Mars เจ้าสงครามครองโลก บทที่ 699 หลานชาย
กู่เหอกล่าวด้วยความจำใจ “คนล้วนมีความเห็นแก่ตัว คนส่วนใหญ่ในตระกูลใหญ่ไม่มีพรสวรรค์ทางด้านการฝึก และในฐานะที่เป็นผู้อาวุโสของพวกเขา แล้วจะยอมให้ลูกหลานสูญเสียความมั่งคั่งได้อย่างไร คนที่คิดแต่เรื่องการบำเพ็ญนั้นมีน้อยมาก”
หลังจากกล่าวจบ กู่เหอก็กล่าวอีกครั้งว่า “ถ้าผมบอกว่าคุณปู่ของผมยังไม่ตาย แม้แต่ผมก็ไม่รู้ว่าคุณจะเชื่อผมไหม?”
เย่เซิ่งเทียนกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “เชื่อ ทำไมจะไม่เชื่อ? ถ้าพวกคุณรู้ว่าเขายังมีชีวิตอยู่ ตระกูลกู่คงจะลงมือเคลื่อนไหวนานแล้ว และจะวางอำนาจบาตรใหญ่มากกว่าตอนนี้”
กู่เหอถอนหายใจด้วยความโล่งอกและกล่าวว่า “เฮ้อ คนที่คิดแต่เรื่องการบำเพ็ญคุณปู่ของผมนั้นมีไม่กี่คนหรอก ช่วงหลายปีที่ผ่านมา ยิ่งอยู่ตระกูลกู่ยิ่งเบี่ยงเบนไปจากความตั้งใจเดิมมากขึ้นเรื่อย ๆ แต่ผู้อาวุโสกลับเฝ้ามองด้วยความไม่แยแส แม้กระทั่งเมื่อสักครู่ตอนที่คุณจะฆ่ากู่เต้าหมิงและกู่ชวน เขาก็ยังไม่ลงมือเคลื่อนไหว แม้แต่ผมก็ไม่รู้ว่าเขาคิดอะไรอยู่ ถ้าเป็นผม ผมจะฆ่าคุณเพื่อล้างแค้นอย่างแน่นอน”
“ไปพบคุณท่านเถอะ เขาถึงจะเป็นผู้มีปัญญายิ่งใหญ่อย่างแท้จริง”
หลังจากกล่าวจบ เย่เซิ่งเทียนก็จับร่างกายของกู่เหอเอาไว้ ร่างของเขาเป็นประกาย ไม่นานเขาก็ปรากฏตัวขึ้นในพื้นที่ต้องห้ามด้านหลังภูเขาของตระกูลกู่
“เจ้าเทพ ผมขอถามคำถามที่ไม่ควรถาม ตอนนี้คุณไปถึงแดนไหนแล้ว? เทพบู๊ระดับห้าดาวชั้นสูงสุด? หรือข้ามเทพบู๊ระดับห้าดาวไปแล้ว?”
กู่เหอยืนนิ่งและสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ
เมื่อสักครู่ เย่เซิ่งเทียนเดินอยู่กลางอากาศ!
ถึงแม้ว่าความแข็งแกร่งของเขาจะปานกลาง แต่เขาเกิดในตระกูลนักบู๊ ทำให้โลกทัศน์ของเขานั้นไม่ธรรมดา
เทพบู๊ระดับหนึ่งดาวสามารถส่งเสียงลับได้ เทพบู๊ระดับสองดาวสามารถเพาะเมล็ดทิพย์ไว้ที่ตันเถียน เทพบู๊ระดับสามดาวสามารถรวบรวมพลังเป็นรูปร่างได้ และสามารถฆ่าคนจากระยะไกลได้
และเมื่อถึงเทพบู๊ระดับห้าดาวแล้ว ความเร็วจะเร็วถึงสุดขีด และสามารถเคลื่อนย้าย ซึ่งคนทั่วไปเรียกว่าการล่องหน
ส่วนเทพบู๊ระดับห้าดาว สามารถฝึกรากทิพย์ฝังอยู่ในตันเถียนของตนเองได้ และเริ่มเปลี่ยนแปลงตนเองใหม่
เท่าที่เขารู้ การเหาะเหินเดินอากาศและใช้พลังควบคุมสิ่งต่าง ๆ เป็นแดนที่อยู่เหนือเทพบู๊ขึ้นไป ว่ากันว่าเป็นแดนเหนือโลกีย์ ซึ่งเขาเองนั้นไม่รู้รายละเอียดเฉพาะ
เพราะความแข็งแกร่งของเขาอยู่ในระดับปรมาจารย์เท่านั้น ซึ่งอยู่ห่างไกลจากเขามาก
ถ้าเขาไม่ใช่ผู้นำตระกูลกู่ เขาคงไม่มีทางรู้เรื่องพวกนี้
“หรือว่าจะเป็นแดนเหนือโลกีย์ตามตำนานเล่าขาน? ว่ากันว่าต้องอยู่ระดับแดนเหนือโลกีย์เท่านั้น ถึงจะสามารถเหาะเหินเดินอากาศได้”
เย่เซิ่งเทียนกล่าวช้า ๆ “ผมเป็นแค่คนธรรมดาที่มีพลังเล็กน้อย แดนเหนือโลกีย์อะไร เหาะเหินเดินอากาศอะไร คุณต้องเชื่อในวิทยาศาสตร์สิ”
กู่เหอ “……”
ใครจะเชื่อวิทยาศาสตร์ล่ะ?
เมื่อสักครู่คุณพาผมเดินอยู่กลางอากาศ หรือว่าผมเห็นผี?
เป็นคนที่ไม่กล้ายอมรับความจริง แล้วยังคิดจะปิดบังผมอีก
พวกเราเป็นพันธมิตรน่ะ ไม่มีความจริงใจเลยสักนิด
“ข้างหน้าเป็นสถานที่ที่คุณปู่เข้าฌานแล้วเสียชีวิตด้วยท่านั่งสมาธิในตอนนั้น และตอนนั้นมาเห็นด้วยตาตัวเองว่าเขาเสียชีวิตแล้ว ถูกฝังอยู่ในดินแล้ว แต่นึกไม่ถึงว่าจะเป็นการตายปลอม ผมไม่เข้าใจว่าเขาคิดอะไรอยู่ ต่อมาผมมาที่นี่บ่อย ๆ แต่ก็ไม่เคยเห็นเขาเลย”
กู่เหอชี้ถ้ำที่ได้รับการซ่อมแซมที่อยู่ข้างหน้า และกล่าวด้วยความขุ่นเคือง
ถ้าคุณท่านออกมาเร็วกว่านี้ แล้วมันจะเป็นเช่นตอนนี้ได้อย่างไร
แล้วเขาจะเป็นหุ่นเชิดมาหลายสิบปีได้อย่างไร?
ถ้าบอกว่าไม่โกรธ นั้นเป็นการโกหก
เขาได้รับความคับข้องใจมาหลายปี แล้วเขาจะยอมได้อย่างไร
ขณะที่พูด ทั้งสองคนมาถึงปากทางเข้าถ้ำแล้ว น้ำเสียงชรานั้นก็ดังขึ้นอีกครั้ง “เข้ามาสิ”
กู่เหอนำทางโดยมีเย่เซิ่งเทียนเดินตามเข้าไป
ข้างในเป็นห้องหินที่คนสร้างขึ้น เพียงแต่ค่อนข้างเรียบง่าย มีชุดน้ำชาวางอยู่บนโต๊ะหิน ล้อมรอบด้วยม้านั่งหินเรียบง่ายสี่ตัวที่ตัดจากหิน
นอกจากนั้นไม่มีของอะไรอีก
ชายชราผมขาวและมีเครายาวถึงหน้าอกกำลังนั่งดื่มชาอยู่คนเดียว สวมชุดคลุมยาวผู้ชายสมัยก่อน
มองแล้วร่างกายแข็งแกร่งมาก และไม่เหมือนสัตว์ประหลาดที่มีชีวิตอยู่มานานกว่าสองร้อยปี
“เจ้าหนู คุณฆ่าคนในตระกูลกู่ มันเป็นการไม่ให้เกียรติชายชราอย่างผมเลย หากคุณไม่ให้คำตอบที่น่าพอใจแก่ผม ถ้าเช่นนั้นผมจะไม่ให้คุณออกไปจากที่นี่”
ชายชราคือกู่ชางหลง
“คุณปู่ เรื่องนี้…”
ขณะที่กู่เหอกำลังจะอธิบาย กู่ชางหลงกล่าวอย่างเย็นชาว่า “อีกสักครู่ฉันจะคิดบัญชีกับแก แกก็เป็นคนเลวเหมือนกัน”