บทที่ 1320 ท่านโหวเทียนหยวนสร้างแรงกดดัน โดย Ink Stone_Fantasy
“…” เหมียวอี้พูดไม่ออก
เมื่อได้ฟังเหยียนซิวพูดแบบนั้น ก็เหมือนว่าวิธีการฝึกตนแบบนี้ของเขาจะสอดคล้องกับชื่อ ‘เคล็ดวิชาวิญญาณหยินเชื่อมหยาง’ มากกว่าจริงๆ
อย่าบอกนะว่าภายใต้การจับพลัดจับผลูของเหยียนซิว จะทำให้เจอวิธีการดั้งเดิมในการฝึกฝนเคล็ดวิชาวิญญาณหยินเชื่อมหยางอย่างแท้จริงแล้ว? แบบนี้เหลือเชื่อเกินไปรึเปล่า!
ถ้าเป็นแบบนี้จริงๆ ก็ไม่รู้ว่าถ้าปราชญ์ผีซือถูเซี่ยวและคนอื่นๆ รู้แล้วจะทนความรู้สึกได้อย่างไร
ในเวลานี้ เหมียวอี้มองเหยียนซิวด้วยแววตาที่เหมือนมองสัตว์ประหลาด
ต่อให้เขาจะไม่เคยทำแบบนี้มาก่อน แต่ก็เคยได้ยินว่าทำแบบนี้ทุกข์ทรมานขนาดไหน การก้าวข้ามจากคนเป็นกลายเป็นคนตาย ได้ยินว่ารสชาติแบบนั้นทรมานยิ่งกว่าตายไปเลยเสียอีก น้อยคนนักที่จะอดทนผ่านด่านนี้ไปได้ ยังไม่ต้องพูดถึงอย่างอื่น แค่เหยียนซิวกรีดร้องโหยหวนอยู่ที่นี่เป็นเวลาเกือบสองร้อยปี แค่คิดก็รู้แล้วว่าทุกข์ทรมานขนาดไหน
ความเจ็บปวดสั้นๆ แค่กัดฟันทนเดี๋ยวก็ผ่านไป แต่ความเจ็บปวดที่ยาวนานนั้นยากจะทน! ว่ากันว่าเจ็บสั้นดีกว่าเจ็บยาว มันก็คือหลักการนี้แหละ
เหมียวอี้จินตนาการไม่ออกจริงๆ ว่าเขาทนได้อย่างไร นี่ต้องใช้ความเด็ดเดี่ยวและศรัทธามากขนาดไหนถึงจะยืนหยัดอดทนผ่านเวลาเกือบสองร้อยปีนี้ไปได้ เจ้าคนประหลาดนี่รู้อยู่แจ่มแจ้งว่าเส้นทางนี้แทบจะไม่มีโอกาสรอด แต่กลับดึงดันเลือกหนทางตันแบบนี้ แต่ก็ยังเดินผ่านมาได้แล้วจริงๆ ทำให้คนพูดไม่ออกแล้ว!
ตอนแรกเหมียวอี้แค่จะช่วยให้สมปรารถนาเท่านั้น จึงเตรียมใจไว้แล้วว่าเหยียนซิวจะตาย พอได้ยินว่าเหยียนซิวไม่มีความเคลื่อนไหวแล้ว การมาครั้งนี้ก็เพื่อเตรียมมาเก็บศพเหยียนซิวเพราะเห็นแก่ไมตรีเก่า แต่ใครจะคิดว่าเหยียนซิวจะยังไม่ตาย ใครจะคิดว่าเหยียนซิวจะสมปรารถนาแล้วจริงๆ ไม่อย่างนั้นเขาคงมาคนเดียวแล้ว คงไม่ให้พวกฝูชิงมาเห็นฉากนี้หรอก เหมือนเห็นผีตัวเป็นๆ เข้าแล้ว
“เหยียนซิว นี่เจ้า?” ฝูชิงที่ทำสีหน้าประหลาดใจอดไม่ได้ที่จะถาม
อิงอู๋ตี๋ก็มีคำถามนี้เหมือนกัน ค่อนข้างสงสัยว่าเหยียนซิวเปลี่ยนจากคนเป็นไปเป็นคนตายเพื่อฝึกเคล็ดวิชาของนักพรตผีรึเปล่า แต่ตามหลักการแล้วไม่น่าจะกลายเป็นนักพรตผีได้ แต่การที่เหยียนซิวเดี๋ยวก็กลายเป็นคนเดี๋ยวก็กลายเป็นผีแบบนี้หมายความว่าอย่างไร?
เหมียวอี้ยกมือขัดจังหวะ “ไม่ต้องถามเรื่องนี้อีกแล้ว พี่รอง พี่สาม ข้าเชื่อใจพวกท่านถึงได้พาพวกท่านมา เรื่องที่เกิดขึ้นวันนี้ก็ขอให้รู้กันแค่พวกท่านสองคน อย่าให้คนอื่นรู้อีก ข้าไม่อยากให้เรื่องนี้แพร่ออกไปข้างนอก”
ฝูชิง อิงอู๋ตี๋สบตากันแวบหนึ่ง แล้วบอกว่า “ขอรับ!”
“เก็บกวาดสักหน่อย ไปกันเถอะ!” เหมียวอี้พูดทิ้งท้าย แล้วถือกระบี่หันตัวเดินออกไป
ฝูชิง อิงอู๋ตี๋มองเหยียนซิวที่จะเป็นคนก็ไม่ใช่จะเป็นผีก็ไม่เชิง จู่ๆ เหยียนซิวก็ยิ้มให้พวกเขาแบบแปลกๆ ต่างจากรอยยิ้มของเหยียนซิวในเมื่อก่อน ทั้งสองรู้สึกหนาวสั่นอยู่พักหนึ่ง แล้วรีบหันตัวเดินตามหลังเหมียวอี้ไป
คนอื่นๆ ยืนรออยู่นอกหลุมศพพักเดียว ถึงได้เห็นเหยียนซิวที่จัดการเกล้าผมใหม่เดินออกมา
บังเอิญว่ามีแสงแดดสายหนึ่งส่องลอดพุ่มไม้ลงมาส่องบนใบหน้าเหยียนซิวที่เพิ่งเดินออกมาจากช่องหลุมศพพอดี จู่ๆ ก็เจอแสงแดด เหยียนซิวยกแขนเสื้อขึ้นมาบังโดยจิตใต้สำนึก เหมือนจะยังปรับตัวกับแสงไม่ค่อยได้หรือไม่ก็เพราะสาเหตุอื่น หลังจากนั้นครู่หนึ่งถึงได้เห็นเขาวางแขนเสื้อลงอย่างช้าๆ
คนที่เหลือหันไปมองเขา เห็นเขาไม่ได้ต่างจากก่อนหน้านี้สักเท่าไร เพียงแต่ผิวยังคงขาวมาก เหมือนจะไม่มีสีของเลือดฝาดเลย ทั้งยังมีเล็บบนนิ้วทั้งสิบนั่นอีก ดำขลับมันวาวและแหลมโผล่ออกมา
เหยียนซิววางแขนเสื้อลงแล้วยิ้มบางๆ อีกครั้ง ยังคงประหลาดอย่างบอกไม่ถูก รู้สึกว่าในรอยยิ้มนี้เจือด้วยการร้องไห้ ยิ้มอย่างน่าสะพรึง ไม่รู้ว่าเป็นเพราะได้รับความทุกข์ทรมานมาเกือบสองร้อยปีจนก่อตัวเป็นรสชาติอีกแบบอยู่ในสีหน้านี้แล้วรึเปล่า
สรุปก็คือครั้งนี้แม้แต่เหมียวอี้ก็ยังรู้สึกหนาวๆ รีบหันกลับมาบอกว่า “ไปกันเถอะ!”
พวกเขาแฉลบขึ้นฟ้าจากไป
ในเมื่อมาที่ดาวไร้ลักษณ์แล้ว เหมียวอี้ก็ถือโอกาสพาพวกเขาไปเยี่ยมคารวะสำนักลมปราณที่ดาวไร้ลักษณ์สักหน่อย ไปพูดคุยทักทายกับเจ้าสำนักอวี้หลิงเจินเหรินแล้วค่อยกลับ
ประตูดวงดาวที่กลับไปยังมีคนเฝ้าอยู่ ตอนนี้กำลังตรวจค้นคนกลุ่มอื่น แล้วก็เหมือนจงใจจะกลั่นแกล้งกลุ่มของเหมียวอี้ด้วย เหมียวอี้ต้องติดต่อมู่หรงซิงหัวอีกครั้ง ถึงได้ผ่านด่านที่ยุ่งยากนี้ไปได้อย่างราบรื่น
ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร เหมียวอี้มักรู้สึกว่ากลุ่มคนที่ตรวจค้นกลุ่มนี้มีลับลมคมในอะไรบางอย่าง ตามหลักการแล้วคนกลุ่มนี้น่าจะตรวจค้นพอเป็นพิธีเฉยๆ สิ ทำไมถึงตรวจค้นอย่างจริงจังขนาดนี้ล่ะ?
หลังจากกลับมาที่ตำหนักคุ้มเมืองได้เกือบครึ่งเดือน เหมียวอี้ถึงได้เริ่มสังเกตุเห็นความไม่ชอบมาพากล
มีคนเบื้องล่างรายงานขึ้นมา ว่าจำนวนลูกค้าที่ตลาดสวรรค์กำลังเริ่มลดลงทีละนิด ส่งผลกระทบกับธุรกิจการค้าของร้านค้าในตลาดสวรรค์
ถึงอย่างไรทางนี้ก็สัมผัสคลุกคลีได้ไม่ครบทุกด้าน เพียงแต่สงสัยรางๆ ว่าเกี่ยวข้องกับการตรวจค้นหรือเปล่า หยางชิ่งถึงขั้นสงสัยว่าทางท่านโหวเทียนหยวนกำลังเล่นตุกติกสร้างแรงกดดันปี้เยว่ฮูหยินหรือไม่ จึงให้เหมียวอี้ทดสอบหยั่งเชิงว่าสถานการณ์ทางด้านปี้เยว่ฮูหยินกับท่านโหวเทียนหยวนเป็นอย่างไรกันแน่
เรื่องแบบนี้เหมียวอี้สามารถถามปี้เยว่ได้โดยตรง ไม่ต้องทดสอบหยั่งเชิงเลย แต่ช่วยไม่ได้ที่หยางชิ่งไม่รู้เลยว่าระหว่างเหมียวอี้กับปี้เยว่เป็นอย่างไรกันแน่ เพียงแต่มีข้อสงสัยอยู่บ้าง
ใครจะคิดว่าจะไม่ต้องถามอะไรมาก ปี้เยว่มาเยือนด้วยตัวเองแล้ว มาที่นี่ด้วยตัวเองแล้ว
ในตำหนักคุ้มเมือง พอเด็กสาวไห่ผิงซินเห็นปี้เยว่ ก็รีบซ่อนตัวทันที
“น้ำชาหน่อย! นางหนู ข้าให้เจ้านำน้ำชามาวาง ไม่ได้ยินเหรอ?” เหมียวอี้ที่นั่งเป็นเพื่อนปี้เยว่อยู่ในศาลาศาลาหีนกลับมาบอก ไห่ผิงซินจะสนใจเขาเสียที่ไหน ก็แค่ไม่ออกมาเฉยๆ เหมียวอี้หันดลับมาเดาะลิ้นแล้วบอกว่า “ท่านดูสิ ลกน้องอบบนี้มีอย่างที่ไหนกัน? จะพลิกฟ้ารึไง”
“เฮ้อ!” ปี้เยว่โบกมือ สีหน้าเจ็บปวดกลัดกลุ้มใจ “ช่างเถอะ อย่าฝืนใจนางเลย แค่รู้ว่านางสบายดีข้าก็สงบใจแล้ว ทำไมเจ้าถึงให้นางทำงานใช้แรงงานอย่างยกน้ำชาล่ะ?” ประโยคสุดท้ายฟังดูค่อนข้างคับแค้นใจ ราวกับการทำงานของคนระดับล่างไม่ยุติธรรมกับลูกสาวนาง
เหมียวอี้ตอบว่า “ข้าว่านะฮูหยิน การที่นางจะอยู่ที่นี่ก็ต้องมีสถานะอำพรางและมีทำงานอะไรสักหน่อยสิ? ท่านเห็นนางมาตั้งแต่เด็กจนเติบโต ท่านลองบอกหน่อยสิว่านางทำอะไรได้บ้าง และจะทำอะไรได้บ้าง? นางไม่ประสีประสาเรื่องในสังคม ทำอะไรก็ไม่ได้สักอย่าง มีแค่งานนี้ที่นางทำได้นิดหน่อย ถ้าเลี้ยงไว้โดยไม่ให้ทำงานอะไรเลย แบบนั้นใครเห็นแล้วจะไม่สงสัยบ้าง? ต่อให้ทำงานนี้ก็เถอะ แต่ท่านเองก็เห็นแล้ว ถ้านางอยากทำนางก็ทำ ถ้าไม่อยากทำก็ไม่ทำ ข้าไม่ได้บังคับนางสักนิดเลย”
“ตั้งแต่เด็กก็เสื้อมาค่อยชูมือ ข้าวมา ค่อยอ้าปาก นางไม่เคยทำอะไรมาก่อนจริงๆ นั่นแหละ” ปี้เยว่ถอนหายใจเบาๆ แล้วบอกอีกว่า “ต่อไปนี้เจ้าไม่ต้องเรียกข้าว่า ‘ฮูหยิน’ อีกแล้ว”
เหมียวอี้อึ้งไปชั่วขณะ ตอนนี้เข้าใจแล้ว พยักหน้าบอกว่า “ทราบแล้วขอรับ” แล้วหันกลับมาตะโกนว่า “เหยียนซิว น้ำชา”
ผ่านไปไม่นาน เหยียนซิวก็เดินเข้ามาเบาๆ โดยไร้เสียง นำน้ำชามาวางข้างๆ
เหมียวอี้โบกมือ หลังจากให้เขาถอยไปแล้ว ก็บอกใบ้ให้ปี้เยว่ดื่มน้ำชา จากนั้นถึงได้ถามว่า “ครั้งนี้นายท่านมาหาซินเอ๋อร์เหีอ? จะให้ข้าช่วยหาทางช่วยให้ลงรอยกันสักหน่อยมั้ย?”
ปี้เยว่โบกมือ “อย่าฝืนใจนางเลย อยากจะเจอนางเป็นเรื่องรอง ที่สำคัญคือข้าได้รับรายงานมาจากเบื้องล่าง ว่าช่วงนี้กระแสลูกค้าของตลาดสวรรค์แต่ละแห่งลดลงจำนวนมาก ส่งผลกระทบกับธุรกิจของบรรดาร้านค้าในตลาดสวรรค์ ข้าเพิ่งจะออกมาสำรวจที่ตลาดสวรรค์แต่ละแห่งไปรอบหนึ่ง มาที่นี่เป็นที่สุดท้าย”
“หาสาเหตุเจอรึยัง? ทางข้าสงสัยว่าท่านโหวเทียนหยวนจะเล่นไม่ซื่ออะไรรึเปล่า” เหมียวอี้ถาม
ปี้เยว่บอกว่า “ไม่ผิดหรอก เทียนหยวนเล่นไม่ซื่อ มีคนจงใจควบคุมจำนวนคนในอาณาเขตของข้าไว้ มีแค่จวนแม่ทัพภาคตงหัวที่เกิดปัญหานี้ อาณาเขตอื่นของเทียนหยวนไม่ได้รับผลกระทบ ข้าเดาว่าเขายังสมคบคิดกับคนจำนวนหนึ่งด้วย มีร้านค้าบางร้านเอ่ยออกมาแล้ว บอกว่าการกระทำของตำหนักสวรรค์ส่งผลกระทบต่อธุรกิจของพวกเขา ขอให้ลดการเก็บภาษีของปีนี้”
เหมียวอี้จึงถามอย่างแปลกใจ “ลดการเก็บภาษี? เป็นไปไม่ได้มั้ง ข้าควบคุมอาณาเขตตัวเองเข้มงวดกว่าตลาดสวรรค์ที่อื่น ถ้ามีความเคลื่อนไหวแม้เพียงเล็กน้อย ก็ไม่คลาดจากสายตาข้าไปได้หรอก ทำไมทางข้าถึงไม่ได้ยินข่าวเลย?”
ปี้เยว่กลอกตา “เจ้าก็รู้เหมือนกันเหรอว่าเจ้าควบคุมเข็มงวด? ต่อให้ร้านค้าในสังกัดเจ้าอยากจะพูด แต่จะมีคนกล้าพูดออกมาเหรอ? โดนเจ้าล้างเลือดไปสองครั้งแล้วนะ!”
“…” เหมียวอี้กลั้นหายใจพูดไม่ออก จากนั้นก็หัวเราะแห้งๆ เอามือลูบจมูกทันที คำพูดนี้ไม่รู้ว่ากำลังชมหรือกำลังแดกดันกันแน่ จึงตอบพร้อมรอยยิ้มว่า “ร้านค้าพวกนั้นวอนโดนลงโทษ พอลงโทษไปสองครั้งก็ว่านอนสอนง่ายแล้ว เรื่องลดการเก็บภาษี พวกเขาก็คิดออกมาได้เนอะ”
ปี้เยว่ถอนหายใจแล้วบอกว่า “เทียนหยวนกำลังสร้างแรงกดดันให้ข้า! พอเก็บภาษีขึ้นมาไม่ได้ เบื้องบนจะต้องถามหาความรับผิดชอบจากข้าแน่นอน ข้าเคยติดต่อไปต่อว่าเทียนหยวนแล้ว แต่เทียนหยวนบอกว่าทำงานตามคำสั่ง บอกว่าถ้าข้ามีความเห็นแย้งอะไรก็ให้ไปบอกเบื้องบนเอาเอง ขอเพียงบนบนออกคำสั่งให้ผ่อนปรนการตรวจสอบ เขาก็จะให้ความร่วมมือทันที”
เหมียวอี้เงียบงัน ภาษีที่เก็บจากทั้งจวนแม่ทัพภาคไม่ใช่จำนวนน้อยๆ ช่องโหว่นี้ต่อให้ปี้เยว่อยากจะเติมแต่ก็เติมไม่ไหว เทียนหยวนสร้างแรงกดดันขนาดนี้ เกรงว่าคงยากที่ปี้เยว่จะไม่ยอมจำนน เทียนหยวนอาศัยอำนาจทำแบบนี้ ไม่ว่าใครก็ว่าอะไรเขาไม่ได้
ที่สำคัญที่สุดก็คือ ถ้าไม่มีเทียนหยวนช่วยพูดอยู่เบื้องบน ปี้เยว่จะมีความสามารถอะไรติดต่อกับเบื้องบน เบื้องบนก็ไม่มีทางตอบตกลงเช่นกัน ถ้าออกคำสั่งลงมาให้เทียนหยวนผ่อนปรนการตรวจสอบ ก็เกรงว่าจะมีคนอ้างเหตุผลว่าจับผู้ร้ายไม่ได้ทันที มีหรือที่การต่อสู้ของเบื้องบนจะสะดุดเพราะปี้เยว่คนเดียว?
ถ้าจะไปขอเบื้องบนให้ลดการเก็บภาษีเพราะสาเหตุนี้ แต่สถานที่อื่นที่ได้รับการตรวจสอบเหมือนกันก็ไม่ได้รับผลกระทบ มีแค่ที่เจ้าเหรอที่ข้ออ้างเยอะ?
เหมียวอี้แอบถอนหายใจ การโจมตีแบบนี้ของเทียนหยวนโหดพอสมควร ครั้งนี้ให้โจทย์ยากกับปี้เยว่แล้วจริงๆ พอลงมือก็บีบคอปี้เยว่เลย เกรงว่าครั้งนี้คงยากที่ปี้เยว่จะไม่สยบอยู่ใต้แทบเท้าเทียนหยวน เหมียวอี้เองก็ไม่มีวิธีควบคุมอำนาจของเทียนหยวนได้ ต่อให้ติดต่อเกาก้วน แต่เกาก้วนก็ไม่มีความกล้าหาญที่จะสั่งให้เทียนหยวนผ่อนปรนการตรวจสอบแน่นอน
ทั้งสองคุยกันพักหนึ่ง เหมียวอี้เชิญปี้เยว่พักผ่อนอยู่ที่นี่ก่อน จากนั้นตัวเองก็ถอยออกไป
ปี้เยว่พักอยู่ที่นี่ ชายหญิงมีความแตกต่างกัน เขาไม่สะดวกจะพักอยู่ที่ตำหนักหลังแล้ว
เขาเพิ่งจะออกจากตำหนักหลัง หยางชิ่งที่รออยู่ด้านนอกก็เข้ามารับและถามว่า “นายท่าน แม่ทัพภาคมาด้วยเหตุอะไร?”
“จะเพราะอะไรได้อีกล่ะ? เจ้าเดาถูกแล้วจริงๆ เทียนหยวนกำลังเล่นไม่ซื่อสร้างแรงกดดันให้แม่ทัพภาคแล้วจริงๆ เจ้าโจรชรานี่เล่นไม่ซื่อกับการเก็บภาษี…” หลังจากเหมียวอี้เล่าสถานการณ์ให้ฟังคร่าวๆ ก็ส่ายหน้าถอนหายใจ แล้วบอกว่า “การเก็บภาษีเกี่ยวข้องกับค่าใช้จ่ายของทั้งตำหนักสวรรค์ เรื่องแบบนี้ชักช้าไม่ได้ ถ้าเกิดเรื่องขึ้นมาก็มีไม่กี่คนหรอกที่รับผิดชอบไหว! แม่งเอ๊ย ตอนนี้ข้ากังวลว่าเทียนหยวนจะถือโอกาสจัดการข้าไปด้วยเลยรึเปล่า ถ้าข้าจัดเก็บภาษีส่งขึ้นไปไม่ได้ เบื้องบนจะต้องมีคนฉวยโอกาสหาเรื่องแน่นอน รูโหว่ใหญ่ขนาดนี้ ข้าคงควักกระเป๋าตัวเองไปเติมไม่ได้หรอกมั้ง?”
“เหอะๆ!” จู่ๆ หยางชิ่งก็ส่ายหน้าหัวเราะ
“ทำไมต้องหัวเราะ?” เหมียวอี้แปลกใจ
หยางชิ่งยิ้มพร้อมตอบว่า “นายท่านไม่จำเป็นต้องคิดมาก นี่เป็นอุบายตื้นๆ นายท่านสามารถทำลายแผนนี้ได้อย่างง่ายดาย!”
เหมียวอี้ตาเป็นประกาย รีบถามว่า “หมายความว่ายังไง?”
หยางชิ่งยิ้มพร้อมอธิบาย “พวกเรามีอำนาจอิทธิพลสู้เทียนหยวนไม่ได้ แต่พวกเราสามารถใช้ประโยชน์จากสถานการณ์ได้ อาณาเขตของเขาใหญ่จึงแสดงผลออกมาเต็มที่ อาณาเขตของพวกเราเล็กจึงแสดงผลแค่เล็กน้อยเช่นกัน เขาต้องการจะตรวจสอบไม่ใช่เหรอ? พวกเราแค่ให้ความร่วมมือกับพวกเขาก็สิ้นเรื่อง นายท่านสามารถแนะนำให้ท่านแม่ทัพภาคใช้แผนสะบั้นตระกูล! เทียนหยวนชอบตัดจำนวนลูกค้า งั้นพวกเราก็ตัดขาดให้เขาจนหมดเสียเลย ทำให้ไม่มีลูกค้าสักคนในตลาดสวรรค์ทุกแห่งของจวนแม่ทัพภาคตงหัว ท่านโหวเทียนหยวนสร้างปัจจัยเสี่ยงอันตรายในบริเวณนี้มากขนาดนี้ พวกเราก็สามารถอ้างเหตุผลได้เลยว่าสงสัยว่าจะมีโจรมาก่อกวนที่ตลาดสวรรค์ จึงตรวจสอบอย่างเข้มงวดด้วยเหมือนกัน ไล่ลูกค้าทุกคนไปให้หมด ต้องสร้างเรื่องให้ใหญ่โตกว่าเดิมสักหน่อย ถ้าส่งภาษีไปให้เบื้องบนไม่ได้ ก็ให้ทุกคนรับผิดชอบร่วมกันเสียเลย ข้าก็อยากจะเห็นเหมือนกันว่าขุนนางทั้งราชสำนักจะทนรับความเสียหายนี้ได้สักกี่วัน ดูว่าท่านโหวเทียนหยวนจะทนแรงกดดันนี้ได้รึเปล่า!”
…………………………