“การบูชายัญเลือดสามอาณาจักร ไม่สามารถทำโดยปราศจากวงเวทย์บูชายัญและเครื่องบูชายัญได้” จ้าววิญญาณกล่าว
“อะไรคือเครื่องบูชายัญ?” จวินอู๋เสียงงกับคำนี้เล็กน้อย
จ้าววิญญาณตอบว่า “ข้าไม่รู้รายละเอียดหรอก รู้แค่คร่าวๆว่าพวกเขาต้องการวิญญาณที่ไม่ได้มาจากโลกนี้ และด้วยคุณสมบัติพิเศษของวิญญาณต่างโลก จะสามารถเปิดช่องทางการบูชายัญได้”
[วิญญาณต่างโลก?]
เมื่อจวินอู๋เสียได้ยินคำนั้นก็สะดุ้งอยู่ในใจ ตามตัวอักษรแล้วเป็นไปได้มากว่าคำนี้จะหมายถึงวิญญาณที่ไม่ได้เป็นคนของโลกนี้ ตัวจวินอู๋เสียเองก็เป็นวิญญาณจากต่างโลกที่ถูกส่งมาที่นี่ นั่นหมายความว่านางไม่ใช่คนของโลกนี้
จวินอู๋เสียมัวแต่ตกใจ จึงไม่ทันได้สังเกตเห็นจวินอู๋เหยาที่นั่งอยู่ข้างๆ ดวงตาของเขาทอประกายเย็นเยียบเมื่อได้ยินคำพูดนั้น
“การพูดเรื่องวิญญาณต่างโลกมีมานานมากแล้ว แต่ว่ามันเป็นอะไรนั้น ข้าเองก็ไม่รู้แน่ชัด และไม่รู้ว่าพวกเขาหาเจอรึยัง แต่ตอนนี้พวกเขาเริ่มสร้างวงเวทย์บูชายัญแล้ว ข้าสันนิษฐานว่าพวกเขาคงพบเป้าหมายแล้ว” จ้าววิญญาณอธิบายต่อพร้อมกับถอนหายใจ novel-lucky
“ถ้าปล่อยให้พวกเขาทำสำเร็จตามแผน มันจะเป็นหายนะของสามอาณาจักร สิ่งมีชีวิตทั้งหมดในสามอาณาจักรจะถูกกวาดล้างจนสิ้น” จ้าววิญญาณกล่าว แล้วทันใดนั้นเขาก็เงยหน้าขึ้นมองจวินอู๋เหยา
“จักรพรรดิแห่งความมืด ข้ารู้ว่าท่านชอบทำอะไรตามใจ ไม่ชอบถูกบังคับควบคุม แต่เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับอาณาจักรกลางทั้งหมด จักรพรรดิแห่งความมืดได้โปรดช่วยเราด้วย! โปรดช่วยสามอาณาจักรให้รอดพ้นจากหายนะด้วย!” พร้อมกับพูด จ้าววิญญาณก็ลุกขึ้นและคุกเข่าลง
แต่ก่อนที่เข่าของเขาจะแตะพื้น จวินอู๋เหยาก็ยื่นขายาวๆของเขาออกมาและยกขาทั้งสองของจ้าววิญญาณขึ้นจากพื้น
“ไม่จำเป็นต้องทำเช่นนี้ ต่อให้ไม่ได้ทำเพื่อสามอาณาจักร ข้าก็ไม่ยอมให้แผนของพวกเขาประสบความสำเร็จแน่” ดวงตาของจวินอู๋เหยาฉายแววเย้ยหยัน
จ้าววิญญาณชะงักงันไปชั่วขณะ ก่อนจะได้สติและพูดขึ้นว่า “จักรพรรดิแห่งความมืด ท่านรู้เรื่องนี้อยู่แล้วงั้นหรือ?” เขาไม่เห็นจวินอู๋เหยาแสดงความประหลาดใจหรือตกใจเลยสักนิด
“อืม” จวินอู๋เหยาตอบแบบขอไปที
“เช่นนั้นต้องรบกวนจักรพรรดิแห่งความมืดแล้ว ถ้ามีอะไรที่โลกวิญญาณสามารถช่วยได้ โลกวิญญาณยินดีทำเต็มที่!” จ้าววิญญาณกล่าวด้วยความยินดีปนประหลาดใจ พลังของจวินอู๋เหยาทำให้เขามีความหวังมากขึ้น
ท้ายที่สุดแล้ว คนที่สามารถยืนหยัดต่อสู้กับอาณาจักรบนได้ย่อมไม่ใช่คนธรรมดา
จวินอู๋เหยาโบกมืออย่างไม่ใส่ใจ ไม่สนใจความเร่าร้อนฮึกเหิมของจ้าววิญญาณเลยสักนิด
กลับเป็นจวินอู๋เสียที่จู่ๆก็พูดขึ้นว่า “ข้าอยากกลับแล้ว”
“หืม?” จวินอู๋เหยาเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย
จวินอู๋เสียหันไปมองจวินอู๋เหยาด้วยแววตามุ่งมั่น
“ในเมื่ออาณาจักรบนตั้งใจจะสร้างวงเวทย์บูชายัญในอาณาจักรกลาง งั้นข้าก็ต้องไปหาโทเทมทั้งหมดและทำลายพวกมันซะ” จวินอู๋เสียมีความรู้สึกว่าสิบสองวิหารจะต้องมีโทเทมเช่นนี้อยู่อย่างแน่นอน!
“ได้ เจ้าบอกกลับ งั้นก็กลับ ตามใจเจ้าเลย” จวินอู๋เหยายิ้มอย่างเอาใจ
“พวกเจ้าพูดเรื่องอะไร? กลับไปไหน?” จ้าววิญญาณสับสนเล็กน้อย
จวินอู๋เสียจึงพูดขึ้นว่า “ร่างกายของข้ายังไม่ตาย ข้าไม่ใช่วิญญาณที่ตายแล้ว แต่เป็นวิญญาณที่ยังมีชีวิต”
ดวงตาของจ้าววิญญาณเบิกกว้างอย่างเหลือเชื่อ
ตั้งแต่โบราณมา มีเพียงคนเดียวเท่านั้นที่สามารถเข้ามาในโลกวิญญาณทั้งที่ยังมีชีวิตได้ นั่นก็คือจวินอู๋เหยา! ต่อให้ทุบตีเขาให้ตาย เขาไม่เคยคิดว่าจวินอู๋เสียก็เป็น……แต่พอเขาหันไปเห็นสายตาของจวินอู๋เหยาที่มองจวินอู๋เสียอย่างรักใคร่เอ็นดู จ้าววิญญาณก็ตะลึงงันไปทันที
เว้นแต่ว่าเขาจะตาบอดเท่านั้นแหละ ถึงจะมองไม่เห็นความรักความอ่อนโยนที่จวินอู๋เสียมอบให้กับจวินอู๋เสีย
แต่……
จักรพรรดิแห่งความมืดตกหลุมรักคนอื่นจริงๆหรือ?
แค่คิดก็เหลือเชื่อแล้ว ถ้าไม่ได้เห็นด้วยตาตัวเอง จ้าววิญญาณจะไม่มีวันเชื่อเด็ดขาด
“อะแฮ่ม……จักรพรรดิแห่งความมืดมีพลังที่น่าอัศจรรย์จริงๆ” จ้าววิญญาณกล่าวอย่างมีไหวพริบ ต่อให้ใช้หัวแม่โป้งคิดก็รู้แล้วว่าใครเป็นคนพาจวินอู๋เสียเข้ามา