บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 1012
เมเดลีนไม่เข้าใจในทันที แต่ก็รีบหาข่าวเกี่ยวกับที่เจเรมี่เข้าโรงแรมกับผู้หญิงผมสั้นกลางดึก ก่อนจะแยกกันออกมา
เป็นเวลาหนึ่งเดือนเต็มแล้วที่เมเดลีนได้ข่าวเกี่ยวกับเจเรมี่ และเธอไม่ได้คาดหวังที่จะได้รับข่าวเกี่ยวกับเขาแบบนี้
คนอื่น ๆ อาจจะจำผู้หญิงคนนั้นไม่ได้ แต่เมเดลีนมองเพียงครั้งเดียวก็รู้ได้ทันทีว่านั่นคือลาน่า
หญิงสาวรู้สึกหน้ามืดไปปชั่วขณะ แต่แล้วก็ดึงสติให้กลับมาอยู่บนโลกแห่งความเป็นจริง เมื่อเอวาเรียกชื่อเธอผ่านทางโทรศัพท์
“เจเรมี่บ้าไปแล้วเหรอแมดดี้? ทำไมเขาถึงกลับมาคบกับยัยลาน่ากันล่ะ?” เอวาเอ่ยอย่างสงสารเมเดลีน
เมื่อได้ยินอย่างนั้นคนถูกุามก็กำโทรศัพท์แน่น เธอพยายามควบคุมสติอารมณ์ของตัวเอง “เราหย่ากันแล้วเอวา ไม่ว่าเขาจะอยู่กับใครก็ไม่เกี่ยวอะไรกับฉันทั้งนั้น”
เมเดลีนวางสายไปเสียเฉย ๆ แม้ในใจจะสั่นไหวมากแค่ไหนก็ตาม
‘ทำไมกันเจเรมี่? คุณเสียสติไปแล้วจริง ๆ เหรอ?’
ด้วยความงุนงงที่เกิดขึ้นตลอดทั้งเช้า สุดท้ายเมเดลีนก็กลับมาได้สติอีกครั้ง หลังไรอันพาเธอออกมาทานกลางวันข้างนอก
เมื่อมาถึงร้านอาหาร
สายตาของเมเดลีนมองไปที่ที่เธอกับเจเรมี่เคยนั่งตามสัญชาตญาณ ก่อนจะพบว่ามีผู้หญิงอีกคนจับจองอยู่ก่อนแล้ว
เมเดลีนหันกลับไปเพื่อหาที่นั่ง ทว่ากลับชนกับใครบางคนจากด้านหลัง
“ขอโทษค่ะ” หญิงสาวรีบขอโทษ ทว่ากลิ่นหอมเย็น ๆ ก็ดึงความสนใจของเธอเอาไว้
เธอเงยหน้าอย่างไม่อยากจะเชื่อสายตา เมื่อในแววตาของเธอสะท้อนร่างสูงที่คุ้นเคยเป็นอย่างดี
‘เจเรมี่?’
เมเดลีนอุทานอยู่ภายใจด้วยความตกใจ
เจเรมี่รีบปล่อยเธอให้กลับมายืนได้อีกครั้ง แววตาของเขาเย็นชาไม่ใส่ใจ “สบายดีไหม คุณมอนต์โกเมอรี?”
คุณมอนต์โกเมอรี
ช่างเป็นชื่อที่คุ้นเคย ทว่ากลับห่างเหินเสียเหลือเกิน
เมเดลีนเองก็ขยับตัวออกห่างเขาอย่างเย็นชา ไม่ตอบคำถามของเขา
เจเรมี่ไม่ได้พูดอะไร แต่เลือกที่จะไปยิ้มให้ไรอันอย่างมีมารยาทแทน “อดีตภรรยาของผมเป็นคนที่หายากนะครับ เธอใจกว้างและมีเมตตา ถ้าคุณชอบเธอจริง ๆ ก็อย่าปล่อยไปล่ะ”
คำพูดของเจเรมี่ทำให้หญิงสาวอึดอัด
ในขณะที่เธอกำลังจะพูด เธอก็ได้ยินเสียงของไรอันตอบแทรกขึ้นมาอย่างสุภาพว่า “ขอบคุณที่เตือนครับ คุณวิทแมน ผมจะไม่ปล่อยเธอไปแน่”
เมื่อพอใจกับคำตอบ เจเรมี่ก็หันไปมองเมเดลีนที่มองเขาอย่างเย็นชา แล้วเดินจากไป
จากนั้นเมเดลีนก็ตระหนักได้ว่าผู้หญิงที่นั่งหันหลังให้เธอก็คือลาน่านั่นเอง
เจเรมี่กำลังกินข้าวกับลาน่าที่โต๊ะที่พวกเขาเคยนั่งด้วยกัน
หึ
เมเดลีนไม่รู้เลยจริง ๆ ว่าเจเรมี่กำลังทำอะไรอยู่
หญิงสาวนั่งลงด้วยอาการเหม่อลอย ไม่รู้สึกอยากอาหารอีกต่อไป “ที่เขาพูดมา คุณไม่ต้องสนใจก็ได้นะคะ ไรอัน”
ไรอันเข้าใจและเอ่ยพร้อมสายตาที่จริงใจว่า “ความรู้สึกของผมพัฒนาขึ้นในช่วงที่ผมได้ใช้เวลาร่วมกับคุณเมื่อเดือนที่ผ่านมา”
คำตอบของไรอันทำให้หญิงสาวประหลาดใจ เขาจึงอธิบายต่อไปว่า “ผมกับนาโอมิหมั้นกันเพราะความต้องการของคุณพ่อคุณแม่ ตอนนั้นผมไม่ได้มีความรู้สึกดี ๆ กับใคร ก็เลยยอมทำตามที่พวกท่านร้องขอ โดยที่พวกท่านแนะนำนาโอมิที่มีฐานะใกล้เคียงกันให้ได้รู้จัก”
นี่คือเหตุผลที่อยู่เบื้องหลังความสัมพันธ์ของไรอันและนาโอมิ
มันจึงอธิบายได้ว่าเหตุใดไรอันจึงไม่แสดงความเศร้าใด ๆ เลยเมื่อเขาเลิกกับนาโอมิ เพราะเขาไม่ได้มีความรู้สึกใด ๆ เลยสักนิด
แต่เมื่อต้องเผชิญกับคำสารภาพอย่างกะทันหันของไรอันและ ‘การจับคู่’ ของเจเรมี่ หญิงสาวก็รู้สึกอึดอัดใจและขอตัวไปเข้าห้องน้ำแทน เธอต้องการความสงบเสียหน่อย ทว่ากลับมีรอยยิ้มอันภาคภูมิใจของลาน่าปรากฏในกระจก
“แกคงประหลาดใจละสิ เอวลีน มอนต์โกเมอรี เพราะเมื่อคืนเจเรมี่กลายเป็นของฉันแล้วจริง ๆ”