ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 1005
เกรย์เคยเห็นว่าโลกนี้ทำงานอย่างไรมาแล้ว แม้ว่าร่างกายของเขาจะมีเหงื่อท่วมตัวและไหลลงมากลางหลังของเขา แต่เขาก็ยังกัดฟันของเขาและถาม “นาย…นายเป็นใคร?!”
“ฉันเป็นใครเหรอ?”
ท่าทางของฮาร์วีย์เยือกเย็น
“ฉันเป็นสามีของแมนดี้และในเวลาเดียวกันฉันเป็นเจ้าชายยอร์กที่นายพูดถึงไง”
“นายอยากให้ฉันตายโดยไม่มีที่ให้ฝังไม่ใช่เหรอ?”
“อะไรนะ?!”
เกรย์ตะลึงอย่างไม่มีที่สิ้นสุดเมื่อเขาได้ยินสิ่งที่ฮาร์วีย์พูด
‘สามีเกาะกินของแมนดี้ ซิมเมอร์ จริง ๆ แล้วเขาคือเจ้าชายยอร์กเองเหรอ?’
‘นี่มัน…มัน…มันเป็นไปได้ยังไง?’
ในที่สุดควินน์ก็ดึงสติตัวเองกลับมาได้
เธอรู้สึกเกียจคร้านในขณะที่เธอฝืนยิ้มออกมา
ในที่สุด ตอนนี้เธอก็เข้าใจสักที
ว่าทำไมมีเพียงแค่แมนดี้เท่านั้นที่ถูกยอมรับในสกาย คอร์ปอเรชั่น
ทำไมเป้าหมายในการขอแต่งงานของเจ้าชายยอร์กถึงเป็นผู้หญิงที่ผ่านการแต่งงานแล้ว
ฮาร์วีย์ ยอร์ก ก็คือ เจ้าชายยอร์กนั้นเอง!
ทุกอย่างที่เขาพูดเป็นความจริง!
แต่ตระกูลซิมเมอร์ไม่เคยเชื่อเขา!
ถ้าตระกูลซิมเมอร์รู้ตัวตนที่แท้จริงของเขา พวกเขาจะมาลงเอยในที่ ๆ พวกเขาอยู่ตอนนี้หรือเปล่าและพวกเขาจะทำดีกับเจ้าชายยอร์กและแมนดี้ ซิมเมอร์ดีกว่าเดิมหรือเปล่า?
ควินน์และแซ็คจะกลายเป็นบริวารของใครบางคนหรือเปล่า?
ในตอนนี้ควินน์รู้สึกผิดกับการตัดสินใจของเธอจนเธอเกือบสำลักเป็นเลือด
ใบหน้าของเกรย์ซีดลง เขาอยากจะให้แซ็คมาตรงนี้แทบตายและตบไอ้เวรนั่นให้ตาย
ทั้งที่เกรย์ย้ำมาตลอดว่าตระกูลฌองไม่เคยเกรงกลัวใคร…
ที่นี่ยังเป็นเซาท์ไลท์!
เจ้าชายยอร์กแห่งเซาท์ไลท์เป็นจุดสูงสุดแห่งเซาท์ไลท์!
ถ้ามีใครกล้าแตะต้องผู้หญิงของเจ้าชายยอร์ก อย่างนี้ผลที่ตามมาก็…
เกรย์รู้สึกสิ้นหวัง
เขาสูดหายใจลึกและพูดขึ้นอีกครั้งทั้งที่ตัวยังสั้นระทวย “เจ้าชายยอร์ก ฉันไม่คิดว่าฉันจะทำให้ชายที่ยิ่งใหญ่อย่างคุณโกรธ”
“แต่ฉันมาจากตระกูลฌอง ฉันขอให้คุณปล่อยฉันไปเพื่อให้เกียรติครอบครัวของฉัน”
“ฉันจะขอโทษภรรยาของคุณอย่างเปิดเผยเอง”
ฮาร์วีย์พยักหน้า
“ก็ได้ ฉันจะให้โอกาสนาย ก้มขอโทษภรรยาของฉันต่อหน้าเธอพรุ่งนี้”
เกรย์หน้างอ แต่เขาก็ยังกัดฟันและตอบกลับ “ได้ครับ! ตกลงตามนั้นเลยครับ!”
มันเป็นการตกลงที่น่าอับอายที่สุดของเขา แต่เขาจะต้องหาทางรอดจากเรื่องนี้ก่อนทุกอย่างจะเกิดขึ้น
“อีกอย่าง ใครเป็นคนที่ทำร้ายภรรยาของฉัน?”
“จากนี้ไปเขาจะต้องใช้มืออีกข้างกินข้าว”
ฮาร์วีย์เหลือบมองไทสันในขณะที่เขาพูด
ไทสันดึงมีดเล่มใหญ่ออกมาและโยนมันลงต่อหน้าเกรย์
เกรย์เหงื่อท่วมร่างกายของเขา ราวกับว่าเขาเพิ่งตากฝนมาและใบหน้าของเขาถอดสี
เขาไม่เคยรรู้สึกกลัวขนาดนี้มาก่อน
เขาคิดว่าถ้าเขายอม เขาจะรอดไปได้
เขาไม่เคยคาดคิดว่าฮาร์วีย์จะต้องการตัดมือของเขาทิ้งเหมือนกัน!
“นายจะทำเองหรือเปล่า? หรืออยากให้ฉันช่วย?” ฮาร์วีย์ถามอย่างเย็นชา
ร่างกายของเกรย์สั่นอย่างไม่สิ้นสุด เขาไม่เคยปริปากของเขา
เขาเป็นนายน้อยของตระกูลฌอง! เขายังมีเวลามากมายที่จะมีความสุขและเพลิดเพลินกับความร่ำรวยและชื่อเสียงมากมาย เขายังไม่อยากพิการ
ฮาร์วีย์หน้าบึ้ง
“เร็วเข้า ฉันต้องไปดูแลภรรยาของฉัน ฉันไม่มีเวลามาเล่นกับนาย”
“ไทสัน ให้คนของเขามาช่วยเขาหน่อย”
ทหารที่อยู่ด้านนอกลากผู้นำการ์ดเข้ามาและโยนชายคนนั้นลงตรงหน้าของเกรย์
ไทสันหัวเราะคิกคัก จากนั้นส่งมีดให้กับมือของผู้นำการ์ด
ผู้นำการ์ดตัวสั่น กลัวที่จะทำการใด ๆ
“บอกเขาให้เร็ว ๆ” ฮาร์วีย์พูดอย่างใจร้อน
เพียะ!
ไทสันตบหัวหน้าการ์ดอย่างแรง
“ไม่ได้ยินเหรอ? เจ้าชายบอกให้แกเร็ว ๆ !”