มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 969
สายตาของเขาจ้องอย่างเย็นชาไปที่ผู้ชายคนนั้น ขณะที่เขาถามคำถามนั้น
ด้วยหูที่เฉียบแหลมของเขา เจอรัลด์สามารถได้ยินว่าคน ๆ นั้นหายใจอย่างไรจากจุดที่เขายืนอยู่ ตามสิ่งนั้นอย่างเดียว เจอรัลด์ก็บอกได้แล้วว่านี่คือบุคคลที่ไม่ธรรมดาคนหนึ่ง
เนื่องจากร่างนั้นไม่ตอบกลับ เจอรัลด์จึงกำลังพิจารณาก้าวต่อไปของเขา เมื่อทันใดนั้น มีแสงวูบวาบเคลื่อนไปมาตรงหน้าเขา สิ่งต่อมาที่เขารู้ ผู้ชายที่แต่งกายคล้ายคลึงกันอีกสี่คนอื่น ๆ ก็กระโดดออกมาจากที่ไหนไม่รู้ และตอนนี้พวกเขาทั้งหมดก็กำลังยืนอยู่ตรงหน้าเขา!
ก็เหมือนบุคคลนั้นที่เขาไล่ตามมาในตอนแรก ร่างในชุดฮู้ดคนใหม่ทั้งสี่คนดูเหมือนจะมีทักษะและความสามารถสูงเกินกว่าสิ่งที่เขามีอยู่ในตอนนี้
‘อาจเป็นพวกโมเดลหรือเปล่า?’ เจอรัลด์คิดกับตัวเอง
“มีสองเหตุผลที่ทำไมพวกเราถึงเรียกเธอออกมาในวันนี้ เจอรัลด์!” ผู้ชายที่นำเจอรัลด์ไปที่นั่นประกาศออกมา จากน้ำเสียงของเขา เจอรัลด์ก็เดาได้ว่าบุคคลภายใต้ฮู้ดนั้นเป็นคนสูงวัยคนหนึ่ง
“พูดมาสิ”
“ก่อนเรื่องนั้น ฉันหวังว่าเธอจะตระหนักดีว่าชื่อของตระกูลคลอฟอร์ดถูกส่งต่อกันมานานหลายปีมากแล้ว และมีความเกี่ยวข้องอย่างกว้างขวางกับการมีชื่อเสียงและความมั่งคั่งอย่างมหาศาล รู้ไว้ด้วยว่าในฐานะนายน้อยแห่งตระกูลคลอฟอร์ด เธอได้ทำให้เสียเกียรติ และทำลายหลักการขนมธรรมเนียมทางศีลธรรมของตระกูลคลอฟอร์ด และวิถีชีวิตของของพวกเขาโดยการตกลงที่จะกลายมาเป็นลูกเขยอยู่ประจำบ้านคนหนึ่ง! ดังนั้น เหตุผลแรกของพวกเราที่เรียกเธอออกมาในวันนี้ก็เพื่อจะสั่งสอนบทเรียนให้เธอ!”
“งั้นคุณก็รู้ตัวตนที่แท้จริงของผม…ตามสิ่งที่คุณเพิ่งพูดมา อย่างน้อยผมขอยืนยันได้ไหมว่าคุณมาจากตระกูลโมลเดลหรือเปล่า?” เจอรัลด์ถาม
อย่างไรก็ตาม ผู้ชายคนนั้นไม่ได้ตอบ
แต่แทนที่ เขากลับโผไปข้างหน้าอย่างเร็วและก่อนที่เจอรัลด์จะทันได้ตอบสนอง ผู้ชายคนนั้นก็มาอยู่ตรงหน้าเขาแล้ว! ทันทีทันใดหลังจากนั้น ผู้ชายคนนั้นก็ตบหน้าเขาอย่างแรงถึงสองครั้ง!
เมื่อเขารู้สึกตัวได้ เจอรัลด์ก็หันไปมองผู้จู่โจมของเขาในทันที ถึงอย่างนั้นเขาก็ถึงกับช็อก เมื่อเขาตระหนักได้ว่าเพียงชั่วพริบตา ชายชราคนนั้นก็กลับไปยังตำแหน่งเดิมของเขาแล้ว!
เจอรัลด์แทบจะไม่มีโอกาสสู้เลยด้วยซ้ำ!
ในความประหลาดใจของเขา เจอรัลด์จึงเอ่ยซ้ำคำถามแรกของเขา “…คุณ…พวกคุณทั้งหมดเป็นใคร?”
“สำหรับเหตุผลที่สอง ฉันได้รับคำสั่งมาจากท่านลอร์ดของเราในการพาเธอกลับไปพบเขา ถึงอย่างนั้น ฉันก็ตระหนักดีว่าราชาโสมจะมีประโยชน์อย่างมากต่อเธอ เพราะเช่นนั้น ฉันจะทิ้งคิงส์แมนผู้ยิ่งใหญ่ทั้งสี่ไว้ข้างกายเธอสำหรับตอนนี้ จำไว้ว่าพวกเขาจะพาเธอไปเมื่อผ่านไปสิบวัน ไม่ว่าเธอจะพร้อมหรือไม่ก็ตาม”
“คิงส์แมนผู้ยิ่งใหญ่ทั้งสี่งั้นเหรอ…?”
“นั่นจะเป็นพวกเราเองครับ!”
“ในช่วงสิบวันนี้ พวกนายทั้งสี่คนจะต้องอยู่เคียงข้างเจอรัลด์และปฏิบัติตามทุกคำสั่งของเขา ไม่ว่าเขาจะได้ราชาโสมมาหรือไม่ก็ตาม เมื่อสิบวันของเขามาถึง พวกนายทุกคนจะต้องพาเขาไปหาท่านลอร์ดของเรา!” ชายชราในชุดดำสั่ง
“รับทราบครับ!”
เมื่อได้ยินแบบนั้น ชายชราจึงพยักหน้าก่อนจะหันหลังกลับ แต่ก่อนที่เขาจะทันได้จากไป เจอรัลด์ก็ตะโกนขึ้นมา “เดี่ยว! ท่านลอร์ดคนนี้ที่คุณพูดถึงคือใครกันแน่?”
เนื่องจากมุมปากของเจอรัลด์มีเลือดไหลอยู่แล้วเพราะการตบสองครั้งที่เขาได้รับก่อนหน้านี้ เขาจึงถามในขณะที่เอามือกุมแก้มไว้
“เธอจะรู้ว่าเขาเป็นใครเมื่อเธอพบเขาเอง!” ชายชราตอบกลับก่อนจะจากไปหลังจากนั้นในทันที
…น่าแปลกมาก เมื่อคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ กำลังและความสามารถของคนเหล่านี้นั้นไกลเกินกว่าสิ่งที่แม้แต่โมลเดลอาจจะทำได้ด้วยซ้ำ อาจมีปรมาจารย์ที่แข็งแกร่งกว่าอยู่ในโลกนี้จริง ๆ หรือเปล่า ซึ่งไม่ได้มาจากตระกูลโมลเดล?
ขณะที่เจอรัลด์ครุ่นคิดต่อไป เขาก็คิดว่ามันจะดีมากแค่ไหนถ้าฟินน์เลย์อยู่เคียงข้างเขาในตอนนี้ ท้ายที่สุดแล้ว ฟินน์เลย์ก็จะสามารถประมาณได้อย่างแน่นอนว่าแท้จริงแล้วคนเหล่านี้แข็งแกร่งเพียงใดกัน!
เมื่อเจอรัลด์พยายามซักถามคิงส์แมนผู้ยิ่งใหญ่ทั้งสี่เพื่อให้ได้รายละเอียดเพิ่มเติม แต่ที่พวกเขาทั้งหมดทำก็คือไม่พยักหน้าก็ส่ายหัวกัน มันชัดเจนว่าเขาจะไม่ได้ข้อมูลที่เป็นประโยชน์ใด ๆ จากพวกเขา และสิ่งนี้ก็ทำให้เจอรัลด์รู้สึกหมดหนทางอย่างมากเกี่ยวกับสถานการณ์ทั้งหมดนี้
เมื่อเข้าใจว่าเขาจะเพียงได้รู้เพิ่มเติมเกี่ยวกับพวกเขา ก็ต่อเมื่อเขาได้พบกับท่านลอร์ดของพวกเขาเท่านั้น เจอรัลด์จึงบอกให้พวกเขากลับไปยังคฤหาสน์ของเขาเพื่อรอคำสั่งต่อไปของเขา อย่าลืมว่ามันคงจะไม่สะดวกสำหรับเขาที่จะมีพวกเขาอยู่ใกล้ตัว เนื่องจากเขายังคงอาศัยอยู่ในคฤหาสน์ของตระกูลโยเวลล์อยู่
เมื่อพูดถึงโยเวลล์ ในขณะนั้นไฮดี้ก็ได้รวบรวมสมาชิกทั้งหมดของครอบครัวของเธอในห้องโถงคฤหาสน์ของตระกูลโยเวลล์
เมื่อสังเกตเห็นว่าเจอรัลด์ไม่ได้อยู่ที่นั่น และจูเลียตเองก็ดูเหมือนจะกำลังมองหาเขาอยู่ จากนั้นไฮดี้จึงพูดขึ้นมา “ฮึ่ม! ไม่ใช่ว่านี่สมบูรณ์แบบดีแล้วหรอกเหรอที่เขาไม่อยู่แถวนี้! บางทีเขาอาจจะตายไปแล้วที่ไหนสักที่ก็ได้! ไม่ว่าเขาจะไปที่ไหนก็ตาม อย่าให้ฉันได้เห็นเขาอีกครั้ง! ฉันรู้สึกรำคาญ และหงุดหงิดมากทุกครั้งที่ฉันคิดถึงใบหน้าของเขา! ไม่ว่าจะยังไง ฉันเรียกทุกคนมาที่นี่ในวันนี้ก็เพื่อจะประกาศเรื่องบางอย่างที่สำคัญอย่าง!”