ตอนที่ 674: การตัดผ่านเข้าสู่ขอบเขตเซียนผู้คุมกฎ (2)
ข้าดูผิดไปหรือไม่ ? ที่ซิตูชิงกำลังพูดถึงต้องไม่ใช่ม้วนกระดาษนี้แน่นอน เจี้ยนเฉินจ้องมองที่ม้วนกระดาษที่อยู่ในมือ พึมพำกับตัวเอง เจี้ยนเฉินคิดอะไรบางอย่าง ในคราวเดียว และวางม้วนกระดาษลงในแหวนมิติ
ไม่นานหลังจากนั้น หยิบม้วนกระดาษทั้งสาม ออกมาจากวงแหวนมิติ ทั้งสามม้วนถูกทำขึ้นจากหนังสัตว์อสูรธรรมดา วัสดุที่ธรรมดา มันไม่สามารถที่จะถือว่ามีค่า
แต่เจี้ยนเฉินไม่ละเลยการดำรงอยู่ของทั้งสี่แบบนี้ ด้วยเหตุนี้ เขาจึงเปิดม้วนกระดาษทุกม้วนและวางพวกมันไปทางด้านข้าง แต่ผลที่ได้ มันทำให้เขาผิดหวัง เท่าที่เห็นมันเป็นผลงานเขียนทั้งหมดของซิตูชิง และงานเขียนของเขาในเรื่องที่ค่อนข้างไม่สำคัญ นอกเหนือจากนั้นยังไม่มีอะไรอื่นที่สำคัญ เช่น การตัดผ่านไปเป็นเซียนผู้คุมกฎ และไม่มีอะไรที่จะช่วยเจี้ยนเฉินได้
แทนที่จะรู้สึกผิดหวัง เจี้ยนเฉินวางทั้งสามม้วนลงบนเตียงและยังคงมองเข้าไปในแหวนมิติด้วยความสดชื่น แต่ไม่ว่ากี่ครั้ง ที่เขามองผ่านแหวนมิติ เขาไม่สามารถหาม้วนกระดาษที่ห้าได้
อะไรกัน ม้วนกระดาษอันไหนที่สามารถช่วยให้กลายเป็นเซียนผู้คุมกฎ ? ทำไมข้าถึงหาไม่เจอ? หรือเป็นเพราะมันไม่ได้อยู่ในแหวนมิติของซิตูชิง ? เจี้ยนเฉินคิด
“เป็นไปไม่ได้ ของมีค่าดังกล่าวไม่สามารถนำไปเก็บไว้ที่อื่นได้ ตามตรรกะก็ต้องเป็นกับคนของเขา ! เจี้ยนเฉินคิดในทางตรงกันข้ามกับความคิดก่อนหน้าของเขา เอากระดาษที่เขาพบมาก่อนหน้านี้เขาวางมันออกมา เพื่อดูอีกครั้ง ในท้ายที่สุดสิ่งที่เขามองเห็นก็คือผืนกระดาษที่ว่างเปล่า นอกเหนือจากนั้นยังไม่มีอะไรที่โดดเด่น
มองไปที่ม้วนกระดาษที่ว่างเปล่าอีกครั้งและอีกครั้งหนึ่ง เจี้ยนเฉินกำลังพยายามอย่างดีที่สุดเพื่อพยายามหาสิ่งที่เป็นความลับที่มีอยู่
เพียงในขณะนั้น ห้วงจิตใจภายในหัวของเจี้ยนเฉินสั่นอย่างรุนแรง เมื่อเศษของความลึกลับของโลกที่เขาดูดซึมเข้ามาในดินแดนศักดิ์สิทธิ์ของเมืองทหารรับจ้างเริ่มที่จะกระโดดอย่างรุนแรงราวกับว่ามาจากแหล่งที่ลึกลับบางอย่าง
ไม่สามารถหยุดยั้งไม่ให้เขาหลับตาลงได้ เจี้ยนเฉินก็รู้สึกได้ว่าจิตวิญญาณของเขาได้นำพาเศษชิ้นส่วนเหล่านี้ออกจากร่างกายของเขาโดยฉับพลัน ลืมเกี่ยวกับข้าเหรอ ? มันดูเหมือนจะมาจากพลังบรรพกาลตรงหน้าเขา เพียงแค่นั้น เจี้ยนเฉินก็รู้สึกว่าจิตวิญญาณของเขาเข้าถึงการเชื่อมต่อกับความว่างเปล่าบางอย่าง มันเกือบจะรู้สึกราวกับว่า ม้วนเหล่านี้สอดคล้องกับจิตวิญญาณของเขา เพื่อที่จะกลายเป็นหนึ่งเดียวกับร่างกายของเขา
ในเวลาเดียวกัน กระดาษสีขาวที่ว่างเปล่าในมือของเจี้ยนเฉินเริ่มเรืองแสงสีทองจาง ๆ ทันใดนั้น ม้วนกระดาษพลิกตัวเองออกจากมือของเจี้ยนเฉินและลอยตัวอยู่กลางอากาศ มันเริ่มเกิดการเปลี่ยนแปลง อักษรรูนสีทองก็เริ่มลอยตัวไปในอากาศเช่นกัน ก่อนที่จะมีการสร้างรูนแปลก ๆ และลึกลับขึ้น ทันทีที่รูนเหล่านี้เป็นรูปเป็นร่าง แทนช่องว่างทั้งหมดรอบ ๆ มันเริ่มเรืองแสงและบิดเบือนสัมผัส ราวกับว่ามันกำลังถูกดึงดูดโดยรอบพื้นที่
และพลังงานแปลก ๆ เกิดขึ้นทันทีที่เกิดขึ้นก่อนที่จะมาบรรจบกันกลางห้อง เพื่อลอยอยู่ที่นั่น
ม้วนกระดาษสีขาวที่ว่างเปล่านี้ มีพลังแปลก ๆ มันถูกปลุกให้ตื่นขึ้นด้วยเศษของความลึกลับของโลกจากความคิดของเจี้ยนเฉิน และชิ้นส่วนเหล่านี้ดูเหมือนจะมีวิวัฒนาการแปลก ๆ
ปิดตาของเขาแน่น เจี้ยนเฉินรู้สึกว่าความเชื่อมโยงระหว่างจิตวิญญาณของเขากับม้วนกระดาษนั้นเติบโตยิ่งขึ้น และความลึกลับที่มีวิวัฒนาการของโลกจากม้วนกระดาษเริ่มเติบโตขึ้นอย่างมากกับความรู้สึกของเขา
เจี้ยนเฉินหลงลืมตัวเองในช่วงเวลาสั้น ๆ ขณะที่เข้าสู่ภาวะรับรู้ ในช่วงเวลานี้เขารู้สึกถึงจิตวิญญาณของเขาที่กลมกลืนกับโลกของตัวเอง ทั้งสองต่างแยกไม่ออกจากกันและกัน และทุกแง่มุมของโลกและความลึกลับเริ่มปรากฏขึ้นในใจของเขาในลักษณะคลุมเครือมากกว่าชัดเจน
จากห้องอื่นที่ไป๋ไฮกำลังเข้าพัก ไป๋ไฮก็พบว่าเปลือกตาของเขาเปิดขึ้น ก่อนที่เขาจะหายตัวไปจากเตียงจะปรากฏตัวขึ้นภายนอกห้องของเขา ดวงตาของเขาเป็นประกาศขณะกำลังมองออกไปในทิศทางที่เจี้ยนเฉินอยู่
หลานชายของข้าเข้าใจความลึกลับของโลก เขากำลังจะตัดผ่าน เขาพึมพำกับตัวเองด้วยความปลื้มปีติยินดี ในฐานะที่เป็นเซียนผู้คุมกฏ เขาได้ปรับตัวให้เข้ากับความลึกลับของโลกและพลังงาน และด้วยระยะทางที่เขาอยู่ห่างจากเจี้ยนเฉิน เขาสามารถบอกได้ว่าเจี้ยนเฉินอยู่ระหว่างการรู้แจ้งในช่วงเวลานี้
ไป๋ไฮมองไปที่ทิศทางของห้องเจี้ยนเฉิน นานก่อนที่รอยยิ้มบนใบหน้าของเขาจะหายไปอย่างรวดเร็ว แต่ดูเหมือนว่าเขายังขาดการควบคุม หลานชายของข้ายังไม่เข้าใจแนวคิดที่ลึกที่สุดในการควบคุมพลังงานของโลก นั่นเป็นขั้นตอนที่ยากสำหรับเซียนจากทั่วทุกมุมโลกที่ประสงค์จะเป็นเซียนผู้คุมกฎ
แสงสีทองจาง ๆ ที่ส่องลงมาจากม้วนกระดาษ ถัดจากหัวของเจี้ยนเฉิน และคงเต็มไปด้วยพลังลึกลับของโลก และในความคิดของเจี้ยนเฉิน เขากำลังเติบโตอย่างช้า ๆ เพื่อพัฒนาและเปลี่ยนแปลง
ด้วยความช่วยเหลือของม้วนคัมภียร์นี้ เจี้ยนเฉินกำลังเติบโตขึ้นเรื่อย ๆ ในการทำความเข้าใจกับความลึกลับของโลก ความลึกลับเหล่านี้กลายเป็นเรื่องที่ชัดเจนมากขึ้นสำหรับเจี้ยนเฉิน และเขารู้สึกว่าตัวเองก้าวเข้าไปใกล้ความเป็นเซียนผู้คุมกฏ
ภายใต้กระบวนการเข้าใจความลึกลับของโลกนี้ เจี้ยนเฉินรู้สึกว่าตัวเองหลงทางอยู่ในกาลเวลา เขาไม่รู้ว่าช่วงเวลานั้นผ่านไปนานแค่ไหน แต่ในไม่ช้า เจี้ยนเฉินก็ยิ่งรู้สึกว่าตนเองใกล้เข้ามาอีกขั้นต่อการเป็นเซียนผู้คุมกฏ ราวกับว่าเขากำลังสัมผัสกับมัน แต่ในช่วงเวลานั้นเองที่เขารู้สึกว่ามันเยื่อหุ้มบาง ๆ ที่กลายเป็นประตูหินผาที่ยากมากที่จะปีน ไม่ว่าเขาจะพยายามมากแค่ไหน เขาก็ไม่สามารถผ่านประตูนี้ได้
ม้วนกระดาษเหล่านี้สามารถพัฒนา ส่วนเล็ก ๆ ของความลึกลับของโลกเท่านั้น สำหรับเซียนสวรรค์วัฏจักรที่ 6 พวกเขาสามารถใช้ทางลัดเพื่อเป็นเซียนผู้คุมกฎ แต่จะไม่ช่วยให้พวกเขาประสบความสำเร็จได้อย่างสมบูรณ์ หนึ่งยังคงต้องขึ้นอยู่กับความเข้าใจของตัวเองของโลกเพื่อดำเนินการต่อไป
และพื้นฐานของเจี้ยนเฉินนั้นขาดเข้าใจของโลกอย่างมาก ในฐานะเซียนสวรรค์ เขาขาดความเข้าใจที่สมบูรณ์เกี่ยวกับพลังงานของโลกและวิธีการควบคุมมัน แม้ในขณะที่เขาดูดซับเศษของความลึกลับของโลก เขาไม่สามารถใช้โอกาสที่จะกลายเป็นเซียนผู้คุมกฎ ชิ้นส่วนเหล่านี้ของความลึกลับของโลก ไม่เพียงพอสำหรับเซียนสวรรค์เพื่อที่จะกลายเป็นเซียนผู้คุมกฎ
อย่างช้า ๆ แสงสีทองที่แผ่ออกจากม้วนกระดาษที่เริ่มจางลง และคำที่มีร่องรอยสีทองอ่อนที่มาจากความลึกลับของโลกก็เริ่มจางหายไป โดยไม่ได้รับความช่วยเหลือจากม้วนคัมภีร์สีขาว และด้วยเหตุนี้ เจี้ยนเฉินจึงเริ่มรู้สึกว่าตัวเองค่อย ๆ ถูกดึงออกจากความเข้าใจนี้
รู้สึกถึงการเปลี่ยนแปลง เจี้ยนเฉินรู้สึกไม่เต็มใจ เขาขาดเพียงขั้นตอนสุดท้ายนี้ ! ถ้าเขาสามารถทำเช่นนั้นได้ เขาก็สามารถที่จะตัดผ่านจากเซียนสวรรค์ไปยังเซียนผู้คุมกฏ นี่คือขอบเขตที่เขาต้องการอย่างต่อเนื่อง !
ข้าจะล้มเหลวเช่นนี้หรือ ? เจี้ยนเฉินหงุดหงิดกับตัวเองด้วยความไม่เต็มใจที่จะหยุดที่นั่น