ขวานซิ่วโหลคืออะไร?
ตาเฒ่าอย่างเหย่โม่ใช้เวลาสิบปีเต็มในการสร้างมันขึ้นโดยใช้วัสดุที่ไม่ใช่โลหะที่โลกเรารู้จัก
มันเป็นวัสดุโลหะสีดำมืดสนิทหากก็มีมีเอกลักษณ์ที่ชัดเจนมีจิตวิญญาณนักฆ่าสะท้อนออกมาอย่างที่ใครๆก็สัมผัสได้
และอาวุธชิ้นนี้ก็กำลังปรากฏอยู่ต่อหน้าวิวัฒนาการระยะ7 ที่จ้องมองมันไม่ต่างอะไรกับแค่เศษเหล็กชิ้นหนึ่งเท่านั้น
ทว่า————
”เปรี๊ยะ!”
ดาบยาวแตกกระจายต่อหน้าต่อตาของวิวัฒนาการระยะ7 ที่ได้แต่ยืนตะลึง ตาโต เพราะถูกขวานซิ่วโหลที่อัดแน่นไปด้วยจิตสังหารรุนแรงฟาดเข้าใส่!
”ฉึบ!” เสียงของใบมีดคมกริบของขวานซิ่วโหลฟันเข้าผิวหนังดังขึ้นตามมา
โดยไม่มีอาวุธใดๆช่วยต้านอีกต่อไปครั้งนี้ชูฮันจึงสามารถใช้ขวานยักษ์ฟันเข้าผิวเนื้อตรงหัวไหล่ของอีกฝ่ายได้ทันทีอย่างไม่ลังเล
วิวัฒนาการระยะ7 ที่กำลังช็อคและหวาดกลัวจนไม่ได้สติ มันยังคงไม่สามารถทำความเข้าใจได้ว่าทำไมดาบยาวอาวุธคู่กายของมันถึงถูกขวานยักษ์ของชูฮันทำลายลงได้ ถึงขวานนั้นจะใหญ่ยักษ์ มีรังสีอำมหิตเด่นชัดก็ตาม?
แล้วยังไง?
ขณะที่วิวัฒนาการระยะ7 กำลังสับสนกับความคิดมากมายอยู่ในหัวตัวเอง ทันใดนั้นความรู้สึกเจ็บตรงหัวไหล่ก็ช่วยเรียกสติของมันให้กลับมา ตอนนี้มันไม่สามารถห้ามตัวเองให้หยุดตัวสั่นได้เลย…
ไอ้ขวานยักษ์นี้มันทำอะไรอีก?
มีพลังงานรุนแรงไหลเข้าผ่านผิวหนังของมันวิ่งเข้าเส้นเลือดและไหลวนอยู่ในร่างกายของมัน!
”ฉึก!”
ชูฮันดึงขวานซิ่วโหลวออกจากหัวไหล่ของอีกฝ่ายจนเลือดพุ่งกระฉูดเป็นเส้น!
ทันใดนั้น———–
”ปึง!”
แรงอัดอย่างแรงจากลูกเตะของชูฮันกระแทกเข้าใส่หน้าท้องของวิวัฒนาการระยะ7 ทำให้ร่างของมันลอยกระเด็น และเป็นเพราะว่าจู่ๆพลังในตัวมันก็หลุดการควบคุมไปอย่างสิ้นเชิง ทำให้มันไม่สามารถหลบหนีฝ่าเท้าของชูฮันได้พ้น
ในขณะเดียวกันเมื่อระยะห่างของทั้งสองคนได้เปลี่ยนจากระยะประชิดเป็นห่างมากกว่าสิบเมตรชูฮันก็จงใจปล่อยการควบคุมพลังที่เขาปล่อยทิ้งไว้ในตัวอีกฝ่ายออกทันที ซึ่งขณะเดียวกันเองเหล่าวิวัฒนาการระยะ 6 ที่เหลือก็เริ่มสังเกตเห็นได้แล้วว่ามันมีบางอย่างผิดปกติ
ทำไมหัวหน้าของพวกมันถึงถูกชูฮันโจมตีจนบาดเจ็บสาหัสได้?
”ฟรึบ!”
ทุกคนรีบหันกลับไปอีกฝั่งเพื่อจะมองหาชูฮันทันทีแต่แล้วในจังหวะนั้นเอง————-
”ปัง!”
ทันใดนั้นก็เกิดแรงระเบิดขึ้นกระทันหันทุกคนตาโตเบิกค้างอย่างไม่ทันตั้งตัวกับภาพที่ได้เห็น ร่างของหัวหน้าพวกเขาซึ่งเป็นวิวัฒนาการระยะ 7 ที่ถูกชูฮันอัดจนลอยกระเด็นขึ้นกลางอากาศและต่อมาก็ระเบิดกระจุย!
”ปัง!”
คลื่นแรงระเบิดดังต่อเนื่องแม้มันจะไม่รุนแรงเท่ากับระเบิดฟ้าผ่าก่อนหน้านี้ที่สามารถฆ่าวิวัฒนาการยี่สิบคนได้ในทีเดียว แต่มันก็แรงมากพอที่จะดึงความสนใจของทุกคน ทุกคนตกใจจนหน้าตาบิดเบี้ยว ความมึนงงและสับสนมากมายหลั่งไหลประเดประดังเข้ามาในหัว
สำหรับวิวัฒนาการระยะ7 ที่ถูกระเบิดกลางอากาศจนเกิดหมอกสีเลือดขึ้นชั่วขณะ ทั้งเศษกระดูก อวัยวะ ชิ้นเนื้อ แตกกระจายหล่นเป็นเศษๆตามพื้น กระโหลกที่ถูกระเบิดแตกไปจนเหลือทิ้งไว้แค่ครึ่งเดียว
ภาพที่เกิดขึ้นสร้างความช็อคให้กับวิวัฒนาการระยะ6 ทั้งเจ็ดคนที่เหลืออย่างมากจนแทบสติหลุด พวกเขาตกใจจนหลุดการควบคุมอารมณ์ไปหมดแล้ว
ไม่ใช่ว่าชูฮันจนมุมแล้วเหรอ?
ไม่ใช่ว่าชูฮันไม่เหลือเรี่ยวแรงจนรอแต่ความตายไม่ใช่เหรอ?
แล้วทำไมตอนนี้?
ชูฮันได้ฆ่าคนที่แข็งแกร่งที่สุดในทีมภายในพริบตาเดียวแถมยังใช้วิธีที่โหดเหี้ยมที่สุดกำจัดยอดฝีมือวิวัฒนาการระยะ 7 ที่มีเพียงไม่กี่คนในโลกจนไม่เหลือซากด้วยซ้ำ!
ความเศร้าก่อตัวขึ้นในใจของทุกคนอยู่พักหนึ่งความมุ่งมั่นแน่วแน่ที่จะได้ชัยชนะในครั้งนี้หายสาปสูญไปแล้ว
ตอนนี้หลงเหลือเพียงแค่ความกลัวต่อชูฮันอย่างมากที่สุด!
ในตอนนั้นเองชูฮันที่จัดการคนที่แข็งแกร่งที่สุดในทีมเพื่อข่มขู่ที่เหลือได้เขาก็หันกลับมาเผชิญหน้าและกวาดสายตามองทุกคนที่เคยคุกคามเขาก่อนหน้านี้ด้วยสายตาเย็นยะเยือก
บาดแผลตามตัวชูฮันยังคงมีเลือดไหลออกมาไม่หยุดหน้าตาเปื้อนทั้งเศษดินและคราบเลือดจนดูไม่สุขุมเหมือนก่อน ทว่าแววตายังคงล้ำลึกและเต็มไปด้วยอำนาจอย่างแน่วแน่ ทำให้คนที่สบตารู้สึกเกรงในพลังของชูฮัน
”พรึบ!”
ทั้งเจ็ดคนเผลอก้าวถอยหนีไปตามสัญชาตญาณแววตาแสดงออกถึงความไม่มั่นใจในตัวเอง สีหน้าท่าทางโดยรวมเผยให้เห็นชัดเจนว่าพวกเขาไม่รู้ตัวว่าควรจะทำอย่างไรตอ
ชูฮันไม่พูดอะไรไม่เคลื่อนไหวใดๆเพียงแค่กำมือที่จับขวานซิ่วโหลวจนแน่น จากนั้นก็กวาดสายตามองสีหน้าท่าทางของวิวัฒนาการทั้งเจ็ดอย่างเงียบๆ
กลัว?ไม่เหลือศรัทธา? ขวัญกระเจิง?
ดี!สมควรที่จะรู้สึกอย่างนั้น
”พั้วะ!”
ทันใดนั้นชูฮันก็ตวัดขวานซิ่วโหลวสั้นๆหากเต็มแรงทำให้เกิดลำแสงสีดำตัดผ่านในอากาศและตัดเข้าที่คอของวิวัฒนาการระยะ 6 คนหนึ่งในกลุ่ม!
แม้ว่าในตัวชูฮันจะไม่เหลือเรี่ยวแรงอะไรมากแล้วพละกำลังต่อสู้ก็เหลือไม่มาก ระเบิดฟ้าผ่าในตอนนี้ยิ่งไม่ต้องพูด
ทว่าอย่างไรก็ตามเขากลับยิ่งมีความกล้าขึ้นมากกว่าเดิม ชูฮันเพิกเฉยต่อบาดแผลและความเจ็บปวดของตัวเองไปชั่วขณะ เพราะในยามที่กลุ่มศัตรูได้สูญเสียความมั่นใจไปอย่างสิ้นเชิงแล้ว…เนี่ยแหละคือโอกาสของเขา
ถ้าไม่มีกลเม็ดเหลือแล้วก็ใช้การต่อสู้พื้นฐานที่สุดที่มี เตะ ฟาด ใช้หมัด ใช้ศอกไปซะ!
”พัฟ!”
ท่ามกลางโหมดการต่อสู้ที่เต็มไปด้วยความมุ่งมั่นของชูฮันศีรษะของวิวัฒนาการระยะ 6 คนต่อมาก็ตกลงสู่พื้นอย่างรวดเร็ว มันกลิ้งไปตามทางราวกับลูกแตงโมพร้อมกับรอยเลือดที่ลากยาวเป็นทาง
เหลืออีกหกคน…เข้ามาสิ!
ชูฮันพยายามเกร็งกล้ามเนื้ออย่างสุดกำลังจนต้องกัดฟันแน่นเพื่อยกแขนขึ้นต้านการโจมตีของศัตรูและใช้ความสามารถพิเศษด้านความแม่นยำในการลับความคมการโจมตีของขวานซิ่วโหลว จัดการโจมตีเข้าจุดตายของฝ่ายศัตรูอย่างเช่น หัว คอ หัวใจ… ขณะเดียวกันมันก็หลีกเลี่ยงไม่ได้ที่ตัวชูฮันจะได้รับบาดเจ็บหนักขึ้น พลังในตัวเริ่มถดถอยลงไปทุกขณะ ปากแผลเริ่มเปิดขยายกว้างขึ้น ชูฮันในขณะนี้มีแต่บาดแผลเต็มตัวไปหมด แม้กระทั่งปากก็แตก คอก็มีรอยบาดลึกยาวที่เฉียดฉิวเส้นเลือดใหญ่ไปอย่างน่าหวาดเสียว
หวังไคที่ซ่อนตัวอยู่ตลอดทั้งกระบวนการได้แต่ตะลึงค้างเมื่อได้เห็นภาพเลือดจำนวนมากไหลอออกจากตัวชูฮันไม่หยุด…ถ้าไม่หยุดตอนนี้ชูฮันอาจจะตายขึ้นมาได้
ถึงจะเป็นวิวัฒนาการระยะ6 สูงสุดแต่ยังไงก็ยังเป็นมนุษย์อยู่ดี
แต่ขณะที่หวังไคกำลังวิตกกังวลอยู่ชูฮันกำลังยืนนิ่งอย่างเหนื่อยล้าสุดท่ามกลางศพของศัตรูที่นอนอยู่ตามพื้น
พื้นที่ต่อสู้ที่เจิ่งนองไปด้วยเลือดและศพทั้งหลายขณะนี้ฝ่ายศัตรูเหลือเพียงแค่สองคนที่ยังรอดอยู่
คนหนึ่งแขนพังจนใช้งานไม่ได้ไปแล้วขณะที่อีกคนนั้นกำลังกุมบาดแผลขนาดใหญ่ตรงหน้าท้องที่มีเลือดไหลทะลักออกมาเป็นจำนวนมาก
”หึ!”
ชูฮันแสยะยิ้มปีศาจตอนนี้เขาอ่อนแอไม่น้อยหากยังคงตั้งท่าพื้นฐานเตรียมพร้อมสู้เอาไว้ไม่เปลี่ยน
”ปีศาจ…”
วิวัฒนาการระยะ6 ทั้งสองอ้าปากตะโกนร้องอย่างบ้าคลั่ง
ชูฮันเองก็พุ่งเข้าหาทั้งสองด้วยท่าทางดุดันที่แม้แต่พระเจ้ายังไม่กล้าต่อกรขวานซิ่วโหลวถูดฟาดออกไปราวกับเสือคำราม
”ตาย!”