บทที่ 49 : ประตูแห่งการแลกเปลี่ยนเปิดแล้ว!
เจ้าของร้าน “คุณกลับไปก่อนเถอะ คืนนี้ผมจะอยู่ที่นี่เอง”
หนิงเทียนหลินใช้มีดมามากกว่า 10 ชั่วโมงโดยไม่รู้สึกเหนื่อย
เขาตัดสินใจว่าคืนนี้จะอยู่ทั้งคืน งั้นเที่ยงวันพรุ่งนี้บางทีเขาก็น่าจะฆ่าปลาได้หมด 100,000 ตัวแล้ว! เขาต้องดูว่าเขามีคะแนนพลังงานมากแค่ไหนก่อนที่ระบบการต่อสู้จะเปิดประตูแห่งการแลกเปลี่ยนให้เขา! อีกอย่างเขาไม่อยากจะเสียเวลาอยู่ที่นี่เพราะอีก 3 วันโรงเรียนก็จะเปิดแล้วและเขามีงานอีกมากที่ต้องทำ!
“แต่…”
เจ้าของร้านลังเลอยู่นิดหน่อยเพราะนี่เป็นร้านของเขาและมีบางอย่างที่ไม่คาดคิดเกี่ยวกับ…สถานการณ์นี้ ซึ่งเขาไม่เคยเจอมาก่อน
“เจ้าของร้าน ถ้าคุณไม่ว่าอะไรผมจะจ่ายให้ 30,000 หยวน ถ้าคุณมาพรุ่งนี้แล้วมีอะไรเสียหายคุณก็คิดเงินมาได้เลย!”
แน่นอนหนิงเทียนหลินรู้ว่าอีกฝ่ายกังวลเรื่องอะไร เขาเลยเสนอเงินสดให้ 30,000 เพื่อรับรองใจอีกฝ่าย
“ไม่จำเป็นหรอก…”
สีหน้าของเจ้าของร้านเปลี่ยนไปชั่วครู่ หลังจากคิดเรื่องนี้เขาก็ส่ายหน้าและปฎิเสธข้อเสนอของหนิงเทียนหลิน เพราะในร้านนี้ไม่ได้มีของมีค่าอะไร สิ่งที่มีค่าที่สุดก็น่าจะเป็นปลาที่ใช้ฆ่าปลาซึ่งราคาหลายสิบเหรียญ
หรือถึงมันจะหายไปแต่จากสิ่งที่หนิงเทียนหลินพูดขึ้นมาก็ทำให้เขาสบายใจได้หน่อย
“งั้นคืนนี้นายค้างที่นี่ก็ได้”
“ฉันจะกลับมาอีกครั้งพรุ่งนี้”
เจ้าของร้านรู้สึกว่าเด็กหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าเขาคงจะไม่ทำอะไรอย่างการขโมยของได้หรอก การฆ่าปลานี้ก็ราคามากกว่า 100000 ไปแล้ว
เด็กหนุ่มนี้น่าจะมีเงินมากกว่านี้ เขาตอบและตกลงที่จะให้หนิงเทียนหลินอยู่ค้างคืนนี้ที่นี่
อย่างไรก็ตามเขาก็รู้สึกชื่นชมความมุ่งมั่นของหนิงเทียนหลินที่จะฝึกเทคนิคมีดมากจนบ้าคลั่งขนาดนี้
“ขอบคุณนะเจ้าของร้าน ถ้าผมออกไปก่อนก็จะล็อคประตูไว้ให้นะครับ”
ในขณะที่พูดหนิงเทียนหลินก็ยังคงทำงานต่อไป 1 นาทีและ 1 วินาที ตอนนี้เขาไม่อยากที่จะเสียเวลาแล้ว
“70 คะแนน”
“80 คะแนน”
“90 คะแนน”
5 ชั่วโมงต่อมา เกือบจะตี 4 แล้ว คะแนนพลังงานของหนิงเทียนหลินก็แตะที่ 90 แล้วแต่ประตูแห่งการแลกเปลี่ยนของระบบการต่อสู้ก็ยังไม่เปิด ในเวลานี้จำนวนของปลาคาร์พที่เขาฆ่าไปก็แตะมากกว่า
43,000 ตัวแล้ว!
มีเลือดเต็มไปหมดทั้งที่พื้นและในห้อง! มีซากปลาคาร์พกองอยู่แน่นหนามาก!
“95 คะแนน”
“96”
จนถึงตี 5 คะแนนสำคัญก็แตะที่ 97 คะแนน แต่ประตูแห่งการแลกเปลี่ยนก็ยังไม่เปิดอยู่ดี!
นี่เริ่มจะทำให้เขากังวลนิดหน่อยเพราะจำนวนของปลาคาร์พที่ยังไม่ตายในร้านนี้มีเหลือไม่พอ มันเหลืออีกประมาณ 200 ตัวเท่านั้นเอง เพียงพอที่จะให้ฆ่าได้ภายในครึ่งชั่วโมง! นี่คือตอนที่เจ้าของร้านขายปลาออกไปและเอาปลาคาร์พมาให้เขาอีกอ่าง! เดิมเขาคิดไว้ว่าจะฆ่าวันละ 30,000 ตัวแต่ตอนนี้มันเพิ่มมาเป็น 50,000 ตัวแล้ว!
ถ้าการฆ่าสิ้นสุดลงและประตูแห่งการแลกเปลี่ยนยังไม่เปิด เขาก็ยังสามารถนอนที่นี่ได้แล้วรออีกประมาณ 2 ชั่วโมงเพื่อให้เจ้าของร้านกลับมาตอน 8 โมงเช้าและเพิ่มปลาให้กับเขา ในร้านนี้ไม่สามารถที่จะเก็บปลามากขนาดนั้นได้ในทีเดียว!
มากกว่า 2 ชั่วโมงสำหรับหนิงเทียนหลินที่ตอนนี้ตื่นเต้นมากๆตอนนี้เขาคลั่งอยู่กับการฆ่าปลาคาร์พอย่างมาก มันเป็นเพราะเขาต้องการที่จะดูการเปิดของประตูแห่งการแลกเปลี่ยนในคืนนี้!
ประตูแห่งการแลกเปลี่ยนเป็นสิ่งล่อใจกับเขาอย่างมาก!
ตอนนี้เขาอยากที่จะรู้มากๆว่าประตูแห่งการแลกเปลี่ยนของระบบการต่อสู้มันเป็นยังไงกันแน่? มันคือการรวมทุกอย่างไว้จริงๆ! มันมีทุกอย่างที่อยู่ในจักรวาลและไม่มีอะไรในจักรวาลเลย!
“98 คะแนน!”
“99 คะแนน!”
หนิงเทียนหลินถามเกี่ยวกับคะแนนพลังงานของตัวเองเพราะในอ่างมีปลาคาร์พมากเหลือเกิน ในเมื่อขนาดของปลาคาร์พไม่ได้ขนาดเท่ากันหมด มันเลยไม่จำเป็นที่ต้องฆ่าปลาทั้ง 500 ตัวเพื่อที่จะให้ได้คะแนนวิญญาณนิดหน่อย
บางครั้งก็อาจจะได้มาก บางครั้งก็อาจจะได้น้อย
“ติง”
“ยินดีด้วยนะเจ้านายที่สะสมคะแนนพลังงานได้ 100 คะแนนแล้ว ขอเปิดประตูแห่งการแลกเปลี่ยนของระบบนี้!”
25 นาทีต่อมามันหลือปลาคาร์พประมาณ 50 ตัวอยู่ในอ่าง ตอนที่หนิงเทียนหลินเริ่มรู้สึกว่ามือชาขึ้นมาเล็กน้อย หูของเขาก็ได้ยินเสียงที่รอมานานของสตาร์วอร์ส หัวใจที่เหน็ดเหนื่อยเล็กน้อยก็รู้สึกตกใจขึ้นมา
“เปิดแล้ว!”
“ในที่สุดประตูแห่งการแลกเปลี่ยนก็ถูกเปิดออก!”
ทันทีที่หนิงเทียนหลินสะบัดมือ เขาก็เก็บมีดกลับเข้าไปในแหวนอวกาศและในเวลาเดียวกันเขาก็จ้องไปที่ม่านแสงสีเขียวที่อยู่ดีๆก็ปรากฎขึ้นมาตรงหน้าต่อตาเขา ม่านแสงนี้เหมือนตะแกรงจิวกงที่แบ่งออกเป็น 9 เหลี่ยมและมีรูปทรงสี่เหลี่ยม
“พื้นที่อุปกรณ์”
“โซนยา”
“โซนการก่อตัว”
“โซนสมบัติ”
…
“โซนปริศนา”
“โซนของชำ”
“พื้นที่อื่นๆ”
ในแต่ละเหลี่ยมจะมีเครื่องหมายตัวอักษรจีนกำกับอยู่ ทำให้เพียงมองแค่แวบเดียวหนิงเทียนหลินก็รู้ว่ามันหมายถึงอะไร
“9 เขต!”
หนิงเทียนหลินมีจุดต่ำสุดในใจ แล้วมันก็ควบคุมจิตใจเขาและเปิดพื้นที่อุปกรณ์ที่ด้านซ้ายบน
“อาวุธ, เสื้อผ้า, รองเท้า, สร้อยคอ, แหวน, กำไล, ต่างหู, ที่รองเข่า…”
และพื้นที่อุปกรณ์นี้ก็แยกเป็นมากกว่าสิบประเภท ซึ่งหนิงเทียนหลินกำลังมองอยู่
“อาวุธ” ควบคุมจิตใจแล้วค่อยๆเปิดโซนอาวุธที่ตั้งอยู่อันแรก
“มีด, ปืน, ไม้, ส้อม, ขวานโบราณ…” หนิงเทียนหลินพูดไม่ออกนิดหน่อยเพราะหลังจากอาวุธที่ถูกเปิดมันก็มีการแยกประเภทอีกมากมาย
“ขวานโบราณ” ถึงแม้ว่าตอนนี้หนิงเทียนหลินจะมีมีดแล้ว เขาก็ยังอยากได้ขวานโบราณอยู่ดี ตอนที่เขายังเด็กเขาเคยดูหนังเรื่องสามก๊ก
และจำได้อย่างชัดเจนว่าตัวละครแรก ลิโป้ใช้ง้าวกรีดฟ้า!
ตอนนั้นเขาฝันว่าอยากจะเป็นฮีโร่ เขาฝันว่าวันหนึ่งเขาจะขี่ม้าเซ็กเธาว์และใช้ฟางเทียนที่วาดเป็นรูปขวานโบราณในการพิชิตโลก! ทุกทิศทาง! ใครกล้าเข้ามาขวาง! คนมากมายนับไม่ถ้วนจำชื่อของเขาได้!
“ว้าว!”
เมื่อหน้าของ “ขวานโบราณ” เปิดออก หนิงเทียนหลินก็เห็นการแบ่งประเภทมากมายอีกรอบ
“ระดับชั้น, ดวงดาว, กาแล็คซี่, สิ่งที่คล้ายดาว, สนามดาว, กระจุกดาว, แผนที่ดวงดาว…” น่าเวียนหัวจริงๆ
อย่างไรก็ตามเขาก็ยังเต็มใจที่จะเป็น “ระดับของอุปกรณ์” อยู่ดีเพราะเขายังจำได้ว่าเตาหลอมที่เขาได้มาเมื่อวานดูเหมือนจะเป็นอุปกรณ์ที่ด้อยค่ามาก
“พระเจ้า! มันไม่มีที่สิ้นสุดเลย!”
หนิงเทียนหลินตะลึงไปหมดเพราะหลังจากที่ระดับ “สิ่งประดิษฐ์” ถูกเปิดออก มันก็ถูกแยกไปอีก 5 ประเภท “สิ่งประดิษฐ์, จิตวิญญาณ, ขุมทรัพย์, เต๋า และศิลปวัตถุ” ทำให้เขาเวียนหัวไปหมด มันมีการแยกประเภทเยอะเกินไป
“อาวุธเวทมนต์!”
หนิงเทียนหลินกัดฟันพร้อมทั้งกดไปที่ปุ่มนี้และมันถูกแยกประเภทไปอีก 5 ประเภท “อาวุธขั้นล่างสุด, อาวุธขั้นล่าง, อาวุธขั้นกลาง,อาวุธขั้นสูง และอาวุธขั้นดี”
“สิ่งประดิษฐ์สำเร็จ!”
หนิงเทียนหลินไม่สนใจประเภทอื่นเพราะเตาหลอมในมือเขาเป็นอาวุธเวทมนต์ เขาต้องการที่จะรู้ว่าพลังขั้นสุดท้ายของอุปกรณ์ประเภทเตาเผาแบบนี้มีระดับแบบไหนและต้องใช้พลังงานมากแค่ไหนเพื่อที่จะแลกมันมา!
← ตอนก่อน