เทพสงครามพิทักษ์โลก บทที่ 842
เมื่อมองเห็นหนิงหวูเชว หนิงชิงเฉิงเอ่ยอย่างไม่ค่อยพอใจ “หนิงหวูเชว ที่นี่ไม่ใช่เรื่องของเจ้านะ ออกไปไกลๆสะ!”

สำหรับพี่ชายตนเองคนนี้นั้น หนิงชิงเฉิงนั้นไม่เคยมีสีหน้าที่ดีให้เลย

อาศัยที่ตนเองนั้นเป็นผู้ชาย ตั้งแต่เล็กนั้นโดนรังแกมาไม่น้อยเลย

ในตอนนี้ตอนที่กำลังตกอับ อยากที่จะมาขโมยบริษัทชิงเฉิงกรุ๊ปออกไปจากมืออีก เรื่องนี้มันทำให้หนิงชิงเฉิงนั้นอดไม่ได้จริงๆ!

หนิงหวูเชวเอ่ยอย่างสะใจ “น้องสาวที่ดีของพี่ เจ้าเอ่ยเช่นนี้ก็ไม่ถูกหรอกนะ! บริษัทชิงเฉิงนั้นไม่ใช่ของเจ้าแค่คนเดียวนะ เป็นของพวกเราตระกูลหนิง ! อีกทั้งข้ายังเป็นพี่ชายใหญ่แห่งตระกูลหนิง งั้นจะไม่เกี่ยวอะไรกับพี่ได้ยังไงล่ะ?”

“พี่นั้นคงไม่สามารถที่จะมองชิงเฉิงกรุ๊ปอยู่เฉยๆได้ แล้วโดนเจ้าทำลายทิ้งเองไปหรอกนะ!”

“เจ้ามันบ้า……”

“พอได้แล้ว พวกเจ้าทั้งสองคนเลิกทะเลาะกันได้แล้ว!”

หนิงเหลยถิงเอ่ยคำรามออกมา

ทันใดนั้น

ทั้งสองคนนั้นก็ได้เงียบสงบลง

หนิงเหลยถิงนั้นจ้องมองไปที่หน้าของหนิงชิงเฉิง ก่อนที่จะเอ่ย “ชิงเฉิง หวูเชวเขานั้นพูดถูกแล้ว! บริษัทชิงเฉิงนั้นไม่ใช่ของลูกแค่คนเดียวนะ นี่เป็นเลือดและหัวใจของพวกเราตระกูลหนิง พ่อนั้นก็คงไม่สามารถที่จะทนมองเจ้านั้นทำชิงเฉิงกรุ๊ปนั้นล่มลงหรอก!”

“ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ลูกก็พักผ่อนอยู่ที่บ้านดีๆเถอะ! ส่วนเรื่องของชิงเฉิงกรุ๊ปนั้น ก็ปล่อยให้หวูเชวไปจัดการเถอะ”

“พ่อ ทำไมพ่อถึงเป็นเช่นนี้ไปกัน?”

เมื่อได้ยินดังนั้น

สีหน้าของหนิงชิงเฉิงนั้นเย็นชาไปทั้งใบหน้า

เธอนั้นไม่คิดเลยว่า หนิงเหลยถิงนั้นยอมที่จะเอาชิงเฉิงกรุ๊ปนั้นส่งต่อให้หนิงหวูเชว

ต้องรู้ว่า ชิงเฉิงกรุ๊ปนั้น เธอนั้นเป็นคนสร้างมันขึ้นมาเอง

เธอนั้นเตรียมไว้เพื่อหยางเฟิง !

หากไม่ใช่เพราะเธอ ชิงเฉิงกรุ๊ป คงจะไม่ได้มีองค์กรที่ใหญ่อย่างเช่นวันนี้!

หนิงเหลยถิงนั้นเอ่ยดุ “พ่อแล้ว ลูกไม่ต้องพูดอะไรไปอีกหรอก พ่อตัดสินใจแล้ว งั้นเรื่องนี้ก็ตัดสินใจตามนี้ก็แล้วกัน!”

“พ่อ พ่อไม่ยุติธรรม!”

ต่อหน้าที่มองเห็นหนิงเหลยถิงนั้นได้ยืนกรานตัดสินใจ

หนิงชิงเฉิงนั้นได้คำรามออกมา

หลังจากนั้นก่อนที่จะหมุนตัวไปยังห้องอ่านหนังสือ

เมื่อมองเห็นเงาหลังของหนิงชิงเฉิงที่จากไป

หนิงเหลยถิงจึงถอนหายใจออกมา

หากไม่ใช่เพราะเพื่อนที่จะช่วยชิงเฉิงกรุ๊ปล่ะก็ เขานั้นคงจะไม่ทำเช่นนี้

ถึงแม้หนิงชิงเฉิงนั้นจะเป็นผู้หญิง แต่ที่ชอบที่สุดเลยคือการโดนโอบออบด้วยความรักมาตลอด

เขารู้ ว่าการที่เขานั้นตัดสินใจเช่นนี้ จะทำให้หนิงชิงเฉิงนั้นเสียใจ แต่ว่าเขานั้นจะไม่ทำก็ไม่ได้

เพราะว่าชิงเฉิงกรุ๊ปนั้นไม่ได้เป็นของตระกูลหนิงเพียงผู้เดียว

ถึงแม้ตระกูลหนิง ทีได้ถือหุ้นส่วนใหญ่ของเฟิงเมิ่งกรุ๊ปไปหลายหุ้น

แต่ว่าชิงเฉิงนั้นยังมีนักลงทุนอีกตั้งหลายคน

นักลงทุนพวกนี้ ส่วนมากนั้นก็จะมาจากตระกูลใหญ่โตของเมืองจงโจว

ส่วนตระกูลหลินนั้นจะต้องรับผิดชอบต่อพวกผู้ถือหุ้นทั้งหลายนี้

ไม่งั้นแม้แต่ตระกูลหนิงที่เป็นครอบครัวมหาเศรษฐี พวกเขานั้นก็ยากที่จะยอมรับกับพวกอารมณ์ความโกรธร้อนของพวกตระกูลใหญ่ๆได้!

เมื่อมองเห็นว่าหนิงเหลยถิงที่ได้ยื่นชิงเฉิงกรุ๊ปนั้นมาให้ตนเอง

หนิงหวูเชวมีสีหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม “ขอบคุณมากท่านพ่อ!”

หนิงเหลยถิงมองไปที่เขาอย่างเฉยชาแล้วเอ่ย“ เจ้าอย่าดีใจเร็วเกินไปนักเลย หากลูกไม่สามารถที่จะโจมตีทำลายเฟิงเมิ่งกรุ๊ป และไม่สามารถเอาตำแหน่งในเมืองเหนือของชิงเฉิงกรุ๊ปกลับมาได้ ข้านั้นก็จะฉุดเจ้าลงมาได้เหมือนกัน!”

หนิงหวูเชวตบไปที่หน้าอกของตนเอง ก่อนที่จะเอ่ยด้วยใบหน้าที่ภูมิใจ “พ่อ พ่อวางใจเถอะ! ผมไม่ใช่ชิงเฉิงนะ เธอนั้นทำเพื่อเรื่องของหัวใจแล้วไม่ได้สนใจในผลประโยชน์ของตระกูล เลยทำให้พ่ายแพ้!แต่ว่าผม จะต้องทำลายเฟิงเมิ่งกรุ๊ปให้ได้เลย!”

“หวังว่าจะเป็นเช่นนั้นนะ!”

หนิงเหลยถิงนั้นโบกมือไปมาก่อนเอ่ย “โอเคแล้ว พ่อเหนื่อยแล้ว เจ้าออกไปเถอะ!”

“ครับ!”

หนิงหวูเชวน้อมเคารพก่อนที่จะถอยออกไป

หลังจากที่เดินออกจากห้องหนังสือ

หนิงหวูเชวมองไปที่หนิงชิงเฉิงที่นั่งร้องไห้อยู่คนเดียวบนเก้าอี้ม้านั่ง

หนิงหวูเชวเดินเข้าไป ก่อนที่จะเอ่ยด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มสะใจ“ น้องสาวคนดีของพี่ ทำไมถึงต้องมานั่งร้องไห้คนเดียวหลบอยู่ที่นี่ด้วยล่ะ?”

หนิงชิงเฉิงเช็ดคราบน้ำตา ก่อนที่จะเงยหน้าที่เย็นชาขึ้น “เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับพี่!”