กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1106
คริสโตเฟอร์บอก “แม่บอกให้เธอไปตลาดแล้วซื้อเนื้อมาตอนขากลับ แล้วกลับบ้านมาทำมื้อเที่ยงด้วย”
ฮันนาห์รู้สึกหงุดหงิดแต่ก็ตอบอย่างเรียบ ๆ “ได้ ฉันจะแวะที่ตลาดแล้วกลับมาบ้าน”
…
ชาร์ลีกับแคลร์ใช้เวลาอยู่ในสวนเล็ก ๆ ของพวกเขาทั้งเช้า เก็บบรรดาผักต่าง ๆ
แคลร์มีความสุข รู้สึกมีชีวิตชีวาและไร้ความกังวลเหมือนสาวน้อยวัย 18 เธอเก็บผักอย่างร่าเริง พรวนดินและรดน้ำต้นไม้อย่างตั้งใจ
เอเลนยังอยากถ่ายรูปเอาไปลงโซเชียล เธอชักเริ่มหมดความอดทนเมื่อคู่สามีภรรยานั้นใช้เวลาอยู่ในสวนนานไม่เลิกรา
เมื่อชาร์ลีกับแคลร์เดินเข้าบ้านมาพร้อมผักตะกร้าใหญ่ เธอก็รีบวิ่งลงไปด้านล่างพร้อมมือถือ ก่อนถ่ายรูปเซลฟี่และรูปของสวนทุกมุม
หลังจากยืนกลางแสงแดดแผดเผาถ่ายรูปจนนับไม่ถ้วน เธอก็เร่งเข้ามาในบ้านก่อนชโลมเจลว่านหางจระเข้บนใบหน้าและแขนเพื่อป้องกันผิวไหม้ ขณะที่ทาเธอก็เลื่อนดูรูปในมือถือไปด้วย ก่อนเลือกมา 9 รูปอย่างตั้งใจเพื่อโพสต์ลงบนโชเชียลพร้อมคำอธิบายว่า “ดูสวนผักของเราสิ ผักน้อย ๆ น่ารักของฉันโตอย่างสวยงามเพราะการดูแลอย่างตั้งใจของฉันเอง”
เมื่อรูปอัปโหลดไปเรียบร้อย เธอก็ได้รับการกดถูกใจและความเห็นมากมายชื่นชมสวนของเธอ ไม่มีใครคาดว่าเอเลนจะทำสวนผักใหญ่โตน่าตื่นตาแบบนี้ได้ในสวนหน้าบ้าน เธอต้องใช้เวลาและความพยายามไปมากทีเดียว
เพื่อนคนที่เป็นเจ้าของแมนชั่นซึ่งปลูกผักแปลงเล็ก ๆ แถมมีผักเพียงไม่กี่ชนิดก็มาแสดงความเห็นอย่างอิจฉา “ว้าว เอเลนเธอสุดยอดเลย! สวนเธอมีผักหลากหลายมาก แต่ฉันยังไม่เคยเห็นใครปลูกผักหลายชนิดขนาดนี้ในสวนหน้าบ้านเลยนะ! นี่เธอไปขโมยผักมาจากไร่ของชาวบ้าน เอามาถ่ายรูปแกล้งทำเป็นของตัวเองหรือเปล่า? เธอหลอกเราหรือเปล่าเนี่ย?”
“บ้าเอ๊ย!” เอเลนลุกขึ้นนั่งอย่างหัวเสียเมื่อเห็นข้อความนี้
“ภาพที่ฉันถ่ายมาจากสวนหน้าบ้านฉันเอง เธอกล้าดียังไงมาหาว่าฉันไม่ซื่อสัตย์?! รอก่อนเถอะ ฉันจะถ่ายรูปมุมสูงให้เห็นสวนจากระเบียงชั้น 3 ของวิลล่าฉันให้ดู!”
เธอเดินไปที่ระเบียงห้องนอนใหญ่ชั้น 3 ของเธอทันที ก่อนที่จะเปิดแอปกล้องแล้วเล็งไปที่สวนหน้าบ้าน
ตอนนั้นเองที่เธอเห็นเงาร่างแปลก ๆ ปรากฏขึ้นในจอ!
เงาตะคุ่ม ๆ ปรากฏขึ้นที่นอกรั้วบ้านพวกเขา ก่อนเอื้อมมือเข้ามาในสวนและพยายามขโมยผักจากสวนไป
แค่พริบตามือนั้นก็เด็ดมะเขือม่วงลูกใหญ่ แตงกวา และมะเขือเทศไป!
เอเลนตะโกนก้อง “นี่! แกทำอะไรน่ะ? กล้าดียังไงมาขโมยผักฉัน?!”
เมื่อได้ยินเสียงตะโกน มือนั้นก็หดกลับไปก่อนหันกลับและวิ่งหนี
เอเลนพยายามจ้องมองและอ้าปากค้าง “ให้ตาย นังแก่วิลสันนั่นเองที่เป็นขโมย!”
เมื่อรู้แบบนี้เธอยิ่งโมโหจนเลือดขึ้นหน้าก่อนตะโกน “นี่ นังแก่หน้าไม่อาย กล้ามากนักนะแก! กล้าดียังไงมาขโมยผักจากสวนฉัน? ฉันจะเรียกตำรวจมาลากคอแกเดี๋ยวนี้เลย!”
คุณท่านวิลสันวิ่งหนีได้ไม่เร็วอย่างใจคิดเพราะว่าตะกร้าผักหนักอึ้งในมือ เมื่อได้ยินเสียงด่าไล่หลังแทนที่จะรีบหนีให้พ้นตาเอเลน เธอกลับหันหลังมาจ้องเอเลนก่อนถ่มน้ำลายใส่
การกระทำนี้ยิ่งทำให้เอเลนยิ่งเดือด เธอพุ่งตัวลงบันไดมาชั้นล่างก่อนตะโกนอย่างหัวเสีย เมื่อเห็นชาร์ลีและแคลร์กำลังล้างผักอยู่ในครัว “นี่ ทำไมพวกเธอสองคนยังมีอารมณ์มาล้างผักอยู่ที่นี่อีก? มีคนมาขโมยผักเราแล้ว!”
“ใครกันคะ?” แคลร์ถามอย่างงงงวย
เอเลนคำราม “จะมีใครหน้าด้านไร้ยางอายอีกล่ะ? นังแก่หนังเหนียวย่าของแกไง!”