มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 965
ด้วยเหตุนี้ ความทรงจำของเหตุการณ์ก็สิ้นสุดลง เมื่อมองไปที่เจอรัลด์ ทิวลิปก็บอกได้เลยว่าเขากำลังครุ่นคิดอยู่
แน่นอนว่าเจอรัลด์เองไม่ได้ตื่นเต้นมากเกินไปเกี่ยวกับความจริงที่ว่าเขากำลังจะแต่งงานกับคนงามคนนั้นอย่างฉับพลัน
ดังนั้นเขาก็กำลังคิดถึงการปฏิบัติจริงของการดำเนินการต่อไปด้วยกัน
พูดตามตรง ทิวลิปได้ลงมืออย่างดีในแง่ของความก้าวหน้าของแผนการของเขา ท้ายที่สุดแล้ว ตราบใดที่เขาสามารถแอบเข้าไปในตระกูลโยเวลล์ได้ เขาก็จะสามารถหยุดวิถีชีวิตเร่ร่อนของเขาได้อย่างน้อยก็สักระยะหนึ่ง
อย่างไรก็ตาม ปัญหาหลักก็ยังคงมีอยู่ ทำไมเขาถึงต้องแต่งงานกับผู้หญิงแปลกหน้าเช่นนี้ เพียงเพื่อให้บรรลุผลนั้นด้วยล่ะ?
แต่คำถามที่ดีกว่านั้นคือ ทางเลือกของการกระทำของเขาจะตอบคำถามของมีล่าในภายหลังได้หรือไม่?
“งั้นเอานี้ไหม? ฮ่าฮ่า! อย่างที่คุณรู้ การแต่งงานจะเป็นเวลาเพียงหนึ่งปีเท่านั้น เมื่อปีนั้นมาถึง คุณจะต้องหย่ากับเธอ! ถึงอย่างนั้นตระกูลโยเวลล์จะเสนอเงินจำนวนมหาศาลให้คุณอย่างแน่นอน เมื่อสิ่งนั้นเกิดขึ้น ฉันไม่เห็นว่าจะมีผลเสียที่คุณจะไม่เห็นด้วยเลยนะ! ท้ายที่สุดแล้ว ไม่เพียงคุณจะมีกินมีใช้ไปทั้งชาติเมื่อหนึ่งปีสิ้นสุดลงเท่านั้น แต่คุณยังจะมีตำแหน่งเป็นลูกเขยของโยเวลล์ตลอดทั้งปีหน้าอีกด้วย!” ทิวลิปเอ่ย
“ตกลง!” เจอรัลด์ตอบกลับอย่างทันที ขณะที่เขามองไปที่เธอ
ตราบใดที่เขาสามารถแข็งแกร่งขึ้น เขาก็จะมีโอกาสสูงขึ้นที่จะช่วยมีล่าได้ และจัดการกับคอร์ดได้เช่นกัน เจอรัลด์รู้ดีว่าความพยายามในการทำแบบนั้นด้วยกำลังปัจจุบันของเขานั้นมันไร้ประโยชน์ ดังนั้นจึงไม่มีความลังเลใจใด ๆ เลยในการตัดสินใจสุดท้ายของเขา
“…ฮะ? ฉันยังไม่ได้บอกเงื่อนไขคุณเลยด้วยซ้ำ! คุณตกลงง่าย ๆ แบบนั้นได้ยังไงกัน?” ทิวลิปมุ่ยปากเล็กน้อย มีร่องรอยของความดูถูกในสายตาของเธอ
‘ฮึ่ม! และในที่นี้ฉันก็คิดว่าคุณเป็นสุภาพบุรุษผู้มีเกียรติ…สุดท้ายแล้ว คุณก็เป็นแค่ไอ้งั่งผู้ละโมบอีกคนสินะ!’
“ถ้ามีเงื่อนไขด้วย…ว่ามาสิ” เจอรัลด์ตอบกลับ
“แน่นอนว่ามี! เอาล่ะ มีเพียงเงื่อนไขเดียวเท่านั้น เอาตามตรงแม้มันไม่ควรเป็นเรื่องสำคัญสำหรับคุณก็ตาม ไม่ว่าจะยังไง สิ่งที่สำคัญมากที่สุดก็คือว่าคุณต้องเข้าใจว่าการแต่งงานกับพี่สาวของฉันก็คล้ายกับความสัมพันธ์ระหว่างนายจ้างและลูกจ้าง อย่าแม้แต่จะฝันด้วยซ้ำว่าจะทำเกินกว่านั้นได้!”
“เข้าใจแล้ว สิ่งที่เธอกำลังพยายามจะบอกก็คือว่าการแต่งงานนี้เป็นเพียงแต่ในนามเท่านั้น ถูกต้องไหม?” เจอรัลด์ตอบกลับด้วยรอยยิ้มขมขื่นบนใบหน้าของเขา แม้ว่าการแสดงออกของเขาบ่งบอกอีกอย่างหนึ่งก็ตาม แต่นี่เป็นสิ่งที่เขาต้องการอย่างแน่นอน
“บิงโก! นั่นคือเงื่อนไขเพียงอย่างเดียวเท่านั้น ดังนั้นถ้าคุณไม่พบปัญหาใดกับเรื่องนี้ งั้นก็แค่เซ็นสัญญากัน! อย่างไรก็ตาม จำไว้ว่าพิธีงานแต่งงานจะจัดขึ้นในอีกสองวันข้างหน้าก่อนที่แม่ของฉันจะกลับมาจากต่างประเทศ แม้พ่อของฉันจะไม่พูดมากเกี่ยวกับเรื่องนี้ แน่นอนว่าแม่ของฉันเป็นอีกเรื่องหนึ่ง เธอจะไม่เห็นด้วยกับการแต่งงานอย่างแน่นอน ดังนั้นพวกเราจึงจำเป็นต้องดำเนินการเรื่องนี้กันอย่างรวดเร็ว!”
เจอรัลด์ไม่รู้จริง ๆ ว่าอุบายแบบไหนกันที่พี่น้องคู่นี้กำลังจะทำ แต่เขาก็ไม่อยากยุ่งกับพวกเธอ เมื่อรู้ว่านี่ก็เป็นโอกาสที่ดีที่จะได้เกี่ยวข้องกับพวกโยเวลล์ เจอรัลด์จึงเซ็นสัญญา
และก็ง่าย ๆ เช่นนั้น เจ็ดวันผ่านมาและก็ผ่านไป
ต่อมาในช่วงเช้าที่สดใส เมื่อจูเลียตและเจอรัลด์เข้าไปในรถของเธอ
ทันทีที่เจอรัลด์ปิดประตูฝั่งที่นั่งข้างคนขับ ผู้หญิงที่ดูห่างเหินคนนั้น ที่กำลังจะขับรถในตอนนี้ ก็พูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงที่เย็นชาทันที “งานชุมนุมที่พวกเราจะไปเข้าร่วมตอนนี้ เพื่อนร่วมชั้นของฉันที่กลับมาจากต่างประเทศในวันนี้เป็นคนจัดขึ้น ดังนั้นเมื่อพวกเราอยู่ที่นั่นแล้ว ก็พูดให้น้อย เข้าใจไหม?”
ตอนนี้ก็เป็นเวลาสามวันแล้วตั้งแต่การแต่งงานของพวกเขาและเจอรัลด์เองก็ย้ายเข้ามาในตระกูลโยเวลล์ในฐานะลูกเขยที่อยู่ประจำบ้าน
อย่างไรก็ตาม ตลอดช่วงเวลานั้น จูเลียตไม่เคยพูดกับเขา เว้นแต่ว่าจำเป็นจริง ๆ ความจริงแล้ว ส่วนใหญ่แล้วเธอก็ไม่มองหน้าเขาเลยด้วยซ้ำ
เจอรัลด์ก็เข้าใจเหตุผลของเธอดี ท้ายที่สุดแล้ว เขาเป็นอะไรสำหรับเธอล่ะ นอกจากเครื่องมืออย่างหนึ่งเท่านั้น? แต่ก็นั่นแหละ มันก็ไม่เหมือนกับว่านั่นจะทำให้เขายุ่งใจหรืออะไร
“เข้าใจแล้ว” เจอรัลด์ตอบกลับด้วยการพยักหน้าเล็กน้อย
ไม่นาน พวกเขาทั้งคู่ก็มาถึงที่โรงแรมระดับไฮด์เอนในเมืองเฮฟเวินลี
“อ่า ยินดีต้อนรับ จูเลียต!” ชายหญิงสองสามคนกล่าว ขณะที่พวกเขาลุกขึ้นยืนเมื่อพวกเขาเห็นเธอกำลังเข้ามาในห้องส่วนตัวของพวกเขา
เมื่อสังเกตเห็นการปรากฏตัวของเธอ หนึ่งในชายหนุ่มที่แต่งกายด้วยชุดดั้งเดิมและสวมนาฬิกาสีทอง ก็เดินมาหาเธอก่อนจะพูดขึ้นมา “หืม! ตอนที่กลับมาที่ประเทศ ฉันก็ได้ข่าวว่าเธอแต่งงานกับครูบางคน จูเลียต! นั่นคือผู้ชายคนนั้นใช่ไหม?”