มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 953
ไม่แปลกเลยจริง ๆ ที่ทำไมเธอถึงทำแบบนั้น ท้ายที่สุดแล้ว เจอรัลด์ก็ทั้งหล่อเหล่าและแต่งกายอย่างไม่มีที่ติ มันไม่ยากที่จะเห็นว่าทำไมผู้หญิงทั้งหลายถึงชื่มชมเขา
ขณะที่เจอรัลด์พยักหน้าให้เธอ เขาก็เดาว่าเพื่อนร่วมงานหญิงคนใหม่ของเขาต้องจบมาจากมหาวิทยาลัยเมื่อไม่นานมานี้แน่
ในทางกลับกัน ควินแลนเข้าใจได้อย่างรวดเร็วว่า มาร์จอรีดูเหมือนจะชื่นชมเจอรัลด์มาก เมื่อเห็นแบบนั้น เขาจึงอดไม่ได้ที่จะรู้สึกอิฉาเล็กน้อย
ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม พวกเขาทั้งคู่ก็เป็นคนมาใหม่ที่มีตำแหน่งและความชำนาญแบบเดียวกัน พวกเขายังมาในเวลาเดียวกันอีกด้วยซ้ำ! ด้วยความคล้ายคลึงมากมายขนาดนี้ระหว่างพวกเขา ควินแลนจึงอดไม่ได้ที่จะรู้สึกอยากแข่งขันกับเขาเล็กน้อย
ถึงอย่างนั้น มาร์จอรีก็ไม่แม้แต่จะให้โอกาสเข้าได้เฉิดฉายด้วยซ้ำ เมื่อเห็นเธอทำตัวสุภาพต่อเจอรัลด์เพียงคนเดียว จึงเป็นการเพิ่มความหดหู่และความรำคาญของเขาเท่านั้น
ทั้ง ๆ ที่เป็นแบบนั้น แต่ควินแลนก็ไม่ได้โง่จนที่จะอ่านอารมณ์ไม่ออก เพราะเช่นนั้นเขาจึงเพียงตามหลังทั้งสองคนไป โดยเฝ้ามองอย่างเงียบ ๆ ขณะที่มาร์จอรีพูดคุยกับเจอรัลด์ต่อไป
“โอ้? พวกนั้นคืออาจารย์คนใหม่ที่จะมาร่วมทีมของพวกเราใช่ไหม คุณสวิฟต์? พวกเขาทั้งคู่ดูค่อนข้างหล่อเหลาเลยทีเดียว!” อาจารย์ที่อายุน้อยสองสามคนกล่าว ขณะที่พวกเธอเดินมาหาและทักทายมาร์จอรี
พวกเธอทั้งหมดเป็นผู้หญิง และพวกเธอก็ดูอายุพอ ๆ กันกับมาร์จอรี
“แน่นอนค่ะ! นี่คือคุณเจอรัลด์ ในขณะที่เขาชื่อ…เอิ่ม…ขอโทษนะคะ แต่คุณชื่ออะไรนะคะ…?” มาร์จอรีถามอย่างค่อนข้างกระอักกระอ่วน ขณะที่เธอหันไปมองควินแลน
เนื่องจากมาร์จอรีให้ความสนใจกับเจอรัลด์คนหล่อเป็นส่วนใหญ่ ตอนนี้เธอจึงตระหนักได้ว่าเธอจำชื่อของควินแลนไม่ได้ด้วยซ้ำ!
เขายิ้มแห้ง ๆ จากนั้นควินแลนก็พูดขึ้น “ผมควินแลน โยซอน!”
อย่างไรก็ตาม ท้ายสุดท้ายสิ่งเดียวกันก็เกิดขึ้นเมื่ออาจารย์สาวทั้งหมดเริ่มรุมล้อม และคุยกับเจอรัลด์แทนที่จะเป็นเขา
ขณะที่ความอิจฉาของควินแลนทวีความรุนแรงขึ้น รถหรูสองสามคันก็เห็นได้ว่ากำลังขับมาทางกลุ่มฉับพลัน เมื่อมาหยุดเสียงดังตรงหน้าพวกเขา มาร์จอรีและผู้หญิงคนอื่น ๆ ก็ตกตะลึงเมื่อพวกเธอเห็นบอดี้การ์ดสองสามคนที่แต่งกายด้วยเสื้อคลุมสีดำกำลังลงมาจากรถเหล่านั้น
เมื่อพวกเขาทุกคนออกมากันแล้ว บอดี้การ์ดก็โค้งให้เล็กน้อยก่อนจะพูดขึ้นมา “พวกเราได้ยินมาจากบอสว่านี่คือครั้งแรกของคุณที่นี่ในเมืองเฮฟเวินลี นายน้อย พวกเราจะจัดงานเลี้ยงต้อนรับให้คุณคืนนี้ครับ”
ในการตอบสนอง ควินแลนเพียงปรับแว่นตาทองของเขาก่อนจะพูด “ดีมาก บอกลูกพี่ลูกน้องของผมว่าผมจะไปที่นั่นในคืนนี้”
“ได้ครับ นายน้อย”
หลังจากการโค้งให้อีกครั้ง บอดี้การ์ดก็กลับเข้าไปในรถของพวกเขาอีกครั้งและจากไปกัน
ในตอนนั้น อาจารย์หญิงทั้งหมดที่ก่อนหน้านี้รุมล้อมเจอรัลด์ก็ถึงกับอ้าปากค้างกว้างกัน ขณะที่พวกเธออมองไปที่ควินแลนด้วยความช็อก
“ทำไม…พวกเขาเรียกคุณว่านายน้อยใช่ไหม คุณโยซอน?” หนึ่งในเพื่อนร่วมงานหญิงถามด้วยความแปลกใจ
“โอ้ พวกเขาทำงานให้ลูกพี่ลูกน้องของผมน่ะ เขาก่อตั้งบาร์และโรงแรมสองสามแห่งที่นี่ในเมืองเฮฟเวินลี” ควินแลนตอบกลับอย่างไม่สนใจ
เมื่อได้ยินแบบนั้น มาร์จอรีจึงอดไม่ได้ที่จะแอบมองไปที่เขาเร็ว ๆ สองสามครั้งก่อนจะถามด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของเธอ “ฉันไม่คาดคิดว่าคุณจะมีลูกพี่ลูกน้องที่ยอดเยี่ยมเช่นนี้! เมื่อพูดแล้วคุณไม่ใช่คนท้องถิ่น ใช่ไหมคะ คุณโยซอน?”
“ถูกต้องครับ ผมมาจากเขตเมืองทาลโก้ คุณเคยได้ยินเกี่ยวกับกองกำลังทั้งห้าไหมครับ?”
“ฉันเคยค่ะ! เขตเมืองทาลโก้ในเวลานี้ถูกควบคุมโดยกองกำลังห้ากลุ่ม ใช่ไหมคะ? จากสิ่งที่ฉันเคยได้ยินมา พวกเขาทั้งหมดต่างก็มีอำนาจกัน และพวกเขาแต่ละคนยังมีสถานสูงที่นี่ในเมืองเฮฟเวินลีอีกด้วย!” เพื่อนร่วมงานอีกคนอุทานขึ้้นมาด้วยความตกใจ โดยฟังดูทึ่งมาก
“อืม พ่อของผมช่วยดำเนินงานให้ครอบครัวชาร์ลีย์ หนึ่งในห้ากองกำลังน่ะครับ” ควินแลนตอบกลับด้วยรอยยิ้ม
“อะไรนะ?” เพื่อนร่วมงานทุกคนที่อยู่ที่นั่นกล่าว ด้วยความรู้สึกแปลกใจสุด ๆ
การเป็นคนท้องถิ่นของเมืองเฮฟเวินลี พวกผู้หญิงจึงได้รับอิทธิพลจากสภาพแวดล้อมของพวกเธอที่จะชอบผู้คนที่มีอำนาจมากกว่า ไม่มีใครสามารถตำหนิพวกเธอได้เลยจริง ๆ เนื่องจากบุคคลหนึ่งยิ่งมีอำนาจและอิทธิพลมากเท่าไหร่ในเมืองเฮฟเวินลี พวกเธอก็จะยิ่งสนุกกับชีวิตหรูหราที่นั่นได้มากขึ้นเท่านั้น
มันเป็นบางสิ่งที่ผู้หญิงทุกคนปรารถนา โดยเฉพาะอย่างยิ่งคนเหล่านั้นที่อาศัยอยู่ในเมืองเฮฟเวินลี