เมื่อกลับมาที่ห้องทำงาน เฝิงหยู่นั่งท้าวคางและใช้มืออีกข้างเคาะโต๊ะ คำเชิญของโซรอสดูเหมือนจะเรียบง่ายเกินไป แม้ว่าการหาคนเพิ่มมากขึ้นจะทำให้สามารถระดมทุนได้มากขึ้นและจะได้รับผลกำไรมากขึ้น แต่เฝิงหยู่ก็ไม่เคยรู้จักพวกเขามาก่อนการเจอกันในครั้งนี้
หากเฝิงหยู่ต่อต้านนักเก็งกำไรชาวต่างประเทศในฮ่องกง เขาจะติดต่อตระกูลฟู่และตระกูลหลี่เพราะเขาสนิทกับพวกเขา สำหรับการติดต่อกับนักธุรกิจร่ำรวยและมีอิทธิพลรายอื่น เขาจะฝากเรื่องนี้ไว้กับสองตระกูลนี้ เฝิงหยู่จะไม่เชิญคนที่เขาไม่สนิทด้วย
แต่โซรอสเชิญเขาเป็นการส่วนตัว ซึ่งมันดูแปลกมาก โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เฝิงหยู่เป็นคนเอเชียและถือหนังสือเดินทางฮ่องกง
หากโซรอสและพรรคพวกของเขาจะเชิญทุกคนที่มีอำนาจทางการเงิน พวกเขาจะต้องเชิญฟู่หยงฉีแน่นอน แต่เฝิงหยู่ถามฟู่หยงฉีแล้วและเขาไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับเรื่องนี้
“เฝิง ทำไมกลับไปที่นิวยอร์กอีกแล้วล่ะ? พี่ซื้อโรงงานสองแห่งในรัสเซียแบ้ว ตอนนี้พี่มีเงินไม่พอ” คิริเลนโกเข้าไปในห้องทำงานของเฝิงหยู่
ผู้ช่วยของเฝิงหยู่มองไปที่เฝิงหยู่ด้วยความรู้สึกกระอักกระอวน เขาพยายามห้ามคิริเลนโกแล้ว แต่คิริเลนโกแข็งแรงมากและเขาก็ห้ามเอาไว้ไม่อยู่ อีกอย่างผู้ช่วยไม่กล้าหยุดเขาด้วยเพราะรู้ว่าคิริเลนโกเป็นเพื่อนสนิทของเจ้านาย และทั้งคู่ก็เป็นเจ้าของตึกเอ็มไพร์สเตท
คิริเลนโกเดินไปที่ตู้เหล้าในห้องทำงานของเฝิงหยู่และรินวอดก้าให้ตัวเองหนึ่งแก้ว เขาดื่มหมดแก้วในอึกเดียว หลายคนนิยมดื่มเบียร์เย็นๆ ในช่วงวันที่อากาศร้อนเพื่อคลายร้อน แต่คิริเลนโกะดื่มวอดก้าเพื่อดับกระหายเท่านั้น
“ออกไปก่อน ผมบอกแล้วว่าไม่ต้องห้ามพี่จีเวลาที่เขามาหาผม” เฝิงหยู่โบกมือให้ผู้ช่วยของเขาออกไป “พี่จีทำไมไม่บอกผมเรื่องซื้อโรงงานล่ะครับ ทั้งหมดเท่าไหร่? เดี๋ยวผมโอนให้ตอนนี้เลย”
“มันไม่ได้มากหรอก ถ้าแปลงเป็นเงินดอลลาร์สหรัฐก็น่าจะประมาณ 40 ล้าน ที่มันแพงขึ้นก็เพราะอุปกรณ์”
“โรงงานเดียวราคา 40 ล้านดอลลาร์สหรัฐหรอครับ?” เฝิงหยู่ขมวดคิ้ว ราคาแพงกว่าที่เขาคิดไว้เยอะ
“ราคานี้คือได้สองโรงงาน โรงงานเดียวจะแพงขนาดนี้ได้ยังไง? อุปกรณ์บางอย่างก็เก่า ถ้าอุปกรณ์ทั้งหมดเป็นของใหม่ โรงงานเดียวก็น่าจะถึง 40 ล้านอยู่ เรายังต้องเปลี่ยนอุปกรณ์ จ้างคนงาน และอื่นๆ อีกมากมาย พี่ยังหาคนมาเคลียร์หนี้ของโรงงานให้ด้วย แต่ตอนนี้โรงงานไม่มีเงิน ถ้าโรงงานต้องเริ่มดำเนินการในตอนนี้ เราจำเป็นต้องใช้เงินจำนวนหนึ่งในการลงทุน”
เรื่องปวดหัวมากที่สุดได้รับการแก้ไขแล้ว และปัญหาที่เหลือ อย่างเช่น การเปลี่ยนอุปกรณ์ใหม่ เงินทุนเริ่มต้น และอื่นๆ ก็ล้วนเป็นปัญหาเล็กน้อย ที่สำคัญที่สุดคือรัสเซียมีแรงงานที่มีทักษะและเทคโนโลยีชั้นนำของโลก ประเทศเดียวที่ดีกว่ารัสเซียคือเยอรมนี
“โอเค เดี๋ยวผมโอนให้ก่อน 100 ล้านดอลลาร์สหรัฐ ถ้ายังไม่พอ แล้วค่อยบอกผม”
“น่าจะพอนะ แม้ว่าจะไม่พอ แต่ส่วนต่างก็ไม่น่าจะเยอะมาก” คิริเลนโกพูด อย่างไรก็ตาม เฝิงหยู่ต้องการเงินทุนแค่ 70% เท่านั้นและโรงงานต่างๆ ก็ไม่ต้องการเงินทุนมากมาย
“พี่มานิวยอร์กเพราะเรื่องนี้หรอ?” เฝิงหยู่สงสัย ด้วยความสัมพันธ์ของพวกเขา แค่โทรศัพท์คุยกันก็น่าจะรู้เรื่องและแก้ปัญหาได้แล้ว
“ก็ไม่เชิงอ่ะนะ พี่มาพบกับนักธุรกิจร่ำรวยและมีอิทธิพลรายหนึ่งเมื่อสองวันก่อน และก็เลยรู้ว่านายกลับมาที่นิวยอร์กแล้ว” คิริเลนโกตอบอย่างเป็นกันเอง
คิริเลนโกได้ตั้งโรงงานในรัสเซียและเพื่อนๆ ของเขายังคงช่วยเขาซื้อโรงงานในเบลารุสและยูเครนด้วย ซึ่งสามารถจัดการเรื่องทั้งหมดได้ภายในไม่กี่วัน สิ่งที่เป็นปัญหาคือการเคลียร์หนี้ของโรงงาน บัญชีของโรงงานอาจว่างเปล่าไม่มีเงินเลย แต่ก็ต้องไม่มีหนี้สินหรือปัญหาอื่นๆ
เฝิงหยู่ถามอย่างสงสัย “นักธุรกิจร่ำรวยและมีอิทธิพลหรอ? คนอเมริกัน? นิวยอร์ก?”
“ถูกต้อง เขามีชื่อเสียงมากในวอลล์สตรีท พี่ยังพูดถึงนายให้เขาฟังเลย เขามาหานายหรือเปล่า?” คิริเลนโกถาม
“พี่กำลังพูดถึงจอร์จ โซรอสใช่มั้ย?” เฝิงหยู่ถาม
“น่าจะใช่ถึงนะ พี่จำชื่อเขาไม่ค่อยได้ แต่เขาเป็นเจ้าของกองทุนบริหารความเสี่ยงที่ชื่อว่ากองทุนควอนตั้ม เขายังมีกองทุนที่ตั้งตามชื่อเขาด้วย ฮิฮิ…ทำไมพี่ไม่คิดจะใช้ชื่อของพี่ตั้งชื่อบริษัทตัวเองมั่งนะ!” คิริเลนโกตอบ
ให้ตายสิ! นี่คือเหตุผลนี่เอง โซรอสไปหาคิริเลนโกก่อน แล้วจึงมาขอพบกับเฝิงหยู่!
“พี่จีจำได้มั้ยครับที่ผมเคยบอกว่าปีนี้จะมีโอกาสทำเงินจากตลาดการเงิน” เฝิงหยู่ขมวดคิ้ว
“จำได้สิ พวกนั้นก็เหมือนกัน นายบอกเองไม่ใช่หรอว่านายจะหากลุ่มเพื่อนที่จะมาลงทุนด้วย? พี่คิดว่ายิ่งเราหาคนได้มากเท่าไหร่ เราก็สามารถระดมเงินทุนได้มากขึ้นและจะเพิ่มผลกำไรมากขึ้นไปอีก มีอะไรหรือเปล่า? นายไม่เห็นด้วยกับชายชราคนนั้นหรอ? พี่ยังไม่ได้ตอบตกลงอะไรกับเขานะ ถ้านายไม่เห็นด้วยที่จะเข้าร่วมกับเขา พี่ก็จะปฏิเสธคำเชิญของเขาทันที”
เฝิงหยู่ตบหน้าผากของเขา เจ้าโง่เอ๊ย!
ผมขอให้คุณร่วมมือกับผมเพื่อจัดการโซรอส! แต่ตอนนี้คุณกลับอยากร่วมงานกับพวกเขางั้นหรอ? หากโซรอสจริงใจและตกลงที่จะไม่โจมตีฮ่องกง การร่วมมือกับเขาก็ถือเป็นทางเลือกที่ดี
แต่ชายชาวยิวคนนั้นโลภมากเกินไปและเขาไม่สามารถรักษาคำพูดของเขาได้
“พี่จี ผมตกลงที่จะเข้าร่วมกับเขา”
“ห้ะ? นายตกลงหรอ? พี่ว่าแล้วว่านายจะต้องเห็นด้วย เดี๋ยวพี่ค่อยโทรหาเขาและบอกเขาว่าพี่จะเข้าร่วมด้วยและเราจะได้หาเงินด้วยกัน พี่ได้ยินมาว่าชายชราคนนั้นมีชื่อเสียงมากในวอลล์สตรีท” คิริเลนโกตอบอย่างตื่นเต้น ในที่สุดเขาก็ได้ช่วยเฝิงหยู่ครั้งหนึ่งในตลาดการเงิน
“ผมนึกว่าพี่เกลียดคนอเมริกันเสียอีก ทำไมถึงไปร่วมมือกับพวกเขาล่ะ?” เฝิงหยู่ถามอย่างสงสัย
“เอ๊ะ? อเมริกันหรอ? เขาไม่ใช่ยิวหรอกหรอ?” คิริเลนโกรู้สึกประหลาดใจ
“เขาเป็นชาวอเมริกันเชื้อสายยิว แต่ไม่ต้องห่วง เราจะร่วมมือกับพวกเขาในตอนแรกเท่านั้น แต่ในตอนท้ายเราจะจัดการพวกเขาอย่างแน่นอน เมื่อถึงเวลานั้นเราจะร่วมมือกันเพื่อหลอกพวกนั้น พี่สนใจมั้ย?” คิริเลนโก เกลียดคนอเมริกันมากที่สุดและจะไม่ร่วมมือกับพวกเขา
“หลอกพวกนั้นหรอ? สนใจสิ!” คิริเลนโกถามอย่างตื่นเต้น “แต่เราจะหลอกพวกนั้นยังไงหรอ?”
“เราจะเข้าร่วมกับพวกเขาเมื่อพวกเขาโจมตีมาเลเซีย สิงคโปร์ เกาหลี ญี่ปุ่น และประเทศอื่นๆ และสร้างรายได้กับพวกเขา หลังจากนั้น พวกเขาจะกลับมาโจมตีฮ่องกงอย่างแน่นอน เมื่อถึงเวลานั้นเราจะร่วมมือกับรัฐบาลฮ่องกงและนักธุรกิจร่ำรวยและมีอิทธิพลในฮ่องกงเพื่อจัดการพวกนั้น แม้แต่รัฐบาลจีนจะเข้าร่วมในการต่อต้านครั้งนี้ด้วย ถ้ามีผู้คนจำนวนมากและรัฐบาลสองประเทศก็อยู่ข้างเรา แบบนี้เราจะไม่สามารถทำให้พวกนั้นเสียหายครั้งใหญ่ได้หรอ?
“ดีเลย…นี่เป็นความคิดที่ดีมาก เราสามารถสร้างรายได้และยังทำให้พวกเขาขาดทุนได้ด้วย! เราควรเตรียมเงินไว้เท่าไหร่ดี? พี่ต้องคิดหาวิธีระดมทุนแล้วล่ะ” คิริเลนโกถาม
“อืม…เราสามารถจำนองหุ้นของบริษัทเพื่อให้ได้เงินกู้มา ผมจะใช้หุ้นของผมในสหรัฐอเมริกาเพื่อกู้เงินจากธนาคารด้วย คราวนี้รับรองว่าเราจะทำกำไรได้สูงแน่นอน!”
“พี่ไม่สนใจว่าเราทำเงินได้เท่าไร พี่แค่อยากเห็นคนอเมริกันหน้าโง่พวกนั้นต้องเจอกับความย่อยยับ! เขาเป็นคนอเมริกัน แล้วยังหน้าด้านมาบอกได้ยังไงว่าเป็นชาวยิว พี่อยากเห็นพวกมันพังพินาศ!” คิริเลนโกตะโกน
เฝิงหยู่ส่ายหน้า คิริเลนโกน่าจะเป็นคนเดียวในวอลล์สตรีทที่ไม่รู้ว่าโซรอสเป็นคนอเมริกัน
แต่นี่ก็ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะประสบความสำเร็จ เฝิงหยู่ใช้ระวังตัวกับโซรอส และโซรอสก็ทำเช่นเดียวกัน