้งหมด
“แก……”
เฉินหมิงดูหวาดกลัว
คนเหล่านี้เป็นปรมาจารย์ของตระกูลเฉิน
แค่เสือขาวคนเดียวก็จัดการได้ง่ายๆ?
“หยุดพูดไร้สาระได้แล้ว รีบพาฉันไปที่โรงงานของตระกูลเฉิน!”
หยางเฟิงไม่อยากเสียเวลากับเฉินหมิง
เขาแทบรอไม่ไหวที่จะไปโรงงานของตระกูลเฉินในตอนนี้
เพราะในสายตาของเขาโรงงานของตระกูลเฉินได้กลายเป็นโรงงานของเฟิงเมิ่งกรุ๊ปแล้ว!
“ฉันไม่วันพาแกไปที่นั่น!”
“อยากให้ฉันพาแกไปที่นั่น ฝันไปเถอะ!”
ตอนนี้เฉินหมิงก็ได้สติ
ถ้าหยางเฟิงและคนอื่นๆไปโรงงานตระกูลเฉิน
เขาจะกล้าพาหยางเฟิงไปที่โรงงานตระกูลเฉินได้อย่างไร?
พาไปเขาก็รนหาที่ตายไม่ใช่?
เมื่อเห็นสีหน้าของเฉินหมิงที่ยอมตายดีกว่ายอมจำนน
หยางเฟิงหัวเราะทันที
“ฉันชอบคนปากแข็งที่สุด!”
“เสือ ไปถอนฟันมันออกทีละซีฉันอยากดูว่ามันจะปากแข็งขนาดไหน?”
“ครับท่านแม่ทัพ!”
เมื่อได้ยินคำพูดของหยางเฟิง
เสือขาวก็เดินไปทางเฉินหมิงด้วยรอยยิ้มที่โหดเหี้ยม
“พวกแกจะทำอะไร?”
“อย้เข้ายุ่ง! ฉันเป็นคนของตระกูลเฉิน ถ้าแกกล้าเข้ามา… อ๊ะ!”
ไม่ทันที่เฉินหมิงจะพูดจบ
เสือขาวเดินไปข้างหน้าและเริ่มดึงฟันของเขา
“อ๊ะ!”
“อ๊ะ!”
เสียงกรี๊ดดังลั่นทั่วสำนักงาน
สิบนาทีต่อมา
“พอได้แล้ว ฉันจะพาพวกแกไปพอใจไหม？”
เฉินหมิงอ้าปากกว้างเลือดเต็มปาก
ฟันเจ็ดแปดซี่ของเขาถูกเสือขาวถอนออก
ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไปคาดว่าฟันของเขาคงถูกเสือขาวถอนออกจนหมด
สองคนนี้โหดเหี้ยมมาก!
นี่เป็นครั้งแรกที่เฉินหมิงเห็นคนที่โหดเหี้ยมเช่น หยางเฟิง!
นี่มันไม่ใช่คน!
นี่มันปีศาจชัดๆ!
หยางเฟิงก้าวไปข้างหน้าตบไหล่เฉินหมิงและพูดด้วยรอยยิ้มเรียบๆ : “ถูกต้อง! ทำไมไม่พูดแต่แรก ไม่งั้นนายก็ไม่ต้องทนทุกข์ทรมานแบบนี้ ดูสิ นายคิดว่าชีวิตนี้จะกินข้าวยังไงคงต้องกลืนอย่างเดียว!”
ฮือๆๆๆๆ…
เมื่อได้ยินคำพูดของหยางเฟิง
เฉินหมิงทนความเจ็บปวดไม่ไหวแล้วร้องออกมา
…
ชานเมือง จงโจว
เฉินเฉิงนั่งอยู่ในสำนักงานพร้อมกับเมล็ดทานตะวันในปาก
เฉินหาวผู้จัดการโรงงานก็เป็นทายาทของตระกูลเฉินและดูแลโรงงานทั้งหมด
“นายน้อย มีจดหมายจากเฉินหมิง!”
“จะบอกว่าของสินค้าปลอมของเราขาดตลาด เราต้องเร่งการผลิต”
อืม! ”
เฉินเฉิงพยักหน้าด้วยความพึงพอใจและถามว่า “กำลังการผลิตในโรงงานเป็นอย่างไรบ้าง?”
เฉินหาวกล่าวด้วยความเคารพ: “นายน้อยไม่ต้องกังวล! ตอนนี้กำลังการผลิตของโรงงานเพิ่มขึ้นทั้งหมดและคาดว่าจะจัดส่งอย่างน้อยวันละหนึ่งร้อยล้านชิ้น”