จ้าวหลุนต้องการฆ่าหลิงฮันเพื่อกู้หน้ากลับมา ดังนั้นตอนนี้จ้าวหลุนจึงคิดว่าหลิงฮันเป็นศัตรูที่ต้องกำจัดออกไปให้ได้โดยเร็วที่สุด
แน่นอน เขาจะต้องปฏิบัติต่อศัตรูอย่างไร้ความเมตตา ดั่งสายลมฤดูใบไม้ร่วงที่กวาดผ่านใบไม้!
สีหน้าของจ้าวหลุนดูเยือกเย็น และเมื่อเขาชี้นิ้วออกไป ร่างของกู่หลิงหยู่กลายเป็นแข็งทื่อราวกับรูปปั้นทันที
“โอ้ว ข้าไม่รู้สึกแปลกใจเลยว่าทำไมเจ้าถึงอวดดีถึงขั้นกล้าต่อสู้กับข้า” จ้าวหลุนเดินเข้าใกล้และโจมตีใส่หลิงฮันด้วยฝ่ามืออีกครั้ง “แต่อย่างน้อยข้าจะบอกให้เจ้ารู้ว่าไม่มีใครรอดตายไปจากข้าได้!”
ปัง!
ฝ่ามือของจ้าวหลุนกระแทกไปที่พื้นดินที่ว่างเปล่า ทำให้พื้นดินสั่นสะเทือนเล็กน้อย แต่ร่างของหลิงฮันนั้นได้หายไปแล้ว
“หืม?” จ้าวหลุนแสดงสีหน้าประหลาดใจ เมื่อเห็นหลิงฮันสามารถรอดพ้นจากการโจมตีของเขาได้
หลิงฮันโคจรคัมภีร์สวรรค์นิรันดร์และบาดแผลของเขาก็ถูกรักษาจนหายด้วยความเร็วที่มองเห็นด้วยตาเปล่า แววตาของเขาเปล่งประกายและพูดว่า “จ้าวหลุน เจ้าไม่ได้แข็งแกร่งค้ำฟ้า!”
“อย่างนั้นรึ?” จ้าวหลุนยังคงรู้สึกประหลาดใจอยู่ดี ทั้งที่หลิงฮันยังเป็นแค่จอมยุทธระดับภูผาวารีขั้นต้น เขาควรจะจัดการอีกฝ่ายได้อย่างง่ายดาย
เขาเริ่มโจมตีออกไปอีกครั้ง ด้วยการโคจรจรพลังปราณเป็นฝ่ามือยักษ์ที่ตกลงมาจากท้องฟ้าไปที่หลิงฮัน
ฝ่ามือนี่ไม่เพียงแค่ไม่ธรรมดาเพียงอย่างเดียวเท่านั้น แต่รวดเร็วมากและมีขนาดใหญ่เกินที่จะหลบได้พ้น
หลิงฮันโคจรพลังปราณไปที่หมัด และต่อยหมัดขึ้นไปบนฟ้า แต่ช่องว่างระหว่างพลังนั้นแตกต่างกันเกินไป ฝ่ามือของจ้าวหลุนกดทับร่างของเขาติดพื้นดิน ทำให้โลหิตของเขาสาดกระเซ็นไปทั่ว แต่ในไม่ช้าเขาก็ลุกขึ้นมายืนหยัดอีกครั้ง ซึ่งทำให้ทุกคนรู้สึกตกตะลึงเป็นอย่างมาก
นี่เขาเป็นเทพเจ้าแห่งสงครามหรือไงกัน?
ฝูงชนตกตะลึงเกินกว่าจะบรรยายออกมาเป็นคำพูดได้ ทั้งที่ความแข็งแกร่งของหลิงฮันกับจ้าวหลุนนั้นแตกต่างกันอย่างมาก เขาสมควรที่จะถูกจัดการได้ด้วยทีเดียว แต่หลิงฮันก็สามารถยืนหยัดได้อีกครั้ง
เขาเป็นจอมยุทธระดับภูผาวารีขั้นกลางที่แข็งแกร่งมาก!
มดปลวกจากโลกใบเล็กฝึกฝนเทคนิคบ่มเพาะพลังอะไรกัน? หรือมีสมบัติลับอะไร? ทำไมเขาถึงมีพลังต่อสู้และกายหยาบที่ไร้เทียมทานขนาดนั้น?
มันกลายเป็นว่าจ้าวหลุนคิดผิดที่ดูถูกมดปลวกจากโลกใบเล็กมากเกินไป
เขาคิดผิดมหันต์!
เขาไม่เชื่อว่าจะมีใครเกิดมาพร้อมกับพรสวรรค์แบบนี้ได้ นี่จะต้องเป็นเพราะสมบัติล้ำค่าของหลิงฮันเป็แน่
เขาต้องการมัน!
“ตาย!” ในที่สุดจ้าวหลุนก็เริ่มเอาจริง และโจมตีออกไปอีกครั้งด้วยพลังของอักขระศักดิ์สิทธิ์และแสดงพลังที่น่าหวาดกลัวออกมา
หลิงฮันส่งเสียงตะโกนและใช้ฝ่ามือผนึกพลิกปฐพีกับเนตรแห่งสัจธรรมเพื่อสวนการโจมตี
ตู้ม!
เมื่อเกิดเสียงระเบิดขึ้น หลิงฮันลอยกระเด็นไปด้านหลังอีกครั้ง
– ส่วนจ้าวหลุนไม่จำเป็นต้องพูดถึง เขายังคงเป็นอัจฉริยะระดับสี่ดาวอยู่ดี ช่องว่างระหว่างเขากับหลิงฮันนั้นไม่มีทางที่หลิงฮันจะมาอยู่ในระดับเดียวกับเขาได้
แต่เขามีกายหยาบที่ไร้เทียมทานเกินไป ผลของการปะทะทำให้ผิวหนังของเขาได้รับบาดเจ็บเท่านั้น มันยังไม่ถึงกระดูก และแน่นอนว่าเมื่อเขาโคจรพลังคัมภีร์สวรร์นิรันดร์ บาดแผลของเขาก็หายเป็นปกติอย่างรวดเร็ว
ฝูงชนกำลังจับตามองหลิงฮัน พวกเขาไม่เคยเห็นใครที่มีกายหยาบไร้เทียมทานขนาดนี้มาก่อน กายหยาบของเขาไร้เทียมทานเกินไปแล้ว ทั้งยังมีความยืดหยุ่นที่ผิดปกติ
นอกจากจะสามารถจัดการหลิงฮันด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว เพราะถ้าเขาได้รับบาดเจ็บเล็กน้อย เขาก็สามารถรักษาบาดแผลตัวเองซ้ำไปซ้ำมา และมีแต่จะเสียเวลาเปล่าที่จะจัดการอีกฝ่าย
“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!” ใครบางคนระเบิดเสียงหัวเราะดังลั่นไปทั่ว และร่างของเขาร่อนลงมาจากยอดเขาและยืนอยู่ระหว่างหลิงฮันกับจ้าวหลุน
ซาหยวน!
เขาหันหน้าไปหาจ้าวหลุนทันทีแล้วพูดว่า “จ้าวหลุน รางวัลเดิมพันของข้าอยู่ที่ไหน?”
จ้าวหลุนแสดงความโกรธของเขาออกมาทันทีและพูดว่า “เจ้ากลัวข้าไม่จ่าย?”
“ไม่ใช่แบบนั้น ข้าแค่อยากได้มันมาในวันนี้ ถ้าเป็นวันอื่นข้าไม่ค่อยสบายใจ!” ซาหยวนกล่าวด้วยรอยยิ้ม
จ้าวหลุนรู้ว่าอีกฝ่ายตั้งใจเข้ามาแทรกแซงการต่อสู้ระหว่างเขากับหลิงฮัน แต่เขาจะปล่อยให้อีกฝ่ายทำตามใจชอบได้อย่างไร? เขาพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “ซาหยวน อย่าคิดว่าข้าไม่รู้ว่าเจ้าคิดจะทำอะไร!”
“แล้วข้าคิดจะทำอะไรอย่างนั้นหรือ?” ซาหยวนถามด้วยรอยยิ้ม
จ้าวหลุนหายใจเข้าลึกๆ แล้วพูดว่า “ข้าจะให้แร่เหล็กเมฆาดาราขาวให้เจ้าสองชิ้น แล้วห้ามเข้ามาแทรกแซงเรื่องของข้าอีก!”
ความแข็งแกร่งและตัวตนของซาหยวนไม่ได้ด้อยไปกว่าเขา ถ้าซาหยวนแข็งข้อด้วย มันจะเป็นเรื่องยากที่จะจัดการด้วยได้ ดังนั้นจ้าวหลุนจึงไม่ลังเลที่จะเสนอแร่เหล็กเมฆาดาราขาวอีกชิ้นให้อีกฝ่าย เพื่อไม่ให้อีกฝ่ายเข้ามาแทรกแซงเรื่องของเขาอีกต่อไป
แร่เหล็กเมฆาดาราขาวสองชิ้น?
ช่วยไม่ได้ที่หัวใจของซาหยวนจะกระหน่ำเต้น แร่เหล็กเมฆาดาราขาวสองชิ้นนั้นเพียงพอที่จะสร้างอาวุธชั้นยอดที่สมบูรณ์แบบขึ้นมาได้
เพียงแค่เขาคิดเรื่องพวกนั้น เขาสามารถตัดสินใจได้ทันทีและพูดว่า “ตกลง!” จากนั้นเขาก็ก้าวออกไปอยู่ด้านข้างและเฝ้าดูการต่อสู้อย่างไม่แยแส
สายตาของจ้าวหลุนหันไปจ้องมองที่หลิงฮันอีกครั้ง เจ้าหมอนี่ทำให้เขาต้องเสียแร่เหล็กเมฆาดาราขาวอีกหนึ่งชิ้น นี่ทำให้เขารู้สึกโกรธเกรี้ยวมากยิ่งขึ้น และอยากได้สมบัติล้ำที่ทำให้อีกฝ่ายแข็งแกร่งมาครอบครอง
หลิงฮันหันไปมองซาหยวนเล็กน้อย จากนั้นเขาก็หันหน้าไปเผชิญหน้ากับจ้าวหลุนอีกครั้ง แล้วจับดาบด้วยมือซ้าย ส่วนมือขวากำหมัดแน่น
“เมี๊ยว เจ้าเป็นคนที่กล้าหาญยิ่งนัก ทั้งที่เจ้าเด็กนี่เป็นทาสของข้าเจ้าก็ยังกล้าลงมือ?” เจ้าแมวอ้วนปรากฏตัวอยู่ตรงหน้าจ้าวหลุน
“สัตว์เลี้ยงของเจ้าสำนัก?” จ้าวหลุนรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย
“เมี๊ยว เจ้าเด็กมนุษย์นั่นเป็นทาสของข้าผู้นี้!” เจ้าแมวอ้วนเริ่มแสดงท่าทีหยิ่งยโส
“หึ่ม หากเจ้าอยากจะช่วยเจ้าเด็กนี่ จะต้องจ่ายด้วยชีวิตของเจ้า!” จ้าวหลุนไม่เห็นเจ้าแมวอ้วนอยู่ในสายตาแม้แต่น้อย
พรึบ เจ้าแมวอ้วนหายตัวไปในพริบตา มันรวดเร็วอย่างไม่น่าเชื่อ
“หืม?” จ้าวหลุนค่อนข้างรู้สึกประหลาดใจกับความเร็วของมัน แต่มันก็แค่นั้น นั่นเป็นเพราะเจ้าแมวอ้วนยังเป็นแค่สัตว์อสูรระดับภูผาวารีขั้นต้น เพียงแค่สามกระบวนท่า เจ้าแมวอ้วนก็ถูกจ้าวหลุนสยบได้อย่างง่ายดาย
ถึงกระนั้น จ้าวหลุนก็ไม่ได้ทำให้มันได้รับบาดเจ็บอะไร เขาแค่ทำให้มันเคลื่อนไหวไม่ได้เท่านั้น
“เจ้ามนุษย์ชั้นต่ำ รีบปล่อยข้าเดี๋ยวนี้!” เจ้าแมวอ้วนกรีดร้องด้วยความโกรธเกรี้ยว
ทุกคนดูแปลกใจ ตัวตนของผู้อาวุโสฝ่ายซ้ายและเจ้าสำนักคือสองจอมยุทธระดับดาราที่แข็งแกร่ง มันเป็นเรื่องที่ไม่มีใครคาดคิดว่าหลิงฮันจะมีความสัมพันธ์ที่ดีกับทั้งสองคนในเวลาเดียวกัน
จ้าวหลุนค่อนข้างจืดจางไปเลย ถ้าหากซาหยวนให้ความสนใจหลิงฮันด้วย มันจะเท่ากับว่ามีขุมพลังของจอมยุทธระดับดาราสามคนอยู่ข้างหลิงฮัน
แต่เมื่อคิดถึงพรสวรรค์และความสามารถของหลิงฮันแล้ว มันมีความเป็นไปได้สูงที่จะเป็นเช่นนั้น!
“เตรียมตัวตาย!” จ้าวหลุนโจมตีหลิงฮันด้วยฝ่ามืออีกครั้ง
“เจ้าต่างหากที่ต้องตาย!” หลิงฮันคำราม และสวนการโจมตีด้วยดาบและฝ่ามือพร้อมกัน