GG: บทที่ 175 – ตระกูลหยิง
ในเวลานี้หลิวปี้พาหยิงคังซีบินกลับไปที่ทะเลอย่างรวดเร็วและพึมพำ “นายน้อย อดทนไว้ก่อน อีกนิดเดียวก็จะถึงแล้ว!”
ถ้ารู้ว่าตอนจบจะลงเอยแบบนี้ฉันควรเกลี้ยกล่อมนายน้อยให้กลับบ้านมากกว่านี้ แล้วฉันจะอธิบายเรื่องนี้อย่างไรกัน!
กลางอากาศว่างเปล่าหลิวปี้หยุดกะทันหันหยิบโทเค็นออกมา รัศมีสีขาวปรากฏขึ้นตรงหน้าและเขาก็พุ่งเข้าไปตรง ๆ !
รอบด้านยังคงเป็นกลางทะเลแต่มีเกาะโผล่ขึ้นอยู่ไม่ไกล อาคารโบราณถูกสร้างขึ้นอยู่บนเกาะแห่งนี้ ประตูเมืองสูงตระหง่านทอดยาวยื่นออกไปทางปีกทั้งสองด้าน ตั้งแต่ฝั่งพระอาทิตย์ยามเช้าขึ้นจากทะเลจนถึงฝั่งอาทิตย์ที่ลาลับไปยามพลบค่ำ สง่างาม หาดูยากและแปลกตา
มีอาคารมากกว่า 20 แห่ง แต่ไม่มีความรู้สึกแออัดและซ้ำซาก ศาลา ศาลาริมสระน้ำ สระน้ำ ภูเขา หินประหลาด กระถางดอกไม้ ช่างเป็นสถานที่น่าอัศจรรย์
ยามบนกำแพงเมืองเห็นคนกำลังบินขึ้นมาก็เพิ่มความระมัดระวังขึ้นในทันทีและตะโกนว่า “ผู้มาเยือนคือใคร!”
“เปิดทางซะ นี่คือคุณชายสอง! ” หลิวปี้ตะโกนเสียงดัง
ผู้คุมตกใจรีบเก็บอาวุธและโค้งคำนับเล็กน้อยทันที
หลิวปี้ไม่ได้คิดมากนักและรีบตรงไปยังศูนย์กลางของอาคาร ซึ่งเป็นสถานที่ที่ผู้เฒ่าตระกูลหยิงพักอยู่
ในฐานะเจ้าบ้านของตระกูลหยิง หยิงจิงซาน ไม่มีสนมและภรรยาน้อย ในชีวิตของเขามีผู้หญิงที่อยู่รอบตัวคนนี้คนเดียวเท่านั้น เธอชื่อหยูเหอ
นี่เป็นผู้หญิงที่หยิงจิงซานพบตอนเธอเกิดมา เธอไม่ได้มีรูปลักษณ์ที่น่าทึ่ง แต่มันได้สัมผัสหัวใจของชายตระกูลหยิงคนนี้ และหยูเหอเป็นเพียงคนธรรมดา
ในอ้อมแขนของสามีของเธอ หยูเหอขมวดคิ้วและพูดว่า “จิงซาน คังเอ่อร์เขาจะยินดีที่จะแต่งงานหรือไม่?”
“ทำไมจะไม่ล่ะ อีกฝ่ายคือตงฮวงไป๋ลู่ผู้ชายนับไม่ถ้วนต้องการแต่งงานกับเธอและชีวิตของคังเอ่อร์ก็เป็นพรของเขา นอกจากนี้การแต่งงานครั้งนี้เป็นสิ่งที่ดี ” ในฐานะเจ้าบ้านตระกูลหยิงแน่นอนว่าเขาต้องคิดอย่างรอบคอบ ส่วนในฐานะแม่เธอก็ต้องพิจารณาความสุขของลูกชายเธอเท่านั้น
หยูเหอถอนหายใจเบา ๆ “แต่ฉันมักจะรู้สึกไม่สบายใจ ฉันได้ยินมาว่าจักรพรรดินีองค์นี้ทรงดื้อรั้นและหยิ่งผยอง ฉันกลัวว่าคังเอ่อร์จะต้องทนทุกข์”
“มันจะเปลี่ยนไปหลังจากแต่งงานแล้ว ตอนนี้เราควรกังวลเกี่ยวกับการแต่งงานของฮาวเอ่อร์ ตอนนี้คุณมีเด็กผู้หญิงที่ดูไว้ไหม?” หยิงจิงซานถามด้วยรอยยิ้ม
ในความคิดของเขา หยิงจิงซานยังรู้สึกว่าลูกชายคนโต หยิงฮาว นั้นเหมาะที่จะสืบทอดตำแหน่งของเขามากกว่า เขาคิดว่าเขาทำผิดกับลูกชายคนเล็กของเขา แต่เขาไม่ได้คาดคิดว่าลูกชายคนเล็กจะได้แต่งงานกับตงฮวงไป๋ลู่!
เมื่อมองดูทัศนคติของลูกชายคนโตในวันนี้ดูเหมือนว่าเขาจะไม่ค่อยพอใจ ลองคิดดูสิ … ไม่ว่าจะยิ่งใหญ่แค่ไหน การได้พิชิตผู้หญิงอย่างตงฮวงไป๋ลู่ก็ราวกับได้พิชิตโลก
ฮาวเอ่อร์ทำงานหนักมาตั้งแต่ยังเป็นเด็กเพื่อเป็นเจ้าบ้านตระกูลหยิงคนต่อไป แต่คังเอ่อร์ไม่ได้ทำงานหนักมากนัก ดูเหมือนว่าเขาไม่ได้คิดมากและไม่ต้องการต่อสู้เรื่องนี้!
แล้วในตอนนี้เพราะจักรพรรดินี สถานะของน้องชายนั้นกลับกลายเป็นยิ่งใหญ่กว่าเขามาก เขาจะเต็มใจยอมรับมันอย่างไร ได้โบยบินขึ้นสูงโดยไม่ต้องใช้ความพยายาม
“จิงซาน ฉันไม่คิดว่าจะต้องพูดถึงการแต่งงานของฮาวเอ่อร์ตอนนี้หรอกนะ ท้ายที่สุดคู่แต่งของคังเอ่อร์ก็คือจักรพรรดินี หัวใจของฮาวเอ่อร์นั้นไม่สมดุลอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ถ้าเขาพบว่าเธอก็แค่คนธรรมดาเขาก็คงจะไม่โกรธอีกต่อไป ฉันไม่ต้องการเห็นพี่ชายของพวกเขาร่วงหล่น ” แม้ว่าหยูเหอจะเป็นคนธรรมดา แต่เธอก็ค่อยๆเรียนรู้เกี่ยวกับวิสัยทัศน์นี้ หลังจากที่เธอได้แต่งงานกับหยิงจิงซาน
หยิงจิงซานถอนหายใจอย่างลึกซึ้ง “ฉันไม่รู้ว่าคำพูดของจักรพรรดินีนั้นจะดีจริงหรือไม่ ตระกูลหยิงของเราแค่ต้องการมีชีวิตอยู่อย่างสงบสุข ไม่ว่าการต่อสู้เพื่ออำนาจคืออะไรก็ปล่อยมันไปเถอะ”
ทันใดนั้นก็มีเสียงดังเข้ามาจากข้างนอก ตระกูลหยิงไม่ได้เกิดสถานการณ์แบบนี้มานานแล้ว
“ฉันจะไปดูหน่อย” หยิงจิงซานพูดเบา ๆ
“ฉันจะไปกับคุณ”
ทั้งสองใส่ชุดราตรีผ้าไหมสีน้ำเงินและเดินออกมาจากประตู ทันทีหลิวปี้เห็นพวกเขาก็ตะโกนและร้องเสียงดัง “ท่านเจ้าบ้าน นายหญิง โปรดรีบช่วยนายน้อยด้วยเขากำลังจะตาย!”
เย่จีจี้กับชิงหยูตงนั้นไม่ได้ลงมือเบา ๆ โดยเฉพาะชิงหยูตงนั่นคือการเหยียบที่ถึงตาย สำหรับผู้ชายด้วยการเหยียบนี้ทีเดียวก้จบสิ้นแล้ว
หากคุณบอกให้ชิงหยูตงรู้ว่านี้คือลูกชายคนที่สองของตระกูลหยิง เธอก็อาจจะตอบรับอีกแบบหนึ่งก็ได้
“เกิดอะไรขึ้น!” หยิงจิงซานหลั่งน้ำตาและรีบตรวจสอบอาการบาดเจ็บของลูกชายของเขา สีหน้าของเขาแย่มาก
หลิวปี้ร้องร่ำ “ท่านเจ้าบ้าน นายน้อยช่างน่าสงสาร เขาถูกเหยียบย่ำกล่องชีวิต”
ดวงตาของหยิงจิงซานเบิกกว้างและตะโกนออกมาอย่างเกรี้ยวกราด “ไปตามหมอซ่งเฉินมาเร็วเข้า!”
หยูเหอเข้าไปมองดูใกล้ ๆ ทันใดนั้นก็รู้สึกเวียนศีรษะเป้าของลูกชายเต็มไปด้วยเลือด …
หลังจากนั้นครู่หนึ่งหมอซ่งเฉินก็มาถึงและหยิงฮาวก็มาถึงด้วยเช่นกัน รูปลักษณ์ของเขาดูแย่กว่าหยิงคังซีเล็กน้อย มีไฝที่คางซึ่งทำให้คนรู้สึกว่าแก่และมีเลศนัย ในเวลาเดียวกันญาติและคนอื่น ๆ ในตระกูลหยิงก็มาถึง
ทุกคนนั่งรอผลอยู่ในห้องโถง หลิวปี้คุกเข่าอยู่ตรงกลางและร้องไห้เบา ๆ
หยิงจิงซานตบโต๊ะ “จะร้องไห้หาอะไร! เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นมาให้ละเอียดซะ! “
หลิวปี้เล่าเรื่องเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นพลางสะอื้นโดยไม่มีสิ่งใดตกหล่นและไม่ลดความสำคัญใดลง ช่างเป็นการกลั่นแกล้งอย่างสุจริต …
ญาติที่นั่งอยู่ในนั้นรู้สึกราวกับว่าเตะโดนแผ่นเหล็กและถูกทุบตี
ชายวัยกลางคนผอมคนหนึ่งเป็นผู้นำในการแสดงความคิด ชื่อของเขาคือ หยิงเจียง เขาเป็นน้องชายของหยิงจิงซาน
“จักรพรรดินีส่งข่าวมาในตอนเช้า ยังไม่ถึงวันดีคังเออร์ก็ก่อเรื่องตลกนี้ก็เกิดขึ้น ถ้ามันไปถึงหูของจักรพรรดินีเธอจะยังรับได้อยู่อีกเหรอ? เจ้าเด็กนี้ถูกตระกูลหยิงสั่งสอนมาจริง ๆ รึ? ” คำพูดของหยิงเจียงนั้นราวกับเป็นระเบิดลูกเล็ก มันเป็นการประชดที่ซ่อนอยู่
หยิงฮาวที่ยืนอยู่ด้านหลังพ่อของเขาไม่ได้พูดอะไร ตอนนี้มันดีกว่าที่จะเงียบไว้
หลิวปี้ที่คุกเข่าอยู่บนพื้นกล่าวขึ้น “วันนี้นายน้อยสองมีความสุขที่ได้ไปดื่มที่นั่นเล็กน้อยและเรียกสาวสองพี่น้องมาดื่มด้วย”
หยิงชางเป็นลูกคนที่สามผู้มีความสุขในวัยกลางคนเล็กน้อย เพียงแค่ได้ยินเขาก็พูดขึ้นช้า ๆ ว่า “นอกจากผู้หญิงที่เป็นผู้ใหญ่เท่านั้นยังไม่พอนี้ยังมีเด็กเล็กด้วย! พี่ใหญ่ เรื่องนี้มันช่างน่าขายหน้า!!!”
“นายน้อยสองไม่มีความคิดอื่นแฝงเลยจริง ๆ ในตอนนั้นผมไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น จู่ ๆ กางเกงของนายน้อยสองถูกไฟไหม้ ผู้หญิงสองคนทำให้ไฟลุกแรงขึ้นและพวกเธอก็เหยียบบกางเกงของนายน้อยสอง ไม่รู้ว่าทำไมผมถึงไม่สามารถขยับเขยื้อนได้ ทำได้เพียงดูนายน้อยสองถูกทำร้าย … ” หลิวปี้รีบขอโทษแทนหยิงคังซี
หยิงจิงซานสูดหายใจเข้าลึก ๆ แล้วถามขึ้น “ ผู้หญิงสองคนเป็นคนธรรมดา?”
หลิวปี้พยักหน้าและยืนยันว่าไม่พบความผิดปกติ
การเดาครั้งแรกในความคิดของหยิงจิงซานคือมีคนจงใจสร้างเกมนี้ขึ้น!
“มีเหตุการณ์แปลก ๆ บ้างไหม?” หยูเหอถามอย่างละเอียด
“ มีบริกรวัยกลางคนที่ดูไม่สบายใจแปลก ๆ” หลิวปี้คิดอยู่ครู่หนึ่งและกล่าวออกมา
หยิงฮาวที่ไม่ได้พูดอะไรเลย ชะงักไปชั่วครู่
หยิงจิงซานได้ตัดสินอย่างคร่าว ๆ ดูเหมือนว่าข่าวที่คังเอ่อร์ออกไปในวันนี้ที่เป็นความลับจะถูกแพร่ออกไป!
ในตอนนั้นเองชายชราคนหนึ่งเดินช้า ๆ เข้ามาในห้องโถงและคำนับให้ฝูงชน
“หมอซ่งเฉิน อาการของคังเอ่อร์เป็นอย่างไรบ้าง” หยูเหอถามอย่างกังวล
หมอซ่งเฉินถอนหายใจ “ ชายชราได้พยายามอย่างดีที่สุดแล้วจริง ๆ แต่ไส้ตะเกียงของนายน้อยสองก็ดับไปแล้ว”
หยูเหอได้ยินผลลัพธ์เช่นนี้ ก็หน้ามืดและเป็นลมไปในทันที
“หยูเหอ!”
“แม่!”