มหายุทธ์ สะท้านภพ บทที่ 638
เหตุผลที่เขาแพ้ให้กับหลัวซิว ส่วนใหญ่เป็นเพราะพลังของภูตอัคคีนั้นแข็งแกร่งมากเกินไป
เมื่อได้ยินการสนทนาของฝูงชน หลัวซิวเบะปาก แต่เขาต้องยอมรับว่าเขาใช้ประโยชน์จากภูตอัคคีจริงๆ มิฉะนั้น เว้นแต่เปิดเผยกฎการเวียนว่ายตายเกิด แม้ว่าพลังแปรเสวียนเทียนถึงยี่สิบสี่เท่า เพิ่มความแข็งแกร่งให้กับร่างกาย อาจจะไม่สามารถเอาชนะร่างทองมารศักดิ์สิทธิ์ของกุ่ยโยวได้
ตามผลการฝึกตนที่สูงขึ้น ความแข็งแกร่งของภูตอัคคีกลืนกินก็เพิ่มขึ้นเช่นกัน หลัวซิวคิดว่าถ้าเขาไม่หลบหนีและปล่อยให้ภูตอัคคีกลืนกินแผดเผา แม้จะเป็นร่างยุทธ์ระดับแดนศักดิ์สิทธิ์ช่วงปลาย ก็สามารถเผาผิวหลังและลอกหนังออกมาได้ชั้นหนึ่ง
แต่หลัวซิวก็รู้ด้วยว่าหากความเร็วของคู่ต่อสู้เร็วเกินไป ภูตอัคคีกลืนกินไม่สามารถเผาผลาญคู่ต่อสู้ได้ ก็เทียบเท่ากับสิ่งจำลอง
ความเร็วของกุ่ยโยวไม่ได้ช้า แต่สำหรับหลัวซิว เขาไม่มีข้อได้เปรียบด้านความเร็ว
ดังนั้นกุ่ยโยวก็ชัดเจนในเรื่องนี้เช่นกัน ดังนั้นเขาจึงยอมรับความพ่ายแพ้อย่างไม่ลังเล
เป็นอัจฉริยะจากแดนศักดิ์สิทธิ์เหมือนกัน มีคนบางคนรู้สึกว่ามีเพียงคนอื่นเท่านั้นที่จะยอมรับความพ่ายแพ้ได้ แต่ตัวเองไม่สามารถแพ้ได้ คนเหล่านี้โดยทั่วไปมีจิตใจที่ค่อนข้างแย่ไม่แข็งแรง และการรับรู้ของพวกเขาด้านแดนยุทธ์นั้นไม่สูงนักอย่างแน่นอน ตัวอย่างเช่น เจียงหวูจี้ก็เป็นเช่นนี้ พลังแห่งความตายได้รับการฝึกฝนเข้าใกล้แดนบรรลุผลเท่านั้น ก็มีท่าทีที่ไม่เอาคนอื่นวางไว้ในสายตา
ในทางกลับกัน คนอย่างกุ่ยโยว ไม่สนใจที่ตัวเองจะแพ้ครั้งหนึ่งในการแข่งขัน
เหมือนที่คนบางคนกล่าวไว้ สำหรับอัจฉริยะที่ไม่มีใครเทียบได้เหล่านี้ สิ่งที่สามารถลากห่างความแข็งแกร่งของกันและกันก็คือหลังจากแดนมหายุทธ์ ชัยชนะหรือความพ่ายแพ้ชั่วคราว จะไม่ส่งผลกระทบต่อสถานการณ์โดยรวม
บนเวทีการแข่งขัน หลังจากที่กุ่ยโยวใช้ร่างทองมารศักดิ์สิทธิ์ ความเร็วก็เร็วขึ้น การโจมตีรุนแรงกว่าเดิม ดาบมารในมือราวกับพายุฝน กลายเป็นปราณดาบสีดำทอง เกือบจะทำให้ร่างของซิงหลิงจมไป
“เคร่ง!”
ในขณะที่ทุกคนกำลังตึงเครียด จู่ๆ ฝ่ามือสะอาดก็ยื่นออกมาและจับปลายดาบมารสีดำทองไว้
เป็นไปได้ยังไง!
ทุกคนต่างเบิกตากล้าง และแม้แต่กุ่ยโยวเองที่อยูในที่เกิดเหตุก็แสดงสีหน้าประหลาดใจออกมา
ในขณะนี้ กุ่ยโยวสังเกตเห็นว่าสองนิ้วของซิงหลิงที่ถือปลายดาบมารนั้นเปล่งประกายด้วยแสงสีทอง
“พลังแห่งกฎเกิงจิน!”
ใจของกุ่ยโยวกระตุก ใช้พลังแห่งกฎเกิงจินเพิ่มความแข็งแกร่ง สองนิ้วมือของซิงหลิงนี้ก็เทียบเท่ากับของขลังชั้นสูง สามารถต้านดาบมารของตนได้อยู่แล้ว
“กุ่ยโยว เจ้าแพ้แล้ว”
ซิงหลิงยิ้มเล็กน้อยและปล่อยนิ้วของเขาอย่างสงบ
กุ่ยโยวเก็บดาบถอยกลับ แต่ไม่ได้โกรธ แต่พูดเรียบ ๆ ว่า “เจ้าก้าวเร็วไปหนึ่งก้าวจริง ๆ แต่เวลาต่อไปนั้นยาวมาก และเจ้าอาจไม่สามารถเดินอยู่ข้างหน้าเสมอไปได้”
เป็นผู้แข็งแกร่งที่สุดอันดับหนึ่งในแดนศักดิ์สิทธิ์นิรันดร์เหมือนกัน กุ่ยโยวยอมรับว่าขณะนี้เขาอ่อนแอกว่าหวูหยุนและ ซิงหลิงเล็กน้อย แต่เขาก็ไม่ท้อถอย
เพราะอัจฉริยะอย่างพวกเขาในระดับนี้ ระยะห่างที่ลากห่างกันคือหลังจากแดนมหายุทธ์ พลังแห่งความตายที่กุ่ยโยวฝึกฝน นั้นยากที่จะเข้าใจและฝึกฝน แต่ถ้าพวกเขาอยู่ในระดับแดนเดียวกัน พลังแห่งความตายก็จะแข็งแกร่งกว่าพลังควบคุมเวลา ยิ่งไม่ต้องพูดถึงพลังเกิงจิน
กุ่ยโยวเชื่อว่าด้วยความสามารถและพรสวรรค์ของเขา อีกไม่นานเขาสามารถไล่ตามหวูหยุนและซิงหลิงได้ เมื่อถึงเวลานั้น ใครจะแข็งแกร่งหรืออ่อนแอกว่านั้นขึ้นอยู่กับความสามารถของตนแล้ว
“ข้ารอคอยที่จะมีโอกาสได้ต่อสู้กับเจ้าอย่างแท้จริง” ซิงหลิงยังคงยิ้มจาง ๆ
กุ่ยโยว ไม่ได้พูดอะไรอีก ออร่าในร่างกายของเขาถูกระงับ เขากระโดดออกจากเวทีการแข่งขัน และกลับไปที่แท่นบัวเพลิงอัคคี