GG: บทที่ 177 – ชีวิตพวกคุณนี้ยุ่งวุ่นวายจริง ๆ
ชายคนนั้นอยู่ในชุดสีดำที่ทำให้ซ่อนตัวได้ดีในตอนกลางคืน นักฆ่าอย่างเขาไม่จำเป็นต้องแอบเข้ามาเพียงแค่บินขึ้นแล้วเดินผ่านหน้าต่าง
งานนี้เป็นเพียงแค่คนธรรมดาสองคนมันง่ายเกินไป เขาลอยขึ้นมาอยู่เงียบ ๆ บนระเบียง ชายในชุดดำหยิบกริชสั้น ๆ ออกมาและวางพิษลงบนมัน ฆ่าด้วยสิ่งที่มองไม่เห็น!
เมื่อเข้ามาข้างใน ห้องข้างๆนั้นยังมีแสงสว่างอยู่ ชายในชุดดำก็เริ่มเดินเข้าไปในห้องพร้อมกับยิ้มเยาะ แต่!
“จีจี้! มีใครบ้างคนอยู่นอกหน้าต่าง!” ชิงหยูตงที่สวมหูฟังตะโกนขึ้น
ชายในชุดดำที่อยู่ข้างนอกรู้สึกตกใจในทันที พวกเธอค้นพบตัวเขาได้อย่างไร ข้อมูลบอกว่าแค่คนธรรมดาสองคนไม่ใช่เหรอ!
เย่จีจี้จัดการกับตัวละครและตะโกนว่า “ฉันได้ยินมานานแล้ว ดูสิว่าฉันจะฆ่าคุณอย่างไรดี!”
ชายในชุดดำหน้าซีดด้วยความกลัวและหมอบลงกับระเบียงในทันที
เมื่อได้ฟังชิงหยูตงก็กล่าวขึ้นเบา ๆ “ คุณคิดว่าฉันจะไม่เห็นคุณ เมื่อคุณหมอบลงงั้นเหรอ!”
ชายในชุดดำกำลังจะบ้า! เขายังไม่พบเป้าหมาย แต่เป้าหมายพบเขาแล้ว!
สิ่งที่นักฆ่ากังวลมากที่สุด นั่นคือการถูกเปิดเผยตัวตน!
หลังจากรออยู่ครู่หนึ่งชายในชุดดำก็สงบลงอีกครั้ง มันเป็นไปได้ไหมที่จะเป็นภาพลวงตา? มันคงจะเป็นเพียงแค่ภาพหลอนหูแว่ว พวกเธอจะค้นพบเขาไปได้อย่างไร
เขาแอบเข้าไปในห้อง ไฟนั่งเล่นและห้องนอนสว่างอยู่ ดูเหมือนว่าพวกเธอจะอยู่ข้างในนั้น
ชายในชุดดำเผยรอยยิ้มชั่วร้ายและเลียใบมีดโดยไม่รู้ตัว
ฉันรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ …
ดูเหมือนว่าเขาจะได้รับพิษ! แม่เจ้าโว้ย! ฉันหลุดความสนใจจนพึ่งเลียยาพิษไป!
ชายในชุดดำหยิบยาแก้พิษออกมาดื่มลงไปในทันที เขาถอนหายใจแล้วตรงไปที่ห้องนอนอีกครั้ง
“ มีฝีเท้า!” ชิงหยูตงตะโกนดังขึ้นอีก
ชายในชุดดำเอนตัวพิงกำแพง มันเหลือเชื่อมาก เขาเดินเบาจนแทบจะไม่เกิดเสียงฝีเท้าแต่พวกเธอกลับได้ยิน
เย่จีจี้หัวเราะเสียงดัง “พี่สาวชิง เราหยุดคนโง่ได้แล้ว”
สีหน้าชายในชุดดำเปลี่ยนไปในทันที นี่เป็นกับดัก! เขากำลังกระโจนเข้าไปในกับดักของคนอื่น!
“จีจี้ อย่าขยับ รอให้ฉันไปจัดการชายคนนี้ก่อน ในวันนี้หญิงคนนี้จะเป่าหัวเขาเอง!” เสียงของชิงหยูตงดังขึ้นอีกครั้ง แต่มันทำให้ชายในชุดดำกำลังกลัว เขาเข้ามาในกับดักของคนอื่นจริง ๆ ด้วย
ไม่! ตอนนี้งานนี้มันยากเกินไปแล้ว ฉันต้องโทรหาผู้ช่วยสองสามคน!
ชายในชุดดำก้าวเล็ก ๆ ออกไปและเตรียมพร้อมที่จะจากไป
“เขาอยากจะวิ่งหนีงั้นเหรอ! จีจี้จะเป่าหัวของเขาเอง! “
“ ดีมาก ~”
ชายในชุดดำไม่สามารถจัดการอะไรได้มากนักและพุ่งผ่านหน้าต่างออกไปโดยตรง มีกับดักมากมายในนั้น! ข้อมูลผิด! ต้องวางแผนใหม่!
ในห้องนอน ชิงหยูตงขมวดคิ้วมองไปที่เย่จีจี้ “จีจี้ ฉันเพิ่งได้ยินเสียงกระโดดชนหน้าต่าง”
เย่จีจี้มองชิงหยูตง “ดูเหมือนว่ามีบางคนกระโดดออกจากหน้าต่าง”
“ดูเหมือนว่ายังมีคนอยู่ในเมือง P นี้” ชิงหยูตงถอนหายใจออกมา
มุมปากของพวกเธอยกยิ้มอย่างชั่วร้าย เกมนี้มันสนุกจริง ๆ
ห้องอยู่ติดกันเป็นของเย่ฮัว เสียงของหน้าต่างที่แตกทำให้เย่ฮัวลืมตา เขาโบกมือเบา ๆ
ชายในชุดดำที่กำลังดีใจที่วิ่งหนีไปได้นั้น กำลังบินอยู่พร้อมกับร่างกายที่ค่อย ๆ หายไป มันเป็นวิธีตายที่ไม่เจ็บปวดนัก
ผู้หญิงในอ้อมแขนที่เขากอดไว้ ดูเหมือนว่าจะไม่ได้ถูกปลุกให้ตื่น มุมปากของเย่ฮัวโค้งขึ้นเล็กน้อย
“เย่ฮัวบางคนกระโดดออกจากหน้าต่าง … มาเลย … ” ชิงหยาเลียปากของเธอ ดูเหมือนเธอจะกำลังฝันอยู่
เย่ฮัวส่ายหัวของเขาอย่างอดไม่ได้ ถ้าเธอฝันว่าได้เล่นเกมงั้นก็โชคดีที่มีตัวเขาอยู่ในนั้น
“เย่ฮัว ~ คุณโดนเฮดช็อตได้ยังไง ฉันจะช่วยคุณแก้แค้นเอง”
เย่ฮัว “…….”
ผู้หญิงโง่คนนี้ เขาอยากจะปลุกเธอขึ้นมาสั่งสอนจริง ๆ
ในตอนเช้าชิงหยาตื่นแต่เช้า เพราะวันนี้เป็นวันดีที่จะได้ถ่ายรูปแต่งงานเพียงแค่นึกถึงมันก็รู้สึกตื่นเต้นแล้ว
ชิงหยาเปลี่ยนเสื้อผ้าของเธอแล้วดึงเย่ฮัวขึ้นมาจากเตียง “เย่ฮัวลุกขึ้น”
“คุณกังวลเกินไปแล้ว ตอนนี้มันพึ่งจะหกโมงเอง!” เย่ฮัวกล่าวด้วยเสียงต่ำ
ชิงหยาแกว่งแขนของเย่ฮัว “ สามี ~ ฉันตื่นเต้นแล้ว ลุกขึ้นเร็วเข้า ~”
“ฉันทนคุณไม่ไหวแล้ว!!!” เย่ฮัวลุกขึ้นคว้าเอวของชิงหยามาแล้วจูบเธอในทันที
“พอใจแล้ว ก็ลุกขึ้นมาได้แล้ว ~” ชิงหยามองเย่ฮัว เขาเริ่มวุ่นวายกับเธอมากขึ้นในตอนเช้า แต่เธอก็ชอบเย่ฮัวในปัจจุบันซึ่งดีกว่าเมื่อก่อนมาก
เย่ฮัวถอนหายใจหลังจากล้างหน้า เขาก็พาชิงหยาไปเรียกอีกสองคน
ชิงหยูตงกับเย่จีจี้เข้านอนตอนตีสี่ พวกเธอพึ่งจะหลับได้เพียงสองชั่วโมงเท่านั้นและก็ถูกปลุกขึ้นมา
“ทำไมหน้าต่างของห้องพวกเธอถึงแตกล่ะ?” ชิงหยาถามอย่างสงสัย
เย่จีจี้อยู่ในชุดนอนถือหมีและออกมาพร้อมกับตาที่ยังหลับอยู่
ชิงหยูตงสวมผ้าปิดตาและกอดผ้าห่มหลังจากที่พวกเธอออกมาพวกเธอก็ล้มตัวลงบนโซฟา และดูเหมือนว่าพวกเธอจะไม่ลุกขึ้นมาอีกแล้ว
เย่ฮัวไปที่หน้าต่างแล้วจุดบุหรี่ “ใครพยายามจะทำอะไรกับพวกเธอกัน? นี้มันน่าสนใจจริง ๆ”
ภายใต้กลวิธีต่าง ๆ ของชิงหยา ชิงหยูตงกับเย่จีจี้ก็สวมเสื้อผ้าและออกมาในที่สุด เย่จีจี้ก็ยังคงราวกับเจ้าหญิงน้อยความแตกต่างก็คือวันนี้เธอถือหมีไว้
ในที่สุดชิงหยูตงกลับมาเป็นปกติ กระโปรงยาวสวมอยู่บนร่างของเธอ
อาหารเช้าของโรงแรมนั้นฟรี และเป็นแบบบุฟเฟ่ต์ทุกอย่างอร่อยหมด
ชิงหยูตงกับเย่จีจี้ที่เห็นอาหารก็ฟื้นคืนชีพในทันที เย่ฮัวนั่งประจำทีและยังคงวางตัวเป็นเจ้านายต่อไป
บทบาทที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของภรรยาของคุณคืออะไร? นั่นคือการหลับนอนในตอนกลางคืนและการรับใช้ระหว่างวัน ไม่อย่างนั้นจะมีภรรยาไปทำไม? นั่นจะไร้ความหมาย
ชิงหยายังคงรู้จักเย่ฮัวหรือไม่? ของเย่ฮัวมีโจ๊กหนึ่งชามกับโหยวเถียว โอเค
เย่ฮัวมองดูตรงหน้าเขาแล้วมองดูตรงหน้าอีกสามคน “ของฉันคืออะไร?”
“ลูกพี่ลูกน้องตัวใหญ่โง่จัง นี่คืออาหารเช้าไง” เย่จีจี้พูดพร้อมรอยยิ้ม
เย่ฮัวเหลือบมองทำให้เธอสะดุ้งทันที
ชิงหยาหัวเราะแล้วพูดด้วยรอยยิ้ม “โอเค โอเคฉันล้อเล่น คุณอยากกินอะไร เดี๋ยวฉันจะไปเอามาให้?”
“ช่างมันเถอะ ฉันไม่ได้อยากอาหารมากอะไร” เย่ฮัวพูดเบา ๆ แล้วเริ่มตักโจ๊กกินไปสองสามคำ
ชิงหยูตงมองไปรอบ ๆ โรงแรมยังคงเต็มไปด้วยผู้คน วันนี้มีไม่กี่คนที่หายไป
“พี่เขยคุณไม่คิดว่าวันนี้โรงแรมดูแปลก ๆ เหรอ?” ชิงหยูตงถามอย่างสงสัย
เย่ฮัวรู้สึกมานานแล้ว แต่เขาก็ไม่ได้สนใจอะไร
ทันใดนั้นชายสองคนที่นั่งอยู่ที่โต๊ะด้านหลังพวกเย่ฮัวพร้อมอาหารเช้าก็กระซิบกระซาบกัน
“ฉันได้ยินมาว่างานเลี้ยงในวันนี้ถูกยกเลิก มันทำให้ฉันคงต้องรีบกลับไปที่การประชุมผู้ปกครองของลูกในวันนี้”
“ฉันไม่เหมือนกันฉันไม่ได้มีส่วนร่วมในความสูญเปล่าของกลุ่มเมื่อคืนนี้”
“มีข่างลือว่าลูกชายคนที่สองถูกทุบไข่ดังนั้นงานวันนี้จึงถูกยกเลิก”
“ จริง ๆ เหรอ ไม่ใช่ว่ามันถูกกุขึ้นมาหรอกนะ? ใครอิจฉาเขาเช่นนี้กัน?”
“ข่าวในโลกของผู้ฝึกตนบอกว่าคนที่ทำลูกชายสองคนนี้เป็นเด็กผู้หญิงที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะสองคน”
“อา ชายที่ต้องการแต่งงานกับจักรพรรดินีก็ยังคงเป็นเช่นนี้!”
“ใช่ ไม่กลัวจักรพรรดินีจะเฉือดรึไง?”
เมื่อเย่ฮัวได้ยินว่าเป็นหญิงสาวที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะ เขาก็มองเย่จีจี้และนึกถึงนักฆ่าเมื่อคืนนี้ ไม่ต้องพูดอะไรมากมายมันคงเป็นสองคนนี้แน่นอน
ชิงหยูตงกับเย่จีจี้กินอาหารเช้าอย่างเงียบ ๆ โดยไม่รู้เรื่องอะไรเลย